Mieczysław Baczkowski
Mieczysław Anzelm Baczkowski ps. Brodowski (ur. 21 kwietnia 1898 w Mycowie, zm. 2 czerwca 1973 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Mieczysław Baczkowski (1944 r.) | |
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1898 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 czerwca 1973 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
zastępca dowódcy |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 21 kwietnia 1898 w Mycowie[1], w rodzinie Władysława i Emilii z Czołowskich[2] . Absolwent c. k. Wyższej Szkoły Realnej w Stanisławowie[2] .
Podczas I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 października 1920[3][4][5]. W latach 20. był oficerem 2 pułku piechoty Legionów w Pińczowie[6][7][8]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929[9]. W 1932 był oficerem 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[10]. Od 1935 służył w Korpusie Ochrony Pogranicza[11]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 20. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13]. W tym samym miesiącu pełnił służbę w Batalionie KOP „Troki” na stanowisku dowódcy kompanii karabinów maszynowych[14][11].
Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 został dowódcą odtworzonego batalionu KOP „Budsław”[11][15]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został ranny w walce z sowietami[11][16]. Wraz z resztkami batalionu był internowany na Litwie[11]. Po odzyskaniu wolności wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i w stopniu majora pełnił stanowisko dowódcy 17 pułku piechoty w okresie od 11 do 17 września 1941 oraz jako pełniący obowiązki do 23 lutego 1942[17]. Podczas ewakuacji i pobytu w Iraku pełnił funkcję szefa sztabu tego pułku[18]. W 1944 sprawował stanowisko dowódcy przemianowanego 17 Lwowskiego batalionu strzelców w ramach Polskich Sił Zbrojnych[11][1]. Wówczas uczestniczył w bitwie o Monte Cassino[1][19]. Później został mianowany na stopień podpułkownika. Od grudnia 1944 do listopada 1945 był zastępcą dowódcy 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty[20][11][1].
Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika[21]. Zmarł po długiej chorobie 2 czerwca 1973 w Krakowie[21][1][22]. Został pochowany 8 czerwca 1973 na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kwatera 8 WOJ-12-9)[1][21][22][23]. Był żonaty, miał syna[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari[1] nr 34
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6426 (17 maja 1922)[24][25]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[26]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”[13], po raz pierwszy i drugi „za udział w b. Legionach Polskich”[27][28])
- Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”[1]
- Medal Wojska[29]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1938)[30]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 18560[31]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[29]
- Odznaka pamiątkowa 6 Pułku Piechoty Legionów („Krzyż Wytrwałości”)[32]
- Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania)[1]
- Brązowy Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy)[29]
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)[33]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k Mieczysław Baczkowski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 132, s. 4, 5 czerwca 1973.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 444.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 386.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 239.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 128.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 124.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 18.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 69.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 618.
- ↑ a b c d e f g Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 709.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 533.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 32.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 941.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 166.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 189.
- ↑ Dunin-Wilczyński 2004 ↓, s. 72–76.
- ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 58–59.
- ↑ Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 232, 235, 236, 241. ISBN 978-83-11-11496-8.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 451.
- ↑ a b c Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 25, s. 108, grudzień 1973. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Mieczysław Baczkowski. rakowice.eu. [dostęp 2018-10-09].
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2022-01-28] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 29.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 156.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 689.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 171.
- ↑ a b c Baczkowski, Mieczyslaw – TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2020-03-11] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 46 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
- ↑ 17 Lwowski Batalion Strzelców - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-01-28] .
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 232.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 202.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Zbigniew Dunin-Wilczyński: Wojsko polskie w Iraku: 1942-1943. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2004. ISBN 83-11-10608-8.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939–1945. T. 14. Londyn: 1973.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941–1947 Zarys dziejów. Londyn: Fundusz Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-0-9559724-0-9.
- Żołnierze Niepodległości: Baczkowski Mieczysław, ps. „Brodowski”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-12-21].