Stanisław Czekański
Stanisław Czekański (ur. 15 września 1941, zm. 22 maja 2007) – polski działacz polityczny.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| I sekretarz KM PZPR w Sanoku | |
| Okres |
od 6 czerwca 1975 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Jan Kwolek |
| Następca | |
| Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku | |
| Okres |
od 2 października 1975 |
| Przynależność polityczna |
PZPR |
| Poprzednik |
Jan Kwolek |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytuj
Urodził się 15 września 1941. Był synem Zenobii (1911–2001) i Józefa (1911–1978[1][2]) Czekańskich. W 1959 ukończył Technikum Mechaniczne w Sanoku z tytułem technika mechanika o specjalności obróbka skrawaniem (w jego klasie byli m.in. Jarosław Hnizdur oraz Andrzej Kruczek, późniejszy dyrektor Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”[3])[4].
Był działaczem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W styczniu 1975 został sekretarzem ekonomicznym Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku[5]. Po powstaniu województwa krośnieńskiego zastępując na stanowisku Jana Kwolka 6 czerwca 1975 został I sekretarzem KM PZPR[6], a następnie także 2 października 1975 został przewodniczącym prezydium Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku[7][8][9][10]. Pod koniec listopada 1977 został ponownie wybrany I sekretarzem KM PZPR w Sanoku[11]. W wyborach w 1978 został wybrany radnym MRN w Sanoku[12]. Wówczas był członkiem Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[13]. W 1978 został także członkiem honorowego prezydium sanockiej MRN[14]. Po odwołaniu ze stanowiska I sekretarza KM PZPR, 28 lutego 1979 złożył rezygnację z powiązanej z tym funkcji przewodniczącego prezydium MRN, oficjalnie motywując to objęciem stanowiska zastępcy dyrektora w Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” od 14 marca 1979; jego prośba została przyjęta i jednocześnie został mianowany członkiem Komisji Gospodarki Miejskiej i Rolnictwa w MRN[15]. 13 listopada 1975 został wybrany na członka Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie[16][17][18].
Zmarł 22 maja 2007. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (1979)[19]
- Brązowy medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1976)[20]
- Srebrna odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1976)[20]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Frontu Jedności Narodu” (1976)[21]
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1977)[22]
- Złota „odznaka za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1977)[23]
- Złoty medal „Za zasługi dla ziemi krakowskiej” (1978)[24][25]
Przypisy
edytuj- ↑ Kondolencje. „Nowiny”, s. 2, nr 141 z 22 czerwca 1978.
- ↑ Kondolencje. „Nowiny”, s. 2, nr 144 z 26 czerwca 1978.
- ↑ Mgr inż. Andrzej Kruczek – dyrektorem naczelnym SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, nr 3 (259) z 20–31 stycznia 1983. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 108. ISBN 83-87450-00-6.
- ↑ Jan Kwolek ponownie pierwszym sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1–2, nr 3 (21) z 1–15 lutego 1975.
- ↑ Stanisław Czekański – I sekretarzem KM PZPR w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1–2, nr 12 (31) z 15–30 czerwca 1975.
- ↑ Stanisław Czekański – przewodniczącym MRN w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, nr 20 (39) z 1–15 listopada 1975.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 802.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974–1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 951.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 247.
- ↑ Obradowała III Miejska Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (91), s. 1, 1–15 grudnia 1977.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 255, 278.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 258.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 260.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 262–263, 272.
- ↑ Z obrad Wojewódzkiej Konferencji Partyjnej w Krośnie. „Nowiny”, s. 1–2, nr 252 z 14 listopada 1975.
- ↑ Sanoczanie w wojewódzkich władzach partyjnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, nr 22-23 (41-42) z 1–15 grudnia 1975.
- ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”, s. 3, nr 40 z 18–19 lutego 1978.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla mieszkańców Sanoka i pracowników SFA na 30-lecie PRL. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, nr 21 (150) z 20–31 lipca 1979.
- ↑ a b Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 1 (70) z 1–15 stycznia 1977.
- ↑ Stachowicz. MRN w Sanoku 2008 ↓, s. 249.
- ↑ Wiesław Koszela. Odsłonięcie Pomnika Wdzięczności. Złote odznaki TPPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, nr 21 (90) z 15–30 listopada 1977.
- ↑ Owocne półtora roku współpracy Kraków – Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23–24 (92–93), s. 1, 15–31 grudnia 1977.
- ↑ Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, nr 262 z 17 listopada 1978.
- ↑ Na linii Sanok-Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, nr 33 (126) z 20–30 listopada 1978.