Wikipedia

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018

XXIII edycja nowożytnych zimowych igrzysk olimpijskich
(Przekierowano z ZIO 2018)

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018, XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie – edycja zimowych igrzysk olimpijskich, które odbyły się w południowokoreańskim Pjongczangu w dniach 9–25 lutego 2018 roku.

XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie
Ilustracja
Oficjalne logo XXIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich Pjongczang 2018
IO 2014

IO 2022

Stolica igrzysk

Pjongczang
 Korea Południowa

Liczba ekip

92

Liczba sportowców

2922

Liczba konkurencji

102 w 15 dyscyplinach

Otwarcie

9 lutego 2018

Rozpoczęcie

8 lutego 2018

Oficjalne otwarcie

prezydent Republiki Korei Mun Jae-in

Zamknięcie

25 lutego 2018

Przysięga olimpijska

Mo Tae-bum

Znicz olimpijski

Kim Yu-na

Stadion

Olimpijski Pjongczang
w Daegwallyeong-myeon

Multimedia w Wikimedia Commons

Gospodarz igrzysk został wybrany 6 lipca 2011 roku podczas 123. Sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) w Durbanie[1]. Pjongczang wygrał już w pierwszej rundzie głosowania, uzyskując 63 głosy. Pokonał drugie Monachium o 38 głosów, a francuskie Annecy o 45 głosów. Wcześniej ten południowokoreański powiat już dwukrotnie ubiegał się o organizację zimowych igrzysk olimpijskich: w 2010 i 2014. Głównym miejscem przeprowadzania igrzysk była gmina Daegwallyeong-myeon (największy ośrodek sportów zimowych w Korei Południowej).

Kandydaci

edytuj

Aplikacje złożyły trzy miasta – dwa z Europy i jedno z Azji[2]:

Pierwszy etap: 22 czerwca 2010 Międzynarodowy Komitet Olimpijski dokonał w Lozannie wyboru trzech miast, które będą ubiegać się o organizację igrzysk.

Drugi etap: 6 lipca 2011 podczas 123. Sesji MKOl w Durbanie wybrano powiat Pjongczang na gospodarza zimowych igrzysk olimpijskich w 2018 roku[1].

Wynik
Wyniki głosowania:
Miasto Państwo Runda 1
Pjongczang   Korea Południowa 63
Monachium   Niemcy 25
Annecy   Francja 7

Rozgrywane dyscypliny

edytuj

Uczestnicy zimowych igrzysk w Pjongczangu w 2018 roku rywalizowali w 102 konkurencjach w 15 dyscyplinach sportowych. Po raz pierwszy w historii na igrzyskach zostały rozegrane następujące konkurencje: Big Air, curling par mieszanych, bieg masowy w łyżwiarstwie szybkim i zawody drużynowe w narciarstwie alpejskim.

Państwa biorące udział w XXIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich

edytuj

Na XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie zakwalifikowali się reprezentanci 92 państw[3][4][5][6] oraz zawodnicy z Rosji występujący pod flagą olimpijską jako „Olimpijscy sportowcy z Rosji” (ang. Olympic Athletes from Russia)[7]. 5 grudnia 2017 roku przewodniczący MKOl, Thomas Bach ogłosił decyzję o wykluczeniu Rosji z udziału w igrzyskach. Decyzja ta została podjęta w oparciu o ustalenia trwającego 17 miesięcy śledztwa, zgodnie z którymi wielu rosyjskich sportowców korzystało w latach 2012–2015 z systematycznego programu dopingowego, prowadzonego przez władze ich kraju[8]. Zawodnicy z Rosji, którzy udowodnili, że nie stosowali dopingu, otrzymali od MKOl prawo występu na igrzyskach pod flagą olimpijską[9].

Na mocy podpisanej 20 stycznia 2018 roku przez delegacje Korei Północnej i Korei Południowej Olimpijskiej Deklaracji Półwyspu Koreańskiego sportowcy z obydwu państw wystąpili na ceremonii otwarcia igrzysk jako jedna reprezentacja pod Flagą Zjednoczenia, niesioną przez dwóch chorążych, po jednym z każdego kraju. Ponadto, w oparciu o zapisy deklaracji oba kraje wystawiły w olimpijskim turnieju hokeja na lodzie kobiet jednolitą, oznaczoną Flagą Zjednoczenia drużynę, powstałą poprzez dołączenie 12 zawodniczek i jednego urzędnika z Korei Północnej do dotychczasowego, liczącego 23 osoby składu Korei Południowej[10].

Na zimowych igrzyskach w Pjongczangu zadebiutowali reprezentanci 6 państw: Ekwadoru, Erytrei, Kosowa, Malezji, Nigerii i Singapuru.

  1.   Albania (2)
  2.   Andora (6)
  3.   Argentyna (6)
  4.   Armenia (3)
  5.   Australia (51)
  6.   Austria (105)
  7.   Azerbejdżan (1)
  8.   Belgia (21)
  9.   Bermudy (1)
  10.   Białoruś (33)
  11.   Boliwia (2)
  12.   Bośnia i Hercegowina (4)
  13.   Brazylia (9)
  14.   Bułgaria (21)
  15.   Chile (7)
  16.   Chińska Republika Ludowa (81)
  17.   Chińskie Tajpej (4)
  18.   Chorwacja (19)
  19.   Cypr (1)
  20.   Czarnogóra (3)
  21.   Czechy (95)
  22.   Dania (17)
  23.   Ekwador (1)
  24.   Erytrea (1)
  25.   Estonia (22)
  26.   Filipiny (2)
  27.   Finlandia (106)
  28.   Francja (107)
  29.   Ghana (1)
  30.   Grecja (4)
  31.   Gruzja (4)
  32.   Hiszpania (13)
  33.   Holandia (33)
  34.   Hongkong (1)
  35.   Indie (2)
  36.   Iran (4)
  37.   Irlandia (5)
  38.   Islandia (5)
  39.   Izrael (10)
  40.   Jamajka (3)
  41.   Japonia (124)
  42.   Kanada (226)
  43.   Kazachstan (46)
  44.   Kenia (1)
  45.   Kirgistan (2)
  46.   Kolumbia (4)
  47.   Korea (35)
  48.   Korea Południowa (122) (organizator)
  49.   Korea Północna (10)
  50.   Kosowo (1)
  51.   Liban (3)
  52.   Liechtenstein (3)
  53.   Litwa (9)
  54.   Luksemburg (1)
  55.   Łotwa (35)
  56.   Macedonia (3)
  57.   Madagaskar (1)
  58.   Malezja (2)
  59.   Malta (1)
  60.   Maroko (2)
  61.   Meksyk (4)
  62.   Mołdawia (2)
  63.   Monako (3)
  64.   Mongolia (2)
  65.   Niemcy (156)
  66.   Nigeria (3)
  67.   Norwegia (109)
  68.   Nowa Zelandia (21)
  69.   Pakistan (2)
  70.   Polska (62)
  71.   Południowa Afryka (1)
  72.   Portoryko (1)
  73.   Portugalia (2)
  74.   Rumunia (27)
  75.   San Marino (1)
  76.   Serbia (4)
  77.   Singapur (1)
  78.   Słowacja (56)
  79.   Słowenia (71)
  80.   Stany Zjednoczone (242)
  81.   Szwajcaria (169)
  82.   Szwecja (116)
  83.   Tajlandia (4)
  84.   Timor Wschodni (1)
  85.   Togo (1)
  86.   Tonga (1)
  87.   Turcja (8)
  88.   Ukraina (33)
  89.   Uzbekistan (2)
  90.   Węgry (19)
  91.   Wielka Brytania (59)
  92.   Włochy (122)
  93.   Olimpijscy sportowcy z Rosji (168)

Symbole igrzysk

edytuj
edytuj

Projekt logo XXIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich ma swoje źródła w alfabecie koreańskim, znanym jako Hangul. Oba elementy umieszczone w górnej części przypominają pierwsze spółgłoski w każdej sylabie słowa „Pjongczang” w transkrypcji koreańskiej. Symbol lewy jednocześnie symbolizuje miejsce spotkania, w którym trzy elementy koreańskiego humanizmu Cheon-ji-in (czyli „Niebo, ziemia i człowiek”) są w pełnej harmonii.

Symbol prawy jest natomiast uosobieniem sportów zimowych, śniegu i lodu, ale także gwiazd sportu. W całości logo symbolizuje miejsce, w którym spotka się niebo, ziemia i rywalizujące ze sobą na śniegu i lodzie gwiazdy sportów zimowych z całego świata. Utrzymane jest w tradycyjnych kolorach olimpijskich – żółtym, czarnym, czerwonym, niebieskim i zielonym[11].

Maskotka

edytuj

Maskotką igrzysk olimpijskich w Pjongczangu wybrany został biały tygrys o imieniu Soohorang (kor. 수호랑). Jest ono zbitką dwóch koreańskich słów – sooho, oznaczającego ochronę oraz ho-rang-i, czyli tygrys. Soohorang ma być zatem tygrysem, sprawującym ochronę nad przebiegiem zawodów. Obok białego tygrysa, organizatorzy wyróżnili także niedźwiedzia himalajskiego, noszącego imię Bandabi (kor. 반다비). Niedźwiedź himalajski jest maskotką igrzysk paraolimpijskich[12].

Maskotki igrzysk, zaprezentowane po raz pierwszy 27 czerwca 2014 roku, przedstawiają zwierzęta zamieszkujące terytorium Azji. W dniu 2 czerwca 2016 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski zatwierdził wzory maskotek igrzysk.

 
Pochodnia olimpijska Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018

Pochodnia olimpijska

edytuj

Pochodnia olimpijska ma dokładnie 700 mm długości, co odpowiada wysokości miasteczka Pyeongchang-eup, które znajduje się 700 metrów nad poziomem morza. Pięć filarów w górnej części pochodni zostało zaprojektowanych tak, aby przypominały płonący płomień, a pięciokątne kształty w górnej i dolnej części symbolizują pięć kontynentów świata. Żółte wzory w kształcie gwiazdy i perforacje zdobiące każdy koniec pochodni reprezentują ludzi zamieszkujących wszystkie pięć kontynentów.

Medale

edytuj
Osobny artykuł: Medal olimpijski.
 
Złoty medal

Na awersie medali znajdują się ukośne linie, symbolizujące historię olimpiady i determinację sportowców. Na rewersie znajdują się dyscypliny sportowe igrzysk. Taśmy do medali tworzone są przy użyciu tradycyjnych koreańskich tkanin. Projektantem medali był koreański projektant Lee Suk-woo.

Złoty medal olimpijski waży 586 g, srebrny 580 g, zaś brązowy – 493 g.

Olimpijskie medale mają 92,5 mm szerokości, 109 mm długości (wliczając uchwyt na szarfę) oraz w zależności od krążka 4,4-9,42 mm grubości.

Złote i srebrne medale są wykonane ze srebra o czystości 99,9%. Złote medale pokryte są warstwą czystego złota o masie 6 gramów. Brązowe medale zostały z kolei wykonane z czerwonego mosiądzu CuZn
10[13].

Przebieg zawodów

edytuj

Zawody rozgrywane były w dniach 9–25 lutego 2018 roku. Dzień przed oficjalnym otwarciem igrzysk olimpijskich (9 lutego) odbyły się pierwsze zawody, kwalifikacje mężczyzn do konkursu skoków narciarskich na normalnej skoczni oraz turniej par mieszanych w curlingu.

Pierwszą złotą medalistką igrzysk została szwedzka biegaczka Charlotte Kalla – start w biegu łączonym kobiet (7,5 km + 7,5 km)[14].

Kalendarz

edytuj

W poniższym kalendarzu zaprezentowano dni, w których rozdane zostały medale w danej dyscyplinie (żółty kolor), rozegrane zostały eliminacje (niebieski kolor), rozegrana była gala łyżwiarzy figurowych (jasnożółty), ceremonia otwarcia (zielony) i zamknięcia igrzysk (czerwony)[15].

Luty 2018 8
C		 9
P		 10
S		 11
N		 12
P		 13
W		 14
Ś		 15
C		 16
P		 17
S		 18
N		 19
P		 20
W		 21
Ś		 22
C		 23
P		 24
S		 25
N		 Liczba konkurencji
Biathlon ● ● ●● ● ● ● ● ● ● ● 11
Biegi narciarskie ● ● ●● ● ● ● ● ●● ● ● 12
Bobsleje ● ● ● ● ● ● 3
Curling ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● 3
Hokej na lodzie ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● 2
Kombinacja norweska ● ● ● 3
Łyżwiarstwo figurowe ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● G 5
Łyżwiarstwo szybkie ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●● ● ●● 14
Narciarstwo alpejskie ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● 11
Narciarstwo dowolne ● ● ● ● ● ● ●● ● ● ● ● 10
Saneczkarstwo ● ● ● ● ● ● 4
Short track ● ● ●● ● ●●● 8
Skeleton ● ● ● 2
Skoki narciarskie ● ● ● ● ● ● 4
Snowboarding ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ● ●●● 10
Liczba konkurencji 5 7 8 8 6 7 5 9 6 3 5 7 8 6 8 4 102
Ceremonie ● ●

Klasyfikacja medalowa

edytuj
Osobny artykuł: Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018.
Miejsce Państwo        
1.   Norwegia 14 14 11 39
2.   Niemcy 14 10 7 31
3.   Kanada 11 8 10 29
4.   Stany Zjednoczone 9 8 6 23
5.   Holandia 8 6 6 20
6.   Szwecja 7 6 1 14
7.   Korea Południowa 5 8 4 17
8.   Szwajcaria 5 6 4 15
9.   Francja 5 4 6 15
10.   Austria 5 3 6 14
11.   Japonia 4 5 4 13
12.   Włochy 3 2 5 10
13.   Olimpijscy sportowcy z Rosji 2 6 9 17
14.   Czechy 2 2 3 7
15.   Białoruś 2 1 0 3
16.   Chińska Republika Ludowa 1 6 2 9
17.   Słowacja 1 2 0 3
18.   Finlandia 1 1 4 6
19.   Wielka Brytania 1 0 4 5
20.   Polska 1 0 1 2
21.   Ukraina 1 0 0 1
  Węgry 1 0 0 1
23.   Australia 0 2 1 3
24.   Słowenia 0 1 1 2
25.   Belgia 0 1 0 1
26.   Hiszpania 0 0 2 2
  Nowa Zelandia 0 0 2 2
28.   Kazachstan 0 0 1 1
  Liechtenstein 0 0 1 1
  Łotwa 0 0 1 1
Łącznie 103 102 102 307

Prawa telewizyjne do pokazywania zawodów

edytuj
Kraj Stacja telewizyjna
  Francja France Télévision[16]/Eurosport
  Korea Południowa Seoul Broadcasting System[16]
  Korea Północna
  Niemcy ARD/ZDF[16]/Eurosport
  Stany Zjednoczone NBC[17]
  Australia Seven Network
  Chiny CCTV
  Kanada CBC/Radio-Canada
  Wielka Brytania BBC/Eurosport
  Japonia Japan Consortium
  Hongkong i   Chiny Dentsu
Bliski Wschód i Afryka Północna BeIN Sport
  Polska TVP[18]/Eurosport
  Ukraina NTKU
  Włochy RAI
  Dania DR
  Singapur Eleven Sports

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b IOC elects PyeongChang as the host city of 2018 Olympic Winter Games. olympic.org, 2011-07-11. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  2. ↑ Zamknięto listę zgłoszeń do organizacji ZIO w 2018 roku. Onet.pl, 2010-03-15. [dostęp 2018-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-27)]. (pol.).
  3. ↑ Quota allocation for Alpine skiing. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  4. ↑ Quota allocation for Cross-country skiing. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  5. ↑ 2018 Olympics Winter Games. IIHF. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  6. ↑ ISU Communication no. 2136. Międzynarodowa Unia Łyżwiarska. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  7. ↑ When is a Russian not a Russian? What will Team OAR look like and why are they allowed at the Winter Olympics 2018?. [w:] Sport [on-line]. Patrick Jennings, 2018-02-09. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
  8. ↑ Russian doping: IOC bans Russia from 2018 Winter Olympics. [w:] From the section Winter Sports [on-line]. bbc.com, 2017-12-05. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
  9. ↑ Oficjalnie: Rosja wykluczona z IO w Pjongczangu. TVP Sport, 2017-12-05. [dostęp 2018-01-04]. (pol.).
  10. ↑ Unified Korean Olympic Team to march at Olympic Winter Games PyeongChang 2018. [w:] News [on-line]. olympic.org, 2018-01-20. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
  11. ↑ Igrzyska 24. [dostęp 2018-01-09].
  12. ↑ Igrzyska 24 ↓.
  13. ↑ PyeongChang 2018 Medals - Design, History & Photos [online], olympic.org [dostęp 2018-02-09] (ang.).
  14. ↑ Pjongczang 2018. Charlotte Kalla mistrzynią olimpijską w biegu łączony 2x7,5 km [online], Eurosport.interia.pl, 10 lutego 2018 [dostęp 2018-02-10] (pol.).
  15. ↑ Oficjalna strona igrzysk. [dostęp 2018-01-13]. (ang.).
  16. ↑ a b c IOC awards broadcast rights in Germany, the Koreas and France. olympic.org, 2011-07-04. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  17. ↑ IOC awards US broadcast rights for 2014, 2016, 2018 and 2020 Olympic Games to NBCUniversal. olympic.org, 2011-06-07. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
  18. ↑ Igrzyska Olimpijskie 2018 i 2020 w TVP – Igrzyska olimpijskie. Przegląd Sportowy, 2017-01-20. [dostęp 2018-01-04]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Zimowe_Igrzyska_Olimpijskie_2018&oldid=73729258”