Wikipedia

Filmografia Gregory’ego Pecka

lista w projekcie Wikimedia

Gregory Peck (1916–2003) w trwającej 62 lata karierze występował w filmach, radiu, telewizji oraz na scenie. Zagrał w 53 produkcjach fabularnych[1]. Był pięciokrotnie nominowany do nagrody Akademii Filmowej i sześciokrotnie do Złotego Globu, z czego zdobył jednego Oscara[2] i trzy nagrody Hollywoodzkiego Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej[3]. Współcześnie uznawany jest przez biografów i historyków za jedną z największych oraz najwybitniejszych gwiazd filmowych w historii amerykańskiego kina[4] i „Złotej Ery Hollywood”[5].

Gregory Peck (lata 40.)

Karierę rozpoczął w 1938, występując na zarządzanej przez Little Theater scenie uniwersyteckiej w Berkeley w Kalifornii[6]. Na srebrnym ekranie zadebiutował w 1944, rolą Vladimira w propagandowym dramacie wojennym Dni chwały (reż. Jacques Tourneur) u boku Tamary Toumanovej[7]. Jego drugi film, dramat Klucze królestwa (1944, reż. John Stahl) – po premierze którego został okrzyknięty przez prasę „najbardziej interesującym nowym aktorem w Hollywood” i uzyskał pierwszą nominację do nagrody Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego[8] – zapoczątkował karierę Pecka; od tego czasu z powodzeniem występował w szeregu kasowych oraz przebojowych produkcji, m.in. w melodramacie Dolina decyzji (1945, reż. Tay Garnett), partnerując Greer Garson[9], psychologicznym dreszczowcu noir Urzeczona (1945, reż. Alfred Hitchcock) razem z Ingrid Bergman[10], familijnym obrazie Roczniak (1946, reż. Clarence Brown), w którym partnerowali mu Jane Wyman i Claude Jarman Jr.[11] – za rolę Ezry „Penny’ego” Baxtera otrzymał drugą nominację do nagrody Akademii Filmowej dla najlepszego aktora[12] oraz zdobył pierwszy Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[3][13] – westernie Pojedynek w słońcu (1946, reż. King Vidor) wraz z Jennifer Jones i Josephem Cottenem[14], dramacie społecznym Dżentelmeńska umowa (1947, reż. Elia Kazan) z Dorothy McGuire i Johnem Garfieldem w obsadzie[15] – kreacja mierzącego się ze zjawiskiem antysemityzmu w korporacyjnej Ameryce dziennikarza Philipa Schuylera Greena przyniosła mu trzecią w karierze nominację do nagrody Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego[16] – oraz w dramacie wojennym Z jasnego nieba (1949, reż. Henry King)[17]. Rolą generała brygady Franka Savage’a uzyskał czwartą nominację do nagrody Akademii Filmowej za najlepszą pierwszoplanową kreację[18].

W latach 50. status Pecka – jako jednego z bardziej rozpoznawalnych aktorów Hollywood – ugruntowały kreacje w takich produkcjach, jak western Jim Ringo (1950, reż. Henry King) z Helen Westcott[19], historyczno-religijny Dawid i Betszeba (1951, reż. Henry King) z partnerującą mu Susan Hayward[20], przygodowo-kostiumowy film wojenny Kapitan Hornblower (1951, reż. Raoul Walsh) wraz z Virginią Mayo[21], komedia romantyczna Rzymskie wakacje (1953, reż. William Wyler) w duecie z Audrey Hepburn[22], western Biały Kanion (1958, reż. William Wyler) z Jean Simmons, Carroll Baker, Charltonem Hestonem i Burlem Ivesem w obsadzie[23], a także postapokaliptyczny dramat science-fiction Ostatni brzeg (1959, reż. Stanley Kramer), w którym partnerowali mu Ava Gardner, Fred Astaire i Anthony Perkins[24].

Do jego ważniejszych produkcji z lat 60. i 70. należą m.in. wojenny obraz Działa Navarony (1961, reż. J. Lee Thompson) – w filmie partnerowali mu David Niven, Anthony Quinn, Stanley Baker, Anthony Quayle, Irini Papas, Gia Scala i James Darren[25], dramat obyczajowy Zabić drozda (1962, reż. Robert Mulligan), gdzie wykreował prawnika Atticusa Fincha, postać, z którą jest najczęściej utożsamiany i za sportretowanie której otrzymał m.in. nagrodę Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego i Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[26], oraz horror Omen (1976, reż. Richard Donner) razem z Lee Remick i Harveyem Spencerem Stephensem[27]. Za role w biograficznym dramacie wojennym Generał MacArthur (1977, reż. Franklin J. Schaffner) i dreszczowcu science-fiction Chłopcy z Brazylii (1978, reż. Franklin J. Schaffner)[28] uzyskiwał nominacje do Złotego Globu dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym[3].

W 1947 i 1952 był klasyfikowany w pierwszej dziesiątce najbardziej dochodowych amerykańskich aktorów[29]. Czternaście filmów z jego udziałem było zestawianych w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w amerykańskim box offisie, z czego trzy, Dawid i Betszeba, Działa Navarony oraz Jak zdobywano Dziki Zachód (1962), osiągały najwyższą lokatę[30]. Dwadzieścia pięć filmów, w których wziął udział, było nominowanych przynajmniej do jednego Oscara, a dwanaście z nich zdobyło co najmniej jedną statuetkę. Dwadzieścia sześć produkcji z jego udziałem, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę 100 milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym[31].

Filmografia

edytuj
 
Rose Stradner i Peck w filmie Klucze królestwa (1944)
 
Ingrid Bergman i Peck w filmie Urzeczona (1945)
 
Claude Jarman Jr., Jane Wyman i Peck w filmie Roczniak (1946)
 
Dorothy McGuire i Peck w filmie Dżentelmeńska umowa (1947)
 
Peck, Karl Malden i Skip Homeier w filmie Jim Ringo (1950)
 
Peck i Audrey Hepburn w filmie Rzymskie wakacje (1953)
 
Peck jako Atticus Finch i Brock Peters w filmie Zabić drozda (1962)
 
Peck i Billie Whitelaw w filmie Omen (1976)
 
Peck jako Douglas MacArthur w filmie Generał MacArthur (1977)
Rok[a] Tytuł Rola Tytuł oryg. / uwagi Źr
1944 Dni chwały Vladimir Days of Glory [32]
Klucze królestwa ksiądz Francis Chisholm The Keys of the Kingdom [33]
1945 Dolina decyzji Paul Scott The Valley of Decision [34]
Urzeczona doktor Anthony Edwardes / John Ballantyne Spellbound [35]
1946 Roczniak Ezra „Penny” Baxter The Yearling [36]
Pojedynek w słońcu Lewton „Lewt” McCanles Duel in the Sun [37]
1947 The Macomber Affair Robert Wilson tytuł alt.: The Great White Hunter [38]
Dżentelmeńska umowa Philip Schuyler Green Gentleman’s Agreement [39]
Akt oskarżenia Anthony Keane The Paradine Case [40]
1949 Droga do Yellow Sky James „Stretch” Dawson Yellow Sky [41]
Wielki grzesznik Feodor „Fedja” Dostojewski The Great Sinner [42]
Z jasnego nieba generał brygady Frank Savage Twelve O’Clock High [43]
1950 Jim Ringo Jimmy Ringo The Gunfighter [44]
1951 Only the Valiant kapitan Richard Lance tytuł alt.: Fort Invincible [45]
Dawid i Betszeba król Dawid David and Bathsheba [46]
Kapitan Hornblower kapitan Horatio Hornblower Captain Horatio Hornblower, tytuł alt.: Captain Horatio Hornblower R.N. [47]
Pictura: An Adventure in Art Vittore Carpaccio (narracja) tytuł alt.: Pictura, film dokumentalny, segment „Legenda o świętej Urszuli” [48]
1952 Śniegi Kilimandżaro Harry Street The Snows of Kilimanjaro [49]
Ma w ramionach cały świat kapitan Jonathan Clark The World in His Arms [50]
1953 Rzymskie wakacje Joe Bradley Roman Holiday [51]
Boum sur Paris on sam [52]
Gregory Peck kävi Suomessa film krótkometrażowy zrealizowany z okazji wizyty Pecka w Finlandii [53]
1954 Milioner bez grosza Henry Adams The Million Pound Note, tytuły alt.: Man with a Million, Big Money [54]
Ciemne sprawki pułkownik Steve Van Dyke Night People [55]
Purpurowa ziemia dowódca szwadronu Bill Forrester The Purple Plain, tytuł alt.: Llanura Roja [56]
1956 Człowiek w szarym garniturze Tom Rath The Man in the Gray Flannel Suit [57]
Moby Dick kapitan Ahab [58]
Star Cabaret 1956 on sam [59]
1957 Żona modna Mike Hagen Designing Woman [60]
1958 The Hidden World narrator film dokumentalny [61]
Bravados Jim Douglass The Bravados [62]
Biały Kanion James McKay The Big Country [63]
1959 Wzgórze Pork Chop porucznik Joseph G. Clemons Pork Chop Hill [64]
Premier Khrushchev in the USA on sam film dokumentalny [65]
Ukochany niewierny Francis Scott Fitzgerald Beloved Infidel [66]
Ostatni brzeg komandor Dwight Lionel Towers On the Beach [67]
1961 Działa Navarony kapitan Keith Mallory The Guns of Navarone [68]
1962 Przylądek strachu Sam Bowden Cape Fear [69]
Jak zdobywano Dziki Zachód Cleve Van Valen How the West Was Won, segment „The Plains”[70] [71]
Zabić drozda Atticus Finch[b] To Kill a Mockingbird [74]
1963 Kapitan Newman kapitan Josiah J. Newman Captain Newman, M.D. [75]
1964 A oto koń siny Manuel Artiguez Behold a Pale Horse [76]
John F. Kennedy: Years of Lightning, Day of Drums narrator film dokumentalny zrealizowany dla United States Information Agency (USIA)[77][78] [79]
1965 Miraż David Stillwell Mirage [80]
1966 Investment in Life on sam (narrator, producent) krótkometrażowy film informacyjny zrealizowany dla American Cancer Society (ACS)[81] [82]
Arabeska profesor David Pollock Arabesque [83]
A President’s Country narrator krótkometrażowy film dokumentalny zrealizowany dla United States Information Agency[77][84] [85]
1968 Był tu Salvaje Sam Varner The Stalking Moon, wczesny pokaz filmu miał miejsce 25 grudnia 1968[86] [87]
1969 Złoto MacKenny szeryf Sam MacKenna Mackenna’s Gold [88]
Najniebezpieczniejszy człowiek świata doktor John Hathaway The Chairman, tytuł alt.: The Most Dangerous Man in the World [89]
Uwięzieni w kosmosie Charles Keith Marooned [90]
1970 Na krawędzi szeryf Henry Tawes I Walk the Line [91]
1971 Odstrzał Clay Lomax Shoot Out, remake filmu Samotny kowboj z 1933[92] [93]
1972 The Trial of the Catonsville Nine Peck pełnił rolę producenta[94] [95]
1974 Billy dwa kapelusze Arch Deans Billy Two Hats [96]
Gołąb The Dove, Peck pełnił rolę producenta[97] [98]
1976 Omen Robert Thorn The Omen [99]
1977 Generał MacArthur generał Douglas MacArthur MacArthur [100]
The Wild West on sam kompilacja fragmentów westernów różnych aktorów. Wersję kasetową wydano w 1987[101] [101]
1978 Chłopcy z Brazylii doktor Josef Mengele The Boys from Brazil [102]
1979 Ken Murray’s Shooting Stars: Outtakes and Bloopers on sam [103]
1980 Wilki morskie pułkownik Lewis Pugh The Sea Wolves [104]
1987 Grace i Chuck prezydent Amazing Grace and Chuck, tytuł alt.: Silent Voice [105]
1989 Stary Gringo Ambrose Bierce Old Gringo [106]
Super Chief: The Life and Legacy of Earl Warren narrator filmy dokumentalne [107]
1990 Island of Whales [108]
1991 Cudze pieniądze Andrew „Jorgy” Jorgenson Other People’s Money [109]
Przylądek strachu Lee Heller Cape Fear, remake filmu z 1962[110] [111]
1995 Historia kina amerykańskiego według Martina Scorsese on sam (rozmówca) A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies
film dokumentalny zrealizowany na zlecenie Brytyjskiego Instytutu Filmowego (BFI)[112]		 [113]
Wild Bill: Hollywood Maverick on sam filmy dokumentalne [114]
1998 Fearful Symmetry [115]
1999 The Art of Norton Simon narrator film dokumentalny, krótkometrażowy [116]
The 100-Year Odyssey of Chekhov and Shdanoff film dokumentalny [117]

Telewizja

edytuj

Poniższa tabela przedstawia wykaz ról telewizyjnych Pecka oraz jego występy w produkcjach dokumentalnych i różnych wydarzeniach kulturalnych (nie uwzględnia udziału w programach typu talk-show, retrospektyw mu poświęconych, w których nie brał udziału, i wykazu uroczystych gal, na których pełnił role gospodarza, prezentera lub występował w charakterze osoby nominowanej bądź nagradzanej)[118]:

 
Od lewej: Robert Symonds, Peck (w roli Abrahama Lincolna) i Rip Torn na planie zdjęciowym miniserialu W imię honoru (1982)
 
Olga Karlatos i Peck na planie filmu telewizyjnego Purpura i czerń (1983)
Rok Tytuł Rola Informacje Stacja Źr
1959 Small World narrator telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 20 maja b.d. [119]
1963 The Dick Powell Theater prowadzący[c] odcinek „Project X” z 8 stycznia NBC [120]
1965 on sam reklama społeczna, apel o wsparcie dla ACS i poddanie się badaniom, data emisji: 17 września ABC [121]
A Salute to Stan Laurel specjalny program telewizyjny, data emisji: 23 listopada CBS
1967 James Michener’s Home Country narrator telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 5 maja KYW-TV
Africa telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 9 września ABC News [122]
1968 Democratic National Convention: The New America konwencja nominacyjna Partii Demokratycznej na prezydenta, data emisji: 29 sierpnia ogólnokrajowa [123]
1969 Hollywood: The Selznick Years on sam telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 21 marca NBC [124]
Jack Benny’s New Look[d] specjalny program telewizyjny, data emisji: 3 grudnia [126]
1973 Land of the Small narrator telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 5 września ABC [127]
Primal Man: The Killer Instinct on sam reklama telewizyjna dla The Travelers Companies, data emisji: 1 grudnia
1976 The American Film Institute: A Salute to William Wyler narrator specjalny program telewizyjny, data emisji: 14 marca CBS [128]
Dance in America: Martha Graham Dance Company on sam specjalny program telewizyjny, data emisji: 7 kwietnia PBS [129]
The Big Event: The First Fifty Years of NBC specjalny program telewizyjny, poświęcony rocznicy stacji NBC, data emisji: 21 listopada NBC [130]
1978 A Tribute to ‘Mr. Television’ Milton Berle specjalny program telewizyjny, data emisji: 26 marca [131]
Hollywood’s Diamond Jubilee specjalny program telewizyjny, data emisji: 11 listopada CBS [132]
Rockette: A Holiday Tribute to Radio City Music Hall gospodarz[e] specjalny program telewizyjny, data emisji: 14 grudnia NBC [134]
1979 George Burns 100th Birthday on sam specjalny program telewizyjny, data emisji: 22 stycznia CBS
1982 W imię honoru prezydent Abraham Lincoln The Blue and the Gray; miniserial, 6 odcinków (wystąpił w 3), data emisji: 14–17 listopada [135]
1983 Purpura i czerń prałat Hugh O’Flaherty The Scarlet and the Black, film telewizyjny, data emisji: 2 lutego
1984 on sam, czytający Washingtona Irvinga specjalny program telewizyjny, data emisji: 7 maja CNN News [136]
An American Portrait: Emma Lazarus gospodarz, on sam telewizyjny spot, data emisji: 24 września CBS
1985 An American Portrait: Andy Lipkis gospodarz telewizyjny spot, data emisji: 22 marca
1986 A. Musical Celebration of the Moscow Session transmisja koncertu z serii The Moscow Sessions, data emisji: b.d. b.d. [137]
Liberty Weekend: Opening Ceremonies on sam, narrator specjalny program z okazji 100. rocznicy powstania Statuy Wolności, data emisji: 3 lipca ABC
1988 Gregory Peck: His Own Man telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 24 sierpnia Cinemax [138]
1989 Resurrection at Masada gospodarz specjalny program telewizyjny, koncert z okazji 40. rocznicy powstania narodu izraelskiego b.d. [139]
1990 A People of Many Pasts narrator telewizyjny projekt edukacyjny, data emisji: b.d. NYNEX [140]
Reflections from the Silver Screen: Gregory Peck on sam, osoba udzielająca wywiadu telewizyjne filmy dokumentalne, data emisji: b.d. AMC [141]
Water: Gift of Life narrator b.d. [142]
Sanford Meisner: The American Theatre’s Best Kept Secret on sam telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 27 sierpnia PBS [143]
1991 Frederic Sackrider Remington: The Truth of Other Days narrator telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 5 sierpnia [144]
1992 Crazy About the Movies: Ava Gardner on sam telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 8 marca Cinemax [145]
Nova: Rafting Through the Grand Canyon John Wesley Powell (głos) telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 27 października PBS [146]
Concert for Peace from Oslo współgospodarz transmisja koncertu, data emisji: 27 grudnia Channel 24 [147]
1993 Portret Gardner Church The Portrait, film telewizyjny, data emisji: 13 lutego TNT
Audrey Hepburn we wspomnieniach on sam telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 11 sierpnia PBS [148]
Legend to Legend specjalny program telewizyjny, data emisji: 28 grudnia NBC [149]
1994 Biography: Ava Gardner telewizyjny film dokumentalny, data emisji: b.d. b.d. [150]
The Hunt for Adolf Eichmann narrator telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 8 kwietnia [151]
Baseball Kid Gleason / Connie Mack (głos) telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 28 września PBS [152]
1998 Moby Dick ojciec Mapple miniserial, 2 odcinki, data emisji: 15–16 marca USA Network [153]
1999 American Prophet: The Story of Joseph Smith narrator telewizyjny film dokumentalny, data emisji: 26 listopada PBS [154]
Rozmowy z Gregorym Peckiem on sam A Conversation with Gregory Peck, telewizyjny film dokumentalny, data emisji: październik TCM [155]

Radio

edytuj
 
Peck w trakcie występu w The Screen Guild Theater (lata 40.)
 
Peck podczas występu w CBS Radio (lata 40.)
 
Wyman i Peck w trakcie radiowej adaptacji filmu Roczniak (lata 40.)
 
Peck, Pedro de Cordoba i J. Carrol Naish w trakcie radiowej adaptacji filmu Uciekinier (1948)
 
Od lewej: Jack Benny, Peck (trzeci), Rosalind Russell i Gene Kelly podczas prób do słuchowiska Człowiek, który przyszedł na obiad (1949)
 
Peck podczas występu w rozgłośni Radio Wolna Europa (1953)

Poniższa tabela nie uwzględnia uroczystych gal (transmitowanych jedynie drogą radiową), podczas których Peck otrzymywał nagrody lub był do nich nominowany[156]:

Rok Program Odcinek Rola Data emisji Źr
1943 That They Might Live[f] Dick 24 stycznia [157]
1944 The Screen Guild Theater Anna Karenina Aleksiej Kriłłowicz Wroński 30 października [159]
1945 Maggie’s Private Wire występ gościnny 3 stycznia [160]
This Is My Best Jupiter Laughs b.d. 30 stycznia
The Screen Guild Theater Romance Thomas Armstrong 9 lipca
Biography in Sound A Tribute to Ethel Barrymore występ gościnny 15 sierpnia [161]
The Doctor Fights Medicine for the Enemy doktor Harry Joseph 28 sierpnia [162]
1946 Theater of Romance Intermezzo profesor Holger Brandt 1 stycznia [163]
Lux Radio Theatre Dolina decyzji Paul Scott 14 stycznia [164]
Now, Voyager Jerry Durance 11 lutego [165]
Cavalcade of America Young Major Washington George Washington 18 lutego [166]
Suspense The Lonely Road Steve Gare 21 marca [167]
Theater of Romance Intermezzo profesor Holger Brandt 26 marca [168]
Parade of Stars Young Major Washington George Washington 2 kwietnia
The Screen Guild Theater Kowboj i dama Stretch Willoughby 29 kwietnia [169]
Academy Award Klucze królestwa ksiądz Francis Chisholm 21 sierpnia [170]
The Screen Guild Theater Arrowsmith doktor Martin Arrowsmith 16 września
The Cresta Blanca Hollywood Players All Through the House Gregory 25 grudnia [171]
All-Star Christmas Program: Gifts to the Yanks Who Gave[g] występ gościnny
1947 The Screen Guild Theater Roczniak Ezra „Penny” Baxter 6 stycznia [172]
March of Dimes Człowiek bez ojczyzny występ gościnny 22 stycznia [173]
Favorite Story „Mayerling” on sam (osoba wybierająca historię do adaptacji) 22 kwietnia [174]
Cavalcade of America School for Men Jim Davenport 5 maja [175]
The New Sealtest Village Store[h] skecz „Western” „Pistol-Packin’ Peck”
Hollywood Fights Back![i] on sam 2 listopada [176]
1948 The Screen Guild Theater Uciekinier ksiądz / uciekinier 5 stycznia [177]
Lux Radio Theatre Roczniak Ezra „Penny” Baxter 19 stycznia [178]
The New Sealtest Village Store występy gościnne 5 lutego [179]
The Eddie Cantor Show 25 marca
Hollywood Star Preview Passport to Marriage 4 kwietnia
Duffy’s Tavern on sam 5 maja [180]
The Screen Guild Theater The Valiant b.d. 17 maja [181]
The Sealtest Dorothy Lamour Show występ gościnny 9 września
Suspense Hitch-hike Poker Ridge Fowler 16 września [182]
Lux Radio Theatre Dżentelmeńska umowa Philip Schuyler Green 20 września [183]
The Waking Giant występy gościnne 4 października
The Bob Hope Show 21 grudnia
1949 Maxwell House Coffee Time 6 stycznia
America’s Fight Against 1948’s Epidemic[j] 14 stycznia [184]
Hallmark Playhouse Abe Lincoln: The Prairie Years Abraham Lincoln 3 lutego
Truth or Consequences występy gościnne 26 lutego [185]
The Prudential Family Hour of Stars Impact 6 marca [186]
Suspense Murder Through the Looking Glass Jeffrey Bruno 17 marca
One Great Hour World Retreat on sam 26 marca [187]
Hollywood Star Theatre występ gościnny (gość honorowy) [188]
Screen Directors Playhouse Droga do Yellow Sky James „Stretch” Dawson 15 lipca
Suspense Nightmare Cain 1 września
The Hotpoint Holiday Hour Człowiek, który przyszedł na obiad Burt Jefferson 25 grudnia [189]
1950 Charlie McCarthy Show występ gościnny 1 stycznia [190]
Hollywood Bowl Concerts Salute to George Gershwin on sam (odczytujący hołd) 29 sierpnia
The Screen Guild Theater Z jasnego nieba generał brygady Frank Savage 7 września [191]
1951 Hedda Hopper Show występ gościnny 14 stycznia [192]
The Screen Guild Theater Z jasnego nieba (reemisja) generał brygady Frank Savage 12 kwietnia
Hedda Hopper Show występ gościnny 22 kwietnia
Lux Radio Theatre Tytoń Brant Royle 28 maja [193]
Screen Directors Playhouse Jim Ringo Jimmy Ringo 7 czerwca [194]
Suspense The Truth About Jerry Baxter pan MacIntyre 14 czerwca
The Louella Parsons Show występ gościnny 17 września [195]
1952 Cavalcade of America A Prisoner Named Brown Thomas Mott Osborne 8 stycznia
Lux Radio Theatre Kapitan Hornblower kapitan Horatio Hornblower 21 stycznia
The Screen Guild Theater Roczniak Ezra „Penny” Baxter 7 lutego [196]
1954 Sunday with Garroway występ gościnny 15 sierpnia
1956 The Saint Matthew Passion on sam (narrator pasji) 30 marca
Christmas with Gregory Peck and the McGees występ gościnny 24 grudnia

Scena

edytuj
 
Peck (siedzi pierwszy z prawej) w spektaklu Rain from Heaven (1938)
 
Peck jako marynarz Matt Burke w spektaklu Anna Christie (1939)
 
Jane Cowl i Peck w spektaklu Punch and Julia (1942)
 
Geraldine Fitzgerald i Peck w sztuce Sons and Soliers (1943)
 
Peck i Beatrice Straight w sztuce Prowincjonalny playboy (1946)
 
Peck i Laraine Day w sztuce Angel Street (1947)
 
Peck (drugi od lewej) w spektaklu Light Up the Sky (1949)

Będąc studentem Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, jesienią 1938 – ze względu na swe dobre warunki fizyczne (wysoki wzrost) – otrzymał od Jamesa Fitzgeralda propozycję przesłuchania do roli pierwszego oficera Starbucka w przygotowywanym na podstawie powieści Hermana Melville’a z 1851 spektaklu Moby Dick[k]. „Nie wiem dlaczego się zgodziłem. „Myślę, że byłem nieustraszony i wydawało mi się, że to może być zabawne” – argumentował przyjęcie oferty[l][202]. Na scenie kampusu uniwersyteckiego – zarządzanej przez grupę Little Theater – debiutował 29 września w reżyserowanej przez Jacka Thompsona komedii starogreckiej Lizystrata Arystofanesa, jako przywódca starego ludu. Asystentka reżysera oceniała, że był on „trochę niezręczny na scenie”. Dodatkowo, jak twierdziła, „kiedy mówił miał bardzo syczące s”, co – jej zdaniem – wynikało z tego, że zbyt mocno „uderzał” w spółgłoskę, wydając syczący dźwięk[203]. 28 i 29 października występował w roli antysemity Randa Elderidge’a w trzyaktowej sztuce Rain from Heaven S.N. Behrmana – prezentowanej w sali wykładowej Wheeler Auditorium – którą reżyserował Everett Glass[204]. Członkowie obsady uważali, że kreacja Elderidge’a przerastała jego ówczesne możliwości[205][206]. Gerard Molyneaux pisał: „paradoks polega na tym, że Peck, liberał, gra bohatera podobnego do [Charlesa] Lindbergha, który staje się naiwniakiem nazistów”[207]. 17 listopada premierę miał wspomniany Moby Dick[198][202].

Na początku 1939 dostał niewielką rolę przedsiębiorcy pogrzebowego w reżyserowanej przez Fitzgeralda sztuce Invitation to Murder Rufusa Kinga, którą wystawiano 27 i 28 stycznia[205]. Jego pierwszą główną kreacją sceniczną był marynarz Matt Burke, którego sportretował w dramacie Eugene’a O’Neilla z 1921, Anna Christie. Wystawiany 17 i 18 marca spektakl wyreżyserował Edwin Duerr, a recenzje co do występu Pecka były mieszane; jak utrzymywał, był w tej sztuce „kiepski”[208].

W 1940, pod koniec pierwszego roku nauki w Neighborhood Playhouse School of the Theatre, wygłosił fragment sztuki Saturday’s Children Maxwella Andersona, po czym został wybrany stypendystą letniej praktyki w Barter Theatre w Abingdon w stanie Wirginia, który oferował początkującym aktorom darmowe wyżywienie, procent od zysku (bez wynagrodzenia) oraz zakwaterowanie, w zamian za ich występy[m][209][210][211]. Letni sezon zainaugurował występem w komedii Button, Button[212], choć z początku nie był uwzględniony w obsadzie[213] (jak wszyscy inni członkowie zespołu aktorskiego w Barter Theatre, miał także obowiązki pozakulisowe; m.in. przewoził ciężarówką rekwizyty i sprzęt oświetleniowy oraz rozładowywał dekoracje i ustawiał światła)[n][215][216][217]. Łącznie w czasie praktyk w 1940 zagrał w czternastu sztukach, w tym m.in. w On Earth As It Is, Family Portrait – w której historię Jezusa i Marii osadzono w amerykańskiej, wiejskiej scenerii, a według Gary’ego Fishgalla jako Judasz Iskariota stworzył „jedną ze swych najlepszych ról” – i w tragedii Edward II autorstwa Christophera Marlowe’a, kreując tytułową rolę[212][217][218]. Na prośbę początkującego aktora dramaturg Arnold Sundgaard – współpracujący z nim w Barter Theatre – dokonał analizy jego gry; za atuty młodego Pecka uważał „piękną barwę wokalną” (choć krytykował „pewną monotonię w melodii” jego głosu) i „wspaniałe warunki fizyczne”. Z kolei jako słabe strony wymieniał „sztywny” język ciała[217].

Powróciwszy na ostatni rok nauki w Neighborhood Playhouse School of the Theatre, znacznie rozwinął swoje umiejętności, przez co jego osoba zaczęła wzbudzać zainteresowanie wśród nowojorskiej społeczności teatralnej; odrzucił oferowaną rolę w Retreat to Pleasure pióra Irwina Shawa, nie chcąc rezygnować z nauki (jej przyjęcie skutkowałoby usunięciem ze szkoły aktorskiej)[219]. W 1941, na zakończenie edukacji, wystąpił w tzw. spektaklu demonstracyjnym – przygotowującym absolwentów do profesjonalnej pracy w branży, na który władze uczelni zapraszały czołowych agentów, producentów i kierowników teatralnych. Jego rola wytwornego oszusta w komediodramacie The Chief Thing Nicolasa Evreinoffa wzbudziła zainteresowanie Guthriego McClintica. Powierzył mu on drobną rolę w komedii Lekarz na rozdrożu George’a Bernarda Shawa z 1906, zapoczątkowując profesjonalną karierę Pecka[220].

Po ukończeniu nauki w Neighborhood Playhouse School of the Theatre, latem dołączył do trupy Sanforda Meisnera – The County Playhouse. Zagrawszy dwie niewielkie role w wystawianych nie dłużej jak tydzień sztukach The Male Animal, u boku José Ferrera i Uty Hagen, oraz Captain Jinks of the Horse Marines z Dianą Barrymore[221], jesienią występował jako pan Denby, kurator galerii sztuki, w Lekarzu na rozdrożu, reżyserowanym przez McClintica. Trasę przerwał grudniowy atak na Pearl Harbor (spowodował on nagły spadek sprzedaży biletów, wskutek czego sztukę zdjęto z afisza)[o][224]. Porażką była produkowana i reżyserowana przez McClintica komedia Punch and Julia, w której otrzymał największą rolę w dotychczasowej karierze zawodowej. Małe zainteresowanie doprowadziło sztukę do zejścia z afisza po dwóch tygodniach. Chociaż opisywano go w recenzjach jako „zagubionego”, to przewidywano, że jest on „rekrutem do Hollywood”[225]. Latem 1942 dołączył do teatru The Cape Playhouse w Dennis w stanie Massachusetts, grając podczas letniego sezonu w czterech sztukach: The Circle pióra Williama Somerseta Maughama (pełnił też funkcję asystenta kierownika sceny), The Rebound Donalda Ogdena Stewarta – partnerując Ruth Chatterton, nagrodzonej Pulitzerem w dziedzinie dramatu komedii autorstwa You Can’t Take It with You George’a S. Kaufmana i Mossa Harta (rolą rosyjskiego instruktora baletu Borisa Kolenkhova, stanowiącą odmianę od typowych i często niewdzięcznych ról młodzieńców, wywoływał śmiech publiczności, co – jak pisał Fishgall – miało go przekonać, że „jego przyszłość leży w komedii”), i w musicalowej wersji komedioopery Richarda Brinsleya Sheridana, The Duenna (na jej potrzeby tańczył i śpiewał)[226].

14 września debiutował na Broadwayu w spektaklu The Morning Star Emlyna Williamsa, który reżyserował McClintic. W swojej pierwszej głównej roli partnerowały mu Gladys Cooper, Jill Esmond i Wendy Barrie. W przeciwieństwie do dramatu Peck zebrał pochlebne opinie; m.in. Brooks Atkinson z „The New York Timesa” pisał, że „gra ze sporymi umiejętnościami… unikając w swojej grze romantycznej atmosfery pisarstwa”[227]. Podobne oceny otrzymał za występy w drugiej z broadwayowskich sztuk – The Willow and I Johna Patricka, reżyserowanej przez Donalda Blackwella. W wystawianym od 10 grudnia do 2 stycznia 1943 spektaklu w głównej, podwójnej roli partnerowały mu Barbara O’Neil i Martha Scott[228]. Następnie współpracował z Maxem Reinhardtem przy przeciętnie ocenianej sztuce Sons and Soliers pióra Irwina Shawa. Molyneaux pisał, że choć „ponownie zebrał entuzjastyczne recenzje” to „nadal grał w słabo napisanym dramacie”[229]. Do The Cape Playhouse powrócił w 1946, występując w klasycznej komedii irlandzkiej Prowincjonalny playboy Johna Millingtona Synge’a. Sztuka w reżyserii Richarda Aldricha zebrała przeciętne recenzje, podobnie jak Peck, którego krytycy uznali za „bardziej powściągliwego niż obdarzonego wyobraźnią”[230].

W 1947 był jednym z założycieli La Jolla Playhouse, regionalnego teatru z siedzibą w rodzinnej dzielnicy San Diego, La Jolla. Zajmując się przez kilka lat sprawami organizacyjnymi, okazjonalnie występował – na zakończenie sezonu 1947 z Laraine Day w sztuce Angel Street Patricka Hamiltona, w 1948 w The Male Animal z Marthą Scott, a w 1949 w Light Up the Sky Mossa Harta z Jean Parker i Benjay Venuto[231].

W sezonie 1949 wziął udział w charytatywnym przedsięwzięciu – przyjął niewielką rolę w utworzonej przez Johna Forda grupie hollywoodzkich aktorów (m.in. Harry Carey Jr., Henry O’Neill, John Wayne), z którą to występował w sztuce What Price Glory? (reż. Ralph Murphy) Maxwella Andersona i Laurence’a Stallingsa (trasa miała wspomóc Purple Heart Recreation Center w San Fernando Valley, lecz menedżer występów ukradł cały dochód)[232]. Na początku lat 90. nagrał kwestie głosowe do przebojowego musicalu The Will Rogers Follies w reżyserii Petera Stone’a. Mimo że nie występował (jego głos odtwarzano z taśmy), był to symboliczny powrót Pecka na Broadway po 48 latach[233].

Rok (sezon) Tytuł Rola Uczelnia / Teatr Źr
1938 Lizystrata przywódca starych ludzi b.d. (kampus Uniwersytetu Kalifornijskiego) [203]
Rain from Heaven Rand Elderidge Wheeler Auditorium (kampus Uniwersytetu Kalifornijskiego) [234]
Moby Dick pierwszy oficer Starbuck [198][202]
1939 Invitation to Murder przedsiębiorca pogrzebowy Mousetrap Theatre [205]
Anna Christie Matt Burke Wheeler Auditorium (kampus Uniwersytetu Kalifornijskiego) [235]
1940 Button, Button stary człowiek Stonewall Jackson College[p] [212][217]
On Earth As It Is członek działającej firmy
Family Portrait Judasz Iskariota
Davy Crockett b.d.
Edward II Edward II
The Lees of Virginia John Brown / Stonewall Jackson
Ah, Wilderness! b.d.
Roller Shades
The Last Straw
Accent on Youth
Peg O’ My Heart
Excursion
Once Upon a Time
Margin for Error
1941 The Affairs of Anatol[q] Neighborhood Playhouse School of the Theatre [219]
The Chief Thing oszust Heckscher Theater [237]
Rok (sezon) Tytuł Rola Teatr
1941 The Male Animal „Nutsey” Miller The County Theatre [238]
Captain Jinks of the Horse Marines kawalerzysta The Ridgeway Theatre [239]
Lekarz na rozdrożu pan Denby, kurator galerii sztuki Forrest Theatre [240]
1942 Punch and Julia Leo Christy Ford’s Theatre [241]
The Circle Teddie Luton The Cape Playhouse [242]
The Rebound Johnnie Coles [243]
You Can’t Take It with You instruktor Boris Kolenkhov [244]
The Duenna Don Ferdinand [245]
The Morning Star Cliff Parrilow Morosco Theatre [246]
1942–1943 The Willow and I Robin i Kirkland Todd The Windsor Theatre [247]
1943 Sons and Soliers Andrew Tadlock Morosco Theatre [248]
1946 Prowincjonalny playboy Christopher Mahon The Cape Playhouse [249]
1947 Angel Street pan Manningham La Jolla Playhouse [250]
1948 The Male Animal Tommy Turner [251]
1949 Light Up the Sky Peter Sloan [252]
What Price Glory? b.d. Plymouth Theatre [253]
1991–1993 The Will Rogers Follies Florenz Ziegfeld (głos) Palace Theatre [254]

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Jest to rok premiery. O ile to możliwe, data premiery narzuca kolejność filmów w tej tabeli.
  2. ↑ Postać Atticusa Fincha została uznana przez AFI za „największego bohatera w historii kina” (AFI’s 100 Years… 100 Heroes & Villains) w 2003[72][73].
  3. ↑ Peck poprowadził – w charakterze gościnnym – pierwszy odcinek programu, stanowiącego kontynuację The Dick Powell Show, którego Powell był gospodarzem od 26 września 1961 do 1 stycznia 1963 (zmarł następnego dnia w wyniku choroby nowotworowej)[120].
  4. ↑ Wystąpił u boku Jacka Benny’ego oraz George’a Burnsa w dwóch skeczach – „Steamboat Whistles Blowing” i „Two Bushels and a Peck”, z czego w drugim – będącym wodewilowym połączeniem pieśni i tańca – zaśpiewał piosenkę „The Shadow of Your Smile” oraz wykonał solowy krok taneczny[125].
  5. ↑ Peck wystąpił w roli gospodarza programu. Wykonał też, w duecie z Ann-Margret, piosenkę „Have Yourself a Merry Little Christmas” oraz oprowadzał gości po jednej z sal (podobnie, jak czynił to w 1939)[133].
  6. ↑ Debiut radiowy Pecka w dramacie autorstwa Fredericka Gilsdorfa. Wystąpił wraz z Marthą Scott. Audycja była sponsorowana przez Amerykański Czerwony Krzyż (ARC) i miała na celu rekrutację pielęgniarek do wojska[157][158].
  7. ↑ Audycja nagrana dla weteranów Birmingham Administration Hospital w Van Nuys w stanie Kalifornia. Peck, obok Eddiego Cantora i Margaret Whiting, sparodiował swój film Urzeczona (1945), nazwany Smellbound[171].
  8. ↑ Powitany przez gospodarza Jacka Carsona, sparodiował swoją rolę w westernie Pojedynek w słońcu (1946)[175].
  9. ↑ Audycja radiowa, będąca głosem sprzeciwu środowiska artystycznego wobec ograniczaniu wolności słowa przez rządowe śledztwo (Komisja ds. Działalności Antyamerykańskiej, HUAC) prowadzone w związku z rzekomymi sympatiami komunistycznymi w Hollywood[176].
  10. ↑ Wraz z adwokatem Basilem O’Connorem apelował o zbiórkę funduszy na rzecz organizacji March of Dimes, walczącej z chorobą Heinego-Medina[184].
  11. ↑ Część źródeł podaje, że osobą oferującą Peckowi przesłuchanie był Edwin Duerr[197][198]. Według Fishgalla Duerr w pierwszym semestrze roku akademickiego 1938/1939 przebywał na urlopie naukowym[199].
  12. ↑ Pierwsze doświadczenie sceniczne miał w piątej klasie szkoły podstawowej, kiedy to wziął udział w przedstawieniu Puszka Pandory, opartym na greckim micie. Jak przyznawał Fishgall, aktorstwo traktował w owym czasie jak profesję dla „dziewczyn oraz mięczaków”. Opinię tę w niewielkim stopniu zmieniła rola podróżnika napadniętego przez bandytów i pozostawionego na pewną śmierć, odegrana na letnim obozie w następnym roku. Mimo tego nie wykazywał zainteresowania teatrem, uważając go za mało męski[200]. Kolejną styczność z aktorstwem miał na San Diego State University. Wyrecytowawszy fragment The Emperor Jones Eugene’a O’Neilla, był zachęcany przez swojego profesora do studiowania aktorstwa[201].
  13. ↑ Na przesłuchaniu stawiło się pięciuset kandydatów[209]. Peck został wybrany jako jeden z czterdziestu młodych, aspirujących aktorów oraz jako jedyny mężczyzna, któremu przyznano stypendium (spośród kobiet otrzymała je Evelyn Fargo; wyboru dwójki stypendystów dokonała Dorothy Stickney, chociaż zdaniem Fishgalla decydujący głos miała Laurette Taylor)[209][210].
  14. ↑ Gdy jeden z aktorów rozchorował się, Peck wystąpił w zastępstwie, pomimo nieznajomości większości tekstu. Na naukę 102 stron dialogów miał dobę – w tym czasie musiał pokonać samochodem osiemdziesiąt mil do miejsca występu i pomóc w montażu dekoracji i świateł. Do czasu premiery opanował niewielką część tekstu. W trakcie występu Kenneth Tobey (jego przyjaciel z college’u w Berkeley, który krytycznie oceniał debiut Pecka w Lizystracie) trzymał kartki z tekstem za kulisą, pełniąc rolę suflera[214]. „To była totalna katastrofa. Pomieszaliśmy drugi i trzeci akt, a ja ciągle dawałem niewłaściwe wskazówki drugiej osobie. Ale przeszliśmy przez to wszystko, a publiczność nigdy nie zauważyła różnicy” – wspominał[215].
  15. ↑ W roli Jennifer Dubeclat występowała Katharine Cornell, żona McClintica. Premiera sztuki – mająca miejsce 8 września – zbiegła się z ich 25. rocznicą ślubu. Wskutek spożycia większej ilości szampana, w trakcie piątego aktu przedstawienia Cornell zapomniała kwestii. Pomógł jej Peck, podpowiadając pierwszą linijkę. Za występy otrzymywał 50 dolarów tygodniowo[222]. Doceniwszy ten gest, McClintic zatrudnił go jako asystenta kierownika sceny przy sztuce Rose Burke (występował także w charakterze dublera dla dwóch aktorów z obsady – Jeana-Pierre’a Aumonta oraz Philipa Merivale’a)[223].
  16. ↑ Prócz Abingdon, Barter Theatre organizował także serię jednorazowych występów w małych miasteczkach i wioskach w Wirginii, m.in. w szkolnej hali w Big Stone Gap[215][236] oraz odbył trasę po wschodnim wybrzeżu[212].
  17. ↑ Projekt studencki. Wśród scen, nad którymi pracował, była „Wigilia” ze sztuki Anatol Arthura Schnitzlera. Zagrał w niej z Jane Rennie. „Greg był w tym bardzo elegancki, bardzo wytworny” – twierdził David Pressman, asystent Meisnera[219].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 341–346; Haney 2004 ↓, s. 418, 421–436.
  2. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 173, 176–177; Molyneaux 1995 ↓, s. 24, 267–268, 268, 269, 270–271; Fishgall 2002 ↓, s. 93, 112, 126, 142, 240; Haney 2004 ↓, s. 438, 440.
  3. ↑ a b c Haney 2004 ↓, s. 440.
  4. ↑ American Film Institute: Afi’s 50 Greatest American Screen Legends. American Film Institute. [dostęp 2018-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-26)]. (ang.).
  5. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 13, 339.
  6. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 25–26; Molyneaux 1995 ↓, s. 5; Fishgall 2002 ↓, s. 43; Haney 2004 ↓, s. 68–69.
  7. ↑ Thomas 1977 ↓, s. 23; Freedland 1980 ↓, s. 57–58; Molyneaux 1995 ↓, s. 9, 10, 38; Fishgall 2002 ↓, s. 86–87; Haney 2004 ↓, s. 14, 97.
  8. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 60, 62; Molyneaux 1995 ↓, s. 10, 11, 38; Fishgall 2002 ↓, s. 91, 93–94; Haney 2004 ↓, s. 16–17, 98, 105.
  9. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 65; Molyneaux 1995 ↓, s. 11, 38, 75; Fishgall 2002 ↓, s. 100, 101; Haney 2004 ↓, s. 18–19, 112.
  10. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 67–68; Molyneaux 1995 ↓, s. 12, 38, 79; Fishgall 2002 ↓, s. 95–96, 99; Haney 2004 ↓, s. 22, 25–26, 116, 122.
  11. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 69; Molyneaux 1995 ↓, s. 12, 13, 38; Fishgall 2002 ↓, s. 109–110, 112; Haney 2004 ↓, s. 138, 139, 140.
  12. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 69–70; Molyneaux 1995 ↓, s. 12, 38, 81, 268; Fishgall 2002 ↓, s. 112; Haney 2004 ↓, s. 140.
  13. ↑ Griggs 1984 ↓, s. 55; Molyneaux 1995 ↓, s. 38, 81, 268.
  14. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 70; Molyneaux 1995 ↓, s. 12–13, 86; Fishgall 2002 ↓, s. 102–103, 107; Haney 2004 ↓, s. 41, 117, 126, 137.
  15. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 77; Molyneaux 1995 ↓, s. 14, 39, 90; Fishgall 2002 ↓, s. 123, 124–125, 126; Haney 2004 ↓, s. 147, 150, 153, 154.
  16. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 80; Molyneaux 1995 ↓, s. 14, 90, 269; Fishgall 2002 ↓, s. 126; Haney 2004 ↓, s. 153–154.
  17. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 96–97; Molyneaux 1995 ↓, s. 15, 99; Fishgall 2002 ↓, s. 139–140, 141–142; Haney 2004 ↓, s. 187.
  18. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 100; Molyneaux 1995 ↓, s. 16, 101, 269; Fishgall 2002 ↓, s. 142.
  19. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 102–103; Molyneaux 1995 ↓, s. 16, 103, 104; Fishgall 2002 ↓, s. 143–144, 145; Haney 2004 ↓, s. 192–193, 195–196
  20. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 117–118; Molyneaux 1995 ↓, s. 18, 40, 107, 108–109; Fishgall 2002 ↓, s. 159–160, 162; Haney 2004 ↓, s. 202, 203
  21. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 108; Molyneaux 1995 ↓, s. 17, 40, 111; Fishgall 2002 ↓, s. 153–154, 155; Haney 2004 ↓, s. 205–206, 207–208
  22. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 122–123; Molyneaux 1995 ↓, s. 21, 40, 119; Fishgall 2002 ↓, s. 170, 171, 174–175; Haney 2004 ↓, s. 216–217, 230
  23. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 147, 148–149; Molyneaux 1995 ↓, s. 21, 41, 136, 138; Fishgall 2002 ↓, s. 198, 202; Haney 2004 ↓, s. 269–270, 271–272, 275
  24. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 163, 164–165; Molyneaux 1995 ↓, s. 22, 41, 143–144, 145; Fishgall 2002 ↓, s. 208–209, 211–212; Haney 2004 ↓, s. 279, 286–287
  25. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 165–166, 170–171; Molyneaux 1995 ↓, s. 22, 41, 147, 148; Fishgall 2002 ↓, s. 221–222, 225; Haney 2004 ↓, s. 295–296, 299
  26. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 173–174, 176–177; Molyneaux 1995 ↓, s. 23–24, 41, 153, 270–271; Fishgall 2002 ↓, s. 231, 232, 233, 236, 240; Haney 2004 ↓, s. 304–305, 311–312, 395–396, 440
  27. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 229–230; Molyneaux 1995 ↓, s. 30, 43, 182–183; Fishgall 2002 ↓, s. 287, 288–289, 292; Haney 2004 ↓, s. 366–367, 368
  28. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 231–232, 242; Molyneaux 1995 ↓, s. 30; Fishgall 2002 ↓, s. 292–293, 298–299; Haney 2004 ↓, s. 368, 375
  29. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 81, 90, 113.
  30. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 108, 148, 157.
  31. ↑ Gregory Peck Movies – Ultimate Movie Rankings. [dostęp 2017-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-31)]. (ang.).
  32. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 69–70.
  33. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 70–72.
  34. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 73–74.
  35. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 76–77.
  36. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 79–80.
  37. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 83–85.
  38. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 82–83.
  39. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 87–88.
  40. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 91–92.
  41. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 93–94.
  42. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 96–97.
  43. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 98–99.
  44. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 101–103.
  45. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 104–105.
  46. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 106–107.
  47. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 109–110.
  48. ↑ Pictura – Adventure in Art (1952) – Overview. Turner Classic Movies. [dostęp 2017-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-04)]. (ang.).
  49. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 111–112.
  50. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 113–114.
  51. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 116–117.
  52. ↑ Pierre Hébert, Kenneth Landry, Yves Lever: Dictionnaire de la censure au Québec: littérature et cinéma. Éditions Fides, 2006, s. 90. ISBN 978-2762126365. (fr.).
  53. ↑ Gregory Peck kävi Suomessa. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-23)]. (fiń.).
  54. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 122.
  55. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 119–120.
  56. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 123–124.
  57. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 125–126.
  58. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 127–128.
  59. ↑ Star Cabaret 1956 (1956). Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-11)]. (ang.).
  60. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 131–132.
  61. ↑ David Cort: Social Astonishments. Macmillan Publishers, 1963, s. 225. OCLC 282360. (ang.).
  62. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 133–134.
  63. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 135–136.
  64. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 138–139.
  65. ↑ Premier Khrushchev in the USA. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-23)]. (ang.).
  66. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 140–141.
  67. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 142–143.
  68. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 145–147.
  69. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 149–150.
  70. ↑ Griggs 1984 ↓, s. 185; Molyneaux 1995 ↓, s. 156; Fishgall 2002 ↓, s. 230, 344.
  71. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 155–157.
  72. ↑ Haney 2004 ↓, s. 415.
  73. ↑ Afi’s 100 Greatests Heroes & Villains. American Film Institute. [dostęp 2018-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-03)]. (ang.).
  74. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 151–153.
  75. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 158–159.
  76. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 160–161.
  77. ↑ a b Freedland 1980 ↓, s. 195.
  78. ↑ Griggs 1984 ↓, s. 21; Molyneaux 1995 ↓, s. 24; Fishgall 2002 ↓, s. 245–246; Haney 2004 ↓, s. 313.
  79. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 41, 164.
  80. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 162–163.
  81. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 192; Molyneaux 1995 ↓, s. 26, 42; Fishgall 2002 ↓, s. 256.
  82. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 164.
  83. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 164–165.
  84. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 42; Fishgall 2002 ↓, s. 257.
  85. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 166.
  86. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 168.
  87. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 167, 168.
  88. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 168–169.
  89. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 170–171.
  90. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 171–172.
  91. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 173–174.
  92. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 175; Haney 2004 ↓, s. 349.
  93. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 174–175.
  94. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 212–213; Molyneaux 1995 ↓, s. 29, 176; Fishgall 2002 ↓, s. 278–280; Haney 2004 ↓, s. 355–356.
  95. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 43, 176.
  96. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 178.
  97. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 221–223; Molyneaux 1995 ↓, s. 29, 180; Fishgall 2002 ↓, s. 280–281, 283–284; Haney 2004 ↓, s. 358.
  98. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 43, 179.
  99. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 180–182.
  100. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 183–185.
  101. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 183.
  102. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 186–188.
  103. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 189.
  104. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 189–190.
  105. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 194–196.
  106. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 197–198.
  107. ↑ Super Chief: The Life and Legacy of Earl Warren (1989) MUBI. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-23)]. (ang.).
  108. ↑ Island of Whales (1990) MUBI. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-23)]. (ang.).
  109. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 199–200.
  110. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 202; Fishgall 2002 ↓, s. 228, 328; Haney 2004 ↓, s. 395.
  111. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 201–202.
  112. ↑ A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto. [dostęp 2023-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-11-01)]. (ang.).
  113. ↑ A Personal Journey with Martin Scorsese Through American Movies Part One (1995). Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-20)]. (ang.).
  114. ↑ Derek Elley: Wild Bill: Hollywood Maverick. Variety. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (ang.).
  115. ↑ Louel C. Gibbons: To Kill a Mockingbird in the Classroom. National Council of Teachers of English, 2009, s. 111. ISBN 978-0-8141-2551-9. (ang.).
  116. ↑ The Art of Norton Simon. Norton Simon Museum. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-22)]. (ang.).
  117. ↑ From Russia to Hollywood The 100-year Odyssey of Chekhov and Shdanoff (1999). Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2023-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-11)]. (ang.).
  118. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 231, 232–234, 234, 235–236, 236, 237, 239–240, 240, 242, 244, 245–246, 246, 246–247, 247, 248–249, 250, 252, 252–253, 254, 254–255, 257.
  119. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 231–232.
  120. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 232.
  121. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 234.
  122. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 235.
  123. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 236.
  124. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 237.
  125. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 238; Fishgall 2002 ↓, s. 273.
  126. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 237–238.
  127. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 240.
  128. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 240–241.
  129. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 241.
  130. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 241–242.
  131. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 242.
  132. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 242–243.
  133. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 301.
  134. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 243.
  135. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 244.
  136. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 245.
  137. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 246.
  138. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 247–248.
  139. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 248.
  140. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 250–251.
  141. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 251.
  142. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 251–252.
  143. ↑ Sylvie Drake: ‘Best Kept Secret’ Celebrates Sanford Meisner. Los Angeles Times. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (ang.).
  144. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 252.
  145. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 253.
  146. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 253–254.
  147. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 254.
  148. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 255; Fishgall 2002 ↓, s. 335.
  149. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 255–256.
  150. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 256.
  151. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 256–257.
  152. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 258.
  153. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 346; Haney 2004 ↓, s. 436.
  154. ↑ The Prophet: The Story of Joseph Smith. PBS. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (ang.).
  155. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 337.
  156. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 211, 215, 218, 225.
  157. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 207.
  158. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 81.
  159. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 207–208.
  160. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 208.
  161. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 208–209.
  162. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 209.
  163. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 209–210.
  164. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 210.
  165. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 210–211.
  166. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 211.
  167. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 211–212.
  168. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 212.
  169. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 212–213.
  170. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 213.
  171. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 214.
  172. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 214–215.
  173. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 215.
  174. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 215–216.
  175. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 216.
  176. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 216–217.
  177. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 217.
  178. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 217–218.
  179. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 218.
  180. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 218–219.
  181. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 219.
  182. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 219–220.
  183. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 220.
  184. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 221.
  185. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 221–222.
  186. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 222.
  187. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 222–223.
  188. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 223.
  189. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 223–225.
  190. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 225.
  191. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 225–226.
  192. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 226.
  193. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 226–227.
  194. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 227.
  195. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 228.
  196. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 229.
  197. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 25–26; Molyneaux 1995 ↓, s. 4, 47.
  198. ↑ a b c Haney 2004 ↓, s. 68.
  199. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 45.
  200. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 31.
  201. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 36; Haney 2004 ↓, s. 59.
  202. ↑ a b c Fishgall 2002 ↓, s. 43.
  203. ↑ a b Fishgall 2002 ↓, s. 43–44.
  204. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 44, 45.
  205. ↑ a b c Fishgall 2002 ↓, s. 46.
  206. ↑ Haney 2004 ↓, s. 69.
  207. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 48.
  208. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 4–5, 48; Fishgall 2002 ↓, s. 46–47; Haney 2004 ↓, s. 69–70.
  209. ↑ a b c Fishgall 2002 ↓, s. 59.
  210. ↑ a b Molyneaux 1995 ↓, s. 6–7, 49–50.
  211. ↑ Haney 2004 ↓, s. 81–82.
  212. ↑ a b c d Molyneaux 1995 ↓, s. 50.
  213. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 61.
  214. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 27, 38–39; Molyneaux 1995 ↓, s. 49, 50; Fishgall 2002 ↓, s. 44, 61.
  215. ↑ a b c Haney 2004 ↓, s. 83.
  216. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 38; Munn 1998 ↓, s. 25.
  217. ↑ a b c d Fishgall 2002 ↓, s. 60.
  218. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 39; Munn 1998 ↓, s. 26.
  219. ↑ a b c Fishgall 2002 ↓, s. 62.
  220. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 41–42; Molyneaux 1995 ↓, s. 7, 51; Fishgall 2002 ↓, s. 64; Haney 2004 ↓, s. 84, 85.
  221. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 66; Haney 2004 ↓, s. 85.
  222. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 44–45; Fishgall 2002 ↓, s. 68, 69.
  223. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 46–47; Molyneaux 1995 ↓, s. 8, 53; Fishgall 2002 ↓, s. 71–72; Haney 2004 ↓, s. 89.
  224. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 67, 68–70, 71.
  225. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 8, 53–54; Fishgall 2002 ↓, s. 72–73.
  226. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 43, 49–50; Freedland 1980 ↓, s. 43; Molyneaux 1995 ↓, s. 8, 54–57; Fishgall 2002 ↓, s. 73–74; Haney 2004 ↓, s. 90.
  227. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 50; Molyneaux 1995 ↓, s. 8, 38, 57–58; Fishgall 2002 ↓, s. 75–76; Haney 2004 ↓, s. 5, 90–92.
  228. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 52; Molyneaux 1995 ↓, s. 9, 38, 58–59; Fishgall 2002 ↓, s. 80, 81; Haney 2004 ↓, s. 8, 92.
  229. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 54–56; Molyneaux 1995 ↓, s. 9, 38, 59–60; Fishgall 2002 ↓, s. 83–85; Haney 2004 ↓, s. 94, 95–96.
  230. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 8, 60–61; Fishgall 2002 ↓, s. 115–116; Haney 2004 ↓, s. 140–141.
  231. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 82–83, 84; Molyneaux 1995 ↓, s. 14, 39, 61–65; Fishgall 2002 ↓, s. 122, 128, 133, 142; Haney 2004 ↓, s. 156–157.
  232. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 95; Molyneaux 1995 ↓, s. 65–66; Fishgall 2002 ↓, s. 137.
  233. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 33, 66–67; Fishgall 2002 ↓, s. 329–330.
  234. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 47–48.
  235. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 48–49.
  236. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 59–60.
  237. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 50–51.
  238. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 51.
  239. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 51–52.
  240. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 52–53.
  241. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 53–54.
  242. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 54–55.
  243. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 55.
  244. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 55–56.
  245. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 56–57.
  246. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 57–58.
  247. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 58–59.
  248. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 59–60.
  249. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 60–61.
  250. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 61–62.
  251. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 63–64.
  252. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 64–65.
  253. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 65–66.
  254. ↑ Molyneaux 1995 ↓, s. 66–67; Haney 2004 ↓, s. 437.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Filmografia_Gregory’ego_Pecka&oldid=74893580”