Charytatywność – cecha działań mających na celu niesienie pomocy jej potrzebującym, w sposób bezinteresowny, dobroczynny, filantropijny[1][2].

Alegoria charytatywności jako matki trójki dzieci (obraz Antoona van Dycka)
La Charité Williama-Adolphe’a Bouguereau

W ścisłym ujęciu jest to nurt chrześcijańskiej filantropii religijnej. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa caritas, oznaczającego miłosierdzie lub miłość chrześcijańską wobec ubogich. W potocznym użyciu „charytatywność” i „filantropia” bywają traktowane zamiennie[3], jednak oba terminy różnią się istotnym aspektem. Źródłem charytatywności jest nakaz religijny, zaś filantropia czerpie inspirację ze świeckiej idei humanitaryzmu[4].

W religii muzułmańskiej tożsamym nakazem jest zakat, oznaczający jałmużnę dla ubogich, realizowaną głównie w obrębie dżamaat, czyli gminy. W judaizmie jednym z podstawowych założeń jest cdaka lub gmilut chasadim, czyli dobroczynność, będąca podstawowym nakazem biblijnym i wypełnianiem przykazania boskiego.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. B. Dunaj: Słownik współczesnego języka polskiego. Wilga, 1996.
  2. M. Bańko: Inny słownik języka polskiego t. I. PWN, 2000.
  3. Władysław Kopaliński: charytatywny. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2010-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-02)].
  4. Potrzeba czynienia dobra. niedziela.pl. [dostęp 2017-11-28].

Bibliografia

edytuj
  • Ewa Leś: Zarys historii dobroczynności i filantropii w Polsce. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001. ISBN 83-7337-029-3. OCLC 830307467.