Kia

Kia Corporation
기아자동차
	; Siedziba Kii w Seulu
Państwo	Korea Południowa
Siedziba	Seul
Data założenia	1944
Prezes	Song Ho-Sung
Dyrektor	Chung Eui-sun
Udziałowcy	Hyundai Motor Group (100%)
Zatrudnienie	35 501 (2022)
	Dane finansowe
Przychody	50 mld USD (2019)
	Położenie na mapie Korei Południowej Kia Corporation
	37°29′41″N 126°32′53″E/37,494722 126,548056
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kia Corporation (kor. 기아자동차, IPA: [k i .a ]) – południowokoreański producent samochodów osobowych, SUV-ów, vanów oraz pojazdów dostawczych i ciężarowych z siedzibą w Seulu działający od 1944 roku. Należy do południowokoreańskiego koncernu Hyundai Motor Group.

Historia

W maju 1944 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo o nazwie Kyungsung Precision Industry które początkowo skoncentrowało się na produkcji stalowych rurek i części do rowerów, a następnie od 1951 roku także rowerów^[3]. W tym samym roku zmieniono nazwę przedsiębiorstwa na Kia Industries. Stosowana do dziś nazwa Kia powstała z połączenia dwóch wyrazów: ki (기) oznacza „powstać” lub „wywodzić się”, z kolei „- a” (아) w koreańskim oznacza Azję. Nazwa Kia tłumaczona może być jako „powstała w Azji” lub „pochodząca z Azji”^[4]. Podążając za potrzebami rynku lokalnego, w 1961 roku rozpoczęto produkcję motocykli na podstawie udzielonej przez Hondę licencji^[5], z kolei rok później przedstawiono pierwszy pojazd pod marką Kia – trójkołowy, niewielki samochód dostawczy o nazwie Kia K-360 zbudowany na licencji Mazdy^[6], w 1969 roku zastąpiony przez większy i nowocześniejszy T-600^[7].

W 1970 roku rozpoczęto produkcję modelu Kia-Fiat 124 na włoskiej licencji, w ramach której powstało 6770 sztuk pojazdu z przeznaczeniem na wewnętrzny, południowokoreański rynek^[8]. Pierwszym pojazdem osobowym marki Kia stała się z kolei Brisa zbudowana na licencji Mazdy, która trafiła do sprzedaży w październiku 1974 roku^[9]. W 1979 w zakładach Kii uruchomiono małoseryjną produkcję kolejnych dwóch pojazdów 132 i 604 na licencji europejskich producentów: Fiata i Peugeota^[10].

W 1981 roku Kia była zmuszona zakończyć produkcję Brisy, koncentrując się na produkcji pojazdów ciężarowo-dostawczych w związku z interwencjonistyczną polityką dyktatury wojskowej Chun Doo-hwana^[11]. Do produkcji samochodów osobowych pod własną marką Kia powróciła w 1986 roku, zawierając partnerstwo z amerykańskim Fordem. W efekcie, rok później na rynek trafiła niewielki model Kia Pride jako bliźniacza konstrukcja wobec Forda Festivy^[12]. W marcu 1990 zmieniono nazwę przedsiębiorstwa na Kia Motors^[13], a na początku lat 90. nastąpiła ekspansja przedsiębiorstwa na rynki obu Ameryk i Europy. Wiązało się to z dynamicznym wzrostem produkcji.

Fuzja z Hyundaiem

Pomimo rosnącej produkcji, Kia popadła w narastające kłopoty finansowe. Na krótko po rozpoczęciu się azjatyckiego kryzysu finansowego, w lipcu 1997 roku przedsiębiorstwo ogłosiło bankructwo i znalazło się pod zarządem komisarycznym banków^[14]. Półtora roku później, nabyciem upadłej Kii zainteresował się rodzimy czebol Hyundai, przewidując, że włączenie jej w swoje struktury przywróci zyskowność najpóźniej po 3 latach^[15]. W marcu 1999 roku Hyundai nabył 51% akcji^[16] przedsiębiorstwa Kia Motors, w ramach czego doszło do fuzji^[17] i utworzenia nowego koncernu Hyundai Motor Group^[18].

Ekspansja rynkowa

W związku z fuzją z Hyundaiem, Kia pozyskała źródło stabilnego finansowania, które pozwoliło kompleksowo zmodernizować i poszerzyć gamę modelową. Przełożyło się to na przekroczenie w marcu 2005 roku wyeksportowania 5-milionowego samochodu^[19]. Wartość ta została podwojona 6 lat później, w 2010 roku^[20], a już w 2015 roku Kia wyeksportowała łącznie 15 milionów pojazdów^[21].

Dywersyfikacja oferty

Połowa pierwszej dekady XXI wieku przyniosła wdrożenie nowej taktyki koncernu Hyundai Motor Group, w ramach której południowokoreański koncern zdecydował się nadać swoim samochodom nowy wizerunek dzięki zatrudnieniu uznanego projektanta Petera Schreyera^[22]. Wzorem bratniego Hyundaia, przyjęto też bardziej zróżnicowaną politykę wobec kluczowych rynków zbytu. Zainwestowano w nowe zakłady produkcyjne w słowackiej Żylinie^[23], gdzie w 2007 roku uruchomiono produkcję pierwszego samochodu zbudowanego specjalnie dla Europy – kompaktowego cee’da^[24]. Rok później zadebiutował kolejny pojazd skonstruowany dla bardziej sprecyzowanego grona rynków zbytu, tym razem w postaci kompaktowego Forte^[25], które trafiło do sprzedaży m.in. w Stanach Zjednoczonych, Ameryce Południowej i Australii. 2009 rok przyniósł debiut kolejnego samochodu zbudowanego specjalnie dla rynku europejskiego – małego minivana Venga^[26].

Druga dekada XXI wieku przyniosła kontynuację polityki dywersyfikacji oferty modelowej w zależności od rynku zbytu, wzorując się na macierzystym Hyundaiu wdrażającym w międzyczasie podobne działania. W 2014 roku zadebiutował pierwszy model skonstruowany specjalnie dla Chin w postaci kompaktowego K4^[27], jesienią 2018 roku przedstawiono dużego SUV-a Telluride zbudowanego dla Ameryki Północnej^[28], z kolei w 2020 roku zadebiutował mały crossover Sonet opracowany z uwzględnieniem specyfiki rynku Indii^[29].

Kia Brisa
Kia Pride
Kia cee’d
Kia Stinger
Kia EV6

Elektryfikacja gamy

Pierwszym seryjnym samochodem elektrycznym Kii był zbudowany z myślą o wewnętrznym rynku kei-car Ray EV przedstawiony w 2011 roku^[30]. W lutym 2014 później zaprezentowano z kolei pierwszy pojazd napędzany prądem zbudowany z myślą o rynkach globalnych w postaci crossovera Soul EV^[31], z kolei na przełomie 2018 i 2019 roku gamę samochodów elektrycznych Kii zasiliła kolejna generacja Soula EV^[32], a także większa e-Niro^[33].

We wrześniu 2020 roku Kia zapowiedziała ofensywę modelową wśród samochodów elektrycznych, zapowiadając prezentację 7 nowych samochodów zbudowanych specjalnie z myślą o takim napędzie do 2027 roku^[34]. Nowy taktyka producenta przyniosła również zaadaptowanie nowego, bardziej awangardowego języka stylistycznego, a także przedstawienie w 2021 roku zupełnie nowego logo firmowego porzucającego dotychczasowy projekt stosowany od 1994 roku^[35]. Na ten sam rok Kia zapowiedziała prezentację pierwszego samochodu elektrycznego zbudowanego od podstaw w tym celu^[36], dzieląc podzespoły z równolegle debiutującym Hyundaiem Ioniq 5. 14 stycznia 2021 zorganizowano kolejną konferencję przedstawiającą plany producenta na trzecią dekadę XXI wieku, w ramach której oprócz nowego logo i hasła zapowiedziano też zmianę nazwy przedsiębiorstwa z dotychczasowego Kia Motors na Kia Corporation^[37].

Logotypy Kii

1986–1993

1993–2021

od 2021

Logo

Pierwszym logo stosowanym na pojazdach Kii był napis stylizowany na dymiący komin wkomponowany w literę K, który wprowadzono w 1986 roku. Wzór został porzucony po 7 latach stosowania, kiedy to w 1993 roku producent wdrożył zupełnie nowy logotyp – drukowany napis KIA ze stylizowanym A bez poprzeczki, który objęty został owalnym okręgiem^[38]. Wzór ten stosowano przez kolejne 28 lat. W styczniu 2021 roku Kia zaprezentowała swoje zupełnie nowe logo, stanowiące zapowiedź kolejnego rozdziału w historii firmy. Równolegle swoją premierę miał nowy slogan – „Movement that inspires” (po polsku: „Ruch, który inspiruje”), a ponadto zapowiedziano długoterminową strategię biznesową, skoncentrowaną wokół elektromobilności^[39].

Kia w Korei Południowej

Kia Capital

Kia Enterprise

Kia Morning

Kia Lotze

Kia Ray

Kia Carnival Hi-Limousine

Kia K5

Kia Sportage

Przez pierwsze 40 lat istnienia przedsiębiorstwa Kia, jego działalność była ograniczona do rodzimego rynku południowokoreańskiego. Pomimo rozpoczęcia ekspansji na rynki globalne z początkiem lat 90. XX wieku, producent zachował autonomiczną politykę modelową na wewnętrznym rynku, uzupełniając ją oferowanymi wyłącznie tutaj konstrukcjami zbudowanymi w ramach partnerstwa z Mazdą takimi jak Capital^[40] czy Enterprise^[41].

Po fuzji z Hyundaiem, z oferty Kii zniknęły lokalne dla południowokoreańskiego rynku konstrukcje, ograniczając się do nadawania innych nazw znanym na globalnych rynkach modelom, jak np. Morning zamiast Picanto czy Lotze zamiast Optima. Wyjątkiem od tego trendu został przedstawiony w 2011 roku mikrovan Ray w formie kei-cara, którego sprzedaż została okrojona wyłącznie do Korei Południowej^[42]. W 2021 roku Kia znacznie ograniczyła swoją obecność w segmencie najmniejszych crossoverów, decydując się wycofać przedstawionego ledwie dwa lata wcześniej Stonica, jak i podobnej wielkości Soula z powodu bardzo niskiej popularności niespełniającej oczekiwań producenta^[43].

Obecnie produkowane

Samochody osobowe

Crossovery i SUV-y

Minivany

Carnival

Pickupy

Tasman

Samochody elektryczne

Samochody dostawcze

Bongo

Historyczne

K-360 (1962–1969)
T-600 (1969–1974)
124 (1970–1975)
Brisa II (1975–1976)
132 (1978–1981)
604 (1978–1981)
Brisa (1974–1981)
K-303 (1976–1981)
Concord (1987–1995)
Capital (1989–1996)
Besta (1985–1997)
Ceres (1983–1999)
Avella (1994–1999)
Delta (1994–1999)
Elan (1996–1999)
Pride (1987–2000)
Pride Beta (1987–2000)
Sephia (1992–2000)
Shuma (1997–2000)
Retona (1999–2001)
Potentia (1992–2002)
Towner (1992–2002)
Credos (1995–2002)
Sportage Grand (1996–2002)
Parktown (1998–2002)
Carstar (1999–2002)
Optima (2000–2002)
Pregio (1995–2003)
Enterprise (1997–2003)
Retona Cruiser (2001–2003)
Visto (1999–2004)
Spectra (2000–2004)
Spectra Wing (2000–2004)
Optima Regal (2002–2005)
X-Trek (2003–2006)
Bongo Coach (2003–2006)
Cerato (2004–2009)
Opirus (2003–2010)
Lotze (2005–2010)
Forte (2008–2012)
Forte Koup (2008–2012)
Grand Carnival (2005–2014)
Ray EV (2011–2014)
Sorento R (2009–2014)
Sportage R (2010–2015)
Pride (2005–2017)
Carens (1999–2018)
K7 (2009–2021)
Stonic (2019–2021)
Soul (2008–2021)
Soul EV (2019–2021)
Stinger (2017–2023)
Mohave (2008–2024)
K3 (2012–2024)
K3 GT (2012–2024)

Kia w Europie

Kia Shuma

Kia Pregio

Kia Sportage

Kia Rio

Kia Venga

Kia pro_cee’d

Kia XCeed

Kia rozpoczęła działalność na rynku europejskim na początku lat 90. XX wieku^[44], rozpoczynając od rynków Europy Zachodniej, by w drugiej połowie dekady otworzyć swoje przedstawicielstwa także w pozostałych regionach kontynentu – włącznie z Polską w 1997 roku^[45]. Pierwszymi pojazdami w lokalnym portfolio została miejska Pride, a także kompaktowa Sephia i SUV Sportage.

Początek XXI wieku przyniósł znaczące poszerzenie oferty modelowej, z czego pierwszym pojazdem Kii, który zdobył szczególną popularność w Europie, była druga generacja Sportage^[46]. Przełomowa okazała się z kolei druga połowa pierwszej dekady XXI wieku, która przyniosła debiut pierwszych dwóch samochodów skonstruowanych w europejskim centrum badawczo-rozwojowym specjalnie dla tutejszego rynku – cee’da^[47] w 2007 roku i Vengi^[48] w 2009 roku.

Druga dekada XXI wieku przyniosła kontynuację tej polityki. Przy okazji prezentacji trzeciej generacji modelu Ceed, na jego bazie skonstruowany trzeci w historii model Kii zbudowany specjalnie dla Europy – kompaktowego crossovera XCeed^[49]. Dziesięciolecie to Kia zamknęła rekordową sprzedażą, zapewniającą udział 3,2% w sprzedaży samochodów nowych w Europie^[50].