Wikipedia

Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku

Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku – zespół szkół ponadgimnazjalnych w Sanoku.

Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku
Liceum
Technikum
Szkoła Zawodowa
Ilustracja
Wejście do budynku szkoły
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Adres

ul. Stróżowska 15
38-500 Sanok

Data założenia

1946

Patron

Grzegorz z Sanoka

Dyrektor

Jowita Nazarkiewicz

Wicedyrektorzy

Bożena Chabros-Jaklik

Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku”
Ziemia49°32′44,0″N 22°12′56,4″E/49,545556 22,215667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Pierwotny budynek szkoły (późniejsza Szkoła Podstawowa nr 6), obecnie gimnazjum nr 3
Widok budynku szkoły od północy
Widok budynku szkoły od południa
Tablica pamiątkowa poświęcona Grzegorzowi z Sanoka
Tablica pamiątkowa z okazji jubileuszu 50-lecia szkoły 1946–1996

Historia

edytuj

Po II wojnie światowej na wniosek dyrektora sanockiej Fabryki Wagonów Filipa Schneidera z 29 maja 1946 skierowany do Zjednoczenia Przemysłu Taboru i Sprzętu Kolejowego „Tasko”, 6 czerwca 1946 Henryk Rzędowski (1885–1961)[1] wydał zezwolenie na utworzenie trzyletniej Szkoły Przemysłowej przy Fabryce Wagonów w Sanoku[2], a Schneider był następnie współorganizatorem jej infrastruktury. Oficjalna inauguracja nastąpiła 3 września 1946, a dyrektorem został Władysław Dziduszko. Początkowo szkoła funkcjonowała w kantynie fabrycznej w dzielnicy Posada, egzaminy odbywały się w Szkole Powszechnej im. Klementyny Hoffmanowej (późniejsza SP nr 5) i prowadzono dwa kierunki kształcenia (w tym zawodu ślusarza). Po roku władze miasta sprzedały na rzecz szkoły budynek byłego domu gminnego Posady Olchowskiej przy ulicy Kazimierza Lipińskiego 71, powstało w nim 7 sal lekcyjnych i tam prowadzono naukę od 24 września 1947 (ponadto nauka była prowadzona nieopodal, w budynku fabrycznym przy ulicy Okrzei). W tym czasie półinternat działał w Domu Robotniczym. Od 1947 szkoła nosiła nazwę Państwowe Gimnazjum Przemysłowe. W roku szkolnym 1949/1950 funkcjonowały w placówce Państwowa Szkoła Przemysłowa, Państwowe Gimnazjum Mechaniczne i Państwowe Liceum Mechaniczne (od 1949). W 1956 szkoła przeszła pod zarząd Ministerstwa Oświaty, zaś Sanocka Fabryka Autobusów nadal sprawowała nad nim rolę wspierającą. Wobec narastających braków lokalowych miasto przekazało teren areału pod nazwą „Leśniczówka” i na tym terenie w latach 1951–1960 została wybudowana nowa, istniejąca do dziś siedziba szkoły przy ulicy Stróżowskiej 15. Oddany do użytku 8 marca 1960 budynek miał powierzchnię 33 000 m² i został największym gmachem szkolnym zarówno w Sanoku, jak i w okolicznych powiatach. W 1964 uruchomiono warsztaty szkolne. W tym samym roku, na podstawie zarządzenia Ministerstwa Oświaty z 23 maja 1963 szkoła Technikum Mechaniczne otrzymała w nazwie patronat gen. Karola Świerczewskiego.

W 1963 przy ZSM utworzono punkt konsultacyjny Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej, stanowiący pierwszy ośrodek akademicki w Sanoku, w którym od 1975 prowadzono studia magisterskie; po czym zostały także utworzone punkty konsultacyjne Akademii Ekonomicznej w Krakowie i Politechniki Rzeszowskiej[3].

W 1975 w wyniku fuzji wszystkich typów szkół powstał Zespół Szkół Mechanicznych. W połowie 1976 odchodzono 30-lecie istnienia szkoły[4]. Wówczas ZSM był największą szkołą w mieście[5]. W 1987 przypadł jubileusz 40-lecia istnienia szkoły[6]. 2 listopada 1996 odbył się zjazd jubileuszowy z okazji 50-lecia istnienia szkoły, w ramach którego szkoła przyjęła patronat Grzegorza z Sanoka[7]. W 1996 ukazała się także monografia pt. Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996, której autorem był nauczyciel i dyrektor szkoły, Stanisław Dydek. W wyniku reorganizacji systemu szkolnictwa z 1999, 1 września 2002 został powołany Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, a następnie Zespół Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka.

W Technikum Mechanicznym zapoczątkowała istnienie Zasadnicza Szkoła Zawodowa Sanockiej Fabryki Autobusów, zainaugurowana 1 września 1961. W roku szkolnym 1964/65 nastąpiło usamodzielnienie szkoły. W 1974 szkoła została wyodrębniona w Zespół Szkół Zawodowych SFA i przeniesiona do odrębnej siedziby, nieopodal przy ulicy Stróżowskiej 16. Od 1991 funkcjonowała pod nazwą Zespół Szkół Technicznych, w 2002 została przemianowana na Zespół Szkół nr 3[8], w 2010 na Zespół Szkół nr 3 im. Walentego Lipińskiego i Mateusza Beksińskiego w Sanoku[9].

W dniach 16–17 czerwca 2007 odbył się zjazd koleżeński absolwentów szkoły[10]. W 2016 w szkole obchodzono jubileusz 70-lecia istnienia

Szkoła na przestrzeni lat zyskała przydomek „sanocka (bądź podkarpacka) Sorbona”[11][12].

Sport

edytuj

W październiku 1953 nauczyciel wychowania fizycznego Edward Lichnowski wraz z dyrektorem szkoły Stanisławem Potockim powołali klub sportowy przy Technikum Budowy Samochodów, początkowo o charakterze szkolnym, później przemianowany na Międzyszkolny Klub Sportowy „Zryw” Sanok[13]. Prowadzona przez Edwarda i Wandę Lichnowskich siatkarska drużyna MKS Zryw Sanok, złożona z uczniów ZSM, w styczniu 1969 zdobyła mistrzostwo juniorów okręgu rzeszowskiego[14], w lutym 1969 wygrała turniej półfinałowy rozegrany w Sanoku[15], po czym w marcu 1969 zwyciężyła w turnieju finałowym w Przemyślu zdobywając złoty medal mistrzostw Polski juniorów w 1969 (w decydującym meczu Zryw pokonał MKS MDK Warszawa 3:2)[16][17][18][19][20][21][22][23] (w składzie zespołu był m.in. Krzysztof Kosim[24]). Równolegle drużyna MKS Zryw Sanok w sezonie 1968/1969 zdobyła mistrzostwo ligi okręgowej[25].

Upamiętnienia

edytuj

W hallu głównym gmachu szkoły zostały ustanowione tablice pamiątkowe:

  • Tablica upamiętniająca patrona szkoły Grzegorza z Sanoka z inskrypcją: Grzegorzowi z Sanoka 1406–1477. Humaniście poecie i arcybiskupowi lwowskiemu, patronowi Zespołu Szkół Mechanicznych w Sanoku. Nauczyciele, młodzież, rodzice 12.XI.1996. Odsłonięta 12 listopada 1996 roku podczas jubileuszu 50-lecia istnienia szkoły[26]. Projektantem był Waldemar Rokowski[27].
  • Tablica pamiątkowa o treści: Dla upamiętnienia 50-lecia powstania Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996 Absolwenci. Sanok 14–15 VI 1997. Została wykonana na zjazd absolwentów Technikum Mechanicznego w dniu 14 czerwca 1997 roku. Tablicę zaprojektował i wykonał Stanisław Czajka[28]. Tablicę poświęcił ks. Kazimierz Pszon[29].
  • Tablica poświęcona gen. Karolowi Świerczewskiemu[30]. Została odsłonięta 28 marca 1977 w 30 rocznicę jego śmierci generała, a odsłonięcia dokonała jego córka Antonina)[31][32][33][34]. Tablica została usunięta w 1989[35].

Dyrektorzy

edytuj

Nauczyciele i pracownicy

edytuj

Absolwenci

edytuj

Absolwenci zostali wskazani w kolejności chronologicznej ukończenia kształcenia. Na podstawie materiałów źródłowych[41][42]:

  • Mieczysław Majewski – nauczyciel (1949: zawód ślusarz, 1951: technik mechanik o specjalności technolog)
  • Stanisław Spyra – szpadzista, trener szermierki (1949: zawód ślusarza, 1951: technik mechanik o specjalności technolog)
  • Zdzisław Prusiecki – pracownik Autosanu, działacz partyjny (1951: zawód ślusarz, 1952 technik mechanik o specjalności normowanie pracy w przemyśle metalowym)
  • Tadeusz Nowakowski – bokser (1952: zawód ślusarz maszynowy)
  • Tadeusz Zoszak – pracownik Autosanu (1952: zawód ślusarz, później technikum wieczorowe)
  • Edward Tomczak – żołnierz, pracownik Autosanu (1953: technik mechanik o specjalności budowa samochodów)
  • Wilhelm Rzeszutko – oficer, wykładowca (1956: technik mechanik o specjalności budowa samochodów)
  • Jan Skarbowski – pracownik Autosanu, nauczyciel, działacz partyjny (1957: technik mechanik o specjalności budowa samochodów)
  • Bronisław Żołnierczyk – duchowny rzymskokatolicki, działacz społeczny, krajowy duszpasterz bezdomnych (1958: technik mechanik o specjalności budowa samochodów)
  • Zygmunt Haduch-Suski – profesor, wykładowca na Uniwersytecie w Monterrey, specjalista trybologii (1958: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Stanisław Czekański – polityk (1959: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Jarosław Hnizdur – oficer (1959: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Andrzej Kruczek – inżynier, dyrektor SFA Autosan od 1983[43] (1959: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)[44]
  • Andrzej Wojtkowski – oficer (1959: technik mechanik o specjalności budowa samochodów)
  • Walerian Sowa – generał brygady Wojska Polskiego (1961: technik mechanik o specjalności spawalnictwo)
  • Bronisław Kielar – inżynier mechanik, nauczyciel, działacz sokoli (1962: zawód blacharz; 1966: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Leonard Kabala – polityk, działacz partyjny, radny MRN w Sanoku (1963: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Zbigniew Osenkowski – projektant pojazdów mechanicznych, grafik, publicysta, działacz kultury (1963: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Stanisław Osika – oficer (1963: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Ludwik Błaż – profesor AGH w Krakowie (1965: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)[45]
  • Jan Sieniawski – profesor, wykładowca na Politechnice Rzeszowskiej (1966: technik mechanik o specjalności spawalnictwo)
  • Marian Szczerek – profesor, wykładowca Politechniki Radomskiej (1969: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Krzysztof Kosim – siatkarz (1969: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Andrzej Krzanowski – dyrektor Autosanu (1970: technik mechanik o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych)[45]
  • prof. dr inż. Maria Słomiana – wykładowca inżynierii mechanicznej w Widener University w Chester (1970: technik mechanik o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych)[45]
  • Zbigniew Daszyk – burmistrz Sanoka, wicestarosta powiatu sanockiego, radny Sanoka (1973: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Ryszard Kulman – pracownik Autosanu, poeta (1973: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Witold Przybyło – inżynier, naczelnik, burmistrz i wiceburmistrz Sanoka (1973: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Stanisław Fal – działacz spółdzielczy, polityk, poseł na Sejm RP (1974: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Marek Łęcki – pracownik Autosanu, dyrektor Stomil Sanok (1974: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Kazimierz Malinowski – franciszkanin konwentualny, prowincjał (1975: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Wacław Krawczyk – nauczyciel, samorządowiec, starosta sanocki (1975: zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności tokarz)[46]
  • Ryszard Pacławski – prawnik, Naczelnik ZHP (1978: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Bogdan Augustyn – założyciel i wokalista grupy muzycznej KSU, historyk (1980: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Marian Daszyk – poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji (1981: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Jan Ryniak – tenisista, hokeista, trener, sędzia hokejowy (1981: zawód kierowcy mechanika pojazdów samochodowych)
  • Mariusz Szmyd – samorządowiec, wójt gminy Sanok (1983: absolwent Liceum Zawodowego przy ZSM z tytułem mechanika obróbki skrawaniem)
  • Andrzej Ryniak – hokeista, stolarz (1985; zawód ślusarz spawacz, 1986: technik mechanik o specjalności obróbka skrawaniem)
  • Tomasz Demkowicz – hokeista, trener (1988: zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności mechanik pojazdów samochodowych)
  • Wojciech Zubik – hokeista (1988: zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności mechanik pojazdów samochodowych)
  • Adam Milczanowski – hokeista (1988: zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności ślusarz mechanik)
  • Piotr Lisowski – hokeista (1992, zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności mechanik pojazdów samochodowych)
  • Sebastian Niżnik – samorządowiec, starosta sanocki (1996: technik mechanik o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych)[47]
  • Damian Kurasz – muzyk, gitarzysta (1996: technik mechanik o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych)
  • Artur Szychowski – karateka, trener sportów walki (1997: zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności elektromechanik pojazdów samochodowych)
  • Bogusław Rąpała – hokeista (1999: zasadnicza szkoła zawodowa o specjalności mechanik pojazdów samochodowych)
  • Robert Kustra – łyżwiarz szybki (2004: liceum ogólnokształcące o profilu ogólnym)
  • Dawid Starejki – raper (2008)[potrzebny przypis]

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Twórcy szkół. Filip Schneider. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 15-18. ISBN 83-87450-00-6.
  2. ↑ U źródeł powstania. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 11. ISBN 83-87450-00-6.
  3. ↑ Uczelnia wpisana w miasto. Szkolnictwo w Sanoku. W: Tomasz Chomiszczak (red.): Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Grodka w Sanoku. Kronika XV-lecia. Sanok: 2016, s. 9. ISBN 978-83-618-02-18-1.
  4. ↑ 30 lat Zespołu Szkół Mechanicznych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 11 (56) z 1-15 czerwca 1976. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  5. ↑ Matura. „Nowiny”, s. 1, Nr 104 z 7-9 maja 1976. 
  6. ↑ Izabela Wilk. Zespół Szkół Mechanicznych ma już 40 lat!. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 11 (410) z 10-20 kwietnia 1987. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  7. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki 2001”. Tom VIII, s. 333, 2001. 
  8. ↑ Kalendarium. zs3.sanok.pl. [dostęp 2014-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 lipca 2014)].
  9. ↑ Wybrano patronów szkoły. zs3.sanok.pl, 8 września 2014. [dostęp 2014-07-27].
  10. ↑ Waldemar Och. Kalendarium sanockie 2005–2010. „Rocznik Sanocki 2011”, s. 269, 2011. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  11. ↑ Marian Struś. Notowania „TS”. „Tygodnik Sanocki”, s. 2, Nr 29 (871) z 18 lipca 2008. 
  12. ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 148. ISBN 978-83-935385-7-7.
  13. ↑ Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków 1995. s. 926, 928.
  14. ↑ Dobry poziom finału. Siatkarze Sanoku mistrzami okręgu w konkurencji juniorów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 2 z 13 stycznia 1969. 
  15. ↑ Siatkarze MKS Zryw Sanok w finale mistrzostw Polski. „Nowiny”, s. 2, Nr 39 z 15 i 16 lutego 1969. 
  16. ↑ Jan Filipowicz. Siatkarze MKS Zryw Sanok mistrzami Polski. Honorowa runda sanockich „Orlików”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 17 marca 1969. 
  17. ↑ „Młodzieżowa zmiana” rzeszowskiej siatkówki – mistrzowie Polski z Sanoka. „Nowiny”, s. 4, Nr 70 z 24 marca 1969. 
  18. ↑ Spotkanie z mistrzami Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969. 
  19. ↑ Marian Struś. Sprintem. Dawnych wspomnień czar. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 15 (306) z 20-31 maja 1984. 
  20. ↑ Marian Struś. Eks-mistrzowie Polski jak za dawnych lat. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 21 (312) z 20-31 lipca 1984. 
  21. ↑ Aneta Rejman, Małgorzata Janusz, Dagmara Sądecka. School sport of children and youth in rzeszowskie province in the years 1944–1957. „Scientific Review of Physical Culture”, s. 177, Volume 4, Issue 4. 
  22. ↑ Wiktor Marciniak, Marian Struś. „Złoci chłopcy” pani Wandy. „Tygodnik Sanocki”, s. 8, Nr 42 (1191) z 17 października 2014. 
  23. ↑ Bartosz Błażewicz. „Mechanik” znów złoty!. „Tygodnik Sanocki”, s. 16, Nr 22 (968) z 4 czerwca 2010. 
  24. ↑ Krzysztof Kosim zakończył karierę. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 7 z 22 lutego 1982. 
  25. ↑ Siatkówka. Nowa porcja gratulacji dla MKS Zryw Sanok. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969. 
  26. ↑ Godny patron – wielkie zobowiązania. „Tygodnik Sanocki”. Nr 46 (262), s. 1, 15 listopada 1996. 
  27. ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 50. ISBN 83-909787-1-7.
  28. ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 50-51. ISBN 83-909787-1-7.
  29. ↑ Krystyna Dżoń. Kalendarium '97, czyli o czym pisaliśmy w ubiegłym roku. „Tygodnik Sanocki”. Nr 5 (325), s. 9, 30 stycznia 1998. 
  30. ↑ Województwo krośnieńskie. W: Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa, lata wojny 1939–1945. Warszawa: Rada Ochrony Pomników Walk i Męczeństwa / Sport i Turystyka, 1988, s. 389. ISBN 83-217-2709-3.
  31. ↑ Uroczystości ku czci Generała Waltera. „Nowiny”, s. 2, Nr 70 z 28 marca 1977. 
  32. ↑ 30 rocznicy śmierci gen. Karola Świerczewskiego. „Nowiny”, s. 1, Nr 71 z 29 marca 1977. 
  33. ↑ Sanocka panorama 1977. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 36 (165) z 20–31 grudnia 1979. 
  34. ↑ Andrzej Brygidyn, Sanok między wojną a stanem wojennym, Sanok 1999, s. 70.
  35. ↑ Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 54. ISBN 83-909787-1-7.
  36. ↑ „Mechanik” bez dyrektora. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (412), s. 1, 1 października 1999. 
  37. ↑ Znamy nowych dyrektorów „Mechanika” i „Budowlanki”. sanok24.pl, 2015-06-23. [dostęp 2016-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  38. ↑ Spotkanie z dyrektorami szkół i placówek oświatowych. powiat-sanok.pl, 2020-08-27. [dostęp 2020-09-10].
  39. ↑ Nagroda Miasta Sanoka. W: Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 125. ISBN 83-909787-3-3.
  40. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2015-10-26].
  41. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 53-150. ISBN 83-87450-00-6.
  42. ↑ Spośród wielu.... W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 151-212. ISBN 83-87450-00-6.
  43. ↑ Mgr inż. Andrzej Kruczek – dyrektorem naczelnym SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (259) z 20-31 stycznia 1983. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  44. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 108. ISBN 83-87450-00-6.
  45. ↑ a b c Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 115. ISBN 83-87450-00-6.
  46. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 81. ISBN 83-87450-00-6.
  47. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 125. ISBN 83-87450-00-6.
  48. ↑ Mieczysław Teodorczyk. Sanocki kombinat. Szkoła dobrej roboty. „Nowiny”, s. 4, Nr 55 z 10 marca 1980. 
  49. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 288, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Zespół_Szkół_nr_2_im._Grzegorza_z_Sanoka_w_Sanoku&oldid=75335258”