Mieczysław Grabiński
Mieczysław Grabiński (ur. 28 maja 1893 w Wieluniu, zm. 6 maja 1960 w Londynie) – polski urzędnik konsularny i dyplomata.
 Mieczysław Grabiński – konsul w Czerniowcach | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 maja 1960 |
| Kierownik Konsulatu RP w Czerniowcach | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Wiedniu | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Stefan Lalicki |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Monachium | |
| Okres |
od 1939 |
| Poprzednik | |
| Konsul Generalny RP w Zagrzebiu | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Wiktor Pol |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytujSyn Kazimierza i Kazimiery. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Wieluniu, następnie do gimnazjum w Kaliszu (–1912). W tym też okresie należał do młodzieżowej organizacji niepodległościowej „Zarzewie”; był więziony. W okresie I wojny światowej żołnierz POW, legionista od 1914, w 1917 uzyskał dyplom Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. W 1919 wstąpił do polskiej służby zagranicznej, kolejno będąc zatrudniony – w Biurze Prac Kongresowych MSZ (1919), pełniąc funkcję sekretarza w konsulatach – w Odessie (1919–1920) i Królewcu (1920), pom. referatu/ref. w departamencie administracyjnym MSZ (1920–1921), sekretarz w wydziale konsularnym w poselstwie w Moskwie (1921–1924), referenta w MSZ (1924–1925), wicekonsula w poselstwie w Belgradzie (1925–1926), wicekonsula w konsulacie generalnym w Zagrzebiu (1926–1928), radcy w komisariacie generalnym w Gdańsku (1928–1929), w MSZ (1929), konsula/kierownika urzędu w konsulacie w Czerniowcach (1929–1933), radcy ministra/kier. ref./zast. naczelnika/zast. p.o. dyrektora biura personalnego MSZ (1933–1935), konsula generalnego w konsulacie w Wiedniu (1935–1939), kons. gen. w konsulatach generalnych – w Monachium (1939) i Zagrzebiu (1939–1941). Aresztowany 14 kwietnia 1941 przez chorwackich ustaszów i wydany gestapo, więziony (1941–1945) m.in. w więzieniach – w Grazu i w pałacu Wittelsbachów w Monachium, spędził kilka lat w obozie koncentracyjnym w Dachau.
Po II wojnie światowej m.in. delegat MSZ na amerykańską strefę okupacyjną w Niemczech (1945–1949), prezes Polskiego Związku b. Więźniów Politycznych Obozów Koncentracyjnych oraz prezes Międzynarodowego Komitetu Uchodźców Politycznych w Niemczech, członek Instytutu Badań Spraw Międzynarodowych w Londynie (–1950), IV Rady Narodowej RP na uchodźstwie, Tymczasowej Rady Jedności Narodowej, Ligi Niepodległości Polski, Instytutu Marszałka Józefa Piłsudskiego, prezes Stowarzyszenia Pracowników Polskiej Służby Zagranicznej. Był też członkiem zespołu redakcyjnego wydawnictwa „Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r.” (1954), pozostawił po sobie rękopis wspomnień pt. Wieluń na przełomie wieków.
Pochowany na cmentarzu Putney Vale (Putney Vale Cemetery) w Londynie[1].
Życie prywatne
edytujBył mężem Wandy (1901–1995), córki Aleksandra Januszkiewicza, rektora Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Miał dwoje dzieci: Hannę i Jerzego.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[2]
- Złoty Krzyż Zasługi (7 listopada 1929)[3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
- Krzyż Oficerski Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)
Publikacje własne
edytuj- Dyplomacja w Dachau, 1946, 2007.
Przypisy
edytuj- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352) „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi (M.P. z 1929 r. nr 267, poz. 621) „za zasługi na polu organizacyjno-społecznem wśród kolonji polskiej w Gdańsku”.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 192. [dostęp 2022-04-27].
- Jacek Piotrowski (opr.): Dzienniki czynności Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza : 1939–1947, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego Wrocław 2004, (Acta Universitatis Wratislaviensis; 2687), ISBN 83-229-2566-2, s. 492.
- Wojciech Skóra: Początki działalności konsulatu polskiego w Czerniowcach (1919–1920), [w:] Istoriko-politicni problemi sucasnogo svitu: zbirnik naukovich statej, Ministerstvo Osviti i Nauki Ukraini Cernivec'kij Nacional'nij Universitet imeni Jurija Fed'kovica Cernivci 2008, T. 17–18, s. 143–149.
- Tadeusz Olejnik: Leksykon Miasta Wielunia, Wieluńskie Towarzystwo Naukowe Wieluń 2007.