Primo Carnera
Primo Carnera (ur. 6 października 1906 w Sequals, zm. 29 czerwca 1967 tamże) – włoski bokser, zawodowy mistrz świata kategorii ciężkiej, później wrestler.
Kariera pięściarska Carnery była pełna kontrowersji. Posiadał bardzo dobre warunki fizyczne (197 cm wzrostu i 125 kg wagi). Według doniesień prasowych nie dysponował jednak mocnym ciosem ani dobrą techniką bokserską. Niektórzy komentatorzy uważają, że walki Carnery były ustawiane przez gangsterów, którzy nim kierowali[1].
Carnera pierwszą walkę zawodową stoczył w 1928. Pierwszym znanym bokserem, z którym się zmierzył, był Young Stribling. Walka 18 listopada 1929 w Londynie zakończyła się dyskwalifikacją Striblinga za zbyt niski cios. W rewanżu 7 grudnia tego roku w Paryżu zdyskwalifikowany został Carnera za cios po gongu kończącym 7. rundę[2].
Od 1930 walczył w Stanach Zjednoczonych, gdzie wygrał pierwszych 17 walk przez nokaut. Następnie pokonał przez dyskwalifikację George’a Godfreya, a także Hiszpana Paulino Uzcuduna. W tym roku przegrał tylko 1 walkę na 26.
W 1931, po serii 6 zwycięstw przez nokaut, doznał porażki 12 października w Nowym Jorku z czołowym bokserem wagi ciężkiej Jackiem Sharkeyem. W 1931 i 1932 dwukrotnie pokonał Kinga Levinsky’ego. 10 lutego 1933 w Nowym Jorku Carnera znokautował w 13. rundzie Erniego Schaafa, który zmarł wskutek obrażeń mózgu 4 dni później. Prawdopodobną przyczyną zgonu były jednak uszkodzenia, których Schaaf doznał kilka miesięcy wcześniej w walce z Maxem Baerem, pogłębione przez ciosy Carnery[1][2].
29 czerwca 1933 w Nowym Jorku Carnera ponownie zmierzył się z Jackiem Sharkeyem, który w międzyczasie został zawodowym mistrzem świata wagi ciężkiej. Sharkey prowadził na punkty, ale został znokautowany w 6. rundzie tracąc tytuł mistrza świata. Podnoszono zarzuty, że walka była ustawiona, lecz Sharkey odpierał je aż do śmierci[3].
W obronie tytułu Carnera pokonał Paulino Uzcuduna 22 października 1933 w Rzymie i byłego mistrza świata wagi półciężkiej Tommy’ego Loughrana 1 marca 1934 w Miami. W trzeciej obronie tytułu 16 czerwca 1934 w Nowym Jorku przegrał przez techniczny nokaut w 11. rundzie z Maxem Baerem. Po wygraniu czterech kolejnych walk Carnera zmierzył się 26 czerwca 1935 z niepokonanym dotąd Joe Louisem, który go pokonał przez techniczny nokaut w 6. rundzie. Później Carnera walczył z mniej znanymi przeciwnikami do 1937. W czasie II wojny światowej przebywał we Włoszech[1]. W 1945 wznowił karierę, ale po wygraniu dwóch walk przegrał kolejne trzy z Luigim Musiną i ostatecznie zakończył karierę bokserską.
Zaczął natomiast występować z powodzeniem jako zawodowy wrestler, walcząc w organizacji National Wrestling Alliance. Dwukrotnie zdobywał tam mistrzostwo świata w wersji tag team (z Bobo Brazilem i Sandorem Szabo).
Od lat 30. występował w filmach, głównie w rolach drugoplanowych.
Zmarł w swej rodzinnej miejscowości Sequals z powodu komplikacji wywołanych cukrzycą i marskością wątroby[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Jack Sher , The Strange Case of Carnera [online], Sports Magazine [dostęp 2013-01-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-05] (ang.).
- ↑ a b Rich Thomas , Primo Carnera: Heavyweight Champion or Mob Creature? [online], Yahoo! Voices [dostęp 2013-01-01] (ang.).
- ↑ Jack Sharkey [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-01-01] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Jack Sher , The Strange Case of Carnera [online], Sports Magazine [dostęp 2013-01-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-05] (ang.).
- Rich Thomas , Primo Carnera: Heavyweight Champion or Mob Creature? [online], Yahoo! Voices [dostęp 2013-01-01] (ang.).
- Primo Carnera (the „Ambling Alp”) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-01-02] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Carnery [online], boxrec.com [dostęp 2013-01-02] (ang.).
- Primo Carnera w bazie IMDb (ang.)