Ulica Solna w Poznaniu
Ulica Solna – dwujezdniowa ulica o długości 2163 metrów[2], w centrum Poznania, pomiędzy Placem Wielkopolskim i Działową, a Alejami Niepodległości[3].
| Centrum | |
.jpg) Skrzyżowanie z Alejami Marcinkowskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Długość |
2163 m[1] |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie Poznania  | |
 52°24′43,9″N 16°55′36,9″E/52,412196 16,926904
| |
Historia
edytuj
Powstała, jako ul. Magazynowa w końcu XVIII wieku, częściowo na terenie przedmieścia Glinki (była wtedy umieszczona na planie miasta autorstwa Davida Gilly’ego)[4]. W okresie zaboru pruskiego przy trakcie znajdowały się magazyny wojskowe i spichlerze (m.in. Królewski Magazyn Zboża i Mąki). Spichlerz z epoki napoleońskiej istniał do II wojny światowej.
W 1899 ulicę podzielono na dwie części, rozdzielone ulicą Młyńską. Odcinek zachodni zachował nazwę Magazynowej (niem. Magazinstrasse), natomiast wschodni nazwano ulicą Seeckta (niem. Seecktstrasse). Polacy żartobliwie nazywali ten fragment Sekciarską. Po 1828 prusacy wznieśli tu okazałe budynki, m.in. gmach Dowództwa V Korpusu Armijnego[5].
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, od 16 czerwca 1919 ulica Magazynowa stała się Solną (od rządowych magazynów solnych, które stały w miejscu gmachu sądowego), natomiast wschodni odcinek uzyskał nazwę Antoniego Babińskiego. Ulica tworzyła dawniej część placu Działowego, gdzie Babiński został stracony przez Niemców. Patronował on swojemu odcinkowi w latach 1919 – 1950. Po 1950 cała ulica zyskała nazwę Solnej[5].
W 1973[6] przebudowano ją (wraz z Wolnicą i Małymi Garbarami) do obecnej, dwupasmowej formy. Spowodowało to nieodwracalne straty w tkance poznańskiego Starego Miasta, m.in. poprzez odcięcie Wzgórza św. Wojciecha (dalszy odcinek odciął też Chwaliszewo i podzielił Ostrów Tumski, co było efektem antykościelnej polityki władz komunistycznych). Wytyczenie tej trasy spowodowało chaos urbanistyczny, dzieląc podwórka, pierzeje i odsłaniając tyły kamienic[4].
W latach 2005–2008 powstał gmach prokuratur, a przy nim, w 2010, odsłonięto pomnik Adwokatów Czerwca ’56[5].
Obiekty
edytujPrzy ul. Solnej znajdują się lub znajdowały m.in. (od zachodu):
- budynek siedziby dawnego powiatu poznańskiego wschodniego,
- hotel Ikar,
- Poznańska Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna 2. Stopnia (zbudowana w 1972[5]),
- Wojewódzki Sztab Wojskowy,
- gmach prokuratur,
- pomnik Adwokatów Czerwca ’56,
- Areszt Śledczy w Poznaniu,
- dom nr 1 (murowany, pierwsza ćwierć XX wieku)[7],
- dawny gmach Dowództwa V Korpusu Armijnego w Poznaniu (zachowana tylko oficyna),
- nieistniejący pomnik Wilhelma I,
- Ogród Jordanowski nr 1.
Galeria
edytuj-
Odcinek przy gmachu prokuratur -
Widok ku zachodowi -
Wojewódzki Sztab Wojskowy
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ Zarząd Dróg Miejskich w Poznaniu: Spis dróg publicznych będących w administracji ZDM Poznań (stan na styczeń 2018) w formacie PDF. zdm.poznan.pl. [dostęp 2018-06-24]. (pol.).
- ↑ ZDM Poznań, Układ podstawowy ulic w Poznaniu [online].
- ↑ Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2021-10-11].
- ↑ a b Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Piotr Libicki (ilustr.), Poznań: Wyd. „Gazeta Handlowa”, 1997, s. 241, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402.
- ↑ a b c d Po fyrtlach Poznania 83 – Ulica Solna | | Po fyrtlach Poznania [online], poznanskiefyrtle.pl [dostęp 2021-10-11].
- ↑ Włodzimierz Łęcki, Poznań. Przewodnik, Zysk i S-ka, Poznań, 2010, s. 193, ISBN 978-83-7506-466-7
- ↑ praca zbiorowa, Poznań. Spis zabytków architektury, Urząd Miasta Poznania, Poznań, 2004, s. 203, ISBN 83-89525--07-0