Rywociny (Tatry)

Rywociny (słow. Oštepy, niem. Gantgruppe, węg. Gántcsoport) – grupa turni stanowiąca dolną część Zimnowodzkiej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Najwyższym wzniesieniem tej grupy jest Wielka Rywocińska Turnia, która osiąga wysokość 1888 m n.p.m. Od północnego zachodu grupa ta przez Rywocińską Przełęcz sąsiaduje z Kościołami. Nazwa Rywociny stosowana była do określenia Wielkiej Rywocińskiej Turni, lecz pierwotnie oznacza ona całą ich grupę. Rywociny mają skalne urwiska, ale w większości porośnięte są kosodrzewiną lub drzewami w niższych partiach. Na żaden z obiektów w tej grupie nie prowadzą szlaki turystyczne.

Obiekty w grupie Rywocin (od północnego zachodu):

Wielka Rywocińska Turnia (Zadný Oštep),
Pośrednia Rywocińska Przełęcz (Zadné Studenovodské sedlo),
Pośrednia Rywocińska Turnia (Prostredný Oštep),
Skrajna Rywocińska Przełęcz (Predné Studenovodské sedlo),
Skrajna Rywocińska Turnia (Predný Oštep),
Zadnia Zimna Ławka (Malé Studenovodské sedlo),
Zadnia Zimna Turniczka (Zadný Malý Oštep),
Skrajna Zimna Ławka (Malá Studenovodská štrbina),
Skrajna Zimna Turniczka (Predný Malý Oštep).

Pierwszego wejścia na najwyższy punkt grani Rywocin – Wielką Rywocińską Turnię – dokonali żołnierze i oficerowie dokonujący pomiarów kartograficznych w 1895 lub 1896 r. Pierwszym turystą na tej turni był Alfred Martin 21 lipca 1907 r. Zimą powtórzył to osiągnięcie Gyula Komarnicki 1 lutego 1912 r.

Bibliografia

Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 158-175.
Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.