Ulica Wolnica w Poznaniu
Ulica Wolnica (dawniej: Plac Wroniecki) – dwujezdniowa ulica z wydzielonym torowiskiem tramwajowym i drogą rowerową[1] o długości 338 metrów[2], w centrum Poznania, pomiędzy ulicami Solną na zachodzie, Działową i Świętym Wojciechem na północy, Małymi Garbarami na wschodzie i Placem Wielkopolskim na południu[3].
| Centrum | |
 Widok od zachodu (od lewej: Nowa Synagoga, strażnica pożarowa przy ul. Masztalarskiej i Biblioteka Główna Uniwersytetu Artystycznego) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Długość |
338 m |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°24′40,5″N 16°55′55,8″E/52,411239 16,932168
| |
Historia
edytujUlicę wytrasowano w okresie zaboru pruskiego, około roku 1800, w mniej więcej tym samym czasie, co Solną i Plac Działowy. Początkowo nazywana była Placem Wronieckim ze względu na kierunek, w którym wybiegała (Wronki) oraz bliskość ulicy Wronieckiej i Bramy Wronieckiej. Jej powstanie wiązało się z likwidacją północnej części fortyfikacji miejskich, z których zachowały się fragmenty przy skwerach Wilhelmiego i Dworzaczka. Wolnica miała charakter targowiska stanowiącego przedłużenie targu istniejącego na Placu Sapieżyńskim (obecnie Wielkopolskim). Dominował tu handel mięsem i rybami. Wiosną 1938 doszło tu do protestów sprzedawców tych artykułów, w związku z wydanym zakazem handlu nimi na targowiskach. W południowej części placu istniała infrastruktura dla obsługi wozów i taborów, natomiast w północnej wzniesiono kamienice prywatne i magistrackie. W 1933 doszło tu do komentowanego przez media włamania i rabunku, podczas którego napadnięto i związano służącą. Jak się potem okazało była ona w zmowie z włamywaczami[4].
Zabudowa ulicy mocno ucierpiała w czasie bitwy o Poznań w 1945. Straty w zabudowie dochodziły w przypadku niektórych obiektów do 100%[5].
Obiekty
edytujPrzy Wolnicy znajdują się lub znajdowały m.in. (od zachodu):
- Wydział Architektury Akademii Sztuk Pięknych i Galeria Design UAP[6],
- Plac Wielkopolski z targowiskiem[3],
- restauracja i jadłodajnia Czesława Frankowskiego (nieistniejąca)[4].
10 grudnia 1877 pierwsza dwunastka zawodowych strażaków objęła ufundowaną przez miasto strażnicę przeciwpożarową przy Wolnicy 1 (obecnie przynależy ona adresowo pod ul. Masztalarską)[7].
Zabytki
edytujDo obiektów zabytkowych zlokalizowanych przy ulicy należą domy nr:
- 5/6 (lata 50. XX wieku),
- 7/8 (lata 50. XX wieku),
- 9 (lata 50. XX wieku)[8].
Galeria
edytuj-
Widok w kierunku Placu Wielkopolskiego -
Podcienia północnej pierzei z lat 50. XX wieku -
Brama socrealistycznych kamienic
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ Portal SIP Poznań [online], sip.geopoz.pl [dostęp 2021-10-13].
- ↑ ZDM Poznań, Spis dróg publicznych będących w administracji ZDM Poznań [online].
- ↑ a b Mapy.cz [online], Mapy.cz [dostęp 2021-10-13].
- ↑ a b Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część 2, Kwartet, Poznań, 2006, s. 262-263, ISBN 83-60069-25-5
- ↑ Andrzej Sakson (red.), Andrzej Skarzyński, Raport o stratach wojennych Poznania 1939–1945 [online], s. 114, 181, 195.
- ↑ Miejskie Galerie UAP — UAP Poznań [online], uap.edu.pl [dostęp 2021-10-15].
- ↑ Lucyna Rudzińska, Historia poznańskiej straży pożarnej [online].
- ↑ praca zbiorowa, ''Poznań. Spis zabytków architektury'', Urząd Miasta Poznania, Poznań, 2004, s. 239, ISBN 83-89525--07-0