Edward Tomczak
Edward Tomczak (ur. 23 sierpnia 1923 w Krasnymstawie, zm. 2000) – żołnierz Ludowego Wojska Polskiego, technik mechanik, działacz społeczny.
 Fotografia nagrobna Edwarda Tomczaka | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 23 sierpnia 1923 w Krasnymstawie jako Józefa i Katarzyny[1]. Podczas II wojny światowej wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego i od września 1944 brał udział w walkach na froncie wschodnim w szeregach 2 Armii WP[2][1] na szlaku od Warszawy do Włocławka. Tam został przydzielony do batalionu szturmowego Armii Czerwonej. W jego szeregach służył do końca wojny. Uczestniczył w walkach o Berlin[3].
Po wojnie został pracownikiem „Sanowagu” w Sanoku (późniejsza Sanocka Fabryka Autobusów „Autosan”). W tamtejszych przyzakładowych szkołach mechanicznych w 1953 ukończył Technikum Przemysłu Samochodowego dla Pracujących z tytułem technika mechanika o specjalności budowa samochodów[4]. W okresie PRL pozostawał pracownikiem macierzystej fabryki[3]. Pracował na stanowisku kierownika działu transportu kolejowego[5]. W 1986 obchodził jubileusz 45-lecia pracy w macierzystym zakładzie pracując w nim nadal, tym niemniej w niepełnym wymiarze godzin[6].
W 1984 został wybrany członkiem Komisji ds. Samorządu Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku jako osoba nie sprawująca mandatu radnego[7]. W 1986 został wybrany członkiem Kolegium Karno-Administracyjnego w Sanoku[8]. Działał w Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, w oddziale (powiatowym) w Sanoku 23 maja 1971 wybrany członkiem sądu koleżeńskiego[9], 21 października 1973 wybrany członkiem sądu koleżeńskiego oddziału miejskiego w Sanoku (działającego od 1 stycznia 1973 wskutek przekształcenia oddziału powiatowego na podstawie zmian administracyjnych)[10]. Po kolejnej reorganizacji struktur ZBoWiD w 1975 został członkiem zarządu wojewódzkiego w Krośnie ( z siedzibą w Jaśle)[11], ponownie 18 października 1978[12], 11 maja 1980[13], ponownie w październiku 1989[14]. Wybierany członkiem zarządu koła miejsko-gminnego w Sanoku 15 listopada 1976[15], 23 października 1977[16], 28 listopada 1982[17].
Zmarł w 2000. Został pochowany na Cmentarzu Posada w Sanoku.
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974)[3]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)[18]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1975)[19]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1983)[20][21]
- Odznaka „Zasłużony dla ZBoWiD” (1989)[14]
- Dyplom uznania za szczególne osiągnięcia (ZBoWiD, 1980)[13]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. 1986, s. 90.
- ↑ W 40 rocznicę LWP. Spotkanie „autosanowców” – weteranów walk o wolność kraju. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 30 (286) z 1-10 listopada 1983. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ a b c Uroczyste obchody 57 rocznicy Wielkiego Października. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 18 z 1-15 grudnia 1974. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 106. ISBN 83-87450-00-6.
- ↑ Marian Struś. Produkujemy środki transportu, a kto pomoże naszym transportowcom. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 1 (94) z 1-10 stycznia 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Szacunek i uznanie dla wieloletnich pracowników. „Gazeta Sanocka – Autosan”, Nr 5 (368) z 10-20 lutego 1986. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Władysław Stachowicz. Samorząd terytorialny miasta Sanoka w latach 1990–2002 w relacjach lokalnej prasy. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 291, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Władysław Stachowicz. Samorząd terytorialny miasta Sanoka w latach 1990–2002 w relacjach lokalnej prasy. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 299, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 151.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 183.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 210.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 247.
- ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 276.
- ↑ a b Wysoka ocena sanockich kombatantów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 30 (501) z 1-10 listopada 1989. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 225.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 235.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 320.
- ↑ Spotkanie byłych więźniów hitlerowskich obozów zagłady. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 6 (25) z 15-31 marca 1975. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Stanisław Janczura. Spotkanie z kombatantami. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (32), s. 3, 1-15 lipca 1975.
- ↑ Odznaczeni z okazji majowego święta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4-5, Nr 13 (269) z 10-20 maja 1983. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 283.
Bibliografia
edytuj- Józef Ząbkiewicz. Dzień, który na zawsze pozostanie w pamięci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 14 (305) z 10-20 maja 1984. Sanocka Fabryka Autobusów.