Dobrowo

wieś w województwie zachodniopomorskim

Dobrowo (niem. Groß Dubberow) – wieś sołecka Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo[3][4].

Dobrowo
wieś
Ilustracja
Pałac w Dobrowie od strony kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

białogardzki

Gmina

Tychowo

Wysokość

47 m n.p.m.

Liczba ludności (2014)

693

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

78-220[2]

Tablice rejestracyjne

ZBI

SIMC

0313526

Położenie na mapie gminy Tychowo
Mapa konturowa gminy Tychowo, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dobrowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dobrowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Dobrowo”
Położenie na mapie powiatu białogardzkiego
Mapa konturowa powiatu białogardzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dobrowo”
Ziemia53°59′20″N 16°07′11″E/53,988889 16,119722[1]
Strona internetowa

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dobrowo, po jej zniesieniu w gromadzie Pomianowo. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego.

Dobrowo jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzi przysiółek Dobrówko (niem. Klein Dubberow). Osada Skarszewice została przyłączona do sołectwa Modrolas[5].

Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 693 stałych mieszkańców[6].

Położenie

edytuj

Wieś wielodrożnicowa leży ok. 13 km na północny zachód od Tychowa, między Żytelkowem a Bukówkiem, na prawym brzegu Liśnicy, przy trasie byłej linii wąskotorowej BiałogardŚwielino.

Około 1,4 na północ od wsi znajduje się wzniesienie Dąbrowica.

Integralne części wsi

edytuj
Integralne części wsi Dobrowo[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0313532 Dobrówko przysiółek

Historia

edytuj

Wieś została założona przez ród von Kleistów (Kleszczów). Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1388 r. W 1867 r. liczyła 465 mieszkańców, znajdowało się tam pięćdziesiąt domów mieszkalnych oraz budynek szkolny i 38 budynków gospodarskich, natomiast stan bydła wynosił: 52 konie, 190 wołów, 1750 owiec, 60 świń i 5 kóz. W roku 1939 żyło w Dobrowie 665 osób w 168 gospodarstwach. Ziemniaki i zboże, były przerabiane przeważnie w miejscowej gorzelni oraz młynie. Do majątku należały również kuźnia, leśniczówka, zakład ogrodniczy i owczarnia. Podczas II wojny światowej przez niemieckie siły zbrojne został w środku lasu założony magazyn amunicji „Der Stift”. Ostatnim właścicielem był Konrad Hermann von Kleist[7]

Zabytki

edytuj
 
Pałac w Dobrowie
 
Pałac w Dobrowie
 
Herb von Kleist
 
Kościół pw. św. Jana Kantego

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8][9]:

inne zabytki:

Gospodarka

edytuj

Za czasów PGR prowadzona była intensywna hodowla bydła.

Jest tutaj również oczyszczalnia ścieków.

Osoby urodzone w Dobrowie

edytuj

Kultura i sport

edytuj

We wsi znajduje się gimnazjum.

Zespół sportowy we wsi to „Gryf” Dobrowo.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 24809
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 228 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b GUS. Rejestr TERYT
  5. Uchwała Rady Miejskiej z 31-01-2012 r. nr XIII/110/12.
  6. UM: Wykaz liczby mieszkańców w Gminie Tychowo, stan na 31-12-2014 r.
  7. Domena autojt.nazwa.pl jest utrzymywana na serwerach nazwa.pl [online], nazwa.pl [dostęp 2021-03-09].
  8. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego – stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 4. [dostęp 2013-03-30].
  9. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  10. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 180, ISBN 978-83-7495-133-3.

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Strategia rozwoju Gminy Tychowo, UG w Tychowie, 2000
  • Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0.
  • Andrzej Świrko, Szlakiem dawnych rodów Pomorskich, Karlino: Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, 2008, ISBN 978-83-7518-023-7, OCLC 297712565.