Rezerwat przyrody Góra Miłek
Rezerwat przyrody Góra Miłek – leśny rezerwat przyrody w Wojcieszowie, w powiecie złotoryjskim, w województwie dolnośląskim[1].
 Widok na Górę Miłek | |
| rezerwat leśny | |
| Typ | |
|---|---|
| Podtyp |
zbiorowisk leśnych[1] |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1994 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
141,35 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie Wojcieszowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego  | |
 50°56′14″N 15°56′19″E/50,937222 15,938611
| |
Położony jest w Sudetach Zachodnich, na obszarze Wschodniego Grzbietu Gór Kaczawskich, w jego zachodniej części. Obejmuje prawie całe wzniesienie Miłek nad Wojcieszowem Górnym.
Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 26 stycznia 1994 roku (M.P. z 1994 r. nr 16, poz. 115). Zajmuje powierzchnię 141,35 ha (akt powołujący podawał 141,39 ha).
Według aktu powołującego, celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych charakterystycznego dla Sudetów fragmentu regla dolnego na podłożu wapiennym wraz z występującymi tu naturalnymi zespołami roślinnymi (rośliny wapieniolubne i kserotermiczne) i bogatą fauną bezkręgowców (ślimaki, pająki i inne).
Obszar rezerwatu zbudowany jest ze staropaleozoicznych skał metamorficznych – zieleńców i łupków zieleńcowych, fyllitów, łupków albitowo-serycytowych i kwarcowo-serycytowych, marmurów (wapieni krystalicznych) oraz keratofirów i porfiroidów (skał metamorficznych pochodzenia wulkanicznego), należących do metamorfiku kaczawskiego. Największe rozprzestrzenienie mają wapienie krystaliczne, budujące najwyższe wzniesienia, zaś nieco mniejsze – zieleńce. Pozostałe skały mają podrzędne znaczenie. Na zboczach występują skałki, bloki skalne, rumosze skalne i gliny zboczowe[2].
Na obszarze rezerwatu opisano następujące zbiorowiska roślinne – dominuje zespół żyznej buczyny sudeckiej – Dentario enneaphylli-Fagetum oraz sudecka buczyna storczykowa Fagus sylvatica-Hypericum maculatum ponadto na niewielkich powierzchniach występują: łęg podgórski – Carici remotae-Fraxinetum, zespół łąki rajgrasowej – Arrhenatheretum elatioris, zespół zanokcicy skalnej i murowej – Asplenietum trichomano-rutae-murariae, zespół murawy kserotermicznej – Festucetum pallentis oraz zastępcze zbiorowiska leśne, które zajmują powierzchnię ok. 40 ha[3][4].
W lesie występują dorodne buki oraz świerki, sosny, modrzewie, dęby, klony, jawory, brzozy i jarzębiny. W runie leśnym występują m.in. wawrzynek wilczełyko, lilia złotogłów, śnieżyczka przebiśnieg, przylaszczka, pierwiosnek, miesiącznica trwała, żankiel zwyczajny, marzanka wonna, kopytnik pospolity, storczyki, takie jak obuwik pospolity, buławnik wielkokwiatowy i buławnik mieczolistny, listera jajowata, kruszczyk szerokolistny, kukułka bzowa (od dawna nienotowana), kukułka szerokolistna, kukułka Fuchsa, podkolan biały, gnieźnik leśny. Na terenie rezerwatu występuje cyklamen purpurowy, dla którego góra Miłek jest jedynym obszarem występowania w kraju. Rośnie tu bardzo rzadka w Polsce zaraza bladokwiatowa[3].
Z obszaru rezerwatu notowano też rzadkie grzyby: 3 gatunki gwiazdoszy, borowik szatański i muchomor szyszkowaty[5][3].
Obserwowano tu 38 gatunków śluzowców, 36 gatunków porostów naskalnych, 83 gatunki mchów[3].
Rezerwat nie posiada planu ochrony, obowiązują za to zadania ochronne, z których wynika, że obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[1][6].
W 2015 roku otworzono ścieżkę dydaktyczną o długości około 4 km, ciągnącą się wzdłuż granic rezerwatu oraz zahaczającą o nieczynny kamieniołom (będący poza terenem chronionym)[7].
-
Buczyna w rezerwacie -
Skała na szczycie Cisowiec -
Cyklamen purpurowy -
Buławnik mieczolistny
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Rezerwat przyrody Góra Miłek. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-09-24].
- ↑ S. Cwojdziński, W. Kozdrój: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów, skala 1:25 000, ark. Wojcieszów, Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa 1995
- ↑ a b c d Witold Berdowski: Flora i roślinność rezerwatu przyrody "Góra Miłek" w Górach Kaczawskich, Przyroda Sudetów Zachodnich, t. 4, Jelenia Góra 2001, s. 19-27, ISSN 1508-6135
- ↑ Buczyny storczykowe [online], przyrodniczo.pl [dostęp 2018-02-22] (pol.).
- ↑ Czesław Narkiewicz: Borowik szatański (Boletus satanas) i muchomor szyszkowaty (Amanita strobiliformis) w rezerwacie "Góra Miłek" w Górach Kaczawskich, Przyroda Sudetów Zachodnich, t. 3, Jelenia Góra 2000, s. 69-72, ISSN 1508-6135
- ↑ Zarządzenie Nr 8.2017 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 24 marca 2017 r., w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Góra Miłek”. [dostęp 2019-05-08].
- ↑ Regionalna Dyrekcja Ochrony we Wrocławiu: Zarządzenie Nr. 3. [dostęp 2015-07-13].
Linki zewnętrzne
edytuj- Opis rezerwatu na przyrodniczo.pl
- Opis rezerwatu na luzak.biz
- Rezerwat przyrody GÓRA MIŁEK. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych we Wrocławiu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- praca zbiorowa: Rezerwaty przyrody województwa dolnośląskiego. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska we Wrocławiu, 2017, s. 38–40. ISBN 978-83-64233-26-5.