Alfred Martin
Alfred Martin (ur. 24 lipca 1882 na Łużycach Górnych, zm. 11 czerwca 1979 w Monachium[1]) – niemiecki taternik, alpinista, narciarz wysokogórski, historyk, socjolog i profesor uniwersytecki.
Data urodzenia |
24 lipca 1882 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 czerwca 1979 |
Zawód, zajęcie |
Życiorys
edytujAlfred Martin był najbardziej aktywny jako taternik w latach 1905–1908, podczas swoich studiów we Wrocławiu. Alpinizm uprawiał od 1900 roku. Jego tatrzańskimi partnerami wspinaczkowymi byli zazwyczaj taternicy niemieccy – Ernst Dubke, Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt, wspinał się także z Węgrem Gyulą Komarnickim i przewodnikami Johannem Breuerem i Johannem Franzem seniorem. Oprócz wspinaczki letniej aktywnie wspinał się w zimowym krajobrazie, czym wywarł wpływ na szybki rozwój taternictwa zimowego. Z polskimi taternikami utrzymywał dobre stosunki, w 1977 roku został honorowym członkiem Polskiego Związku Alpinizmu.
Alfred Martin był także autorem kilku wspomnień taternickich, które zostały opublikowane w austriackich, szwajcarskich, niemieckich i spiskoniemieckich czasopismach alpinistycznych. W 1907 roku ukazał się w „Taterniku” przekład jego artykułu pod tytułem Wielkanoc w Tatrach, w którym opisał swoje zimowe wejścia na m.in. Wysoką. W swoich tekstach krytycznie omawiał działalność tatrzańską Karola Englischa, a także charakteryzował tereny narciarstwa wysokogórskiego w Tatrach.
Ważniejsze tatrzańskie osiągnięcia wspinaczkowe
edytuj- pierwsze wejście na Smoczy Szczyt, wraz z Breuerem
- pierwsze zimowe wejście na Kończystą, samotnie
- pierwsze zimowe wejście na Staroleśny Szczyt, wraz z Ernstem Dubke i przewodnikami
- pierwsze zimowe wejście na Kieżmarski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
- pierwsze zimowe wejście na Huncowski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
- pierwsze zimowe wejście na Mały Kieżmarski Szczyt, wraz z Dyhrenfurthem
- pierwsze zimowe wejście na Mięguszowiecki Szczyt, wraz z Ernstem Dubke i przewodnikami
- pierwsze zimowe wejście na Koprowy Wierch, wraz z Baurem
- pierwsze zimowe wejście na Szczyrbski Szczyt, wraz z Baurem
- pierwsze zimowe wejście na Furkot, wraz z Baurem i towarzyszem
- pierwsze wejście na Sępią Turnię, wraz z Franzem seniorem
- pierwsze wejście na trzy Papirusowe Turnie, wraz z Franzem seniorem
- wejście na Ganek (pierwsze niepolskie, 12 sierpnia 1907), wraz z Franzem seniorem[2]
- pierwsze wejście na Harnaską Turnię, samotnie
- pierwsze zimowe wejście na Tępą, samotnie
- pierwsze wejście na czterowierzchołkową Sławkowską Kopę, samotnie.
Przypisy
edytuj- ↑ Deutsche Biographie
- ↑ Bohuš Ivan: Rozprávanie o tatranských štítoch VIII. Ganek, w: "Krásy Slovenska" R. LV, nr 8/78, s. 356-359
Bibliografia
edytuj- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ISNI: 0000000107827121, 0000000453083073
- VIAF: 64147358, 280558862
- LCCN: n94107480
- GND: 119157136
- NDL: 00524192
- BnF: 13192098n
- SUDOC: 035480750
- NLA: 35240618
- NKC: kup20030000115756
- BNE: XX1018613
- NTA: 071858903
- BIBSYS: 11032987
- CiNii: DA06267127
- PLWABN: 9810694825505606
- NUKAT: n2004250603
- J9U: 987007281476005171
- PTBNP: 595349
- CANTIC: a1101197x
- LNB: 000121184
- ΕΒΕ: 124262
- LIH: LNB:V*147638;=BP