Tomasz Szczepański

Tomasz Szczepański, ps. Barnim Regalica (ur. 11 grudnia 1964 w Szczecinie) – polski historyk, pisarz, publicysta, działacz społeczny, założyciel i przewodniczący Stowarzyszenia na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot”, pracownik Muzeum Katyńskiego. Jeden z liderów polskiego ruchu nacjonalistycznego.

Tomasz Szczepański

Barnim Regalica

Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1964 Szczecin
Zawód, zajęcie	historyk, działacz nacjonalistyczny
Tytuł naukowy	doktor
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Pracodawca	Muzeum Katyńskie
Partia	PPS (1987–1990) KPN (1991–1997) ROP (1998) LPR (2001–2003)
Odznaczenia
Strona internetowa

Życiorys

Absolwent historii na Uniwersytecie Warszawskim (1990). W 2007 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na Uniwersytecie Białostockim.

Działalność polityczną rozpoczął na lewicowej opozycji u schyłku PRL jako członek redakcji pisma „Front Robotniczy” (1984–1986) i organizacji Porozumienie Opozycji Robotniczej (1985–1986), utrzymującej kontakty z trockistowską IV Międzynarodówką. Jako działacz POR był obok Stefana Piekarczyka i Roberta Dymkowskiego autorem programu „Projekt Platformy Porozumienia Opozycji Robotniczej” (1985), który zawierał postulat niezależności Polski od ZSRR. Był członkiem założycielem odrodzonej w 1987 Polskiej Partii Socjalistycznej, w której pozostał do 1990. Od 1987 do 1989 był także członkiem redakcji podziemnego pisma „Międzymorze”. Współzałożyciel i działacz Towarzystwa Pomost. W 1988 kilkukrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany oraz dwukrotnie skazany na karę grzywny przez kolegium do spraw wykroczeń. Pod koniec lat 80. XX wieku zaczął interesować się ruchem Zadruga.

W okresie 1989–1990 działacz bródnowskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Od 1991 działacz Konfederacji Polski Niepodległej, od 1992 roku pracownik jej Biura Poselskiego, a od 1996 roku także członek Rady Politycznej; w 1997 opuścił KPN. W latach 1991–1992 pełnił funkcję referenta w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w okresie 1994–1997 był członkiem Zarządu Komitetu Polska–Czeczenia, w latach 1994–1998 radnym Rady m.st. Warszawy dla dzielnicy Targówek oraz przewodniczącym Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej. W 1998 członek Ruchu Odbudowy Polski, a w latach 2001–2003 Ligi Polskich Rodzin . W kampanii do wyborów prezydenckich w październiku 2000 był z ramienia partii Front Polski Marka Toczka członkiem komitetu gen. Tadeusza Wileckiego, kandydata wystawionego przez Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne i środowisko Macieja i Romana Giertychów. W okresie przedwyborczym, we wrześniu 2000, był przesłuchiwany przez Urząd Ochrony Państwa w związku z procesem wydawcy neonazistowskiego pisma „Zryw. Rewolucyjny Głos Narodowych Socjalistów”. W latach 1997–2008 pracował jako nauczyciel historii, w tym czasie był kilkukrotnie pozbawiany pracy z powodu swoich nacjonalistycznych poglądów; od 2009 pracownik Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie . W 2010 ponownie kandydował do Rady m.st. Warszawy w okręgu nr 7, z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Romualda Szeremietiewa.

Szczepański należy do neopogańskiego związku wyznaniowego Rodzima Wiara, utworzonego w 1995 i kierowanego nieprzerwanie przez Stanisława Potrzebowskiego. Jest redaktorem naczelnym ukazującego się od jesieni 1997 kwartalnika metapolitycznego „Trygław”, przy którym założył w 1998 przy współudziale zadrużanina Andrzeja Wylotka Stowarzyszenie na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot” dla realizacji założeń Rodzimej Wiary na płaszczyźnie metapolitycznej. Szczecińskie struktury Niklota współtworzyli wywodzący się z Rodzimej Wiary i skupieni od połowy lat 90. wokół neonazistowskiego zina „Odala” Mateusz Piskorski (członek Niklota do 2003), Igor D. Górewicz i Marcin Martynowski. Szczepański i Piskorski trafili z grupą członków Niklota wykonujących pozdrowienie hitlerowskie na okładkę magazynu „Wprost” w 2000.

Twórczość

Autor licznych publikacji naukowych i prasowych – publikował w takich tytułach, jak „Magazyn Literacki »Książki«”, „Tygodnik Solidarność”, „Gazeta Polska”, „Najwyższy Czas!”, „Glaukopis”, „Białoruskie Zeszyty Historyczne”, „Myśl Polska”, „Fronda (czasopismo)”; wydawca niszowych pism (m.in. „Warszawianka”, „Trygław”).

W 1998 ogłosił pod pseudonimem Barnim Regalica dwa opowiadania na łamach „Nowej Fantastyki”, przedrukowane następnie wraz z pięcioma innymi w tomie Bunt (1999), reklamowanym jako „zbiór opowiadań w klimatach hate-fiction” i „książka nie tylko dla faszystów”.. Akcja cyklu rozgrywa się w przestrzeni historii alternatywnej, gdzie Polska stała się społeczeństwem wielokulturowym, antyfaszystowskim i kultywującym dziedzictwo żydowskie pod narzuconym w ramach Unii Europejskiej protektoratem niemieckim Arthura Greisera, przeciwko któremu wybucha powstanie połączone z czystką etniczną. Osnową dla opowiadania „Listopad” jest rozporządzenie, które nawiązuje treścią do dekretu szefa SS Heinricha Himmlera wyjmującego spod odpowiedzialności karnej mordowanie Żydów z pobudek patriotycznych. Akt ten wydaje w fikcyjnym świecie opowiadania lider Narodowego Odrodzenia Polski Adam Gmurczyk, a jego przewidzianymi wykonawcami są Polacy. Drugie wydanie tomu, poszerzone, ukazało się nakładem wydawnictwa 3DOM w 2019 z podtytułem Spełnione proroctwo eurokołchozu.

Poglądy

W 2021 był sygnatariuszem przygotowanego przez Narodowe Odrodzenie Polski (NOP) listu otwartego domagającego się uwolnienia Janusza Walusia, skazanego w RPA za zabójstwo lidera Afrykańskiego Kongresu Narodowego motywowane obroną apartheidu. List określił zabójstwo „polityczną świętą egzekucją” w walce o burskie interesy narodowe przeciwko komunizmowi. Kierowane przez Szczepańskiego stowarzyszenie „Niklot” brało udział w demonstracji na rzecz Walusia m.in. w 2014. W 2017 Szczepański oświadczył, że „demontaż apartheidu był błędem” i że Waluś działał w samoobronie: „Zabijanie komunistów jest czymś dobrym. Jeżeli nie będzie się ich likwidować, komuniści będą likwidować nas”. Wcześniej, w 2000, oświadczył, że jako kapral rezerwy „z przyjemnością dowodziłby plutonem egzekucyjnym rozstrzeliwującym Urbana i Michnika”.

Nagrody i odznaczenia

W 2001 roku wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, zaś w 2017 Krzyżem Wolności i Solidarności.

Publikacje

Wybrane publikacje z okresu po 1989 roku:

Wydawnictwa zwarte

• Xiądz Marek. Historya szlachecka, nakład własny, Kaczy Dół (Warszawa) 1991 (wyd. II: 1996)
• Międzymorze. Polityka środkowoeuropejska KPN, Wydawnictwo Polskie Konfederacji Polski Niepodległej, Warszawa 1993
• Ruch anarchistyczny na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego w dobie rewolucji 1905–1907 roku, „Inny Świat”, Mielec 1999 (wstęp Remigiusz Okraska)
• Bunt (jako Barnim Regalica), Konkwista, Biała Podlaska 1999; wyd. II jako Bunt. Spełnione proroctwo eurokołchozu, 3DOM, Częstochowa 2019
• (z Hubertem Dzierzęckim) Robiłem swoją robotę. Rozmowa z mjr. Januszem Brochwicz-Lewińskim „Gryfem”, Strażnik, Warszawa 2006
• Mniejszości narodowe w myśli politycznej opozycji polskiej w latach 1980–1989, Adam Marszałek, Toruń 2008
• (współautor) Niezbędnik narodowca. ABC nowoczesnego nacjonalizmu, red. Konrad Bonisławski i Jakub Siemiątkowski, Capital, Warszawa 2014
• Bakunin w Bautzen, Stowarzyszenie Polsko-Serbołużyckie „Pro Lusatia”, Opole 2017
• (red.) Jerzy Łojek. Historyk niepokorny. Katalog wystawy w Muzeum Katyńskim, Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2017
• (red.) Zdzisław Peszkowski. Harcerz, żołnierz, duchowny, działacz społeczny. Katalog wystawy w Muzeum Katyńskim, Muzeum Katyńskie, Warszawa 2017
• (z Mariuszem Dymkiem) Zadruga. Słownik biograficzny uczestników ruchu zadrużnego w XX wieku, Trygław, Warszawa 2019
• Ofiary zbrodni katyńskiej, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2020
• Funkcjonariusze i pracownicy więziennictwa RP zabici w zbrodni katyńskiej, Centralny Zarząd Służby Więziennej, Warszawa 2024

Artykuły i eseje

• (z Michałem Łapińskim) Czciciele Polski pogańskiej, „Karta” 1996, nr 19, s. 104–117
• Mniejszości narodowe w myśli politycznej narodowo-demokratycznych (endeckich) ugrupowań opozycyjnych 1980–1989, „Mazowieckie Studia Humanistyczne” 11 (2005), s. 55–85
• Mniejszości narodowe w myśli politycznej opozycji antykomunistycznej nurtu niepodległościowego (piłsudczykowskiego) w latach osiemdziesiątych, „Białoruskie Zeszyty Historyczne” 23 (2005), s. 76–96
• Rodzimowierstwo polskie a życie publiczne po 1989 r. Próba szkicu, „Państwo i Społeczeństwo” 8.4 (2008), s. 79–87
• Wyspecjalizowane inicjatywy opozycji na rzecz Wschodu i problematyki narodowościowej w latach 1981–1989, „Mazowieckie Studia Humanistyczne” 12 (2008), s. 93–110
• Ruch zadrużny i rodzimowierczy w PRL w latach 1956–1989, „Państwo i Społeczeństwo” 9.4 (2009), s. 59–77
• Działalność polityczna Bolesława (Bernarda) Tejkowskiego do roku 1989, [w:] Religia, polityka, naród. Studia nad współczesną myślą polityczną, red. Rafał Łętocha, Kraków 2010, s. 298−324
• (z Rafałem Łętochą, Lucyną Kulińską, Arturem Zawiszą, Ireneuszem Fryszkowskim, Arkadiuszem Mellerem, Wojciechem Wierzejskim i Robertem Winnickim) Epigoni, uzurpatorzy, spadkobiercy, kontynuatorzy. Idea narodowa w Polsce po 1989 roku, „Polityka Narodowa” 6 (2010), s. 11–33
• (z Mateuszem Piskorskim, Krzysztofem Wołodźką i Jarosławem Tomasiewiczem) Z lewicą o lewicy, „Polityka Narodowa” 8 (2011), s. 7–31
• (z Janem Engelgardem i Tomaszem Rolą) Kwestia wschodnia, „Polityka Narodowa” 9 (2011), s. 156–170
• Bolesław Weszczak i grupa „Leśni”. Przyczynek do dziejów antykomunistycznego oporu społecznego w Łodzi, „Państwo i Społeczeństwo” 13.4 (2013), s. 55–65
• Środowisko zwolenników ruchu Zadruga w Łodzi 1938–1949, „Rocznik Łódzki” 63 (2015), s. 197–206

Bibliografia

• WojsławW. Brożyna WojsławW., Rodzima Wiara. Podsumowanie 25 lat działalności związku wyznaniowego w Polsce [online], 2021, s. 1–19 .
• TomaszT. Kosiński TomaszT., Metapolityka polskich nazi-pogan. Część III: „Drużyna” Igora D. Górewicza (Bolesław Tejkowski, Stanisław Potrzebowski, Tomasz Szczepański, Mateusz Piskorski, Marcin Martynowski) [online], 2023, s. 1–31 .
• WłodzimierzW. Domagalski WłodzimierzW., Tomasz Szczepański [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2016-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-21] .
• ZbigniewZ. Judycki ZbigniewZ., TadeuszT. Skoczek TadeuszT., Mazowieccy muzealnicy. Słownik biograficzny, Warszawa 2015 .
• MarcinM. Kornak MarcinM., Brunatna księga 1987–2009, Warszawa: Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, 2009 .
• RafałR. Pankowski RafałR., Podpis posła ze swastyką. Jak z neonazisty zostać posłem Samoobrony, „Nigdy Więcej” (15), 2006 .
• TomaszT. Sikorski TomaszT., „Porozumienie Opozycji Robotniczej – Porozumienie Prasowe Opozycji Robotniczej” (1985–1986). Zapomniana karta z dziejów polskiej radykalnej lewicy, [w:] E.E. Krasucki, T.T. Sikorski, A.A. Wątor (red.), Polska lewica XIX–XXI wiek. Koncepcje–ludzie–działalność, t. 2, Wrocław 2012 .
• „Międzymorze” – pismo sekcji wschodniej Polskiej Partii Socjalistycznej (1987–1989). Zapomniana historia, „Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne” (41), 2014 .???