Zbójnicki

Zbójnicki – polski taniec ludowy z rejonu Podhala^[1] w metrum 2/4.

Figura tańca (drzeworyt Władysława Skoczylasa)

Zbiorcza nazwa kilku kroków i tańców ludowych od wieków wykonywanych na Podhalu. Taniec góralski dzieli się na: zbójnicki, solowy, juhaski, dwójki i czwórki.

Charakterystyka

Obecnie spopularyzowany taniec o tej nazwie jest raczej jego estradową modyfikacją, odbiegającą od ludowego pierwowzoru. Zazwyczaj oparty na schemacie: wstęp, właściwy zbójnicki, zakończenie^[2].

W tańcu zbójnickim tańczy grupa mężczyzn wykonująca te same układy taneczne. Jeden z mężczyzn wydaje polecenia, tzw. komendy. W zbójnickim tańczy się: zwykłą, bitke, po dwa krzesane, popod nogę, hajduka, w pięty, klaskany i inne. Taniec zbójnicki kończy się ozwodną i zieloną.

Taniec nad ogniem (drzeworyt Władysława Skoczylasa)

Przypisy

↑ GrażynaG. Dąbrowska GrażynaG., W kręgu polskich tańców ludowych, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. 222-223, ISBN 83-205-3194-2 .
↑ Mała encyklopedia muzyki. Red. Stefan Śledziński. PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6

Linki zewnętrzne

[dąbrowska-1] GrażynaG. Dąbrowska GrażynaG., W kręgu polskich tańców ludowych, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. 222-223, ISBN 83-205-3194-2 .

[sledzinski-2] Mała encyklopedia muzyki. Red. Stefan Śledziński. PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6

[1]

[2]