Po zapowiedzi nieubiegania się o reelekcję Harry’ego Trumana obie główne partie zabiegały o poparcie Dwighta Eisenhowera[1]. Pod względem przekonań politycznych i polityki gospodarczej, generałowi bliżej było do Partii Republikańskiej[1]. O jej nominację ubiegał się także Robert A. Taft, syn byłego prezydenta Williama Tafta[1]. Bossowie partyjni, argumentując że Taft jest izolacjonistą i obojętne mu jest utrzymanie wysokiej pozycji wojskowej Stanów Zjednoczonych na świecie, przekonali Eisenhowera by zgodził się kandydować[1]. 30 maja 1952 generał przekazał zwierzchnictwo sił zbrojnych NATO Matthew Ridgwayowi i wystąpił z wojska[1]. Na konwencji republikanów, odbywającej się w dniach 7-11 lipca w Chicago Eisenhower otrzymał nominację w pierwszym głosowaniu[1]. Kandydatem na wiceprezydenta został Richard Nixon[1]. Wakat w Partii Demokratycznej po ustępującym prezydencie, wykorzystał gubernator Illinois, Adlai Stevenson[2]. Jego współkandydatem został reprezentant stanów Południa John Sparkman[2]. Był to sygnał, że ugrupowanie uporało się z rozłamami, jakie miały miejsce w 1948 roku, z powodu praw obywatelskich[2]. Stevenson popierał ówczesny kierunek polityki zagranicznej i prowadził aktywną kampanię[2]. Jego wykształcenie i zdolności oratorskie pozwoliły mu na zdobycie elektoratu intelektualistów, jednak nie wpłynęło na poparcie klas średnich[2]. Eisenhower prowadził aktywną kampanię, jeżdżąc po kraju i obiecując zakończenie wojny w Korei, a także oskarżając demokratów o zbyt łagodną politykę względem komunizmu[3]. To, w połączeniu z niepopularnością ustępującej administracji Trumana, spowodowała zdecydowane zwycięstwo republikanina[2].
-
Adlai Stevenson
-
John Sparkman
-
Dwight Eisenhower
-
Richard Nixon
Głosowanie powszechne odbyło się 4 listopada 1952[4]. Eisenhower uzyskał 55,1% poparcia, wobec 44,4% dla Stevensona[4]. Ponadto, około 300 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[4]. Frekwencja wyniosła 61,6%[5]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Eisenhower uzyskał 442 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów[6]. Na Stevensona zagłosowało 89 elektorów[6]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Nixon, uzyskując 442 głosy, wobec 89 dla Sparkmana[6].
Dwight Eisenhower został zaprzysiężony 20 stycznia 1953 roku[7].
Adlai Stevenson
John Sparkman
Dwight Eisenhower
Richard Nixon
.jpg)