Stefan Kozłowski (1897–1940)
Stefan Kozłowski[a] (ur. 16 stycznia[b] 1897 w Kijowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[4].
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
III powstanie śląskie |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 16 stycznia 1897 w Kijowie, w rodzinie Ludwika i Marii z Andruszewiczów[5]. Członek POW. Uczestnik wojny 1920 i III powstania śląskiego[6].
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1604. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 40 pułk piechoty[7]. Później został przeniesiony do 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie[1][8]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 264. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W 1928 jako oficer nadetatowy 75 pp przydzielony był do Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Łobzowie[10][11]. Z dniem 15 lipca 1932 został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu[12]. W 1934 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[13]. W marcu 1939 pełnił służbę w pułku KOP „Głębokie” na stanowisku adiutanta[14].
W kampanii wrześniowej walczył w 3 pułku piechoty KOP jako I adiutant, wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru z 1.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[15]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji bez daty. Przy szczątkach znaleziono wizytówki[16][17]. Figuruje na liście AM-168-60[18] i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-3-060[17]. Nazwisko Kozłowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 060) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 95 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 97 z 1943. W Archiwum Robla nazwisko Kozłowskiego znajduje się: w pakiecie 0211-03 w kalendarzyku z niedatowaną listą nazwisk oficerów,(znaleziony przy szczątkach ppor. rez. Tadeusz Bołdoka); w pakiecie 25-01 jest wymieniony bez imienia, z określeniem stopnia i podaniem adresu, Wilno - Piaski 10 (notatki ołówkiem na certyfikacie MSWojsk. znalezionym przy mjr. Józefie Kiczko).
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[19]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych[6]
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy[6]
- Medal Niepodległości – 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[20][21][5][22][23]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[24]
Zobacz też
edytujUwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 435.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 34.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 35.
- ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 144.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-09-15]..
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 303.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 99.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 378.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 129.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 139, 219.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 60, 435, wykazany jako oficer pozostający w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty MSWojsk..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 419.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 277.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 925.
- ↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 400.
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 168.
- ↑ a b Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 167.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 285.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-07].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-07].
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.