Śnieżna Przełęcz
Śnieżna Przełęcz (słow. Ľadové sedlo, niem. Eistaler Scharte, węg. Jég-völgyi-csorba[1]) – głęboka przełęcz w głównej grani Tatr, oddzielająca masyw Śnieżnego Szczytu (Snehový štít) od masywu Baranich Rogów (Baranie rohy). Znajduje się na wysokości 2354 m n.p.m.[2] (według wcześniejszych pomiarów 2323[3] lub 2341[4] m).
 Śnieżna Przełęcz widziana z Doliny Pięciu Stawów Spiskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2354 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′09,8″N 20°11′24,1″E/49,202722 20,190028
| |
W grani wznoszącej się w kierunku Śnieżnego Szczytu znajduje się szereg mniej wybitnych formacji. Są to (w kolejności od Śnieżnej Przełęczy)[4][5]:
- Śnieżny Mniszek (Snehový mních),
- Śnieżne Wrótka (Snehové vrátka),
- Śnieżne Czuby (Snehový hrb),
- Wyżnia Śnieżna Przełęcz (Prielom pod Snehovým),
- Śnieżny Zwornik (Snehová strážnica) – odchodzi od niego Śnieżna Grań (hrebeň Snehových veží),
- Śnieżny Karb (Snehová priehyba),
- Wyżni Śnieżny Karb (Vyšná Snehová priehyba).
W grani wznoszącej się ku Baranim Rogom wypiętrzają się (w kolejności od Śnieżnej Przełęczy)[6][5][2]:
- Baranie Czuby (Baranie hrby) przerwane w połowie Niżnimi Baranimi Wrótkami (Nižné baranie vrátka),
- Pośrednie Baranie Wrótka (Prostredné baranie vrátka),
- Barani Kopiniaczek (Baraní mních),
- Wyżnie Baranie Wrótka (Vyšné baranie vrátka),
- Niżni Barani Zwornik (Nižná Barania strážnica, 2453 m) – odchodzi od niego Barania Grań (hrebeň Baraních veží),
- Niżnia Barania Ławka (Nižná barania lávka),
- Barani Kopiniak (Hrebeň baraních strážnic),
- Pośrednia Barania Ławka (Sedlo baraních strážnic),
- Wyżni Barani Zwornik (Vyšná Barania strážnica, 2510 m) – odchodzi od niego długa grań, w której pierwszym szczytem są Baranie Rogi.
Po północnej stronie przełęczy znajduje się Śnieżny Bańdzioch (Kotlinka pod Snehovým), jeden z trzech górnych kotłów Doliny Czarnej Jaworowej (Čierna Javorová dolina), a po stronie południowej – Dolina Pięciu Stawów Spiskich (kotlina Piatich Spišských plies)[6].
Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Przejście przez Śnieżną Przełęcz stanowi natomiast dla taterników najdogodniejsze połączenie Doliny Pięciu Stawów Spiskich z górną częścią Doliny Czarnej Jaworowej. Było ono znane jurgowskim myśliwym i używane przez nich zapewne już w XVIII wieku[4].
Pierwsze znane wejścia:
- latem – Józef Stolarczyk, Wojciech Gąsienica Kościelny, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar starszy i Jędrzej Wala starszy, 17 września 1867 r.,
- zimą – Dezső Reichart junior, 24 stycznia 1925 r.[4]
Przypisy
edytuj- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 138–140.
- ↑ a b Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Główna grań od zachodu na wschód. [dostęp 2013-07-25].
- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 76, 404-405. ISBN 83-01-13184-5.
