Wikipedia

WWE Hall of Fame

WWE Hall of Fame – galeria sławy dla osobistości związanych z profesjonalnym wrestlingiem prowadzona przez federację WWE. Jej utworzenie zostało ogłoszone 22 marca 1993 roku w programie Monday Night Raw. Tego dnia został wprowadzony do niej pierwszy członek, André the Giant, który zmarł dwa miesiące wcześniej[1][2][3]. W 1994 i 1995 roku ceremonie odbywały się kilka godzin przed coroczną galą pay-per-view King of the Ring. W 1996 uroczystość zbiegła się z listopadową galą Survivor Series i po raz pierwszy odbyła się na oczach publiczności oraz personelu federacji[4]. Kolejna ceremonia odbyła się dopiero osiem lat później, przez ten czas nie dołączano do galerii kolejnych osób.

WWE Hall of Fame
Ilustracja
Logo WWE Hall of Fame użyte w 2014 roku
(z niebędącym częścią logo dopiskiem Tickets)
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data założenia

22 marca 1993

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 2004 roku WWE przywróciło ceremonie Hall of Fame, które od tej pory były organizowane dwa dni przed galami WrestleMania. Pierwsza edycja w XXI wieku odbyła się przed WrestleManią XX[5]. Tak jak poprzednich, także ceremonii z 2004 roku nie wyemitowano w telewizji, ale nagranie z zostało wydane na DVD 1 czerwca 2004[6]. Uroczystość z 2005 roku transmitowano na kanale Spike TV[7], a od 2006 są one emitowane na USA Network[8][9]. Od 2005 każde nagranie z ceremonii jest dołączane do DVD z WrestleManią. Od 2014 uroczystości są emitowane na żywo za pośrednictwem serwisu subskrypcyjnego WWE Network, na którym dodatkowo w 2015 roku WWE udostępniło nagrania z wszystkich poprzednich edycji[10].

Pomimo że nigdy nie powstał budynek odzwierciedlający fizycznie galerię sławy, WWE miało w planach zbudowanie takiego obiektu. W 2008, Shane McMahon, ówczesny wiceprezes wykonawczy od spraw medialnych WWE, oświadczył, że firma od lat gromadzi pamiątki po wrestlerach, które są opisywane i dzielone na kategorie w razie gdyby taki budynek miał powstać[11].

Osoby wprowadzone do Hall of Fame

edytuj

Osoby wprowadzone indywidualnie

edytuj
Rok Zdjęcie Pseudonim ringowy
(Prawdziwe imię) 		Wprowadzony/a przez Osiągnięcia uznane przez WWE i dodatkowe uwagi
1993   André the Giant
(André Roussimoff) 		Nikt[12] Mistrz WWF World Heavyweight i WWF World Tag Team, niepokonany w walce przez prawie 15 lat.

Został wprowadzony pośmiertnie[3]. Z wprowadzeniem nie wiązała się ceremonia. 22 marca 1993 w programie WWF Monday Night RAW został wyemitowany klip promujący dołączenie do galerii sławy[12].

1994   Rogers, „Nature Boy” Buddy„Nature Boy” Buddy Rogers
(Herman Rohde Jr.) 		Hart, BretBret Hart[13] Mistrz WWWF World Heavyweight, NWA World Heavyweight i WWWF United States Tag Team.

Został wprowadzony pośmiertnie[13].

  Skaaland, ArnoldArnold Skaaland Backlund, BobBob Backlund[14] Mistrz WWWF United States Tag Team, menedżer dwóch najdłużej panujących mistrzów WWE w historii (Bruno Sammartino i Bob Backlund), partner biznesowy w Capitol Wrestling Corporation (dawne WWE)[14].
  Brazil, BoboBobo Brazil
(Houston Harris) 		Ladd, ErnieErnie Ladd[15] Mistrz WWWF United States Heavyweight, posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA i pionier Afroamerykanów w rozrywce sportowej[15].
  Strongbow, Chief JayChief Jay Strongbow
(Luke Scarpa) 		Tatanka[16] Czterokrotny mistrz WWWF/WWF World Tag Team[16].
  Blassie, „Classy” Freddie„Classy” Freddie Blassie McMahon, ShaneShane McMahon[17] Posiadacz wielu mistrzów regionalnych, wieloletni manager w WWF[17].
  Monsoon, GorillaGorilla Monsoon
(Robert Marella) 		Ross, JimJim Ross[18] Dwukrotny mistrz WWWF United States Tag Team, były konferansjer, komentator i prezes WWF w kayfabe[18].
  Dudley, JamesJames Dudley McMahon, VinceVince McMahon[19] Pierwszy Afroamerykanin, który występował na ważnej amerykańskiej arenie[19].
1995   Rocca, AntoninoAntonino Rocca
(Antonino Biasetton) 		Diesel[20] Mistrz WWWF United States Tag Team, WWF International Heavyweight i kilku regionalnych mistrzostw NWA, konferansjer WWWF w latach 70.

Został wprowadzony pośmiertnie[20].

  Pedro Morales Vega, SavioSavio Vega[21] Mistrz WWWF World Heavyweight, WWF Intercontinental i WWF World Tag Team, pierwszy mistrz Triple Crown w historii WWE[21].
  Ladd, „Big Cat” Ernie„Big Cat” Ernie Ladd Brazil, BoboBobo Brazil[22] Posiadacz wielu mistrzostw regionalnych, a także mistrz w futbolu amerykańskim[22].
  Putski, IvanIvan Putski
(Josef Bednarski) 		Putski, ScottScott Putski[23] Mistrz WWF Tag Team[23].
  Steele, George „The Animal”George „The Animal” Steele
(William Myers) 		Doink the Clown[24] Uczestnik klasycznych rywalizacji przeciwko Bruno Sammartino, Gorilla Monsoonowi, Pedro Moralesowi, Bobowi Backlundowi i Randy'emu Savage'owi[24].
  The Fabulous Moolah
(Lillian Ellison) 		Blayze, AlundraAlundra Blayze[25] Najdłużej panująca, czterokrotna, najstarsza i pierwsza w historii mistrzyni WWF Women’s[25].
  The Grand Wizard
(Ernie Roth) 		Slaughter, Sgt.Sgt. Slaughter[26] Wieloletni menedżer heelów.

Został wprowadzony pośmiertnie[26].

1996   McMahon, Vincent JamesVincent James McMahon McMahon, ShaneShane McMahon[27] Założyciel WWWF.

Został wprowadzony pośmiertnie[27].

  Snuka, Jimmy „Superfly”Jimmy „Superfly” Snuka
(Jimmy Reiher Sr.) 		Muraco, DonDon Muraco[28] Mistrz ECW World Heavyweight, ECW World Television i WWF United States[29].
  Patterson, PatPat Patterson
(Pierre Clermont) 		Hart, BretBret Hart[30] Pierwszy mistrz WWF Intercontinental Heavyweight, mistrz WWF Hardcore, WWF North American Heavyweight i AWA World Tag Team, wielokrotny posiadacz regionalnych mistrzostw drużynowych i pomysłodawca Royal Rumble[30].
  Albano, „Captain” Lou„Captain” Lou Albano Franklin, JoeJoe Franklin[31] Mistrz WWWF United States Tag Team i jedna z najbardziej znienawidzonych osób w rozrywce sportowej przez 15 lat. Jako menedżer w ciągu 20 lat doprowadził 15 różnych drużyn do zdobycia mistrzostwa World Tag Team. Wraz z Cyndi Lauper przyczynił się do popularyzacji wrestlingu w mediach związanych z muzyką[31].
  Kowalski, KillerKiller Kowalski
(Edward Walter Spulnik) 		Triple H[32] Mistrz WWWF World Tag Team, WWWF United States Tag Team i różnych mistrzostw regionalnych[32].
  Rodz, JohnnyJohnny Rodz
(Johnny Rodriguez) 		Skaaland, ArnoldArnold Skaaland[33] Pracował w WWWF przez prawie dwie dekady (od lat 60. do 80.), wytrenował wiele przyszłych gwiazd WWF[33].
  Scicluna, „Baron” Mikel„Baron” Mikel Scicluna Monsoon, GorillaGorilla Monsoon[34] Mistrz WWWF World Tag Team i WWWF United States Tag Team[34].
2004   Race, HarleyHarley Race Flair, RicRic Flair[35] Mistrz NWA World Heavyweight, AWA World Tag Team i NWA United States Heavyweight i zwycięzca turnieju King of the Ring w 1986 roku[36].
  Graham, „Superstar” Billy„Superstar” Billy Graham
(Eldridge Wayne Coleman) 		Triple H[35] Mistrz WWWF World Heavyweight[37].
  Slaughter, Sgt.Sgt. Slaughter
(Robert Remus) 		Patterson, PatPat Patterson[38] Mistrz WWF World Heavyweight, NWA United States Heavyweight i NWA World Tag Team[38].
  Ventura, Jesse „The Body”Jesse „The Body” Ventura
(James Janos) 		Ventura, TyrelTyrel Ventura[39] Mistrz AWA World Tag Team i były komentator w WWF i WCW[40].
  Santana, TitoTito Santana
(Merced Solis) 		Michaels, ShawnShawn Michaels[39] Dwukrotny mistrz WWF Intercontinental i dwukrotny mistrz WWF Tag Team i zwycięzca turnieju King of the Ring w 1989 roku[41].
  Valentine, Greg „The Hammer”Greg „The Hammer” Valentine
(Gregory Wisniski) 		Hart, JimmyJimmy Hart[39] Mistrz NWA United States Heavyweight, NWA World Tag Team, WWF Intercontinental i WWF Tag Team Champion[42].
  Muraco, DonDon Muraco Foley, MickMick Foley[39] Dwukrotny mistrz WWF Intercontinental[28].
  Heenan, Bobby „The Brain”Bobby „The Brain” Heenan
(Raymond Heenan) 		Lanza, JackJack Lanza[39] Były komentator w WWF i wieloletni menedżer w AWA, WWF i WCW[43].
  Studd, Big JohnBig John Studd
(John Minton) 		Big Show[35] Mistrz WWWF World Tag Team i NWA Mid-Atlantic Tag Team oraz zwycięzca Royal Rumble w 1989[44].

Został wprowadzony pośmiertnie.

  Junkyard Dog
(Sylvester Ritter) 		Ladd, ErnieErnie Ladd[45] Mistrz WCW Six-Man Tag Team, Mid-South North American i South Tag Team.

Został wprowadzony pośmiertnie[45].

2005   Hogan, HulkHulk Hogan
(Terry Bollea) 		Stallone, SylvesterSylvester Stallone[46] Sześciokrotny mistrz WWF/E World Heavyweight, mistrz WCW World Heavyweight i WWF World Tag Team oraz dwukrotny zwycięzca Royal Rumble[47].
  Piper, „Rowdy” Roddy„Rowdy” Roddy Piper
(Roderick Toombs) 		Flair, RicRic Flair[48] Mistrz WWF Intercontinental, NWA/WCW United States Heavyweight i WWF World Tag Team[49].
  Orton, „Cowboy” Bob„Cowboy” Bob Orton Orton, RandyRandy Orton[50] Wrestler oraz wieloletni menedżer Roddy Pipera i Paula Orndorffa[51].
  Orndorff, „Mr. Wonderful” Paul„Mr. Wonderful” Paul Orndorff Heenan, BobbyBobby Heenan[50] Mistrz WCW Television, WCW World Tag Team i NWA World Tag Team oraz członek galerii sławy futbolu amerykańskiego uniwersytetu University of Tampa[52].
  The Iron Sheik
(Khosrow Vaziri) 		Slaughter, Sgt.Sgt. Slaughter[50] Mistrz WWF World Heavyweight i WWF Tag Team[53].
  Volkoff, NikolaiNikolai Volkoff
(Josip Peruzovic) 		Ross, JimJim Ross[50] Mistrz WWF Tag Team[54].
  Hart, JimmyJimmy Hart Lawler, JerryJerry Lawler[50] Wieloletni menedżer w WWF i WCW[55].
2006   Hart, Bret „Hit Man”Bret „Hit Man” Hart Austin, SteveSteve Austin[56] Mistrz WWF Intercontinental, WWF United States, WWF World Tag Team WWF World Heavyweight, WCW World Heavyweight, WCW World Tag Team i WCW World Heavyweight, zwycięzca King of the Ring w 1993 i dwukrotny zwycięzca Royal Rumble oraz menedżer generalny Raw[57].
  Guerrero, EddieEddie Guerrero
(Eduardo Guerrero) 		Benoit, ChrisChris Benoit[58] Mistrz WWE, WWE Tag Team, WWF/WWE Intercontinental, dwukrotny mistrz WCW/WWE United States, WWE European, ECW Television i WCW Cruiserweight[59].
Guerrero, ChavoChavo Guerrero[58]
Mysterio, ReyRey Mysterio[58]
  Atlas, „Mr. USA” Tony„Mr. USA” Tony Atlas
(Anthony White) 		Jones, S.D.S.D. Jones[60] Pierwszy afroamerykański posiadacz mistrzostwa WWF Tag Team wraz z Rockym Johnsonem i były mistrz kulturystyki[60].
  Okerlund, „Mean” Gene„Mean” Gene Okerlund Hogan, HulkHulk Hogan[56] Wieloletni konferansjer i reporter w AWA i WWF/E[61].
  Sherri, „Sensational”„Sensational” Sherri
(Sherri Russell) 		DiBiase, TedTed DiBiase[56] Mistrzyni WWF Women’s i AWA World Women’s oraz wieloletnia managerka[62].
  Gagne, VerneVerne Gagne Gagne, GregGreg Gagne[56] Założyciel American Wrestling Association, mistrz AWA World Heavyweight i AWA Tag Team[63].
2007   Rhodes, „The American Dream” Dusty„The American Dream” Dusty Rhodes
(Virgil Runnels Jr.) 		Rhodes, CodyCody Rhodes[64] Mistrz NWA World Heavyweight, NWA United States Heavyweight, NWA World Tag Team, NWA World Television[65].
Rhodes, DustinDustin Rhodes[64]
  The Sheik
(Edward Farhat) 		Sabu[66] Pionier hardcore wrestlingu i mistrz WWWF United States Champion.

Został wprowadzony pośmiertnie[66].

Van Dam, RobRob Van Dam[66]
  Ross, JimJim Ross Austin, SteveSteve Austin[64] Wieloletni konferansjer w WWF/E[67].
  Lawler, Jerry „The King”Jerry „The King” Lawler Shatner, WilliamWilliam Shatner[64] Mistrz AWA World Heavyweight, WCWA World Heavyweight oraz wieloletni komentator w WWE[68].
  Hennig, „Mr. Perfect” Curt„Mr. Perfect” Curt Hennig Boggs, WadeWade Boggs[69] Mistrz AWA World Heavyweight, WWF Intercontinental, WCW United States Heavyweight, WCW World Tag Team i AWA World Tag Team

Został wprowadzony pośmiertnie[69].

  Bockwinkel, NickNick Bockwinkel Heenan, BobbyBobby Heenan[64] Czterokrotny mistrz AWA World Heavyweight, mistrz AWA World Tag Team i komisarz w WCW[70].
  Fuji, Mr.Mr. Fuji
(Harry Fujiwara) 		Muraco, DonDon Muraco[71] Pięciokrotny mistrz WWWF/WWF World Tag Team i wieloletni menedżer[71].
2008   Flair, „Nature Boy” Ric„Nature Boy” Ric Flair
(Richard Fliehr) 		Triple H Pierwszy aktywny zawodowo wrestler przyłączony do WWE Hall of Fame.
Dwukrotny mistrz WWF World Heavyweight, sześciokrotny mistrz WCW World Heavyweight[72] i ośmiokrotny mistrz NWA World Heavyweight[73] – WWE uznaje go w związku z tym za 16-krotnego mistrza świata wagi ciężkiej. Sześciokrotny mistrz NWA United States Heavyweight, jednokrotny mistrz WWE Intercontinental i zwycięzca Royal Rumble w 1992 roku[74].
  Johnson, „Soulman” Rocky„Soulman” Rocky Johnson
(Wayde Bowles) 		Rock, TheThe Rock Jednokrotny mistrz WWF World Tag Team i wraz z Tonym Atlasem (wprowadzonym do Hall of Fame w 2006 roku) pierwszy afroamerykański posiadacz tego tytułu[75].
  Maivia, „High Chief” Peter„High Chief” Peter Maivia
(Fanene Maivia) 		Rock, TheThe Rock Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swoją córkę, Atę Maivię Johnson.
Dwukrotny mistrz WWF World Heavyweight i posiadacz ponad 12 regionalnych tytułów NWA[76].
  Solie, GordonGordon Solie
(Jonard Labiak) 		Ross, JimJim Ross Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez piątkę swoich dzieci.
Promotor, konferansjer i komentator w Championship Wrestling from Florida, później pracujący w World Championship Wrestling[77].
  Young, MaeMae Young
(Johnnie Young) 		Patterson, PatPat Patterson Jednokrotna i pierwsza mistrzyni NWA United States Women’s[78] oraz jednokrotna mistrzyni NWA Women’s World Tag Team[79].
  Graham, EddieEddie Graham
(Edward Gossett) 		Rhodes, DustyDusty Rhodes Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swojego syna, Mike’a Grahama.
Promotor i organizator w Championship Wrestling from Florida i posiadacz ponad 30 mistrzostw regionalnych NWA, w tym 18 w CWF[80].
2009   Austin, „Stone Cold” Steve„Stone Cold” Steve Austin
(Steve Williams) 		McMahon, VinceVince McMahon Sześciokrotny mistrz WWF (World Heavyweight), zwycięzca turnieju King of the Ring w 1996 roku i trzykrotny zwycięzca Royal Rumble – w 1997, 1998 i 2001[81].
  Steamboat, Ricky „The Dragon”Ricky „The Dragon” Steamboat
(Richard Blood) 		Flair, RicRic Flair Jednokrotny mistrz NWA World Heavyweight, trzykrotny mistrz NWA United States Heavyweight i jednokrotny mistrz WWF Intercontinental Heavyweight[82].
  Watts, „Cowboy” Bill„Cowboy” Bill Watts Ross, JimJim Ross Były promotor wrestlingu w środkowo-południowym regionie Stanów Zjednoczonych, jednokrotny mistrz WWWF United States Tag Team i posiadacz ponad 20 mistrzostw regionalnych NWA[83].
  Ware, Koko B.Koko B. Ware
(James Ware) 		Honky Tonk Man, TheThe Honky Tonk Man Posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA[84].
  Finkel, HowardHoward Finkel Okerlund, GeneGene Okerlund Konferansjer WWE od 1977 roku i pierwszy pracownik zatrudniony przez WWE (wówczas WWWF) w 1975 roku[85].
2010   DiBiase, „The Million Dollar Man” Ted„The Million Dollar Man” Ted DiBiase DiBiase, BrettBrett DiBiase Czterokrotny mistrz Mid-South North American Heavyweight, twórca i dwukrotny posiadacz nieoficjalnego mistrzostwa Million Dollar Championship, trzykrotny mistrz WWF World Tag Team i zwycięzca King of the Ring w 1988 roku[86].
DiBiase Jr., TedTed DiBiase Jr.
  Hart, StuStu Hart Hart, BretBret Hart Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez rodzinę Hartów.
Założyciel organizacji wrestlingowej Stampede Wrestling w Calgary w 1948 roku i jej posiadacz do 1984 roku, wieloletni właściciel szkoły wrestlingu „The Dungeon”, trener wielu wrestlerów WWE i głowa rodziny Hartów[87].
  Richter, WendiWendi Richter Piper, RoddyRoddy Piper Dwukrotna mistrzyni WWF Women’s, jednokrotna mistrzyni AWA Women’s i dwukrotna mistrzyni NWA Women’s World Tag Team[88].
  Inoki, AntonioAntonio Inoki Hansen, StanStan Hansen Założyciel organizacji wrestlingowej New Japan Pro Wrestling, dwukrotny mistrz WWWF/WWF World Martial Arts Heavyweight i jednokrotny mistrz IWGP Heavyweight[89].
  Vachon, Maurice „Mad Dog”Maurice „Mad Dog” Vachon Patterson, PatPat Patterson Pięciokrotny mistrz AWA World Heavyweight[90].
  George, GorgeousGorgeous George
(George Wagner) 		Beyer, DickDick Beyer Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swoją byłą żonę, Betty Wagner[91].
Jednokrotny mistrz bostońskiej wersji AWA World Heavyweight. Odgrywał postać ekstrawaganckiego, aroganckiego, charyzmatycznego heela. Przypisuje mu się pomoc w przeniesieniu wrestlingu do telewizji w latach 40. i 50. XX wieku[92].
2011   Michaels, „The Heartbreak Kid” Shawn„The Heartbreak Kid” Shawn Michaels
(Michael Hickenbottom) 		Triple H Trzykrotny mistrz WWF World Heavyweight, jednokrotny mistrz World Heavyweight, trzykrotny mistrz WWF Intercontinental, dwukrotny zwycięzca Royal Rumble (w 1995 i 1996) i pierwszy wrestler, który osiągnął „Grand Slam”[93].
  Duggan, „Hacksaw” Jim„Hacksaw” Jim Duggan
(James Duggan) 		DiBiase, „The Million Dollar Man” Ted„The Million Dollar Man” Ted DiBiase Zwycięzca pierwszego Royal Rumble (w 1988 roku), jednokrotny mistrz WCW United States[94].
  Armstrong, „Bullet” Bob„Bullet” Bob Armstrong
(Joseph James) 		Armstrong, BrianBrian Armstrong Posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA[95].
Armstrong, BradBrad Armstrong
Armstrong, ScottScott Armstrong
  Sunny
(Tammy Sytch) 		Divy (wszystkie zawodniczki WWE) Uznawana przez WWE za pierwszą divę[96].
  Abdullah the Butcher
(Lawrence Shreve) 		Funk, TerryTerry Funk Uznawany przez WWE za legendę hardcore'owego wrestlingu. Posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA[97].
2012   Máscaras, MilMil Máscaras
(Aaron Arellano) 		Del Rio, AlbertoAlberto Del Rio Meksykański luchador, pierwszy zamaskowany wrestler, który występował na arenie Madison Square Garden[98].
  Edge
(Adam Copeland) 		Christian Czterokrotny mistrz WWE, rekordowy siedmiokrotny mistrz World Heavyweight, rekordowy dwunastokrotny mistrz WWF/World Tag Team, dwukrotny mistrz WWE Tag Team, zwycięzca turnieju King of the Ring w 2001 roku, zwycięzca pierwszej walki typu Money in the Bank ladder match w 2005 roku i zwycięzca Royal Rumble w 2010 roku[99].
  Simmons, RonRon Simmons Layfield, John „Bradshaw”John „Bradshaw” Layfield Uznawany przez WWE za pierwszego Afroamerykanina będącego oficjalnym posiadaczem mistrzostwa świata w rozrywce sportowej. Jednokrotny mistrz WCW World Heavyweight i trzykrotny mistrz WWF Tag Team[100].
  Yokozuna
(Rodney Anoaʻi) 		The Usos Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swojego kuzyna, Rikishi'ego i jego rodzinę.
Dwukrotny mistrz WWF World Heavyweight, dwukrotny mistrz WWF Tag Team i zwycięzca Royal Rumble w 1993 roku[101].
2013   Foley, MickMick Foley Funk, TerryTerry Funk Znany z odgrywania różnych ról, między innymi Cactusa Jacka, Mankinda i Dude Love. Trzykrotny mistrz WWF, ośmiokrotny mistrz WWF Tag Team, dwukrotny mistrz ECW World Tag Team, jednokrotny mistrz WCW World Tag Team i pierwszy mistrz WWF Hardcore[102].
  Backlund, BobBob Backlund Menounos, MariaMaria Menounos Dwukrotny mistrz WWWF/WWF (World) Heavyweight i jednokrotny mistrz WWF Tag Team[103].
  Stratus, TrishTrish Stratus
(Patricia Stratigias) 		McMahon, StephanieStephanie McMahon Rekordowa siedmiokrotna mistrzyni WWF/E Women’s i trzykrotna zwyciężczyni konkursu WWE Babe of the Year, wybrana na Divę roku w wyniku głosowana w odcinku specjalnym WWE Raw w dziesiątą rocznicę programu[104].
  Sammartino, BrunoBruno Sammartino Schwarzenegger, ArnoldArnold Schwarzenegger Dwukrotny mistrz WWWF World Heavyweight, który w sumie posiadał pas 11 lat, co stanowi rekord posiadania[105].
  Booker T
(Robert Huffman) 		Ray, StevieStevie Ray Pięciokrotny mistrz WCW World Heavyweight, jednokrotny mistrz World Heavyweight, rekordowy sześciokrotny mistrz WCW World Television, rekordowy jedenastokrotny mistrz WCW World Tag Team i zwycięzca King of the Ring w 2006 roku[106].
2014   Warrior, The UltimateThe Ultimate Warrior
(James Hellwig) 		McMahon, LindaLinda McMahon Jednokrotny mistrz WWF World Heavyweight i dwukrotny mistrz WWF Intercontinental Heavyweight[107].
  Roberts, Jake „The Snake”Jake „The Snake” Roberts
(Aurelian Smith Jr.) 		Page, Diamond DallasDiamond Dallas Page Uznawany przez WWE za twórcę chwytu DDT, posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA[108].
  Lita
(Amy Christine Dumas) 		Stratus, TrishTrish Stratus Czterokrotna mistrzyni WWF/E Women’s[109].
  Bearer, PaulPaul Bearer
(William Moody) 		Kane Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swoich synów, Daniela i Michaela.
Wieloletni manager w WCCW (jako Percy Pringle III) i w WWE (jako Paul Bearer), wyróżniony za bycie managerem The Undertakera, Mankinda i Kane’a[110].
  Colón, CarlosCarlos Colón
(Carlos Edwin Colón González) 		Carlito Promotor World Wrestling Council w Puerto Rico, jednokrotny mistrz NWA World Heavyweight i 26-krotny mistrz WWC Universal Heavyweight[111].
Colón, EddieEddie Colón
Colón, OrlandoOrlando Colón
  Ramon, RazorRazor Ramon
(Scott Hall) 		Nash, KevinKevin Nash Czterokrotny mistrz WWF Intercontinental, dwukrotny mistrz WCW United States Heavyweight, siedmiokrotny mistrz WCW World Tag Team i zwycięzca Battle Royal na gali WCW World War 3 w 1997 roku[112].
2015   Savage, „Macho Man” Randy„Macho Man” Randy Savage
(Randy Poffo) 		Hogan, HulkHulk Hogan Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swojego brata, Lanny'ego Poffo.
Dwukrotny mistrz WWF World Heavyweight, czterokrotny mistrz WCW World Heavyweight, jednokrotny mistrz WWF Intercontinental Heavyweight, zwycięzca turnieju King of the Ring w 1987 roku i zwycięzca Battle Royal na gali WCW World War 3 w 1995 roku[113].
  Rikishi
(Solofa Fatu Jr.) 		The Usos Jednokrotny mistrz WWF Intercontinental, dwukrotny mistrz WWF/World Tag Team i jednokrotny mistrz WWE Tag Team[114].
  Blayze, AlundraAlundra Blayze
(Debrah Miceli) 		Natalya Trzykrotna mistrzyni WWF Women’s, a jako Madusa jednokrotna mistrzyni AWA World Women’s i pierwsza mistrzyni WCW Cruiserweight[115].
  Zbyszko, LarryLarry Zbyszko
(Lawrence Whistler) 		Sammartino, BrunoBruno Sammartino Dwukrotny mistrz AWA World Heavyweight, jednokrotny mistrz WCW World Television, jednokrotny mistrz WCW World Tag Team i jednokrotny mistrz WWWF Tag Team[116].
  Fujinami, TatsumiTatsumi Fujinami Flair, RicRic Flair Sześciokrotny mistrz IWGP Heavyweight, jednokrotny mistrz NWA World Heavyweight, jednokrotny mistrz WWF International Tag Team, dwukrotny mistrz WWF International Heavyweight i dwukrotny mistrz WWF Junior Heavyweight[117].
  Nash, KevinKevin Nash Michaels, ShawnShawn Michaels Znany też jako Diesel, jednokrotny mistrz WWF World Heavyweight, pięciokrotny mistrz WCW World Heavyweight, jednokrotny mistrz WWF Intercontinental, dziewięciokrotny mistrz WCW World Tag Team, dwukrotny mistrz WWF Tag Team Champion i zwycięzca Battle Royal na gali WCW World War 3 w 1998 roku[118].
2016   Sting
(Steve Borden) 		Flair, RicRic Flair Drugi aktywny zawodowo wrestler przyłączony do WWE Hall of Fame, choć ogłosił emeryturę w trakcie ceremonii.
Sześciokrotny mistrz WCW World Heavyweight, dwukrotny mistrz WCW International World Heavyweight, dwukrotny mistrz NWA World Heavyweight Champion, dwukrotny WCW United States Heavyweight, trzykrotny mistrz WCW World Tag Team i jednokrotny mistrz NWA World Television[119].
  The Godfather
(Charles Wright) 		APA Jednokrotny mistrz WWF Intercontinental Champion i jednokrotny mistrz WWF Tag Team Champion[120].
  Big Boss Man
(Ray Traylor Jr.) 		Slick Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swoją żonę Angelę i swoje córki Lacy i Megan.
Czterokrotny mistrz WWF Hardcore i jednokrotny mistrz WWF Tag Team[121].
  Jacqueline
(Jacqueline Moore) 		The Dudley Boyz Pierwsza Afroamerykanka wprowadzona do WWE Hall of Fame.

Dwukrotna mistrzyni WWF Women’s Champion i pierwsza afroamerykańska posiadaczka tego tytułu oraz jednokrotna mistrzyni WWE Cruiserweight i jedyna kobieta, która zdobyła ten tytuł[122].

  Hansen, StanStan Hansen
(John Hansen II) 		Vader, Big VanBig Van Vader Jednokrotny mistrz AWA World Heavyweight i jednokrotny mistrz NWA United States Heavyweight[123].
2017   Angle, KurtKurt Angle Cena, JohnJohn Cena Trzeci aktywny zawodowo wrestler przyłączony do WWE Hall of Fame.
Czterokrotny mistrz WWF/WWE, jednokrotny mistrz World Heavyweight, jednokrotny mistrz WCW, i zwycięzca turnieju King of the Ring w 2000 roku[124].
  Long, TheodoreTheodore Long APA Wieloletni sędzia, manager i członek zarządu w WCW i WWE w kayfabe[125].
  Page, Diamond DallasDiamond Dallas Page Bischoff, EricEric Bischoff Trzykrotny mistrz WCW World Heavyweight, dwukrotny mistrz WCW United States Heavyweight, jednokrotny mistrz WWF Tag Team i czterokrotny mistrz WCW World Tag Team[126].
  Phoenix, BethBeth Phoenix
(Elizabeth Kocianski) 		Natalya Jednokrotna mistrzyni WWE Divas, trzykrotna mistrzyni WWE Women’s Champion i zdobywczyni statuetki Slammy Award w kategorii Diva of the Year w 2008 roku[127].
Rude, RickRick Rude
(Richard Rood) 		Steamboat, RickyRicky Steamboat Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swoją żonę Michelle, swoją córkę Merissę i swojego syna Ricka.
Trzykrotny mistrz WCW International World Heavyweight, jednokrotny mistrz WWF Intercontinental, i jednokrotny mistrz WCW United States Heavyweight[128].
2018   Goldberg
(William Goldberg) 		Heyman, PaulPaul Heyman Jednokrotny mistrz WCW World Heavyweight, jednokrotny mistrz World Heavyweight, dwukrotny mistrz WWE Universal, uznawany za posiadacza rekordowej passy 173 zwycięstw z rzędu w organizacji WCW[129].
  Ivory
(Lisa Moretti) 		Holly, MollyMolly Holly Trzykrotna mistrzyni WWF Women’s, jednokrotna mistrzyni GLOW[130].
  Jarrett, JeffJeff Jarrett Dogg, RoadRoad Dogg Czterokrotny mistrz WCW World Heavyweight, sześciokrotny mistrz WWF Intercontinental i promotor uznawany za tego, który przyczynił się do rozwoju kartiery takich zawodników WWE, jak A.J. Styles, Bobby Roode i Eric Young[131].
  Jim, HillbillyHillbilly Jim
(James Morris) 		Hart, JimmyJimmy Hart Związany z WWE przez 30 lat jako wrestler, manager i ambasador[132].
  Henry, MarkMark Henry Big Show Jednokrotny mistrz World Heavyweight, jednokrotny mistrz ECW i jednokrotny mistrz WWF European[133].
2019   Honky Tonk Man, TheThe Honky Tonk Man
(Wayne Farris) 		Hart, JimmyJimmy Hart Posiadacz mistrzostwa WWF Intercontinental przez rekordową liczbę 454 dni[134].
  Wilson, TorrieTorrie Wilson Keibler, StacyStacy Keibler Jedna z najbardziej wysportowanych zawodniczek we wrestlingu[135].
  Beefcake, BrutusBrutus Beefcake
(Edward Leslie) 		Hogan, HulkHulk Hogan Mistrz WWF World Tag Team[136]
2020   John "Bradshaw" Layfield nikt Jednokrotny mistrz WWE, jednokrotny mistrz Intercontinental, jednokrotny mistrz United States, trzykrotny mistrz WWF World Tag Team, jednokrotny mistrz European i osiemnastokrotny mistrz Hardcore[137]. Przez długi czas komentator w WWE.
  The British Bulldog
(David Smith) 		Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swoją żonę Dianę, swoją córkę Georgię i swojego syna Harry'ego.
Jednokrotny mistrz WWF Intercontinental, inaguracyjny i dwukrotny mistrz European, dwukrotny mistrz Hardcore i dwukrotny mistrz WWF World Tag Team[138].
  Thunder Liger, JushinJushin Thunder Liger
(Keiichi Yamada) 		Jedenastokrotny mistrz IWGP Junior Heavyweight i jednokrotny mistrz WCW Light Heavyweight[139].
2021   Holly, MollyMolly Holly
(Nora Benshoof) 		nikt Dwukrotna mistrzyni WWE Women’s i jednokrotna mistrzyni WWF Hardcore[140].
  Bischoff, EricEric Bischoff Były prezes organizacji wrestlingu World Championship Wrestling (WCW). Jednokrotny mistrz WCW Hardcore. Pierwszy manager generalny brandu Raw[141].
  Kane
(Glenn Jacobs) 		Jednokrotny mistrz WWF, jednokrotny mistrz World Heavyweight, jednokrotny mistrz ECW, dwukrotny mistrz Intercontinental, jednokrotny mistrz WWF Hardcore, jednokrotny mistrz 24/7, dwukrotny mistrz WWE Tag Team, dziewięciokrotny mistrz World Tag Team i jednokrotny mistrz WCW World Tag Team[142].
  Great Khali, TheThe Great Khali
(Dalip Singh Rana) 		Jednokrotny mistrz World Heavyweight[143].
  Van Dam, RobRob Van Dam
(Robert Szatkowski) 		Jednokrotny mistrz WWE, jednokrotny mistrz ECW, sześciokrotny mistrz Intercontinental, czterokrotny mistrz WWF/E Hardcore, jednokrotny mistrz WWE Tag Team, dwukrotny mistrz World Tag Team, jednokrotny mistrz ECW World Television i jednokrotny mistrz ECW World Tag Team[144].
2022   Undertaker, TheThe Undertaker
(Mark Calaway) 		McMahon, VinceVince McMahon Czterokrotny mistrz WWE, trzykrotny mistrz World Heavyweight, jednokrotny mistrz Hardcore, sześciokrotny mistrz WWF Tag Team, jednokrotny mistrz WCW Tag Team, zwycięzca Royal Rumble w 2007. Najbardziej znany ze The Streaku, serii 21 zwycięstw na WrestleManiach[145].
  Vader
(Leon White) 		Foley, MickMick Foley Wprowadzony pośmiertnie. Trzykrotny mistrz WCW, jednokrotny mistrz WCW United States[146].
  Queen Sharmell
(Sharmell Sullivan) 		T, BookerBooker T Przez długi czas menadżerka w WCW i WWE, najbardziej znana jako menadżerka jej męża, Bookera T.
2023   Mysterio, ReyRey Mysterio
(Óscar Gutiérrez) 		Konnan, Konnan Jednokrotny mistrz WWE, dwukrotny mistrz World Heavyweight, dwukrotny mistrz Intercontinental, dwukrotny mistrz United States, ośmiokrotny mistrz WWF/WWE Cruiserweight, czterokrotny mistrz WWE Tag Team, jednokrotny mistrz WWE SmackDown Tag Team, trzykrotny mistrz WCW Tag Team, jednokrotny mistrz WCW Cruiserweight Tag Team, zwycięzca Royal Rumble w 2006[147].
  The Great Muta
(Keiji Muto) 		Flair, RicRic Flair Czterokrotny mistrz IWGP Heavyweight, trzyokrotny mistrz Triple Crown Heavyweight, jednokrotny mistrz GHC Heavyweight, jednokrotny mistrz NWA Worlds Heavyweight, jednokrotny mistrz NWA Television, jednokrotny mistrz WCW World Tag Team. Spopularyzował ruchy, takie jak Shining Wizard, Moonsault, Muta Lock i Asian Mist[148].
  Keibler, StacyStacy Keibler
(Stacy Ann-Marie Keibler) 		Mick Foley i Torrie Wilson Zwyciężczyni Nitro Girl Search (1999), WWE Babe of the Year (2004), menedżerka wielu wrestlerów w WCW i WWE[149].
2024   Heyman, PaulPaul Heyman Roman Reigns Właściciel i operator dawnej promocji Extreme Championship Wrestling, która powstała w Filadelfii, były ekranowy Generalny Menadżer brandu SmackDown należącego do WWE, były komentator Monday Night Raw, menedżer między innymi Brocka Lesnara, Big Showa, CM Punka, Roba Van Dama, Kurta Angle’a, Steve'a Austina, Ricka Rude'a, Arna Andersona, a ostatnio Romana Reignsa i stajni The Bloodline[150].
  Nakano, BullBull Nakano
(Keiko Aoki) 		Alundra Blayze Jednokrotna mistrzyni WWF Women’s, zdobywca Slammy Award w 1994 roku, uznawana za zwyciężczynię wielu mistrzostw kobiet w Japonii, Meksyku i Stanach Zjednoczonych[151].
  Patterson, ThunderboltThunderbolt Patterson
(Claude Patterson) 		The New Day
(Big E, Kofi Kingston i Xavier Woods) i Scott Spears 		Stały element na różnych terytoriach NWA od lat 60. do 80. XX wieku, uznany za zwycięzcę wielu mistrzostw w Ameryce Północnej[152].
  Maivia, LiaLia Maivia The Rock Wprowadzona pośmiertnie. Jedna z pierwszych promotorek wrestlingu. W połowie lat 80. prowadziła Polynesian Pro Wrestling (PPW), terytorium National Wrestling Alliance na Hawajach. Jej promocja prowadziła program o nazwie Polynesian Pacific Pro Wrestling na Financial News Network[153].

Drużyny

edytuj
Rok Drużyna Wprowadzeni przez Członkowie Osiągnięcia uznane przez WWE i uwagi
Zdjęcie Imię Drużynowe
1996 The Valiant Brother Owen Hart and the British Bulldog   Valiant, JimmyJimmy Valiant
(James Fanning) 		Jednokrotni mistrzowie WWWF World Tag Team[154].
  Valiant, JohnnyJohnny Valiant
(John Sullivan)
2006 The Blackjacks Heenan, BobbyBobby Heenan   Mulligan, BlackjackBlackjack Mulligan
(Robert Windham) 		Jednokrotni mistrzowie WWWF World Tag Team[155].
  Lanza, BlackjackBlackjack Lanza
(Jack Lanza)
2007 The Wild Samoans The Samoan Gangster Party   Afa
(Arthur Anoaʻi Sr.) 		Trzykrotni mistrzowie WWF Tag Team[156].
  Sika
(Leati Anoaʻi)
2008 The Brisco Brothers Layfield, John „Bradshaw”John „Bradshaw” Layfield   Brisco, JackJack Brisco
(Freddie Brisco) 		Trzykrotni mistrzowie NWA World Tag Team, posiadacze ponad dwunastu mistrzostw regionalnych NWA[157][158].
Brisco, GeraldGerald Brisco
(Floyd Brisco)
2009 The Funk Brothers Rhodes, DustyDusty Rhodes   Funk, TerryTerry Funk Posiadacze wielu mistrzostw drużynowych, trzykrotni mistrzowie NWA International Tag Team[159].
Funk Jr., DoryDory Funk Jr.
2009 The Von Erichs Hayes, MichaelMichael Hayes   Von Erich, FritzFritz Von Erich
(Jack Adkisson) 		Rodzina wrestlerska, która przez wiele lat występowała w World Class Championship Wrestling (WCCW). W różnym składzie posiadali wiele różnych tytułów regionalnych NWA i mistrzostw drużynowych WCCW, w tym WCCW World Tag Team i World Six-Man Tag Team Championship[160].
  Von Erich, KevinKevin Von Erich
(Kevin Adkisson)
  Von Erich, DavidDavid Von Erich
(Kevin Adkisson)
  Von Erich, KerryKerry Von Erich
(Kerry Adkisson)
  Von Erich, MikeMike Von Erich
(Michael Adkisson)
  Von Erich, ChrisChris Von Erich
(Chris Adkisson)
2011 The Road Warriors Rhodes, DustyDusty Rhodes   Hawk, Road WarriorRoad Warrior Hawk
(Michael Hegstrand) 		Dwukrotni mistrzowie WWF Tag Team, jednokrotni mistrzowie AWA World Tag Team, czterokrotni mistrzowie NWA National Tag Team, jednokrotni mistrzowie NWA International Tag Team, trzykrotni mistrzowie NWA World Six-Man Tag team i jednokrotni mistrzowie WCW World Tag Team[161].
  Animal, Road WarriorRoad Warrior Animal
(Joseph Laurinaitis)
  Ellering, „Precious” Paul„Precious” Paul Ellering
(Joseph Laurinaitis)
2012 The Four Horsemen Rhodes, DustyDusty Rhodes   Flair, „Nature Boy” Ric„Nature Boy” Ric Flair
(Richard Fliehr) 		Stajnia aktywna w latach 80. XX wieku, w 1988 czterej członkowie posiadali w tym samym czasie trzy najważniejsze tytuły NWA (World, United States i Tag Team)[162].
  Windham, BarryBarry Windham
  Anderson, ArnArn Anderson
(Martin Lunde)
  Blanchard, TullyTully Blanchard
(Joseph Laurinaitis)
  Dillon, James J.James J. Dillon
(James Morrison)
2015 The Bushwhackers Laurinaitis, JohnJohn Laurinaitis   Williams, LukeLuke Williams
(Brian Wickens) 		Przed dołączeniem do WWF znani jako Sheepherders, posiadacze ponad dwunastu mistrzostw regionalnych w AWA, NWA, UWF i Stampede Wrestling, byli aktywni zawodowo przez ponad 40 lat[163].
Miller, ButchButch Miller
(Robert Miller)
2016 The Fabulous Freebirds The New Day   Hayes, MichaelMichael Hayes
(Michael Seitz) 		Sześciokrotni mistrzowie WCCW World Six-Man Tag Team, dwukrotni mistrzowie WCW World Tag Team, dwukrotni mistrzowie WCW United States Tag Team i jednokrotni mistrzowie WCW World Six-Man Tag Team, uznawani za twórców reguły Freebird Rule[164].
  Gordy, TerryTerry Gordy
  Roberts, BuddyBuddy Roberts
(Dale Hey)
  Garvin, JimmyJimmy Garvin
(James Williams)
2017 The Rock ’n’ Roll Express Cornette, JimJim Cornette   Morton, RickyRicky Morton
(Richard Williams) 		Czterokrotni mistrzowie NWA World Tag Team (wersja środkowoatlantycka), czterokrotni mistrzowie NWA World Tag Team i 10-krotni mistrzowie SMW Tag Team Champions[165].
  Gibson, RobertRobert Gibson
(Ruben Gibson)
2018 The Dudley Boyz Edge i Christian[166]   Dudley, Bubba RayBubba Ray Dudley
(Mark LoMonaco) 		Ośmiokrotni mistrzowie WWF/World Tag Team, jednokrotni mistrzowie WWE Tag Team, ośmiokrotni mistrzowie ECW Tag Team i jednokrotni mistrzowie WCW Tag Team[167].
  Dudley, D-VonD-Von Dudley
(Devon Hughes)
2019 D-Generation X nikt   Michaels, ShawnShawn Michaels
(Michael Hickenbottom) 		Grupa, która miała znaczący wpływ na wydarzenia w WWF/WWE, mistrzowie Unified WWE Tag Team[168].
  Triple H
(Paul Levesque)
  Chyna
(Joan Laurer)
  Gunn, BillyBilly Gunn
(Monty Sopp)
  Dogg, RoadRoad Dogg
(Brian James)
  X-Pac
(Sean Waltman)
Harlem Heat nikt   Ray, StevieStevie Ray
(Lash Huffman) 		Dziesięciokrotni mistrzowie WCW World Tag Team[169].
  Booker T
(Robert Huffman)
The Hart Foundation Neidhart, NatalyaNatalya Neidhart   Hart, Bret „Hit Man”Bret „Hit Man” Hart Mistrzowie WWF World Tag Team[170].
  Neidhart, Jim „The Anvil”Jim „The Anvil” Neidhart
2020 New World Order nikt   Hogan, "Hollywood" Hulk"Hollywood" Hulk Hogan
(Terry Bollea) 		Grupa, która była najbardziej znana w WCW.
"Hollywood" Hulk Hogan i Kevin Nash byli mistrzami WCW World Heavyweight, a Scott Hall był dwukrotnym mistrzem WCW United States Heavyweight
Scott Hall i Kevin Nash byli sześciokrotnymi mistrzami WCW World Tag Team
Sean Waltman był jednokrotnym mistrzem WCW Cruiserweight[171].
  Nash, KevinKevin Nash
  Hall, ScottScott Hall
  Waltman, SeanSean Waltman
The Bella Twins   Bella, NikkiNikki Bella
(Stephanie Garcia-Colace) 		Nikki Bella była dwukrotną mistrzynią WWE Divas (z najdłuższym posiadaniem które trwało 301 dni). Brie Bella była jednokrotną mistrzynią WWE Divas[172].
Bella, BrieBrie Bella
(Brianna Danielson)
2022 The Steiner Brothers Bron Breakker   Steiner, ScottScott Steiner
(Scott Rechsteiner) 		Dwukrotni mistrzowie WWF Tag Team[173].
Steiner, RickRick Steiner
(Robert Rechsteiner)
2024 The U.S. Express Bo Dallas i Mika Rotunda   Rotunda, MikeMike Rotunda
(Lawrence Rotunda) 		Dwukrotni mistrzowie WWF Tag Team[174].
Windham, BarryBarry Windham

Celebryci

edytuj

Sekcja celebrytów WWE Hall of Fame jest poświęcona znanym osobistościom, których występy w WWE były szczególnie pamiętne lub którzy mieli wieloletnie powiązania z federacją.

Rok Zdjęcie Wprowadzony Zawód
(gdy występował w WWE) 		Wprowadzony przez Występy
2004   Rose, PetePete Rose Baseballista Kane[175] Gościnny konferansjer na gali WrestleMania XIV, „intruz” na Wrestlemanii XV i uczestnik walki na WrestleManii 2000[176].
2006   Perry, William „The Refrigerator”William „The Refrigerator” Perry Futbolista Cena, JohnJohn Cena[177] Uczestnik walki WWF vs. NFL Battle Royal na gali WrestleMania 2[178].
2010   Uecker, BobBob Uecker Aktor i konferansjer baseballowy Ebersol, DickDick Ebersol[179] Gościnny sprawozdawca i konferansjer na galach WrestleMania III i IV[180].
2011   Carey, DrewDrew Carey Komik i gospodarz teleturniejów Kane[181][182] Uczestnik walki Royal Rumble w 2001 roku[183].
2012   Tyson, MikeMike Tyson Bokser Michaels, ShawnShawn Michaels[184] Sędzia specjalny na gali Wrestlemania XIV i gościnny gospodarz WWE Raw w 2010 roku[185].
Triple H[184]
2013   Trump, DonaldDonald Trump Przedsiębiorca i gospodarz programów reality show McMahon, VinceVince McMahon[186] Gospodarz gal WrestleMania IV i WrestleMania V, jego zawodnik wygrał pojedynek Battle of the Billionaires na gali WrestleMania 23; przez krótki czas posiadacz WWE Raw w 2009 roku w kayfabe[187].
2014   T, Mr.Mr. T
(Laurence Tureaud) 		Aktor Okerlund, GeneGene Okerlund[188] Uczestnik walk na galach WrestleMania I i WrestleMania 2, sędzia specjalny na gali Saturday Night's Main Event w 1987 roku, sekundant Kerry’ego Von Ericha w WCCW w 1989 roku, sędzia specjalnyu na Halloween Havoc w 1994 roku, uczestnik walki na Starrcade w 1944 roku[189].
2015   Schwarzenegger, ArnoldArnold Schwarzenegger Aktor i kulturysta Triple H[190] Wielokrotnie pojawiał się na tygodniówkach WWE, wprowadził Bruno Sammartino do WWE Hall of Fame w 2013 roku[191].
2016   Snoop Dogg
(Calvin Broadus Jr.) 		Raper Cena, JohnJohn Cena[192] Master of Ceremony w walce Playboy BunnyMania Lumberjill match na gali WrestleMania XXIV, towarzysz Sashy Banks na WrestleManii 32, gościnny gospodarz WWE Raw w 2009 i 2015 roku[193].
2018   Kid Rock
(Robert Ritchie) 		Muzyk Triple H[166] Wielokrotnie występował na żywo w czasie programów i gal pay-per-view WWE (WrestleMania XXV, Tribute to the Troops). Napisał utwory na wejścia The Undertakera i Stacy Keibler, a także liczne motywy przewodnie różnych gal pay-per-view[194].
2020   Shatner, WilliamWilliam Shatner Aktor nikt Występował kilka razy na żywo w czasie programów, w tym był tajemniczym gościem Raw w 2010 i był narratorem w serii na WWE Network Breaking Ground[195].
2021   Osbourne, OzzyOzzy Osbourne
(John Osbourne) 		Muzyk nikt Wielokrotnie występował na żywo w czasie programów i gal pay-per-view WWE (WrestleMania 2, SmackDown w 2007 i Raw w 2009)[196].
2023   Kaufman, AndyAndy Kaufman
(Andrew Geoffrey Kaufman) 		Komik Lawler, JerryJerry Lawler i Jimmy Hart Wprowadzony pośmiertnie
Komik i aktor, który zasłynął na przełomie lat 70. i 80. jako gwiazda serialu telewizyjnego Taxi, Kaufman zaangażował się w wrestling, promując się jako „Inter-Gender Wrestling Champion of the World”.
Uważany przez WWE za jednego z pierwszych celebrytów, którzy przeszli do wrestlingu[197].
2024   Ali, MuhammadMuhammad Ali Bokser The Undertaker Wprowadzony pośmiertnie
Trzykrotny mistrz świata wagi ciężkiej w boksie i złoty medalista olimpijski
Brał udział w „Wojnie światów” przeciwko Antonio Inokiemu, walce nazwanej przez WWE „pierwszą wielką walką MMA”
Sędzia specjalny na inauguracyjnej WrestleManii podczas walki wieczoru
Gość honorowy gali Collision in Korea[198].

Warrior Award

edytuj
 
Dana Warrior prezentująca inauguracyjną nagrodę Warrior Award w 2015

W 2015 roku WWE ustanowiło nagrodę Warrior Award, przedstawiając ją jako wyróżnienie dla osób, które odznaczyły się szczególną siłą i wytrwałością i które żyły z odwagą oraz pokorą, odzwierciedlającą nieposkromionego ducha The Ultimate Warriora[199]. Nagroda jest wręczana corocznie przez Danę Warrior, wdowę po Warriorze[200][201][202].

Choć WWE promuje laureatów Warrior Award jako osoby wprowadzone do Hall of Fame[203][204], te osoby nie mają swojego profilu w sekcji Hall of Fame na stronie WWE.com[205], a ich wizerunki nie widnieją w internetowej galerii wszystkich wprowadzonych[206].

W kwietniu 2014 roku The Ultimate Warriora został wprowadzony do Hall of Fame niedługo przed swoją śmiercią. Na ceremonii dołączenia zaproponował utworzenie specjalnej kategorii o nazwie Jimmy Miranda Award, przeznaczonej dla personelu WWE pracującego za kulisami[207][208]. Zmarły w 2002 roku Miranda był pracownikiem działu towarowego WWE przez ponad 20 lat[209]. Po śmierci Warriora WWE ustanowiło nagrodę o nazwie The Warrior Award, nazwaną rzekomo na cześć jej pomysłodawcy, jednak zmieniając jej koncepcję. W filmach promujących nowo utworzoną kategorię zostały wykorzystane wypowiedzi Warriora, jednak tak zmontowane, aby wynikało z nich, że były wrestler proponuje nagrodę dla osób, które pomagają i inspirują innych[199][210]. Takie postępowanie krytykował między innymi były konferansjer WWE Justin Roberts[211][212]. WWE oświadczyło w odpowiedzi, że nagroda spełnia oczekiwania jej pomysłodawcy, gdyż jest przyznawana corocznie cichym bohaterom zarówno wśród pracowników organizacji, jak i wśród fanów. W oświadczeniu WWE napisało też: To obraza aby sugerować, że organizacja WWE i jej kierownictwo mają inne, niż altruistyczne intencje wyróżniając Connora i jego dziedzictwo nagrodą The Warrior Award. Connor Michalek był pierwszym laureatem tej nagrody[213].

Rok Zdjęcie Osoba wprowadzana Osoba wprowadzająca Informacje
2015   Michalek, Connor „The Crusher”Connor „The Crusher” Michalek Dana Warrior i Daniel Bryan[190] Wprowadzony pośmiertnie, reprezentowany przez swojego ojca, Steve’a, i brata, Jacksona.
Ośmioletni fan WWE, który umarł na rdzeniak. Na jego cześć Triple H i Stephanie McMahon założyli fundację charytatywną Connor's Cure (pl. Lekarstwo Connora), której celem jest wspieranie badań nad rakiem[214].
2016   Lunden, JoanJoan Lunden
(Joan Blunden) 		Dana Warrior[192] Była wieloletnia prowadząca program Good Morning America. Po zdiagnozowaniu u niej raka piersi została rzeczniczką prasową fundacji Susan G. Komen for the Cure[215].
2017   LeGrand, EricEric LeGrand Dana Warrior[216] Były futbolista amerykański drużyny Rutgers Scarlet Knights football. Po tym jak został sparaliżowany w 2010 roku został mówcą motywacyjnym[217].
2018   Robertson, Jarrius „JJ”Jarrius „JJ” Robertson Dana Warrior[166] Fan WWE, który przeżył dwie transplantacje wątroby[218]
2019   Aitchison, SueSue Aitchison Dana Warrior i John Cena Organizatorka w fundacji charytatywnej Make-A-Wish Foundation
2020   O’Neil, TitusTitus O’Neil
(Thaddeus Bullard Sr.) 		nikt Globalny ambasador WWE. Warrior Award otrzymał na cześć jego pracy charytatywnej, zwłaszcza w jego rodzinnym mieście w Tampie.
2021   Hering, RichRich Hering nikt Ponad 50 lat pracy dla WWE, on pomógł rozszerzać promocję firmy z regionalną na światową.
2022   Gaspard, ShadShad Gaspard Dana Warrior Wprowadzony pośmiertnie.
Były wrestler WWE w Tag Teamie Cryme Tyme z JTG, który bohatersko poświęcił się, aby uratować syna przed utonięciem w 2020 roku.
2023   Tim White
(Timothy Rhys White) 		John "Bradshaw" Layfield i Ron Simmons Wprowadzony pośmiertnie.
Były sędzia i producent WWE
Asystent za kulisami André the Gianta.

Skrzydło „Legacy”

edytuj

W 2016, WWE wprowadziło kategorię o nazwie Legacy (pl. Dziedzictwo). Jest ona przeznaczona dla zawodników z wczesnego okresu wrestlingu, przede wszystkim z wczesnego XX wieku[219]. Tylko Hisashi Shinma i Joseph Cohen nie zostali wprowadzeni pośmiertnie[220].

Rok Obrazek Osoba wprowadzana Osiągnięcia uznane przez WWE
2016   Burke, MildredMildred Burke
(Mildred Bliss) 		Jednokrotna mistrzyni World Women’s, która posiadała tytuł prawie 20 lat[219].
  Gotch, FrankFrank Gotch Jednokrotny mistrz World Heavyweight Wrestling i trzykrotny mistrz American Heavyweight[219].
  Hackenschmidt, GeorgGeorg Hackenschmidt
(Georg Hackenschmidt) 		Jednokrotny mistrz European Greco-Roman Heavyweight i jednokrotny oraz pierwszy mistrz World Heavyweight Wrestling[219].
  Lewis, Ed „Strangler”Ed „Strangler” Lewis
(Robert Friedrich) 		Czterokrotny mistrz World Heavyweight, dwukrotny mistrz bostońskiej wersji AWA World Heavyweight i jednokrotny mistrz NWA Florida Heavyweight[219].
  O’Connor, PatPat O’Connor Jednokrotny mistrz NWA World Heavyweight, trzykrotny mistrz NWA Central States United States Heavyweight, jednokrotny oraz pierwszy mistrz AWA World Heavyweight i jednokrotny mistrz AWA World Tag Team[219].
  Thesz, LouLou Thesz
(Aloysius Thesz) 		Jednokrotny mistrz bostońskiej wersji AWA World Heavyweight, dwukrotny mistrz World Heavyweight Wrestling i trzykrotny mistrz NWA World Heavyweight[219].
  Thomas, „Sailor” Art„Sailor” Art Thomas Uznawany przez WWE za jedną z pierwszych afroamerykańskich gwiazd rozrywki sportowej, częsty pretendent do tytułu NWA World Heavyweight Championship[219].
2017   Burns, Martin „Farmer”Martin „Farmer” Burns Jednokrotny mistrz American Heavyweight[221].
  Byers, JuneJune Byers
(DeAlva Sibley) 		Jednokrotna oraz pierwsza mistrzyni NWA World Women’s i jednokrotna oraz ostatnia posiadaczka mistrzyni Women’s World[221].
  Calhoun, HaystacksHaystacks Calhoun
(William Calhoun) 		Jednokrotny mistrz WWWF World Tag Team Champion[221].
  Grable, JudyJudy Grable
(Nellya Baughman) 		Pretendentka do posiadanego przez The Fabulous Moolah tytułu NWA World Women’s Championship[221].
  Graham, Dr. JerryDr. Jerry Graham
(Jerry Matthews) 		Czterokrotny mistrz NWA United States Tag Team Champion i jednokrotny mistrz WWWF United States Tag Team Champion[221].
  Lindsay, LutherLuther Lindsay
(Luther Goodall) 		Pierwszy afroamerykański pretendent do tytułu NWA World Heavyweight Championship[221].
  Mondt, TootsToots Mondt
(James Mondt) 		Jako promotor był częścią Gold Dust Trio (grupa trzech najważniejszych promotorów, wrestlingu w latach 20. XX wieku[222]) i kontrolował federację Capitol Wrestling Corporation, dzisiaj znaną jako World Wrestling Entertainment[221].
  Rikidōzan
(Kim Sim-rak) 		Jednokrotny mistrz NWA International Heavyweight[221].
  Wright, BearcatBearcat Wright
(Edward Wright) 		Jednokrotny mistrz WWA World Heavyweight, uznawany przez WWE za kluczową postać w desegregacji rasowej w rozrywce sportowej[221].
2018   Malenko, BorisBoris Malenko
(Lawrence Simon) 		Posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA i ojciec Deana oraz Joe Malenko[223].
  Hayes, Lord AlfredLord Alfred Hayes
(Alfred Hayes) 		Wieloletni pracownik WWF[223].
  Jones, Rufus R. „Freight Train”Rufus R. „Freight Train” Jones
(Carey Lloyd) 		Jednokrotny mistrz World Negro Heavyweight i posiadacz wielu mistrzostw regionalnych NWA[223].
  Londos, „Golden Greek” Jim„Golden Greek” Jim Londos
(Christos Theofilou) 		Wielokrotny posiadacz różnych tytułów i bohater narodowy Grecji, który występował w 32 państwach[223].
  Combs, CoraCora Combs
(Cora Svonsteckik) 		Czterokrotna mistrzyni NWA United States Women’s[223].
  Stasiak, StanStan Stasiak
(George Stipich) 		Jednokrotny mistrz WWWF Heavyweight[223].
  Matsuda, HiroHiro Matsuda
(Yasuhiro Kojima) 		Dwukrotny mistrz NWA World Junior Heavyweight, czterokrotny mistrz NWA Southern Heavyweight, jedenastokrotny posiadacz różnych mistrzostw drużynowych NWA[223].
  Monroe, SputnikSputnik Monroe
(Rosco Merrick) 		Uważany za wrestlera, który zakończył segregację rasową w rozrywce sportowej w Memphis w stanie Tennessee[223].
  Singh, DaraDara Singh Posiadacz wielu mistrzostw w Indiach i Singapurze, popularna gwiazda filmowa i polityk[223].
  Santo, ElEl Santo
(Rodolfo Guzmán Huerta) 		Inauguracyjny mistrz NWA World Welterweight, wystąpił w ponad pięćdziesięciu filmach[223].
2019   McDaniel, WahooWahoo McDaniel
(Edward McDaniel) 		Pięciokrotny mistrz NWA United States[224].
  Rose, Buddy „Playboy”Buddy „Playboy” Rose
(Paul Perschmann) 		Uczestnik klasycznych rywalizacji przeciwko Roddy'emu Piperowi, Jimmy'emu Snuce i Bobowi Backlundowi[225].
  Jones, S.D.S.D. Jones
(Conrad Efraim) 		Partner tagteamowy Tony'ego Atlasa, razem z którym walczył o mistrzostwo World Tag Team[226].
  Vachon, LunaLuna Vachon
(Gertrude Vachon) 		Przedstawicielka drugiego pokolenia związanej z wrestlingiem rodziny Vachon, posiadaczka różnych regionalnych mistrzostw kobiet oraz menedżerka między innymi Bam Bam Bigelow, Goldusta i Shawna Michaelsa[227].
  Brody, BruiserBruiser Brody
(Frank Goodish) 		Mitologizowany wrestler znany z bycia bezwzględnym i niebezpiecznym[228].
  Cohen, JosephJoseph Cohen Twórca sieci Madison Square Garden Network i USA Network, które transmitowały gale WWWF i WWF.
  Tanaka, Professor ToruProfessor Toru Tanaka
(Charles Kalani Jr.) 		Wrestler i aktor, łączący typowy styl wrestlerski ze sztukami walki oraz posiadacz różnych mistrzostw, w tym czterech mistrzostw WWWF World Tag Team[229].
  Shinma, HisashiHisashi Shinma Prezes WWF, który odegrał kluczową rolę w sprowadzeniu do WWF japońskich wrestlerów[230].
  Carnera, PrimoPrimo Carnera Wrestler, który odniósł sukces także w boksie, członek galerii sławy boksu World Boxing Hall of Fame[231].
  Barnett, JimJim Barnett Właściciel organizacji wrestlingu Australia’s World Championship Wrestling i Georgia Championship Wrestling[231].
2020   Stevens, RayRay Stevens
(Carl Stevens) 		Jednokrotny mistrz WWWF United States, czterokrotny mistrz AWA World Tag Team, ośmiokrotny mistrz NWA World Tag Team, jednokrotny mistrz NWA Mid-Atlantic Heavyweight, dziesięciokrotny mistrz NWA/AWA United States Heavyweight, dwukrotny mistrz IWA World Heavyweight i jednokrotny mistrz IWA World Tag Team.
  Brown, BrickhouseBrickhouse Brown
(Frederick Seawright) 		Jednokrotny mistrz AWA Southern Heavyweight, jednokrotny mistrz CWA Heavyweight, jednokrotny mistrz NWA Texas Heavyweight, trzykrotny mistrz USWA Television i jednokrotny mistrz USWA World Tag Team.
  Williams, SteveSteve Williams
(Steven Williams) 		Jednokrotny mistrz AJPW Triple Crown Heavyweight, trzykrotny mistrz AJPW World Tag Team, dwukrotny mistrz WCW World Tag Team, jednokrotny mistrz NWA World Tag Team, jednokrotny mistrz NWA Mid-Atlantic Heavyweight, jednokrotny mistrz WCW United States Tag Team, trzykrotny mistrz UWF Tag Team, jednokrotny mistrz UWF Heavyweight, jednokrotny mistrz UWF SportsChannel Television, jednokrotny mistrz UWF World Heavyweight i jednokrotny mistrz IWA World Tag Team.
  Michele Leone, BaronBaron Michele Leone
(Michele Leone) 		Jednokrotny mistrz World Heavyweight Wrestling, jednokrotny mistrz NWA World Junior Heavyweight i jednokrotny mistrz NWA Pacific Coast Heavyweight.
  Hart, GaryGary Hart
(Gary Williams) 		Jednokrotny mistrz WCWA World Tag Team. Przez długi czas manager World Class Championship Wrestling.
2021   the Bruiser, DickDick the Bruiser
(William Afflis) 		Jednokrotny mistrz AWA World Heavyweight, jednokrotny mistrz World Heavyweight (NWA w Omaha, Nebraska), pięciokrotny mistrz AWA World Tag Team, jednokrotny mistrz AWA United States Heavyweight, czternastokrotny mistrz WWA World Heavyweight, pietnastokrotny mistrz WWA World Tag Team, jednokrotny mistrz NWA International Tag Team, jednokrotny mistrz NWA World Tag Team, trzykrotny mistrz NWA Missouri Heavyweight i sześciokrotny mistrz NWA United States Heavyweight.
  Whatley, PezPez Whatley
(Pezavan Whatley) 		Dwukrotny mistrz NWA Southern Heavyweight, dwukrotny mistrz NWA Western States Tag Team i jednokrotny mistrz NWA Mid-America Tag Team
  Sawyer, BuzzBuzz Sawyer
(Bruce Woyan) 		Jednokrotny mistrz AWA Southern Heavyweight, jednokrotny mistrz NWA National Heavyweight, dwukrotny mistrz NWA National Tag Team, jednokrotny mistrz NWA Mid-Atlantic Tag Team, jednokrotny mistrz Mid-South North American Heavyweight, jednokrotny mistrz UWF Television, jednokrotny mistrz WCWA Television, jednokrotny mistrz WCWA Texas Heavyweight Champion i jednokrotny mistrz WCWA World Tag Team.
  Johnson, EthelEthel Johnson
(Ethel Hairston) 		Jednokrotna mistrzyni NWA World Women’s Tag Team.
  Boesch, PaulPaul Boesch Promotor Houston Wrestling.

Data i miejsce ceremonii

edytuj
 
Hala American Airlines Arena w Miami przygotowana na ceremonię Hall of Fame w 2012 roku
 
Ceremonia Hall of Fame na hali SAP Center w San Jose, w 2015 roku
 
Ceremonia Hall of Fame na hali American Airlines Center w Dallas, w 2016 roku
Data Miasto Hala Gospodarz Gala
1994-06-09 9 czerwca 1994(dts)[232] Baltimore, Maryland Omni Inner Harbor International Hotel[232][233] – King of the Ring (1994)[234]
1995-06-24 24 czerwca 1995(dts)[235] Filadelfia, Pensylwania Marriott Hotel[235] – King of the Ring (1995)[236]
1996-11-16 16 listopada 1996(dts)[237] Nowy Jork Marriott Marquis[238] – Survivor Series (1996)[239]
2004-03-13 13 marca 2004(dts)[240] Nowy Jork The Hilton[240] Okerlund, GeneGene Okerlund[241][48] WrestleMania XX[242]
2005-04-02 2 kwietnia 2005(dts)[48] Los Angeles Universal Amphitheatre[48] WrestleMania 21[48]
2006-04-01T00:00:00.001 1 kwietnia 2006(dts)[243] Rosemont, Illinois Rosemont Theatre[243] Lawler, JerryJerry Lawler[244] WrestleMania 22[243]
2007-03-31 31 marca 2007(dts)[245] Detroit, Michigan Fox Theatre[245] Grisham, ToddTodd Grisham[246] WrestleMania 23[245]
2008-03-29 29 marca 2008(dts)[247] Orlando, Floryda Amway Arena[247] Okerlund, GeneGene Okerlund[248] WrestleMania XXIV[248]
Grisham, ToddTodd Grisham[248]
2009-04-04 4 kwietnia 2009(dts)[249] Houston, Teksas Toyota Center[249] Lawler, JerryJerry Lawler[249] WrestleMania XXV[249]
Grisham, ToddTodd Grisham[249]
2010-03-27 27 marca 2010(dts)[250] Phoenix, Arizona Dodge Theater[251] Lawler, JerryJerry Lawler[252][253][254][255] WrestleMania XXVI[256]
2011-04-02 2 kwietnia 2011(dts)[257] Atlanta, Georgia Philips Arena[257] WrestleMania XXVII[257]
2012-03-31 31 marca 2012(dts)[258] Miami, Floryda American Airlines Arena[258] WrestleMania XXVIII[258]
2013-04-06 6 kwietnia 2013(dts)[259] Nowy Jork Madison Square Garden[259] WrestleMania 29[259]
2014-04-05 5 kwietnia 2014(dts)[260] Nowy Orlean, Luizjana Smoothie King Center[260] WrestleMania XXX[260]
2015-03-28 28 marca 2015(dts)[261] San Jose, Kalifornia SAP Center[261] WrestleMania 31[261]
2016-04-02 2 kwietnia 2016(dts)[253] Dallas, Teksas American Airlines Center[262] WrestleMania 32[253]
2017-03-31 31 marca 2017(dts)[254] Orlando, Floryda Amway Center[263] WrestleMania 33[263]
2018-04-06 6 kwietnia 2018(dts)[223] Nowy Orlean, Luizjana Smoothie King Center[223] WrestleMania 34[223]
2019-04-06 6 kwietnia 2019(dts)[264] Nowy Jork Barclays Center[264] Corey Graves i Renee Young[264] WrestleMania 35[264]
30 marca i 1 kwietnia 2021
(wyemitowano 6 kwietnia 2021)[265] 		St. Petersburg, Floryda Tropicana Field[265] Lawler, JerryJerry Lawler, Graves, CoreyCorey Graves i Braxton, KaylaKayla Braxton[265] WrestleMania 37[265]
2022-04-01T00:00:00.001 1 kwietnia 2022(dts)[266] Dallas, Teksas American Airlines Center[266] Graves, CoreyCorey Graves i Braxton, KaylaKayla Braxton[266][267] WrestleMania 38[266]
2023-03-31 31 marca 2023(dts)[267] Los Angeles, Kalifornia Crypto.com Arena[267] WrestleMania 39[267]
2024-04-05 5 kwietnia 2024(dts)[268] Filadelfia, Pensylwania Wells Fargo Center[268] Graves, CoreyCorey Graves i Jackie Redmond[268] WrestleMania XL[268]

Odbiór i krytyka

edytuj

W 2012 roku charlestońska gazeta regionalna The Post and Courier odnotowała wiele krytycznych uwag związanych z kontrowersyjnym doborem osób do WWE Hall of Fame i pominięciem ważnych nazwisk we wrestlingu[269]. Bob Backlund wielokrotnie odmawiał dołączenia do galerii sław[270], a The Ultimate Warrior odmówił w 2010 roku[271]. Obaj ostatecznie zostali przyłączeni kolejno w 2013 i 2014 roku. Z szeroką krytyką spotkała się długa nieobecność w galerii sław Randy’ego Savage’a[272]. Zdaniem wrestlera Chrisa Jericho Hall of Fame odzyskało wiarygodność wprowadzając Savage’a pośmiertnie w 2015 roku[273]. Slam Wrestling skrytykował fakt, że w galerii znalazł się Koko B. Ware, który rzadko występował w ważniejszych walkach, a zmarły w 2017 roku były mistrz WWWF World Heavyweight, Ivan Koloff, nadal nie został wprowadzony[274]. Wrestler Sabu krytykując Hall of Fame powiedział Robię to tylko dlatego, że potrzebuję pieniędzy. Nie uważam tego za prawdziwą halę sławy[275].

Bruno Sammartino, który posiadał pas WWWF World Heavyweight Championship najdłużej w historii był dawniej krytyczny wobec Hall of Fame. Wyrażał dezaprobatę wobec przyłączenia celebrytów takich jak Pete Rose i William Perry i zarzucał galerii bezcelowość, szczególnie ze względu na brak budynku odzwierciedlającego ją fizycznie[276]. Wielokrotnie odmawiał dołączenia do Hall of Fame. Zgodził się dopiero w 2013 roku. Paul „Triple H” Levesque powiedział, że dla Sammartino przyłączenie było ważne, gdyż traktował je jak „legitymizację” galerii. Podobną opinię wyraziło ESPN[277]. Były mistrz po tym jak został przyłączony potwierdził, że uznaje WWE Hall of Fame za „zalegimityzowaną”[278].

Przyłączony w 2004 roku Superstar Billy Graham publicznie krytykował WWE Hall of Fame i żądał usunięcia go z galerii z powodu przyłączenia Abdullaha the Butchera w 2011 roku. Graham powiedział: To bezwstydna organizacja, skoro wprowadza krwiożercze zwierzę takie jak Abdullah the Butcher do swojej bezwartościowej i żenującej Hall of Fame i nie chcę żeby imię Superstara Billy’ego Grahama było tego częścią[279].

W 2015 roku dołączający Kevin Nash powiedział, że we wrestlingu dwie rzeczy są prawdziwe: wygrana swojego pierwszego mistrzostwa i dołączenie do Hall of Fame. Zapewnił też, że tę opinię podziela jego kolega Ric Flair[280].

W 2013 roku dołączający Donald Trump powiedział, że ten zaszczyt znaczy dla niego więcej, niż najwyższe słupki oglądalności w telewizji, bycie autorem bestselleru i otrzymanie swojego miejsca na Hollywood Walk of Fame[281].

W 2016 roku Dave Scherer z PWInsider wyraził obawę, że WWE nie da rady utrzymać modelu Hall of Fame zapoczątkowanego w 2004 roku z powodu zbyt szybkiego dołączania osób o legendarnym statusie. Napisał też, że federacja musi stworzyć więcej nowych gwiazd jeśli chce mieć pewność, że da radę zapełnić areny w czasie kolejnych ceremonii[282].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ 1993 WWF results, from TheHistoryOfWWE.com
  2. ↑ Andre the Giant. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2009-02-15].
  3. ↑ a b Andre the Giant [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  4. ↑ Survivor Series. Kevin Dunn 1996-11-17. [dostęp 2017-04-09].
  5. ↑ Pete Rose to Be Inducted Into Hall Of Fame.World Wrestling Entertainment Hall Of Fame. World Wrestling Entertainment Corporate, March 2, 2004. [dostęp 2009-02-15].
  6. ↑ WWE Hall of Fame 2004 Induction Ceremony. For Your Entertainment. [dostęp 2009-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (lutego 21, 2009)].
  7. ↑ World Wrestling Entertainment Invades Los Angeles Starting Tuesday, March 29, With Series of Public Events As Part of WrestleMania 21 Week. World Wrestling Entertainment Corporate, March 23, 2005. [dostęp 2009-02-15].
  8. ↑ World Wrestling Entertainment Blows „Big Time” Into Chicago Starting Tuesday, March 28, With A Series of Public Events As Part of WrestleMania 22 Week. World Wrestling Entertainment Corporate, March 22, 2006. [dostęp 2009-02-15].
  9. ↑ Adam Martin: 2008 WWE Hall of Fame airs live on WWE.com & USA tonight and more. WrestleView.com, March 29, 2008. [dostęp 2009-02-15].
  10. ↑ Triple H: Triple H reveals the 2014 WWE Hall of Fame induction ceremony will be broadcast on WWE Network. YouTube, oficjalny kanał WWE, February 12, 2014. [dostęp 2018-01-28].
  11. ↑ Dave Scherer: SmackDown Rating, WWE Looking For A Location to Create A Hall of Fame, The Bash, and more. PWInsider, April 8, 2008. [dostęp 2015-03-20].
  12. ↑ a b Chris Flynn, 10 Incredible Facts About Andre the Giant That Will Leave You Speechless [online], The Richest, 26 czerwca 2015 [dostęp 2019-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-28] (ang.).
  13. ↑ a b Buddy Rogers [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  14. ↑ a b Arnold Skaaland [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  15. ↑ a b Bobo Brazil [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  16. ↑ a b Chief Jay Strongbow [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  17. ↑ a b Freddie Blassie [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  18. ↑ a b Gorilla Monsoon [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  19. ↑ a b James Dudley [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  20. ↑ a b Antonino Rocca [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  21. ↑ a b Pedro Morales [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  22. ↑ a b Ernie Ladd [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  23. ↑ a b Ivan Putski [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  24. ↑ a b George Steele [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  25. ↑ a b Fabulous Moolah [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  26. ↑ a b The Grand Wizard [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  27. ↑ a b Vincent J. McMahon [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  28. ↑ a b Don Muraco [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  29. ↑ Jimmy Snuka [online], WWE [dostęp 2007-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-02] (ang.).
  30. ↑ a b Pat Patterson [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  31. ↑ a b Captain Lou Albano [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  32. ↑ a b Killer Kowalski [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  33. ↑ a b Johnny Rodz [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  34. ↑ a b Baron Mikel Scicluna [online], WWE [dostęp 2017-04-07] (ang.).
  35. ↑ a b c Jon Waldman, WWE HOF DVD AOK [online], Canoe.com [dostęp 2019-04-12] (ang.).
  36. ↑ Harley Race [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  37. ↑ Billy Graham [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  38. ↑ a b Sgt. Slaughter [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  39. ↑ a b c d e Jon Valdman, WWE HOF DVD AOK [online], CANOE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  40. ↑ Jesse Ventura, „www.wwe.com”, WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  41. ↑ Tito Santana [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  42. ↑ Greg Valentine [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  43. ↑ Bobby Heenan [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  44. ↑ Big John Studd [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  45. ↑ a b Junkyard Dog [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  46. ↑ Hogan back in WWE Hall of Fame after racism [online], BBC, 16 lipca 2018 [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  47. ↑ Hulk Hogan [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  48. ↑ a b c d e Ryan Clark, 2005 WWE Hall of Fame Ceremony Report – Hulk Hogan! [online], Wrestlezone, 3 kwietnia 2005 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  49. ↑ Roddy Piper [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  50. ↑ a b c d e Andrew Davis, Today In Wrestling History- April 2nd [online], PWMania [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  51. ↑ Bob Orton Jr. [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  52. ↑ Paul Orndorff [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  53. ↑ The Iron Sheik [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  54. ↑ Nikolai Volkoff [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  55. ↑ Jimmy Hart [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  56. ↑ a b c d Andy Steven, WWE Hall Of Fame Induction Ceremony 2006 Recap [online], Wrestling Inc., 1 kwietnia 2006 [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  57. ↑ Bret Hart [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  58. ↑ a b c Chavo Guerrero, Jr. [online], Canoe.com [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  59. ↑ Eddie Guerrero [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  60. ↑ a b Tony Atlas [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  61. ↑ Gene Okerlund [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  62. ↑ Sensational Sherri [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  63. ↑ Verne Gagne [online], WWE [dostęp 2017-04-15] (ang.).
  64. ↑ a b c d e Chris Schramm, Emotions run high at WWE HOF [online], Canoe.com [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  65. ↑ Dusty Rhodes [online], WWE [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  66. ↑ a b c The Sheik [online], WWE [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  67. ↑ Jim Ross [online], WWE [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  68. ↑ Jerry Lawler, „WWE” [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  69. ↑ a b „Mr. Perfect” Curt Hennig [online], WWE [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  70. ↑ Jerry Lawler [online], WWE [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  71. ↑ a b Mr. Fuji [online], WWE [dostęp 2017-04-16] (ang.).
  72. ↑ WCW World Championship [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  73. ↑ NWA World Heavyweight Championship [online], National Wrestling Alliance, 20 września 2016 [dostęp 2017-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-22] (ang.).
  74. ↑ Ric Flair, „www.wwe.com”, WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  75. ↑ Rocky Johnson [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  76. ↑ High Chief Peter Maivia [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  77. ↑ Gordon Solie [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  78. ↑ Mae Young [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  79. ↑ World Women’s Tag Team Title [online], Puroresu Dojo, 13 maja 2008 [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  80. ↑ Eddie Graham [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  81. ↑ „Stone Cold” Steve Austin [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  82. ↑ Ricky Steamboat [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  83. ↑ Bill Watts [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  84. ↑ Koko B. Ware [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  85. ↑ Howard Finkel [online], WWE [dostęp 2017-04-17] (ang.).
  86. ↑ The Million Dollar Man [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  87. ↑ Stu Hart [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  88. ↑ Wendi Richter [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  89. ↑ Antonio Inoki [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  90. ↑ Maurice „Mad Dog” Vachon [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  91. ↑ Gorgeous George enters Hall of Fame [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  92. ↑ Gorgeous George [online], WWE [dostęp 2017-04-19] (ang.).
  93. ↑ Shawn Michaels [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  94. ↑ Hacksaw Jim Duggan [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  95. ↑ Bob Armstrong [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  96. ↑ Sunny [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  97. ↑ Abdullah the Butcher, „www.wwe.com”, WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  98. ↑ Mil Máscaras [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  99. ↑ Edge [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  100. ↑ Ron Simmons [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  101. ↑ Yokozuna [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  102. ↑ Mick Foley [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  103. ↑ Bob Backlund [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  104. ↑ Trish Stratus [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  105. ↑ Bruno Sammartino [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  106. ↑ Booker T [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  107. ↑ Ultimate Warrior [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  108. ↑ Jake „The Snake” Roberts [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  109. ↑ Lita [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  110. ↑ Paul Bearer [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  111. ↑ Carlos Colon [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  112. ↑ Razor Ramon [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  113. ↑ Randy Savage [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  114. ↑ Rikishi [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  115. ↑ Alundra Blayze [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  116. ↑ Larry Zbyszko [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  117. ↑ Tatsumi Fujinami [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  118. ↑ Kevin Nash [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  119. ↑ Sting [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  120. ↑ The Godfather [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  121. ↑ Big Boss Man [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  122. ↑ Jacqueline [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  123. ↑ Stan Hansen [online], WWE [dostęp 2017-04-22] (ang.).
  124. ↑ Kurt Angle [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  125. ↑ Theodore Long [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  126. ↑ Diamond Dallas Page [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  127. ↑ Beth Phoenix, „www.wwe.com”, WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  128. ↑ „Ravishing” Rick Rude, „www.wwe.com”, WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  129. ↑ Goldberg [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  130. ↑ Ivory [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  131. ↑ Jeff Jarrett [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  132. ↑ Hillbilly Jim [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  133. ↑ Mark Henry [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  134. ↑ The Honky Tonk Man [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  135. ↑ Torrie Wilson [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  136. ↑ Brutus "The Barber" Beefcake [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  137. ↑ JBL [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  138. ↑ British Bulldog [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  139. ↑ Jushin "Thunder" Liger [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  140. ↑ Molly Holly [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  141. ↑ Eric Bischoff [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  142. ↑ Kane [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  143. ↑ The Great Khali [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  144. ↑ Rob Van Dam [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  145. ↑ Undertaker [online], WWE [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  146. ↑ Vader [online], WWE [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  147. ↑ Rey Mysterio [online], WWE [dostęp 2023-03-22] (ang.).
  148. ↑ The Great Muta [online], WWE [dostęp 2023-03-26] (ang.).
  149. ↑ Stacy Keibler [online], WWE [dostęp 2023-03-30] (ang.).
  150. ↑ Paul Heyman [online], WWE [dostęp 2024-03-04] (ang.).
  151. ↑ Bull Nakano [online], WWE [dostęp 2024-03-06] (ang.).
  152. ↑ Thunderbolt Patterson [online], WWE [dostęp 2024-03-13] (ang.).
  153. ↑ Lia Maivia [online], WWE [dostęp 2024-03-13] (ang.).
  154. ↑ The Valiant Brothers [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  155. ↑ The Blackjacks [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  156. ↑ The Wild Samoans [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  157. ↑ Jack Brisco [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  158. ↑ Gerald Brisco [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  159. ↑ The Funks [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  160. ↑ The Von Erichs [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  161. ↑ The Road Warriors [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  162. ↑ The Four Horsemen [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  163. ↑ The Bushwhackers, „www.wwe.com”, WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  164. ↑ The Fabulous Freebirds [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  165. ↑ The Rock ’n’ Roll Express [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  166. ↑ a b c WWE Hall of Fame 2018 [online], WWE Network, 6 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  167. ↑ The Dudley Boyz [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  168. ↑ D-Generation X [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  169. ↑ Harlem Heat [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  170. ↑ Harlem Heat [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  171. ↑ The nWo [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  172. ↑ The Bella Twins [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  173. ↑ The Steiner Brothers to be inducted into the WWE Hall of Fame: Class of 2022 [online], WWE [dostęp 2022-03-30] (ang.).
  174. ↑ The U.S. Express [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  175. ↑ Richard Sandomir, W.W.E. Hall of Fame To Welcome Rose With Open Wallet, „The New York Times”, 2 marca 2004, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  176. ↑ Pete Rose [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  177. ↑ Ryan Byers, 411's WWE Hall of Fame Report 4.01.06 [online], 411MANIA, 2 kwietnia 2006 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  178. ↑ William Perry [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  179. ↑ Bob Uecker Enters Hall of Fame [online], WWE [dostęp 2018-04-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-17] (ang.).
  180. ↑ Bob Uecker [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  181. ↑ WWE Hall of Fame Class of 2011 Inductees: Drew Carey [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  182. ↑ WWE Hall of Fame 2011 [online], WWE Network [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  183. ↑ Drew Carey [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  184. ↑ a b Rahman Dukes, Mike Tyson Inducted Into WWE Hall Of Fame [online], MTV, 4 stycznia 2012 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  185. ↑ Mike Tyson [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  186. ↑ Martin Hines, This is why Donald Trump is mixing wrestling with politics [online], Metro, 3 lipca 2017 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  187. ↑ Donald Trump [online], WWE [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  188. ↑ Mr. T is inducted into the WWE Hall of Fame: photos [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  189. ↑ Mr. T [online], WWE [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  190. ↑ a b WWE Hall of Fame 2015 [online], WWE Network, 28 marca 2015 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  191. ↑ Donald Trump [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  192. ↑ a b WWE Hall of Fame 2016 [online], WWE Network, 2 kwietnia 2016 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  193. ↑ Snoop Dogg [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  194. ↑ Kid Rock [online], WWE [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  195. ↑ William Shatner [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  196. ↑ Ozzy Osbourne [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  197. ↑ Andy Kaufman [online], WWE [dostęp 2023-03-11] (ang.).
  198. ↑ Muhammad Ali [online], WWE [dostęp 2024-03-06] (ang.).
  199. ↑ a b Connor Michalek to receive first-ever Warrior Award at 2015 WWE Hall of Fame Induction Ceremony: Raw, March 9, 2015. [dostęp 2017-04-23].
  200. ↑ WWE fan Connor Michalek to receive first-ever Warrior Award at 2015 WWE Hall of Fame Induction Ceremony [online], WWE, 6 marca 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  201. ↑ Joan Lunden receives Warrior Award for courageous battle [online], WWE, 2 kwietnia 2016 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  202. ↑ Eric LeGrand receives Warrior Award for his amazing ability to believe [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  203. ↑ Nick Schwartz, WWE superfan Connor 'The Crusher' Michalek to be inducted into Hall of Fame [online], For The Win, 10 marca 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  204. ↑ WWE on Twitter, „Twitter”, 9 marca 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  205. ↑ WWE Hall of Fame Class of 2015, „www.wwe.com”, WWE, 12 stycznia 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  206. ↑ Every WWE Hall of Famer ever: photos [online], WWE [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  207. ↑ Jason Powell, 2014 WWE Hall of Fame live coverage: Ultimate Warrior, Jake Roberts, Lita, Razor Ramon, Paul Bearer, and Carlos Colon [online], prowrestling.net, 5 kwietnia 2014 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  208. ↑ The Ultimate Warrior died from heart disease [online], ESPN.com, 15 kwietnia 2014 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  209. ↑ Adam Martin, WWE RAW Results (July 15, 2002) [online], wrestleview.com, 15 lipca 2002 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  210. ↑ WWE Hall of Fame (2014). Kevin Dunn 2014-04-05. [dostęp 2017-04-23].
  211. ↑ Mike Johnson, Former WWE ring announcer Justin Roberts blogs on Connor induction to WWE Hall of Fame, WWE's usage of conner [online], PWInsider, 3 kwietnia 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  212. ↑ WWE NEWS: Former ring announcer Justin Roberts questions sincerity of WWE's relationship with Connor the Crusher [online], PWTorch.com, 2 kwietnia 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  213. ↑ Sean Rueter, WWE responds to Roberts' blog on Connor Michalek, „Cageside Seats”, 3 kwietnia 2015 [dostęp 2017-04-23] (ang.).
  214. ↑ WWE fan Connor Michalek to receive first-ever Warrior Award at 2015 WWE Hall of Fame Induction Ceremony [online], WWE, 6 marca 2015 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  215. ↑ Joan Lunden to receive 2016 Warrior Award [online], WWE, 28 marca 2016 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  216. ↑ WWE Hall of Fame 2017 [online], WWE Network, 31 marca 2017 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  217. ↑ Arash Markazi, Eric LeGrand named recipient of 2017 WWE Warrior Award [online], ESPN, 13 marca 2017 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  218. ↑ Jarrius “JJ” Robertson to receive 2018 Warrior Award [online], WWE, 26 lutego 2018 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  219. ↑ a b c d e f g h Bobby Melok, Congratulations to the 2016 WWE Hall of Fame Legacy inductees [online], WWE, 2 kwietnia 2016 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  220. ↑ Shields, Brian; Sullivan, Kevin (2009). WWE Encyclopedia. DK. p. 131, ISBN 978-0-7566-4190-0 (ang.).
  221. ↑ a b c d e f g h i Michael Burdick, Congratulations to the 2017 WWE Hall of Fame Legacy inductees [online], WWE, 31 marca 2017 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  222. ↑ Brian Solomon, WWE Legends, Simon and Schuster, 15 czerwca 2010, s. 16, ISBN 978-1-4516-0450-4 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  223. ↑ a b c d e f g h i j k l m Goldberg leads Class of 2018 into WWE Hall of Fame [online], WWE, 6 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  224. ↑ Wahoo McDaniel [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  225. ↑ Buddy Rose [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  226. ↑ S.D. Jones [online], WWE [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  227. ↑ Luna Vachon [online], WWE [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  228. ↑ Bruiser Brody [online], WWE [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  229. ↑ Professor Toru Tanaka [online], WWE [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  230. ↑ Hisashi Shinma [online], WWE [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  231. ↑ a b Primo Carnera [online], WWE [dostęp 2019-04-14] (ang.).
  232. ↑ a b Buck Woodward, THIS DAY IN HISTORY: THE UWF HOLDS IT'S FIRST (AND LAST) PPV EVENT [online], PWInsider, 9 czerwca 2009 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  233. ↑ Andrew Ravens, Morning Report: Adam Cole Speaks Out, Raw Tonight, WWE Network, History Lesson & So Much More [online], Daily DDT, 9 czerwca 2014 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  234. ↑ James Dixon, Arnold Furious, Lee Maughan, The Raw Files: 1994, Lulu.com, 2013, s. 37, ISBN 978-1-291-36600-6 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  235. ↑ a b This Day In Wrestling History – June 24th [online], Gerweck.net, 24 czerwca 2014 [dostęp 2017-04-28] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-08] (ang.).
  236. ↑ James Dixon, Arnold Furious, Lee Maughan, The Raw Files: 1995, Lulu.com, 2013, ISBN 978-1-291-47083-3 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  237. ↑ WWE Hall of Fame Look Back 1996 [online], WWE Network [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  238. ↑ 20 YRS AGO: WWE at MSG with HBK & Taker vs. Goldust & Mankind, Austin, Triple H, JBL, Sid, Owen, Jake, Vader [online], PWTorch, 1 października 2016 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  239. ↑ James Dixon i inni, The Raw Files: 1996, Lulu.com, 2013, s. 84, ISBN 978-1-291-50950-2 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  240. ↑ a b The Notorious Eddie Mac, This Day in Wrestling (Mar. 13): Sting, Jeff Hardy, and 88 Seconds on PPV [online], Cageside Seats, 13 marca 2017 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  241. ↑ Gene Okerlund [online], Online World of Wrestling [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  242. ↑ Raj Giri, Backstage News On Why WWE Hall Of Fame And NXT Takeover Are Switching Nights [online], WrestlingInc.com, 15 listopada 2016 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  243. ↑ a b c WWE Hall of Fame 2006. Kevin Dunn 2006-04-01. [dostęp 2017-04-28].
  244. ↑ Wade Keller, WWE News: Lawler to host Hall of Fame because Ross has been reassigned [online], PWTorch, 27 maja 2006 [dostęp 2017-04-28].
  245. ↑ a b c Craig Tello, Live from Fox Theatre [online], WWE, 30 marca 2007 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  246. ↑ Todd Grisham [online], IMDbPro [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  247. ↑ a b Ryan Clark, Complete List of the WWE Hall Of Fame Class Of 2008 Inductees – Wrestlezone [online], Wrestlezone, 29 marca 2008 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  248. ↑ a b c Mike Johnson, Buck Woodward, FULL WWE HALL OF FAME COVERAGE INCLUDING WHAT YOU DIDN'T SEE ON WWE.COM AND USA NETWORK [online], PWInsider.com, 29 marca 2008 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  249. ↑ a b c d e Rob McNew, 411’s WWE Hall of Fame 2009 Induction Ceremony Report 04.04.09 [online], 411MANIA, 4 kwietnia 2009 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  250. ↑ James Caldwell, WWE HALL OF FAME CEREMONY 3/27: CALDWELL'S ongoing „virtual time” coverage of tonight's event on USA Network [online], PWTorch.com, 27 marca 2010 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  251. ↑ WWE Hall of Fame 2010 Ticket Info – Dodge Theater in Phoenix, Az [online], Wrestling News Source, 29 listopada 2009 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  252. ↑ Jeremy Jones, Update on Eva Marie Not Hosting WWE Hall of Fame Ceremony [online], Daily DDT, 12 kwietnia 2015 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  253. ↑ a b c Matt Boone, Detailed Recap Of The 2016 WWE Hall Of Fame Induction Ceremony [online], 24Wrestling, 2 kwietnia 2016 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  254. ↑ a b Jacob Wilkins, WWE Hall of Fame Ceremony 2017 Results [online], Wrestling News Source, 31 marca 2017 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  255. ↑ Marc Middleton, WWE Hall Of Fame Induction Ceremony Coverage, Your Feedback And Viewing Party [online], WrestlingInc.com, 6 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-07] (ang.).
  256. ↑ Bob Kapur, Hall of Fame ceremony a serious event [online], CANOE, 28 marca 2010 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  257. ↑ a b c Jason Kirk, WWE Hall Of Fame Induction 2011: Philips Arena Likes Cheering For Wrestling [online], SB Nation Atlanta, 2 kwietnia 2011 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  258. ↑ a b c Michael Burdick, 2012 WWE Hall of Fame inductors [online], WWE, 31 marca 2017 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  259. ↑ a b c Bobby Melok, Mike McAvennie, Zach Linder, 2013 WWE Hall of Fame inductees react to epic Madison Square Garden enshrinement [online], WWE, 7 kwietnia 2013 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  260. ↑ a b c WWE Hall of Fame tickets on sale now! [online], WWE [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  261. ↑ a b c James Caldwell, WWE HALL OF FAME REPORT 3/28: Complete „virtual-time” coverage of 2015 Ceremony – Randy Savage inducted, Nash, Zbyszko, Schwarzenegger, Flair, Michaels, more [online], PWTorch.com, 28 marca 2015 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  262. ↑ Bobby Melok, Sting to be inducted into WWE Hall of Fame's Class of 2016 [online], WWE, 1 stycznia 2016 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  263. ↑ a b Bobby Melok, DDP to enter WWE Hall of Fame [online], WWE, 20 lutego 2017 [dostęp 2017-04-28] (ang.).
  264. ↑ a b c d WWE Hall Of Fame Results [online], WWE [dostęp 2019-04-13] (ang.).
  265. ↑ a b c d WWE Hall Of Fame Results [online], WWE [dostęp 2021-07-26] (ang.).
  266. ↑ a b c d WWE Hall Of Fame Results [online], WWE [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  267. ↑ a b c d WWE Hall Of Fame Results [online], WWE [dostęp 2023-03-30] (ang.).
  268. ↑ a b c d WWE Hall Of Fame Results [online], WWE [dostęp 2024-04-05] (ang.).
  269. ↑ Mike Mooneyham, MOONEYHAM COLUMN: Four Horsemen back in the saddle [online], Post and Courier, 14 stycznia 2012 [dostęp 2017-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-28] (ang.).
  270. ↑ Damian Seeto, Bob Backlund Finally to be Inducted Into WWE Hall of Fame [online], Rant Sports, 2013 [dostęp 2017-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-29] (ang.).
  271. ↑ Keith Harris, WWE Hall Of Fame update – Warrior declines invitation, Wendi Richter accepts [online], Cageside Seats, 23 lutego 2010 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  272. ↑ Paul Guzzo, WWE Hall of Fame again spurns Macho Man [online], TBO.com, 31 marca 2014 [dostęp 2017-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-22] (ang.).
  273. ↑ Tufayel Ahmed, Chris Jericho: 'WWE Hall of Fame NEEDS to induct Macho Man for credibility' [online], Mirror, 15 stycznia 2015 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  274. ↑ Caleb Smith, Mat Matters: WWE Hall of Fame's unforgiveable shunning of Ivan Koloff [online], SLAM! Wrestling, 3 kwietnia 2016 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  275. ↑ Justin Barrasso, At 52 and coming off a hip replacement, Sabu just wants to keep wrestling [online], 23 stycznia 2017 [dostęp 2017-02-06].
  276. ↑ Matt Mackinder, Sammartino: McMahon is 'a sick-minded idiot' [online], SLAM! Wrestling, 3 maja 2007 [dostęp 2017-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-18] (ang.).
  277. ↑ Jon Robinson, WWE to induct Bruno Sammartino into HOF [online], ESPN, 4 lutego 2013 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  278. ↑ James Caldwell, WWE NEWS: Update on physical Hall of Fame building [online], PWTorch, 9 lutego 2013 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  279. ↑ Tim Baines, Superstar Graham would spit on Jericho's grave, wants out of WWE HOF [online], Ottawa Sun, 8 kwietnia 2011 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  280. ↑ 2015 WWE Hall of Fame live coverage: Randy Savage, Kevin Nash, Larry Zbyszko, Madusa/Alundra Blayze, The Bushwhackers, Tatsumi Fujinami, Connor Michalek, and Arnold Schwarzenegger [online], prowrestling.net, 28 marca 2015 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  281. ↑ Josh Dowsey, Trump’s obsession with WrestleMania and fake drama [online], POLITICO, 16 stycznia 2017 [dostęp 2017-04-29] (ang.).
  282. ↑ Dave Scherer, THE ROCK AT WRESTLEMANIA, RUNNING OUT OF HEADLINERS FOR THE HALL OF FAME, TOURING WWE HQ AND MORE [online], PWInsider, 4 stycznia 2016 [dostęp 2017-04-29] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=WWE_Hall_of_Fame&oldid=75039732”