Wikipedia

Turystyka w Polsce

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Polska jest częścią światowego rynku turystycznego z rosnącą liczbą odwiedzających, szczególnie po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej[1]. Do najpopularniejszych miejsc turystycznych należą: wybrzeże Morza Bałtyckiego, Pojezierze Mazurskie, Tatry (najwyższe pasmo górskie Karpat), Bieszczady Zachodnie, Sudety oraz Puszcza Białowieska. Na ofertę turystyczną Polski składają się zwiedzanie zabytków w miastach i poza miastami, np. tzw. pomników historii, a także turystyka biznesowa, agroturystyka, turystyka kwalifikowana, trekking, wspinaczka. W roku 2012 Polska była 17. najchętniej odwiedzanym przez turystów krajem na świecie (według Światowej Organizacji Turystyki).

Gdańsk, Stare miasto
Sztolnia w kompleksie Riese

Historia

edytuj

Pierwsi polscy turyści byli pielgrzymami podróżującymi do sanktuariów zarówno w Polsce, jak i za granicą. Rozwój komercyjnej turystyki rozpoczął się w XIX wieku. Najbardziej popularnymi regionami stały się góry, zwłaszcza Tatry. Był to również czas szybkiego pojawienia się kurortów głównie w Sudetach, Beskidach i wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego. Turystyka w Polsce rozkwitła po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Pierwszy profesjonalny polski touroperator – Orbis powstał we Lwowie w roku 1920.

Sytuacja polityczna i gospodarcza w Polsce po II wojnie światowej spowodowała drastyczne zatrzymanie rozwoju turystyki. Dopiero po roku 1989 rynek turystyczny Polski zaczął się odradzać, a wstąpienie Polski do UE w roku 2004 oraz przystąpienie do układu z Schengen w 2007 wpłynęło na zdecydowane zwiększenie liczby turystów zagranicznych.

Według obliczeń Instytutu Turystyki w roku 2012 liczba przyjazdów do Polski wyniosła 67,4 miliona. 14,8 miliona z tej liczby to przyjazdy w celach turystycznych. W Polsce wpływy z turystyki w 2012 roku były o 16,3% większe niż w roku poprzednim[2]

W roku 2014 w celach turystycznych Polskę odwiedziło 16 mln osób.

W 2016 liczba przyjazdów do Polski wyniosła 80,5 mln. 17,5 miliona z tej liczby to przyjazdy uznawane za turystyczne (z przynajmniej jednym noclegiem)[3].

W listopadzie 2018 r. Polska zajęła 7 miejsce w Rankingu Turystyki Międzynarodowej „Tourism Rank”[4].

Atrakcje turystyczne w Polsce

edytuj

Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO

edytuj
 
Fragment Starego Miasta w Toruniu wpisanego w 1997 roku na listę światowego dziedzictwa Kulturowego UNESCO
 
Rynek Wielki w Zamościu
Osobny artykuł: Lista światowego dziedzictwa UNESCO w Polsce.
Zobacz też: Pomnik historii i Park kulturowy.

Środowisko naturalne

edytuj
Osobny artykuł: Geografia Polski.

Polska posiada zróżnicowane środowisko naturalne, które jest stosunkowo odporne na rozwój człowieka. Odwiedzający są przyciągani przez morze na północy i góry na południu. Wśród najbardziej popularnych miejsc odwiedzanych przez turystów są: Tatry z najwyższym polskim szczytem – Rysami oraz słynną Orlą Percią; Karkonosze, Góry Stołowe, Bieszczady, Pieniny, Puszcza Białowieska, Pojezierze Mazurskie i Woliński Park Narodowy.

Polska jest jednym z najbardziej zalesionych krajów w Europie. Lasy zajmują powierzchnię 9,1 mln ha, czyli 29,2% powierzchni kraju. Lasów w Polsce cały czas przybywa. Odpowiada za to Krajowy program zwiększania lesistości, zakładający wzrost lesistości do 30% w roku 2020 i do 33% w roku 2050. Największym kompleksem leśnym w Polsce są Bory Dolnośląskie. Z części terenów leśnych utworzono Leśne Kompleksy Promocyjne oferujące liczne atrakcje turystyczne, np. rezerwat przyrody Świdwie w Puszczy Wkrzańskiej (Puszcze Szczecińskie).

Zobacz też: Góry w Polsce, Rzeki w Polsce, Jeziora w Polsce, Rezerwaty przyrody w Polsce, Parki narodowe w Polsce i Parki krajobrazowe w Polsce.

Wydarzenia kulturalne

edytuj
 
Dymarki Świętokrzyskie w Nowej Słupi
Osobny artykuł: Kultura polska.

Miejscowości turystyczne i uzdrowiska

edytuj
Osobny artykuł: Lista uzdrowisk w Polsce.

Istnieją dziesiątki kurortów morskich na wybrzeżu Morza Bałtyckiego, m.in. Świnoujście, Kołobrzeg, Dąbki, Ustka i Sopot. W głębi Niżu Polskiego również znajdują się liczne uzdrowiska, jak Połczyn-Zdrój, Supraśl, Uniejów, Ciechocinek i Gołdap. Na wyżynach są to m.in. Nałęczów, Busko-Zdrój i Solec-Zdrój. Uzdrowiska górskie to Cieplice Śląskie-Zdrój, Kudowa-Zdrój, Wapienne, Iwonicz-Zdrój i wiele innych.

Wśród osób uprawiających sporty wodne najpopularniejsze są wybrzeże Morza Bałtyckiego, Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, oraz naturalne i sztuczne zbiorniki wodne w innych częściach kraju, m.in. Zalew Szczeciński, Roztoka Odrzańska koło Polic, Trzebieży i Stepnicy (Zatoka Stepnicka), Zalew Kamieński i Zalew Wiślany, jezioro Dąbie w Szczecinie, Jezioro Myśliborskie w Myśliborzu, jezioro Drawsko w Czaplinku, Jezioro Maltańskie w Poznaniu, Jezioro Zegrzyńskie u ujścia Bugu do Narwi koło Serocka, Zalew Sulejowski między Sulejowem a Tomaszowem Mazowieckim, Jezioro Goczałkowickie w Goczałkowicach-Zdroju i Jezioro Solińskie koło Soliny.

W górach znajdują się ośrodki do uprawiania narciarstwa – w Sudetach: Karpacz, Szklarska Poręba, Zieleniec, Czarna Góra. W Karpatach ośrodki do uprawiania narciarstwa i turystyki pieszej to Zakopane, Szczyrk, Krynica-Zdrój, Ustroń, Wisła, Szczawnica i Krościenko nad Dunajcem. W Sudetach dużą popularnością cieszą się miejscowości Gór Opawskich: miasta Prudnik i Głuchołazy, a także wsie Jarnołtówek, Pokrzywna, Moszczanka i Wieszczyna w dolinie Złotego Potoku[5]. Głównymi górskimi szlakami turystycznymi w Polsce są: Główny Szlak Beskidzki z Ustronia do Wołosatego (517 km), Główny Szlak Sudecki ze Świeradowa-Zdroju do Prudnika (440 km) i Główny Szlak Świętokrzyski z Gołoszyc do Kuźniaków (105 km).

Ofertę turystyczną na prowincji rozwijają małe miasta zrzeszone w międzynarodowym stowarzyszeniu Cittàslow. Należą do niego m.in. Bartoszyce, Pasym i Murowana Goślina[6].

Turyści zagraniczni

edytuj
 
Pręgierz w Kłodzku

Korzystający z bazy noclegowej w Polsce w roku 2012[7]:

Narodowość Liczba osób
(w tys.)
1   Niemcy 1212,8
2   Wielka Brytania 367,3
3   Ukraina 219,3
4   Włochy 218,0
5   Francja 195,9
6   Białoruś 163,7
7   Hiszpania 155,2

Źródło: Instytut Turystyki[8]

Zobacz też

edytuj


Przypisy

edytuj
  1. ↑ Tourism Highlights [online], World Tourism Organization, 2007 [zarchiwizowane z adresu 2013-04-09] (ang.).
  2. ↑ Wpływy z turystyki w 2012 r. (zmiany w %). Instytut Turystyki. [dostęp 2014-01-10]. (pol.).
  3. ↑ Cudzoziemcy w Polsce [online], Onet.pl, 2 czerwca 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-06-05].
  4. ↑ Home [online], tourismrank.com [dostęp 2020-07-09].
  5. ↑ Góry Opawskie – opis pasma – Nasze Sudety [online], naszesudety.pl [dostęp 2021-11-14].
  6. ↑ Cittaslow – Strona startowa [online], cittaslowpolska.pl [dostęp 2017-11-15].
  7. ↑ Dotyczy tylko państw europejskich.
  8. ↑ Rok 2012. Korzystający z bazy noclegowej w Polsce (razem: 4940 tys.). Instytut Turystyki. [dostęp 2014-01-10]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Turystyka_w_Polsce&oldid=74927374”