Śnieżny Mniszek
Śnieżny Mniszek (słow. Snehový mních[1]) – stosunkowo wybitna turnia w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się w ich grani głównej, w północno-wschodniej grani Śnieżnego Szczytu. Od Śnieżnych Czub na zachodzie oddzielają go Śnieżne Wrótka, z kolei na wschodzie graniczy z Baranimi Czubami w masywie Baranich Rogów, oddzielonymi szeroką Śnieżną Przełęczą[2][3].
 Śnieżny Mniszek wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
27 sierpnia 1907 r. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°12′09,3″N 20°11′22,2″E/49,202583 20,189500
| |
Południowe stoki opadają ze Śnieżnego Mniszka do górnego piętra Doliny Pięciu Stawów Spiskich, natomiast północne zbiegają do Śnieżnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej. Śnieżny Mniszek jest wyłączony z ruchu turystycznego. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na niego granią od Śnieżnej Przełęczy. Południowa ściana turni jest bardzo stroma[2].
Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Zygmunt Klemensiewicz i Roman Kordys 27 sierpnia 1907 r.[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Główna grań od zachodu na wschód. [dostęp 2013-07-25].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 137–138.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 76, 405. ISBN 83-01-13184-5.