Robert A. Taft
Robert Alphonso Taft (ur. 8 września 1889 w Cincinnati, zm. 31 lipca 1953 w Nowym Jorku) – amerykański polityk, syn Williama Tafta prezydenta USA. Był przeciw udziałowi USA w II wojnie światowej, potępiał procesy norymberskie i był przeciwny utworzeniu NATO[2].
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Robert Alphonso Taft |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 września 1889[1] |
| Data i miejsce śmierci | |
| senator z Ohio | |
| Okres |
od stycznia 1939 |
| Przynależność polityczna | |
| |
Życiorys
edytujUczęszczał do szkół publicznych w Cincinnati, a także w Manili[3]. W 1910 ukończył studia na Uniwersytecie Yale, a trzy lata później w Harvard Law School[3]. Wkrótce potem został przyjęty do palestry i otworzył prywatną praktykę prawniczą w Cincinnati. W trakcie I wojny światowej pracował w United States Food Administration, a po jej zakończeniu w Amerykańskiej Administracji Pomocy[3]. W latach 1921–26 i 1931–32 zasiadał w legislaturze stanowej Ohio[3]. W 1938 został wybrany do Senatu, z ramienia Partii Republikańskiej[3]. Był krytykiem Nowego Ładu[2] i polityki gospodarczej Franklina Roosevelta, uważając ją za socjalistyczną[1]. Wzywał do zrównoważenia budżetu i mniejszej centralizacji władzy w stolicy kraju. Przed atakiem Japonii na Pearl Harbor był izolacjonistą i antyinterwencjonistą[1]. W 1947 opracował, wraz z Fredem Hartleyem, antyzwiązkowy Labor Management Relations Act, znany jako „ustawa Tafta–Hartleya”[1]. W latach 1940, 1948 i 1952 bezskutecznie ubiegał się o nominację prezydencką swojej partii[3]. Po II wojnie światowej sprzeciwiał się utworzeniu NATO[2], a następnie współpracy Stanów Zjednoczonych z NATO[1]. W izbie wyższej zasiadał do śmierci[1].
Był synem Williama Tafta 27 prezydenta USA[2][1].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Tim Weiner: Szaleństwo i chwała. Wojna polityczna pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Rosją 1945-2020. Poznań: 2022. ISBN 978-83-8188-328-3.