Ulica św. Filipa w Krakowie

ulica w Krakowie

Ulica św. Filipa – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Kleparzu. Łączy ulicę Długą, z rejonem placu Jana Matejki i ulicy Warszawskiej, biegnąc częściowo w linii północnej pierzei Rynku Kleparskiego[1].

ulica św. Filipa
Stare Miasto
Ilustracja
Widok od Rynku Kleparskiego na wschód, perspektywę zamyka Kościół św. Floriana
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Długość

351 m

Przebieg
0 m ul. Długa
140 m ul. Krótka
230 m Rynek Kleparski
270 m Rynek Kleparski
350 m pl. J. Matejki, ul. Warszawska
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica św. Filipa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica św. Filipa”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica św. Filipa”
Ziemia50°04′06,0″N 19°56′24,0″E/50,068333 19,940000

Historia

edytuj

Ulica została wytyczona w średniowieczu, jako trakt łączący kościół św. Floriana z nieistniejącymi już obecnie kościołem św. Walentego i zabudowaniami szpitala dla trędowatych, które to znajdowały się w rejonie dzisiejszego zbiegu ulic Długiej i Pędzichów. Początkowo była to droga bezimienna, w późniejszym czasie nazywano ją ulicą św. Walentego – nazwę tę po raz pierwszy odnotowuje się w 1499 roku. Od początku XVI wieku ulica nazywana była Krowią, co ma związek z faktem, iż mieszkańcy Kleparza pędzili nią bydło na pastwiska miejskie. Nazwa ulicy św. Filipa używana jest od początku XIX wieku i pochodzi ona od rozebranego w 1801 roku kościoła św. Filipa i Jakuba. Wcześniej tą nazwą określano dawną drogę, prowadzącą od Bramy Sławkowskiej do tegoż kościoła[1].

Zabudowa

edytuj

Pod koniec XVII wieku w rejonie ulicy znajdowały się dwa dworki szlacheckie. W 1755 roku cała okoliczna zabudowa została zniszczona w wyniku pożaru Kleparza. Do 1910 roku w rejonie skrzyżowania ulic św. Filipa i Długiej znajdował się jeden z nielicznych dworków kleparskich, zwany „Na Kwiecińskiem”. Obecna zabudowa ulicy ukształtowała się od lat 70. XIX wieku do ok. 1915 roku. Stanowią ją dwu- i trzypiętrowe kamienice czynszowe, wzniesione w stylu historycznym i modernistycznym[1].

  • ul. św. Filipa 2 (ul. Długa 25) – kamienica, projektował Henryk Lamensdorf, 1912–1915.
  • ul. św. Filipa 3 – kamienica, 1889.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Praca zbiorowa: Encyklopedia Krakowa. Wyd. II. T. 1. Kraków: Biblioteka Kraków i Muzeum Krakowa, 2023, s. 567–568. ISBN 978-83-66334-93-9.

Bibliografia

edytuj