Antonio Inoki
Muhammad Hussain Inoki, (ur. 20 lutego 1943 w Jokohamie jako Kanji Inoki (jap. 猪木 寛至 Inoki Kanji), zm. 1 października 2022 w Tokio[3]) – japoński wrestler, zawodnik MMA i polityk, lepiej znany pod swoim pseudonimem ringowym jako Antonio Inoki (jap. アントニオ 猪木 Antonio Inoki), założyciel organizacji wrestlingu New Japan Pro-Wrestling, zdobywca mistrzostwa IWGP Heavyweight, dziesięciokrotny zwycięzca turnieju G1 Climax, nieuznawany zdobywca mistrzostwa WWWF, członek czterech galerii sławy: NJPW Greatest Wrestlers, WWE Hall of Fame, WCW Hall Of Fame oraz Wrestling Observer Newsletter Hall Of Fame i członek japońskiej Izby Radców.
 Antonio Inoki w 2012 | |
| Imię i nazwisko |
Kanji Inoki (do 2017) |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Współmałżonek |
Mitsuko Baishô (1971–1988) |
| Dzieci |
Hiroko Inoki (córka) |
| Kariera profesjonalnego wrestlera | |
| Pseudonimy ringowe |
Antonio Inoki, |
| Wzrost |
190 cm[1] |
| Masa ciała |
102 kg[1] |
| Zapowiadany z | |
| Trenerzy | |
| Debiut |
30 września 1960 |
| Emerytura |
4 kwietnia 1998 |
Wczesne życie
edytujUrodził się 20 lutego 1943 jako Kanji Inoki[4] w Jokohamie[5].
Spędził dużą część młodości w Brazylii, gdzie wygrał mistrzostwa w pchnięciu kulą i w rzucie dyskiem[2].
Kariera wrestlera
edytujGdy Inoki był atletą trenującym pchnięcie kulą i rzut dyskiem w Brazylii, poznał Rikidōzana, który namówił go do powrotu do Tokio i rozpoczęcia kariery wrestlerskiej w organizacji wrestlingu Japanese Wrestling Association (JWA)[2]. Jego trenerami byli także Karl Gotch i Toyonobori[1].
Debiutował jako wrestler 30 września 1960[5] w organizacji Japanese Wrestling Association (JWA). Stworzył tag team z Giant Babą, z którym czterokrotnie zdobył mistrzostwo NWA International Tag Team.
W 1972 złożył własna organizację wrestlingu i nazwał ją New Japan Pro-Wrestling (NJPW). Zatrudnił w niej popularnych wrestlerów, takich jak Tatsumi Fujinami i Riki Choshu. W jego organizacji debiutowali także wrestlerzy, którzy zyskali popularność później, tacy jak Tiger Mask. Udało mu się nawet przekonać do występów w NJPW amerykańskich wrestlerów, takich jak Dynamite Kid, Bob Backlund i Vader.
Antonio Inoki też był wrestlerem w NJPW. W swojej karierze pokonał między innymi Stana Hansena, Tiger Jeet Singha i Hulka Hogana[5].
30 listopada 1979 pokonał Boba Backlunda w walce o mistrzostwo WWWF Heavyweight. 1 grudnia, w walce rewanżowej, Backlund wygrał i odzyskał mistrzostwo. W walce interweniował Tiger Jeet Singh, więc prezes WWWF w kayfabe, Hisashi Shinma, chciał zwrócić mistrzostwo Inokiemu, ale przegrany odmówił przyjęcia tytułu. Panowanie mistrzowskie Inokiego nie jest uznawane przez WWE (dawniej WWWF)[5].
W 1983 wziął udział w turnieju International Wrestling Grand Prix, w którym zdobył 37 punktów. Tyle samo punktów zdobył Hulk Hogan, który w czasie turnieju zremisował z Inokim. W związku z tym, obaj wrestlerzy spotkali się w finale. Ich walka trwała 21 minuty i 27 sekund. Inoki został znokautowany i przegrał przez wyliczenie[6][7]. Do prasy wyciekła informacja, że nokaut był przypadkiem, a oryginalnie turniej miał zostać wygrany przez Inokiego. Lata później jednak sędzia tamtej walki zdradził, że wszystko zostało zaplanowane, a przeciek był ustawiony w celu pobudzenia emocji fanów przed walką rewanżową. 14 czerwca 1984 Inoki pokonał Hogana i odebrał mu pas IWGP Heavyweight Championship, który był nagrodą za zwycięstwo w turnieju Grand Prix. Nie było to jednak mistrzostwo IWGP Heavyweight Championship ustanowione w 1987[6].
12 czerwca 1987 zwyciężył w turnieju IWGP Tournament, pokonując w finale Masa Saito, i został nagrodzony nowo utworzonym głównym mistrzostwem New Japan Pro-Wrestling, IWGP Heavyweight Championship. Jego panowanie zakończyło się 2 maja 1988, kiedy to zwakował swój tytuł z powodu kontuzji stopy[8].
W 1995 walczył przeciwko Ricowi Flairowi w Pjongjangu, w stolicy Korei Północnej, przed rekordowo liczną publicznością[2].
4 kwietnia 1998 w Tokyo Dome miała miejsce jego ostatnia walka przed przejściem na emeryturę. Na żywo zobaczyło ją 70 tysięcy fanów[2]. Jego przeciwnikiem był Don Frye.
.jpg)
W 2007 założył organizację wrestlingu i mieszanych sztuk walki, którą nazwał Inoki Genome Federation.
W 2010 został pierwszym Japończykiem wprowadzonym do galerii sławy WWE Hall of Fame. Wprowadzającym był Stan Hansen[6].
Wytrenował takich wrestlerów jak: Akira Maeda, Bad News Allen, Brian Adams, Tiger Mask I, Heddi Karaoui, Hiroshi Hase, Hisakatsu Oya, Kazuyuki Fujita, Keiji Muto, Kengo Kimura, Masahiro Chono, Masanobu Kurisu, Naoya Ogawa, Nobuhiko Takada, Osamu Kido, Riki Choshu, Rocky Romero, Shinya Hashimoto, Tadao Yasuda, Tatsumi Fujinami, Tatsutoshi Goto, Victor Zangiev i Yoshiaki Fujiwara[1].
Zawodnik MMA
edytuj26 czerwca 1976 w Tokio walczył z bokserem Muhammadem Alim. W czasie ich walki, która była autentyczna, Inoki spędził większość czasu pełzając na plecach i kopiąc nogi Alego, przez co walka jest powszechnie uważana za monotonną, ale przyczyniła się do popularyzacji mieszanych sztuk walki (MMA)[2]. Inoki stoczył także pojedynki MMA między innymi z judoką Wimem Ruską, bokserem Chuckiem Wepnerem i mistrzem karate Willie Williamsem[5].
W 2007 założył organizację wrestlingu i mieszanych sztuk walki, którą nazwał Inoki Genome Federation[6].
Kariera polityczna
edytuj
W 1989 został wybrany do japońskiej Izby Radców z ramienia założonej przez siebie Partii Sportu i Pokoju[2]. Był pierwszym wrestlerem wybranym do japońskiego parlamentu i pierwszym przedstawicielem rządowym demokratycznego państwa wschodniej Azji, który spotkał się z Fidelem Castro. Spotkał się też z Saddamem Husajnem, aby negocjować uwolnienie japońskich więźniów. Husajn, zgodnie z tradycją, podarował Inokiemu parę złotych szabli[5].
Inne media
edytujFilmografia
edytuj| Rok | Tytuł | Rola | Dodatkowe informacje |
|---|---|---|---|
| 1978 | The Bad News Bears Go to Japan | On sam | |
| 2008 | Sasaki Fusai no Jingi Naki Tatakai | Odcinek 1, występ gościnny | |
| 2009 | Acacia | Sekiji Ishida / Daimajin | |
| Źródło: Filmweb[9] | |||
Gry komputerowe
edytujPrzedstawiająca go postać pojawiła się w trzynastu grach komputerowych: Fire Pro Wrestling Combination Tag (PC, 1989), Super Star Pro Wrestling (NES, PC, 1989), Fire Pro Wrestling 2nd Bout (PC, 1991), Toukon Retsuden 2 (PS, 1996), Virtual Pro Wrestling 64 (N64, 1997), Toukon Retsuden 3 (PS, 1998), Virtual Pro Wrestling 2: Odo Keisho (N64, 2000), All Star Pro-Wrestling (PS, PS2, 2000), All Star Pro-Wrestling II (PS2, 2001), Fire Pro Wrestling 2 (GBA, 2002), Fire Pro Wrestling Returns (PS2, 2005), Wrestle Kingdom (Xbox360, PS2, 2005), Wrestle Kingdom 2: Pro-Wrestling World War (PS2, 2007)[1].
Życie prywatne
edytuj
W latach 1971–1988 był żonaty z aktorką Mitsuko Baishô[10]. Razem mają córkę Hiroko Inoki. Ich córka poślubiła mężczyznę o imieniu Simon Kelly, który przyjął nazwisko żony i od tej pory nazywa się Simon Inoki i przez pewien czas pełnił funkcję prezesa New Japan Pro-Wrestling[11].
W latach 90 XX wieku nawrócił się na islam szyicki. W drugiej połowie 2017 ogłosił, że zmienił imię na Muhammad Hussain Inoki[12].
Posiadał własną restaurację w Okinawie.
Mistrzostwa i osiągnięcia
edytuj- All Japan Pro Wrestling
- All Asia Tag Team Championship (4 razy)
- NWA International Tag Team Championship (4 razy) – z Giant Babą
- Japan Wrestling Association
- NWA United National Championship (1 raz)
- New Japan Pro-Wrestling
- IWGP Heavyweight Championship (1 raz)
- NWA North American Tag Team Championship (2 razy) – z Seiji Sakaguchi
- NWF World Heavyweight Champion / NWF Heavyweight Championship (3 razy)
- Zwycięzca World League (1974, 1975)
- Zwycięzca MSG League (1978, 1979, 1980, 1981)
- Zwycięzca International Wrestling Grand Prix (1984, 1986, 1987 i 1988)
- NJPW Greatest Wrestlers (2007)
- National Wrestling Alliance Mid-America
- Southwest Sports
- Universal Wrestling Association
- World Championship Wrestling
- WCW Hall Of Fame (1995)
- World Wide Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
- WWWF Heavyweight Championship (1 raz, nieuznawany)
- WWE Hall of Fame (2010)[1]
- Professional Wrestling Hall of Fame and Museum
- Wprowadzony w 2009[13]
- Tokyo Sports Awards
- Most Valuable Player Award (1974, 1976, 1977, 1978, 1980, 1981)
- Najlepszy tag team (1975 z Seiji Sakaguchi, 1981 z Tatsumi Fujinami)
- Specjalna nagroda główna (1983, 1987)
- Wyróżniający się występ (1982)
- Wrestling Observer Newsletter
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Antonio Inoki [online], Cagematch.net [dostęp 2018-05-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g Antonio Inoki [online], WWE [dostęp 2018-05-06] (ang.).
- ↑ Antonio Inoki, popular wrestler who faced Muhammad Ali, dies aged 79. theguardian.com. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ Axel Saalbach, Antonio Inoki [online], The World's Largest Wrestling Database [dostęp 2018-05-12] (ang.).
- ↑ a b c d e f Antonio Inoki [online], Online World of Wrestling [dostęp 2018-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-10] (ang.).
- ↑ a b c d Hulk Hogan [online], Online World of Wrestling [dostęp 2017-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-21] (ang.).
- ↑ The 1st International Wrestling Grand Prix Championship Tournament (1983) [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2017-04-16] (ang.).
- ↑ IWGP Heavyweight Title (Japan) [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2018-05-19] (ang.).
- ↑ Antonio Inoki [online], Filmweb [dostęp 2018-05-19] (pol.).
- ↑ Mitsuko Baishô [online], IMDb [dostęp 2018-05-19].
- ↑ Ryan Mancuso, 411’s Wrestling Hall of Fame Class of 2007: Antonio Inoki [online], 411mania, 23 stycznia 2007 [dostęp 2018-05-19] (ang.).
- ↑ Dominique Mosbergen, Antonio Inoki, Wrestling Legend, Converts To Islam, Promotes International Peace (VIDEO) [online], Huffington Post, 31 stycznia 2013 [dostęp 2018-05-19] (ang.).
- ↑ Hall Of Famers [online], Professional Wrestling Hall of Fame, 30 czerwca 2017 [dostęp 2019-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-30] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Profil Antonio Inokiego na WWE.com
- Antonio Inoki w bazie IMDb (ang.)
- Antonio Inoki na FIlmwebie
- Profile Antonio Inokiego na Cagematch.net, Wrestlingdata.com, Online World of Wrestling i Internet Wrestling Database