Kazimierz Konopasek
Kazimierz Wacław Konopasek (ur. 24 lipca 1907 we Lwowie[a], zm. 15 lutego 1974 w Zakopanem) – major pilot Wojska Polskiego, dowódca dywizjonu 305, kawaler Virtuti Militari, odznaczony Distinguished Flying Cross.
 major pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca eskadry, dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
          
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 24 lipca 1907 we Lwowie, w rodzinie Franciszka (zm. 1911), kapelmistrza 15 galicyjskiego pułku piechoty, i Walerii[2]. W 1918 ukończył czteroklasową szkołę powszechną im. Świętego Józefa we Lwowie[3]. W 1923, po ukończeniu trzech klas w I Gimnazjum matematyczno-przyrodniczym im. Mikołaja Kopernika we Lwowie, wstąpił do tamtejszego Korpusu Kadetów nr 1[3]. Maturę uzyskał w 1928 r. i zdał do Szkoły Podchorążych Lotnictwa. Ukończył ją w 1930 r. z drugą lokatą i otrzymał przydział do 62. eskadry liniowej[4]. W pułku uzyskał wyszkolenie pilotażowe i został skierowany na Kurs Wyższego Pilotażu w Grudziądzu[1].
W lipcu 1933 r. został przeniesiony do 63. eskadry towarzyszącej, w której służył do października 1937 r. Jego kolejnym miejscem służby była 69 eskadra towarzysząca, w której w listopadzie objął dowództwo nad pierwszym plutonem. Od maja do sierpnia 1939 r. pełnił obowiązki dowódcy tej eskadry. W tym okresie otrzymał awans na stopień kapitana[5].
Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do Bazy Lotniczej Nr 6 na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry treningowej. Wobec nieprzybycia oficera wyznaczonego na stanowisko dowódcy eskadry treningowej pełnił jego obowiązki[6]. W jej składzie został ewakuowany do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. Trafił do bazy polskiego lotnictwa na lotnisku Lyon-Bron, objął stanowisko dowódcy eskadry zapasowej. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1208[1].
W celu przeszkolenia w lotach na brytyjskim sprzęcie został 24 maja 1941 r. skierowany do 25 Polish Elementary Flying Training School w Hucknall. Następnie został 1 października przeniesiony do 18. Operational Training Unit w bazie Bramcote. 7 kwietnia 1942 r. otrzymał przydział do dywizjonu 305. Już 15 kwietnia, w trakcie powrotu z nalotu na Dortmund, musiał przygodnie lądować Wellingtonem (nr ser. Z8586, oznaczenie SM-W) z powodu braku paliwa. Dwóch członków załogi zginęło, jednak Kazimierz Konpasek wyszedł z tej katastrofy bez obrażeń[7]. 20 listopada został przeniesiony do dywizjonu 300[8].
Po ukończeniu pierwszej tury lotów bojowych odszedł na odpoczynek operacyjny. 10 lutego 1943 r. powrócił do dywizjonu 300. 1 marca 1943 awansował na majora[9]. 3 kwietnia został przeniesiony do dywizjonu 305, w którym objął funkcję dowódcy połączonych eskadr A i B[10]. 28 lipca objął stanowisko dowódcy tego dywizjonu po Tadeuszu Czołowskim[11]. Funkcję dowódcy zdał 31 lipca 1944 r. mjr. Bolesławowi Orlińskiemu. 1 sierpnia objął stanowisko polskiego oficera łącznikowego przy 46 Grupie Transportowej, od 11 listopada przy 9. Armii Lotniczej USA na terenie Francji, a od 1 lipca 1945 przy 44 Grupie Transportowej[12] (Stacja RAF w Dunhome Lodge)[13].
Po demobilizacji zdecydował się na powrót do Polski. Do kraju powrócił 22 lipca 1947 r.[12] Znalazł zatrudnienie jako pilot w Polskich Liniach Lotniczych LOT. Jako były żołnierz PSP został w latach pięćdziesiątych zwolniony. Został zatrudniony w agrolotnictwie do zwalczania szkodników lasów[14]. W 1955 r. wystąpił w filmie Sprawa pilota Maresza jako dowodzący akcją opylania lasów[15].
Zmarł nagle 15 lutego 1974 r. w Zakopanem. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim[16].
Ordery i odznaczenia
edytujZa swą służbę otrzymał odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 10292[17][9]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[17][9]
- Medal Lotniczy czterokrotnie[17][9]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[9]
- Distinguished Flying Cross[17][9]
- Gwiazda za Wojnę 1939–1945[9]
- Gwiazda Lotniczych Załóg w Europie[9]
- Gwiazda Francji i Niemiec[9]
- Medal Obrony[9]
- Medal Wojny 1939–1945[9]
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Krzystek 2012 ↓, s. 288.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 5.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Pawlak 2009 ↓, s. 91.
- ↑ Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 491.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 5.
- ↑ Zieliński 2004 ↓, s. 24.
- ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 106.
- ↑ a b c d e f g h i j k Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Zieliński 2004 ↓, s. 33.
- ↑ Król 1990 ↓, s. 187.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 107.
- ↑ Kazimierz Wacław Konopasek. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
- ↑ Rocznica premiery filmu pt. „Sprawa pilota Maresza”. dlapilota.pl. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Konopasek. samoloty.pl. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
- ↑ a b c d Konopasek Kazimierz Wacław. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2024-04-17]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Kazimierz Wacław Konopasek. [w:] Kolekcja akt żołnierzy zarejestrowanych w rejonowych komendach uzupełnień, sygn. II.56.6077 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-19].
- Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2009. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
- Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.
- Józef Zieliński: 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Bellona, 2004. ISBN 83-11-09813-1. OCLC 830544805.