Mieczysław Majewski (nauczyciel)
Mieczysław Majewski (ur. 19 maja 1929 w Ustrzykach Dolnych, zm. 2 kwietnia 2019 w Sanoku) – polski inżynier mechanik, nauczyciel.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytujb.jpg)
Urodził się 19 maja 1929[1] w Ustrzykach Dolnych. Syn Mikołaja (1902-1971) i Walerii z domu Kluz (1907-1993). W rodzinnych Ustrzykach Dolnych ukończył szkołę podstawową oraz pracował od 1943, jako robotnik w tartaku oraz statystyk w rafinerii. Po zakończeniu II wojny światowej przebywał w Sanoku. Kształcił się w tamtejszych szkołach mechanicznych przy Fabryce Wagonów, gdzie ukończył Gimnazjum Przemysłowe w 1949 w zawodzie ślusarza i Państwowe Liceum Mechaniczne w 1951 z tytułem technika mechanika technologa (w jego klasach był m.in. Stanisław Spyra)[2]. W sanockiej fabryce został zatrudniony w 1951 na stanowisku technologa. Od 1952 do 1965 był nauczycielem przedmiotów zawodowych w macierzystej szkole (w tym materiałoznawstwa[3]), od 1959 do 1964 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. pedagogicznych. Od 1964 ponownie pracował w fabryce. Równolegle kontynuował edukację w latach 60. i 70. kończąc studia wyższe z tytułem magistra inżyniera mechanika. Po wyodrębnieniu nowej placówki oświatowej pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych SFA dwukrotnie: od 1 kwietnia 1965 do 28 sierpnia 1974 i od 1 września 1980 do 31 sierpnia 1981[4][5]. 5 grudnia 1970 został wybrany sekretarzem propagandy w Komitecie Zakładowym PZPR w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”[6]. Od 1974 do 1981 był głównym specjalistą ds. kształcenia i doskonalenia kadr w SFA „Autosan”. W czerwcu 1981 został wybrany w konkursie na stanowisko zastępcy dyrektora ds. pracowniczych w Autosanie[7]. Stanowisko pełnił do 1990. W latach 80. był przewodniczącym Miejskiej Komisji Wyborczej w Sanoku[8][9][10][11]. W czerwcu 1987 został członkiem zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka[12]. W 1990 przeszedł na emeryturę. Zmarł 2 kwietnia 2019, a 6 kwietnia został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Posada w Sanoku[13].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1968)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1976)
- Srebrna Odznaka W Służbie Narodu (1983)[15]
- Złota Odznaka „Za Zasługi dla Rozwoju Przemysłu Motoryzacyjnego” (1981)
- Odznaka „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1981)
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1982)[16]
- „Jubileuszowy Adres” (1984)[17]
Przypisy
edytuj- ↑ Rok urodzenia 1929 podał Stanisław Dydek. Na tablicy nagrobnej podano rok 1928.
- ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 58, 62. ISBN 83-87450-00-6.
- ↑ Historia 1968-1969. zs3.sanok.pl. [dostęp 2015-12-23].
- ↑ Kalendarium. zs3.sanok.pl. [dostęp 2015-12-23].
- ↑ Krystyna Chowaniec: W latach powojennych, Szkoły ponadpodstawowe. Zasadnicza Szkoła Zawodowa SFA. W: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995, s. 888. ISBN 83-86077-57-3.
- ↑ XVI zakładowa konferencja sprawozdawczo-wyborcza w SFA. „Podkarpacie”. Nr 11, s. 2, 10 grudnia 1970.
- ↑ Mieczysław Majewski – zastępcą dyrektora ds. pracowniczych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, nr 19 (219) z 1–10 lipca 1981.
- ↑ RM PRON w kampanii wyborczej do rad narodowych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 12 (303) z 10-20 kwietnia 1984.
- ↑ Inauguracyjne sesja nowej MRN w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 21 (312) z 20-31 lipca 1984.
- ↑ Wiesław Koszela. Miejskie Kolegium Wyborcze i Miejska Komisja Wyborcza w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 13 (448) z 1-10 maja 1988.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 289, 290, 305, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 1-10 lipca 1987.
- ↑ Aktualności. zs3.sanok.pl/. [dostęp 2019-04-07].
- ↑ Marian Struś. Wysokie odznaczenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 11 (176) z 10-20 kwietnia 1980.
- ↑ Zakładowa uroczystość 30-lecia ORMO. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 8 (264) z 10-20 marca 1983.
- ↑ Odznaczenia państwowe i regionalne dla pracowników SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 3 (237) z 10-20 czerwca 1982.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 288, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
Bibliografia
edytuj- Mieczysław Majewski – zastępcą dyrektora ds. pracowniczych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, nr 19 (219) z 1–10 lipca 1981.
- Adam Orłowski: Tu jest mój dom. W: Autosan. Praca zbiorowa pod redakcją Adama Orłowskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1982, s. 119-. ISBN 83-205-3466-6.
- Niektórzy z grona. Mieczysław Majewski. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 239-241. ISBN 83-87450-00-6.