Alberto Del Rio

Alberto El Patrón
Pełne imię i nazwisko	José Alberto Rodríguez Chucuan
Pseudonim	Alberto El Patron; Alberto Del Rio; Dos Caras Jr; El Dorado; Alberto Banderas; La Esencia De La Excelencia; El Hijo de Dos Caras; Dos; Dorado
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1977 ; San Luis Potosí
Obywatelstwo	Meksyk
Wzrost	195 cm
Masa ciała	108 kg

José Alberto Rodríguez (ur. 25 maja 1977 w San Luis Potosí) – meksykański wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walk. Obecnie zakontraktowany w federacji Impact Wrestling, gdzie pod pseudonimem Alberto El Patrón jest w pierwszym posiadaniu pasa GFW Global Championship^[1].

Rodríguez znany jest ze swoich występów w WWE pod pseudonimem Alberto Del Rio, gdzie zadebiutował na gali SmackDown! w 2010 roku. Podczas dwóch kadencji w WWE Del Rio dwukrotnie posiadał pasy WWE Championship, World Heavyweight Championship oraz WWE United States Championship, a także w 2011 zwyciężył 40-osobowe starcie Royal Rumble, oraz zdobył walizkę Money in the Bank brandu Raw, dokonując tego jako pierwszy zawodnik w jednym roku kalendarzowym^[2].

W swojej karierze wrestlera Rodríguez walczył również w takich federacjach jak Lucha Libre AAA Worldwide (2000–2002; 2014–2015), Ring of Honor (2014–2015), Lucha Underground (2015), oraz w licznych federacjach niezależnych. Karierę rozpoczynał pod pseudonimem Dos Caras, Jr. Jest również doświadczonym zawodnikiem MMA i w swojej 9-letniej karierze zdobył 9 zwycięstw i 5 porażek. Po dobrej karierze w MMA Del Rio zadebiutował w WWE.

Historia walk w WWE

25 czerwca 2010 roku ukazał się pierwszy z wielu materiałów wideo promujących Alberto: filmy kreowały go na bogatego aroganta. W World Wrestling Entertainment zadebiutował na SmackDown 20 sierpnia 2010 roku, gdzie w Main Evencie gali pokonał Reya Mysterio poprzez Cross Arm breaker. Na galach WWE pojawia się wraz ze swoim osobistym announcerem Ricardo Rodriguezem. Jest zwycięzcą 40-osobowego Royal Rumble (2011). W wyniku draftu został przeniesiony na RAW. Na Capitol Punishment wygrał z Big Showem. 4 lipca 2011 pokonał R-Trutha i Reya Mysterio o miano pretendenta do pasa mistrzowskiego WWE. 17 lipca 2011 zdobył walizkę Money in The Bank (RAW).

Na SummerSlam 14 sierpnia 2011 wykorzystał walizkę Money In The Bank, na gali Summer Slam pokonał CM Punka i zdobył po raz pierwszy pas WWE Championship. Na następnym Raw obronił pas mistrzowski w walce wieczoru z Reyem Mysterio. Na Night Of Champions stracił pas mistrza WWE na rzecz Johna Ceny. Odzyskał go na Hell in a Cell gdzie w Triple Threat HIC matchu pokonał Cene i Cm Punka. Pas obronił w Last Man Standing Matchu na Vengeance. Na gali Survivor Series 2011 stracił tytuł na rzecz Cm Punka. Na TLC brał udział w Triple Threat TLC matchu jednak nie udało się mu zdobyć mistrzostwa. Na Over The Limit miał szansę zdobyć World Heavyweight Championship ale nie zdobył go. Na Money In The Bank,Summerslam i Night Of Champions przegrał z WH Championem Sheamusem. Na Hell In A Cell przegrał z Randym Ortonem po potężnym RKO. Na jednym ze Smackdown pokonał mistrza wagi ciężkiej Big Showa zdobywając po raz pierwszy tytuł World Heavyweight Championship. Na Royal Rumble i Elimination Chamber obronił pas przed Big Showem. Stracił go na jednym z Raw po Wrestlemani 29 na rzecz Dolpha Zigglera, który skorzystał z walizki Money in The Bank. Odzyskał go na gali Payback 2013 zdobywając tytuł po raz drugi. Na Night f Champions i Battleground obronił pas przed powracającym Rob Van Damem. Stracił go na rzecz Ceny na Hell in a Cell. Stoczył nieudany rewanż na Survivor Series z Ceną. Przegrał z Batistą na Elimination Chamber.

Styl walki

Finishery

Cross Armbreaker (Flying crucifix armbar)
Superkick - w głowę klęczącego przeciwnika lub na narożniku

Standardowe akcje

Arm wringer
Back Stabber (Double knee backbreaker)
DDT
Double foot stomp - na klatkę piersiową lub plecy leżącego przeciwnika
Double knee armbreaker
Diving double axe handle
Fireman’s carry double knee gutbuster
Hurricanrana
Leapfrog body guillotine
Moonsault
Multiple kick variation
- Back
- Drop
- Step-up enzuigiri
Multiple Suplex variations
- Belly to back
- Bridging / Release German
- Inverted super
- Snap
Scoop slam
Senton - czasami z trzeciej liny
Single arm DDT
Suicide dive
Super Arm drag
Tilt-a-whirl backbreaker
Tornado DDT

Bilans walk w formule MMA

18 sierpnia 2001 wystąpił po raz pierwszy na ringu w Jokohamie, jako zawodnik mieszanych sztuk walki. Walkę zorganizowała federacja DEEP. Stoczył 14 walk, z których 9 wygrał, 5 przegrał.

Wynik	Rekord	Przeciwnik	Metoda	Gala	Data	Runda	Czas	Miejsce
Przegrana	9-5	Yamamoto Hanshi	TKO (ciosy pięściami)	Cage of Combat 4 – Spanish Bombs	27 lutego 2010	2	2:47	Madryt, Hiszpania
Wygrana	9-4	Arthur Bart	KO (kopnięcie w głowę)	Cage of Combat 3 – San Vale Todo	13 lutego 2010	1	3:51	Torreón, Meksyk
Wygrana	8-4	Toshiyuki Moriya	Poddanie (dźwignia na kark)	COC I – Cage of Combat I	26 grudnia 2010	1	3:17	Veracruz, Meksyk
Wygrana	7-4	Ignacio Laguna	Poddanie (duszenie zza pleców)	Berkman MMA Promotions I	15 grudnia 2008	2	2:36	m. Meksyk, Meksyk
Wygrana	6-4	Hato Kiyoshi	Poddanie (duszenie zza pleców)	MMA Xtreme 17	15 grudnia 2007	2	2:31	Honduras
Wygrana	5-4	Joao Tua	Poddanie (duszenie gilotynowe)	MMA Xtreme 14	13 października 2007	1	2:41	Honduras
Wygrana	4-4	George King	Poddanie (duszenie zza pleców)	VFX: Vale Tudo Fighters Mexico	27 maja 2007	1	4:00	Tláhuac, Meksyk
Przegrana	3-4	Kazuhiro Nakamura	Decyzja sędziów (jednogłośna)	Pride 27: Inferno	1 lutego 2004	3	5:00	Osaka, Japonia
Przegrana	3-3	Mirko Filipović	KO (kopnięcie w głowę)	Pride Bushido 1	5 października 2003	1	0:46	Saitama, Japonia
Wygrana	3-2	Brad Kohler	Poddanie (kontuzja barku)	Deep: 12th Impact	15 września 2003	1	1:25	Tokio, Japonia
Przegrana	2-2	Hiroyuki Ito	DQ (trzymanie lin)	Deep: 9th Impact	5 maja 2003	1	3:21	Tokio, Japonia
Wygrana	2-1	Tatsuaki Nakano	Poddanie (duszenie zza pleców)	Deep: 6th Impact	7 września 2002	1	4:05	Tokio, Japonia
Przegrana	1-1	Kengo Watanabe	Poddanie (duszenie zza pleców)	Deep: 4th Impact	30 marca 2002	2	3:52	Nagoja, Japonia
Wygrana	1-0	Kengo Watanabe	KO (rzut)	Deep: 2nd Impact	18 sierpnia 2001	1	0:50	Jokohama, Japonia