Proustyt
Proustyt (prustyt) – minerał z gromady siarkosoli. Jest kruszcem srebra. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy |
prustyt |
---|---|
Skład chemiczny |
arsenowa sól srebra Ag3AsS3 |
Twardość w skali Mohsa |
2-2,5 |
Przełam |
nierówny, muszlowy |
Łupliwość |
wyraźna według ścian romboedru |
Układ krystalograficzny |
trygonalny |
Właściwości mechaniczne |
kruchy |
Gęstość |
5,57-5,64 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
czerwona w odcieniach (cynobrowy) |
Rysa |
czerwona w odcieniach |
Połysk |
diamentowy, półmetaliczny, w skupieniach ziemistych matowy |
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego chemika Josepha Prousta (1754-1826).
Charakterystyka
edytujWłaściwości
edytujZazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym (przyjmują postać słupa o podstawie trójkąta), romboedru, lub skalenoedru. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, dendrycznych, w formie wypryśnięć, nalotów lub impregnacji[1], Jest izostrukturalny z pirargyrytem (Ag3SbS3). Jest kruchy, przezroczysty. Rozpuszcza się w kwasie azotowym, łatwo topliwy[1]. Często zawiera domieszki antymonu. Pod wpływem światła ciemnieje i staje się nieprzezroczysty[2].
Występowanie
edytujSkładnik utworów hydrotermalnych i żył kruszcowych. Współwystępuje z argentytem, pirargyrytem, stephanitem, polibazytem, arsenem, akantytem, barytem, tetraedrytem, chlorargyrytem, srebrem rodzimym, kalcytem[3][2].
Miejsca występowania:
- Na świecie: Chile, Francja, Meksyk, Niemcy, Kanada, USA, Brazylia, Rosja, Włochy, Czechy, Peru, Maroko[1].
- W Polsce: został znaleziony na Dolnym Śląsku w Ciechanowicach, Miedziance k. Janowic Wielkich[2], Kowarach (Rudawy Janowickie), w okolicach Bolkowa (Góry Kaczawskie), a także w Boguszowie-Gorcach koło Wałbrzycha.
Zastosowanie
edytuj- źródło otrzymywania srebra – ponad 65% Ag,
- atrakcyjny dla kolekcjonerów,
- czasami wykorzystywany do wyrobu biżuterii.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Jan Parafiniuk , ATLAS MINERAŁÓW, Multico Oficyna Wydawnicza, 2019, s. 90, ISBN 978-83-7073-845-7 .
- ↑ a b c Eligiusz Szełęg , MINERAŁY I SKAŁY POLSKI, Multico Oficyna Wydawnicza, 2023, s. 70, ISBN 978-83-7763-668-8 .
- ↑ Rupert Hochleitner , Minerały, kamienie szlachetne, skały, Multico Oficyna Wydawnicza, 15 kwietnia 2022, s. 32, ISBN 978-83-7073-816-7 .
Bibliografia
edytuj- Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geolog. 1965
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003