Skrajna Zimna Turniczka
Skrajna Zimna Turniczka (słow. Predný malý Oštep[1], niem. Vorderer Gantturm, węg. Elülső Gánttorony[2]) – turnia znajdująca się w masywie Rywocin w słowackich Tatrach Wysokich. Leży w Zimnowodzkiej Grani, którą Pośrednia Grań wysyła na południowy wschód. Jest ostatnią turnią w tej grani. Od strony północno-zachodniej graniczy z Zadnią Zimną Turniczką, oddzieloną Skrajną Zimną Ławką[2].
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
21 lipca 1907 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′24,0″N 20°12′52,7″E/49,173333 20,214639
| |
Północno-wschodnie stoki opadają z Zimnych Turniczek do Doliny Małej Zimnej Wody, południowo-zachodnie – do Doliny Staroleśnej. W górnej części turni znajdują się skałki, jednak całe stoki są pokryte kosodrzewiną i lasem, w którym rosną m.in. limby. Na wierzchołek Skrajnej Zimnej Turniczki nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Dla taterników turnia jest łatwo osiągalna ze Skrajnej Zimnej Ławki[2].
Pierwszego wejścia na Skrajną Zimną Turniczkę dokonał Alfred Martin 21 lipca 1907 r.[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 400. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 175.