Wyżnia Śnieżna Przełęcz
Wyżnia Śnieżna Przełęcz (słow. Prielom pod Snehovým, niem. Eistaler Törl, węg. Jégvölgyi kapu) – przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w ich grani głównej. Znajduje się w masywie Śnieżnego Szczytu i oddziela Śnieżny Zwornik na zachodzie od postrzępionej grani ze Śnieżnymi Czubami na wschodzie[1].
 Wyżnia Śnieżna Przełęcz wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′08,8″N 20°11′18,6″E/49,202444 20,188500
| |
Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Północne stoki opadają ze Śnieżnego Karbu do Śnieżnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej, południowe natomiast zbiegają do górnego piętra Doliny Pięciu Stawów Spiskich[2]. Przełęcz jest jednym z lepszych sposobów dotarcia na Śnieżny Szczyt, zaś do przejścia z Doliny Czarnej Jaworowej do Doliny Pięciu Stawów Spiskich lepiej nadaje się Śnieżna Przełęcz. Najwygodniejsze drogi na Wyżnią Śnieżną Przełęcz prowadzą żlebem od północy oraz rynną od południa[1].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- letnie – Zygmunt Klemensiewicz i Aleksander Znamięcki, 24 lipca 1907 r.,
- zimowe – Stanisław Luxemburg i Stanisław Siedlecki, 4 stycznia 1934 r.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 131–133.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.