Strażnica WOP Zwardoń

zlikwidowany pododdział graniczny

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Zwardoń – zlikwidowany podstawowy pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-czechosłowackiej.

Strażnica WOP Zwardoń
Strażnica SG w Zwardoniu
Ilustracja
Budynek byłej strażnicy w Zwardoniu (listopad 2017)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945[a]

Rozformowanie

3 stycznia 2003

Tradycje
Rodowód

199 strażnica WOP Zwardoń
204 strażnica WOP Zwardoń
18 strażnica WOP Zwardoń
5 strażnica WOP Zwardoń
1 strażnica lądowa WOP Zwardoń

Kontynuacja

GPK SG w Zwardoniu
PSG w Zwardoniu
PSG w Żywcu
PSG w Bielsku-Białej

Komendanci / Dowódcy
Ostatni

mjr SG Józef Copija

Organizacja
Dyslokacja

Zwardoń

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza
Straż Graniczna

Podległość

43 komenda odcinka
57 batalion OP
34 batalion WOP
GB WOP
bg WOP Żywiec
bg WOP Cieszyn
Beskidzki Oddział SG
Karpacki Oddział SG

Strażnica WOP Zwardoń
(listopad 2017)
(listopad 2017)

Strażnica Straży Granicznej w Zwardoniu – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej z Czechosłowacją/Republiką Słowacką[b].

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

W październiku 1945 tereny przyszłej strażnicy WOP ochraniały pododdziały 14 Kołobrzeskiego pułku piechoty[1].

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 43 komendy odcinka[2] jako 199 strażnica WOP (Zwardoń)[3] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[4].

Na początku 1947 obsada personalna strażnicy została wymieniona z obsadą 113 strażnicy Grünhof[c].

W związku z reorganizacją oddziałów WOP, 24 kwietnia 1948 strażnica została włączona w struktury 57 batalionu Ochrony Pogranicza[5], a 1 stycznia 1951 34 batalionu WOP w Żywcu. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[d], a strażnica WOP Zwardoń I kategorii otrzymała nr 204 w skali kraju[7]. W 1956 rozpoczęto numerowanie strażnic na poziomie brygady. Strażnica I kategorii Zwardoń była 18 w 3 Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza w Nowym Sączu.1 stycznia 1960 była jako 5 strażnica WOP III kategorii Zwardoń. W 1963 przeniesiono strażnicę III kategorii Zwardoń do kategorii IV[e]. 1 stycznia 1964 była jako 1 strażnica lądowa WOP Zwardoń[8].

W 1964 rozformowano strażnicę WOP Zwardoń, a jej zadania przejęła nowo utworzona placówka WOP Zwardoń[9].

W 1976, w związku z przejściem na dwuszczeblowy system dowodzenia, placówkę WOP Zwardoń podporządkowano bezpośrednio pod sztab Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach[10].

13 grudnia 1981 po wprowadzeniu stanu wojennego na terytorium kraju, dowódca GB WOP wewnętrznym rozkazem w miejscu stacjonowania poszczególnych batalionów, utworzył tzw. „wysunięte stanowiska dowodzenia” (zalążek przyszłych batalionów granicznych), którym podporządkował strażnice znajdujące się na odcinkach dawnych batalionów granicznych. Brygada wykonywała zadania ochrony granicy i bezpieczeństwa państwa wynikające z dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego[11].

W drugiej połowie 1984 strażnica WOP Żywiec została włączona w struktury utworzonego batalionu granicznego WOP Żywiec[10], a od października 1989 batalionu granicznego WOP w Cieszynie i tak funkcjonowała do 15 maja 1991[12] jako strażnica kadrowa na czas „P”.

Straż Graniczna:

15 maja 1991 po rozwiązaniu Wojsk Ochrony Pogranicza, 16 maja 1991 strażnica w Zwardoniu przejęta została przez Beskidzki Oddział Straży Granicznej w Cieszynie[f][13] i przyjęła nazwę strażnica Straży Granicznej w Zwardoniu.

1 grudnia 1998 Decyzją nr 34 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 5 sierpnia 1998, strażnica SG w Zwardoniu włączona została w struktury Karpackiego Oddziału Straży Granicznej w Nowym Sączu[g].

W 2000 rozpoczęła się reorganizacja struktur Straży Granicznej związana z przygotowaniem Polski do wstąpienia do Unii Europejskiej i przystąpieniem do Traktatu z Schengen. Podczas restrukturyzacji wprowadzono kompleksową ochronę granicy już na najniższym szczeblu organizacyjnym tj. strażnica i graniczna placówka kontrolna. Wprowadzona całościowa ochrona granicy zniosła podział na graniczne jednostki organizacyjne ochraniające tylko tzw. „zieloną granicę” i prowadzące tylko kontrole ruchu granicznego. W wyniku tego, 3 stycznia 2003 nastąpiło zniesie strażnicy SG w Zwardoniu[h]. Ochraniany przez strażnicę odcinek granicy wraz z obsadą etatową, przejęła Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Zwardoniu (GPK SG w Zwardoniu)[14].

Ochrona granicy

edytuj

W październiku 1945[i] w ramach tworzących się Wojsk Ochrony Pogranicza na odcinku strażnicy zostały utworzone[15]:

Od 1947 na odcinku Strażnicy WOP Zwardoń funkcjonował PPK MRG, gdzie kontrolę graniczną i celną osób, towarów oraz środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

W 1960 5 strażnica WOP Zwardoń III kategorii ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 10923 m:

  • Włącznie znak graniczny nr III/174, wyłącznie znak gran. nr III/190 (góra Trojaczka).

W kwietniu 1963 w obiekcie Strażnicy WOP Rycerka wybuchł pożar. W związku z tym d-ca 3 Karpackiej Brygady WOP skrócił ochraniany przez strażnicę odcinek granicy państwowej do 12 km, a pozostałą część odcinka przejęły strażnice: Zwardoń i Soblówka.

 
Granica polsko-czechosłowacka. Żołnierze WOP przy znaku granicznym na Oźnej (Beskid Graniczny). Szkolenie graniczne młodego rocznika GB WOP na odcinku Strażnicy WOP Zwardoń (sierpień 1984)

Strażnica WOP Zwardoń:

  • Główny wysiłek w służbie skupiała na kierunku: Sól-Oźna.
  • W ochronie granicy dowódcy strażnicy ściśle współpracowali ze swoimi odpowiednikami tj. naczelnikami placówek OSH (Ochrana Statnich Hranic) CSRS.
Straż Graniczna:

1 czerwca 1992 na odcinku strażnicy zostało uruchomione kolejowe przejście graniczne, w którym do 1995 kontrolę graniczną osób, towarów i środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

W 1995 na odcinku strażnicy zostało uruchomione drogowe przejście graniczne, w którym odprawę graniczną osób, towarów i środków transportu wykonywała załoga utworzonej Granicznej Placówki Kontrolnej Straży Granicznej w Zwardoniu:

1 lipca 1999 na odcinku strażnicy zostały otwarte przejścia graniczne na szlaku turystycznym (turystyczne), w których kontrolę graniczną i celną osób, towarów i środków transportu wykonywała załoga strażnicy:

1 stycznia 2002 Strażnica SG w Zwardoniu ochraniała odcinek granicy państwowej:

  1. Strażnicą Straży Granicznej w Jaworzynce: powiat żywiecki i z powiatu cieszyńskiego część obszaru gminy Istebna na południe od linii prostej biegnącej od znaku granicznego III/201 na granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej z Republiką Słowacką do mostu na potoku Czadeczka z wyłączeniem tego mostu, prawym brzegiem potoku Czadeczka do zetknięcia się granicy miejscowości Jaworzynka, Koniaków i Istebna, dalej granicą miejscowości Koniaków oraz Istebna do granicy gmin Istebna i Milówka[16].
  • 12 czerwca 2002 na odcinku strażnicy zostały otwarte przejścia graniczne turystyczne, w którym kontrolę graniczną i celną osób, towarów i środków transportu wykonywała załoga strażnicy:
  • Zwardoń-Skalité
  • Bor-Oščadnica-Vreščovka.

Wydarzenia

edytuj
  • 1956 – koniec czerwca, początek lipca w okresie tzw. „Wypadków poznańskich”, przy linii granicznej i w strefie działania, odnajdywano pakunki zawierające ulotki z tzw. „bibułą”, przytwierdzone do balonów leżących na ziemi[17]. W związku z masowością zjawiska, żołnierze otrzymali zezwolenie na użycie broni, celem zestrzelenia nisko przelatujących balonów (nawet jeśli znajdowały się na terytorium czechosłowackim, ale w zasięgu ognia – to samo czynili pogranicznicy czechosłowaccy)[18].
  • 1973 – strażnica została wyposażona w skuter śnieżny Buran umożliwiający patrolowanie granicy w zimie[19].
  • 13 grudnia 1981–22 lipca 1983 – (stan wojenny w Polsce), normę służby granicznej dla żołnierzy podwyższono z 8 do 12 godzin na dobę. Ścisłą kontrolą objęto całą strefę nadgraniczną, zamknięte zostały szlaki turystyczne. W stan gotowości były postawione pododdziały odwodowe[20].

Strażnice sąsiednie

edytuj
Straż Graniczna:

Komendanci/dowódcy strażnicy

edytuj
  • Jan Jakubiak[21]
  • kpt. Władysław Gregorczyk (był w 1976[22]–05.1977)
  • por. Józef Kudryk (05.1977–12.1978)
  • por. Eugeniusz Niedzielak (12.1978–06.1979)
  • por. Stanisław Mika p.o. (02.01.1980–29.02.1983)[23]
  • por. Kłodnicki
  • kpt. Marek Guznar[12] (do 15.05.1991)
Komendanci strażnicy SG:
  • kpt. SG Piotr Wójcik[24]
  • ppor. SG/mjr SG Józef Copija (02.09.1992–01.01.2003) – do rozformowania.

Zobacz też

edytuj
  1. Od 1991 strażnica Straży Granicznej.
  2. Od 1 stycznia 1993 z Republiką Słowacką.
  3. Rozkaz organizacyjny dowódcy WOP nr 02 z 21.01.1947.
  4. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[6].
  5. Rozkaz organizacyjny dowódcy WOP nr 0148 z dnia 2.09.1963.
  6. Zarządzenie nr 021 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 07.05.1991 utworzono Beskidzki OSG według etatu nr 44/06.
  7. Decyzja nr 34 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 05.08.1998 w sprawie powołania zespołów do spraw nadzoru nad likwidacją Beskidzkiego OSG oraz rodzajów czynności likwidacyjnych. Polecił w niej przekazać podległe jednostki organizacyjne, majątek i sprzęt komendantom Karpackiego OSG i Śląskiego OSG.
  8. Zarządzenie nr 058 Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 13.12.2002 zmieniające zarządzenie w sprawie organizacji wchodzących w skład Straży Granicznej komend, strażnic, granicznych placówek kontrolnych, dywizjonów, pododdziałów odwodowych oraz ośrodków szkolenia w ramach III etapu realizacji programu dostosowania Straży Granicznej do standardów Schengen, polegającą na włączeniu wytypowanych strażnic w struktury gpk. W wyniku przeprowadzonej reorganizacji we wszystkich oddziałach SG 62 strażnice zostały włączone w struktury gpk.
  9. Rozkaz nr 0304/Org. ND WP z 28.10.1945 dot. sformowania przejściowych punktów kontrolnych.

Przypisy

edytuj
  1. Stachula 1981 ↓, s. 251.
  2. Jarosiński 2000 ↓, s. 80.
  3. Wykazy dyslokacyjne 1946 ↓, k. 119–123.
  4. Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
  5. Jarosiński 2000 ↓, s. 83.
  6. Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
  7. Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.22.
  8. Wykaz dyslokacyjny 1964 ↓, s. 590–620.
  9. Prochwicz 2011 ↓, s. 239.
  10. a b Jackiewicz 1998 ↓, s. 145.
  11. Żurawlow 2011 ↓, s. 41.
  12. a b Gacek 2005 ↓, s. 24.
  13. Łach 2013 ↓, s. 292.
  14. Oświadczenie MSWiA. senat.pl, 2005-06-02. (pol.).
  15. Zaremba 2008 ↓, s. 99.
  16. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11 grudnia 2001 w sprawie utworzenia oddziałów Straży Granicznej (Dz.U. 2001 nr 152, poz. 1733).
  17. Robert Spałek: Agenci w balonach – mniej znany aspekt „wojny balonowej”. ipn.gov.pl. (pol.).
  18. Kudasiewicz 2003 ↓, s. 8.
  19. Gacek 2005 ↓, s. 32.
  20. Żurawlow 2011 ↓, s. 37.
  21. Jerzy Jankowski: Wspomnienie o śp. ppłk. WOP w st. spocz. Janie Jakubiaku. emeryci-sg.org.pl, 2023-01-26. [dostęp 2023-01-26]. (pol.).
  22. Gacek 2005 ↓, s. 15.
  23. Stanisław Mika. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej IPN [on-line]. katalog.bip.ipn.gov.pl, 2019. (pol.).
  24. Mariusz Kolanko: Ostatnie pożegnanie śp. ppłk. WOP/SG w st. spocz. Piotra Wójcika. emeryci-sg.org.pl, 2019-02-24. [dostęp 2019-02-27]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945–1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945–1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Marek Jarosiński. Rys historyczny beskidzko-karpackiego pogranicza polsko-słowackiego. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/2000, 2000. Koszalin: Centralny Ośrodek Straży Granicznej. ISSN 1429-2505. 
  • Halina Łach: System ochrony polskiej granicy państwowej. Olsztyn: Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych. Wydział Humanistyczny UWM, 2013. ISBN 978-83-935593-8-1.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945–1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Sławomir Żurawlow, Pododdziały Ochrony Pogranicza w Jaworzynce, Istebnej i Koniakowie – Rys historyczny 1922–2008, Gliwice: Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej, 2011.
  • Mirosław Kudasiewicz. Z archiwum odkrywcy – Balonowa propaganda. „Tygodnik Prudnicki”. 19(649), s. 8, 2003-05-07. ISSN 1231-904X. 
  • Adolf Stachula: Szósta pomorska: Z dziejów Szóstej Pomorskiej Dywizji Piechoty 1944–1948. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, 1981. ISBN 83-11-06602-7.
  • Grzegorz Zaremba. Przyczyny reorganizacji WOP w latach 1946–1948. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Szkolenia”. nr 3/08, 2008. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej w Koszalinie. 
  • Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.
  • Archiwum Straży Granicznej. Wykazy dyslokacyjne jednostek i pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza.

Linki zewnętrzne

edytuj