Polibazytminerał z gromady siarkosoli. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Polibazyt
Ilustracja
Polibazyt z kopalni Husky, Elsa, Jukon, Kanada
(3,0 x 2,2 x 1,3 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

antymonowa siarkosól srebra i miedzi
(Ag,Cu)16Sb2S11

Twardość w skali Mohsa

2-3

Przełam

nierówny

Łupliwość

niewyraźna

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość

6,27-6,33 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

żelazistoczarna

Rysa

czerwonoczarna

Połysk

metaliczny, diamentowy

Nazwa pochodzi od gr. poly = wiele i basis = podstawa.

Charakterystyka

edytuj

Właściwości

edytuj

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, rzadziej słupkowym o pseudoheksagonalnych zarysach. Na ścianach kryształów występują charakterystyczne zbrużdżenia (trójkątne). Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, tworzy też naloty, naskorupienia i impregnacje. Jest miękki, nieprzezroczysty, Często zawiera żelazo, arsen.

Występowanie

edytuj

Składnik utworów hydrotermalnych i żył kruszcowych. Współwystępuje ze srebrem rodzimym, stephanitem, stromeyerytem, proustytem, bornitem, argentytem, tetraedrytem.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: został znaleziony w Rudawach Janowickich w okolicach Ciechanowic.

Zastosowanie

edytuj
  • ruda srebra – 69,5% Ag,
  • jest ceniony przez kolekcjonerów.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG „Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993
  • O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003

Linki zewnętrzne

edytuj