Bank ludowy

strona ujednoznaczniająca

Bank ludowy (niem. Volksbank) – instytucja finansowa o charakterze spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowej.

Historia

edytuj

Pomysłodawcą banków ludowych był Hermann Schulze-Delitzsch.

Banki ludowe zakładane przez Polaków w zaborze pruskim i w Niemczech

edytuj

Banki ludowe zakładane były także (od 1861; w 1913 funkcjonowały już 204 banki z 125 tysiącami członków[1]) na ziemiach polskich pod zaborem pruskim – w Wielkopolsce. Tam odegrały ważną rolę w oporze przeciwko germanizacji. W okresie międzywojennym na terenie Niemiec znajdowało się 21 polskich spółdzielni kredytowych utworzonych na zasadach spółdzielczych, których centralną instytucją był Bank Słowiański[2]. Zapewniały one niezależność polskim spółdzielniom rolniczym znajdującym się w granicach Niemiec.

 
Śląski Bank Ludowy w Czeskim Cieszynie w 1938 roku, na pierwszym planie widoczny polski czołg 7TP

Przypisy

edytuj
  1. banki ludowe, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-11-23].
  2. Edmund Osmańczyk: Wisła i Kraków to Rodło. Nasza Księgarnia, Warszawa 1985, ISBN 83-10-08675-X.
  3. Ryszard Hajduk, Stefan Popiołek: Encyklopedia, która się nie ukazała. Wyd. Śląsk, Katowice 1970.
  4. Helena Lehr, Edmund Osmańczyk „Polacy spod znaku Rodła”, MON, Warszawa 1972.