Zagórzanie

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 21 cze 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Zagórzanie (górale zagórzańscy)góralska grupa etnograficzna narodowości polskiej zamieszkująca część Beskidu Wyspowego i północną stronę Gorców. Stolicą regionu zagórzańskiego jest miasto Mszana Dolna. Zagórzanie posiadają własny folklor, bogatą tradycję, strój oraz gwarę.

Strój górali zagórzańskich
Figura kobiety w stroju zagórzańskim w Mszanie Dolnej
Mapa terenów zamieszkałych przez Zagórzan

Zasięg terytorialny

edytuj

Zagórzanie zamieszkują północną stronę Gorców i część sąsiadującego z nimi Beskidu Wyspowego. Od południa graniczą z Podhalanami, od północnego wschodu z Lachami Limanowskimi, od południowego wschodu z Góralami Łąckimi, natomiast na północnym zachodzie z Kliszczakami.

Niegdyś tereny zamieszkiwane przez górali zagórzańskich obejmowały tereny Rabki Zdroju[1][2] i okolicznych wsi, jednak w ostatnich latach owe tereny uległy silnemu wpływowi kultury podhalańskiej

Ważniejsze miejscowości zagórzańskie

edytuj

Ważniejsze góry na terenie zagórzan

edytuj

Strój ludowy

edytuj

Strój męski składał się z tzw. hazuki, uszytej z sukna samodziałowego czarnego lub brązowego, sukiennych białych spodni oraz krótkiego białego serdaka ze skór owczych bez rękawów, wkładanego na koszulę (spinaną niegdyś mosiężną spinką) i pod hazukę. Spodnie miały dwa przypory, zdobione parzenicą w kolorze czerwonym i niebieskim. Na nogi wkładano kierpce przytrzymywane skórzanymi rzemieniami. Gdy wychodzili na zewnątrz ubierali na siebie kożuchy z owczej skóry (kubraki) aby ochronić się przed zimnem. Głowę okrywał filcowy kłobuk[3].

Kobiety nosiły białe spódnice zdobione wzorami. Plecy okrywała tzw. łoktuszka, a głowę mężatek czepiec. Zamożne gospodynie miały spódnice i zapaski z wełny i jedwabiu. Na nogi wkładały kierpce, zaś od święta buty z miękkimi cholewami[3].

Folklor

edytuj

Folklor zagórzański zachował się stosunkowo słabo do dzisiejszych czasów, ulegając wpływom z sąsiedniego Podhala czy też Lachów.

Tradycyjna muzyka zagórzańska ma wiele wspólnego z muzyką wszystkich górali karpackich (m.in. obecność tzw. skali góralskiej). Od zawsze wykonywana była w składzie: skrzypce-prym, skrzypce-sekund oraz basy. W nielicznych już tradycyjnych melodiach zagórzańskich dominują durowe, wysokie brzmienia. Zachowały się jeszcze żywiołowe melodie pasterskie. Tradycyjna muzyka tego regionu, najbardziej autentyczna i prawdziwa, po dzień dzisiejszy grywana jest przez starszych mieszkańców regionu.

W zapomnienie odeszły tradycyjne instrumenty pasterskie, takie jak: fujarki, piszczałki i dudy. Podobnie w szczątkowym stanie zachowały się tańce pasterskie i solowe. Lepiej zachowały się tańce „od Lachów” takie jak np. polki. Na terenie zagórzan czasami tańczone były tańce zapożyczone z Podhala (cyfrowany, zbójnicki)[4].

Zagórzańskie zespoły folklorystyczne

edytuj
  • Zespół Regionalny „Kasinianie – Zagórzanie”[5]
  • Zagórzański Zespół Folklorystyczny „Dolina Mszanki”[6]
  • Zespół Folklorystyczny „Porębiański Ród”[7]
  • Zespół Regionalny ,,Mali Rabianie''[8]

Słynne postacie z Zagórza

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Zagórzanie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 263.
  2. Rabczanie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 341.
  3. a b Marian Długosz, Zagórzanie [online], wrotamalopolski.pl, 3 września 2004 [dostęp 2013-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-10].
  4. Spotkanie z kulturą Górali Zagórzańskich - Dwójka - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2023-09-26] (pol.).
  5. Elżbieta Ciężadlik, Zespół Regionalny „Kasinianie – Zagórzanie” z Kasiny Wielkiej [online], mszana.pl [dostęp 2018-10-12].
  6. Zagórzański Zespół Folklorystyczny „Dolina Mszanki” [online], dolinamszanki.pl [dostęp 2018-10-12].
  7. Zespół Folklorystyczny „Porębiański Ród” [online], porebianskirod.cba.pl [dostęp 2018-10-12].
  8. Intellect.pl, Mali Rabianie - Gmina Mszana Dolna [online], mszana.pl [dostęp 2023-10-01] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj