Henryk Woroniecki
Henryk Jeremi Wincenty Woroniecki, także Woroniecki-Korybut, pseud. Gryf, Bolesław Gryficz, J. Gedyminowicz (ur. 16 grudnia 1891 w Warszawie, zm. 29 czerwca 1942 w obozie koncentracyjnym Auschwitz[1]) – polski urzędnik państwowy i konsularny, dyplomata, oraz publicysta.
 Korybut | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
29 czerwca 1942 |
| Ojciec |
Włodzimierz Ezechiel Woroniecki |
| Matka |
Maria Leonia Epstein |
| Żona |
Jadwiga Liedtkie |
| Dzieci |
Teresa Woroniecka |
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 czerwca 1942 |
| Kierownik Konsulatu RP w Olsztynie | |
| Okres |
od 1920 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul RP w Czerniowcach | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Jan Rzewuski |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujBył synem Włodzimierza Ezechiela Woronieckiego (1859–1935) i Marii Leonii Epstein (ur. 1871)[2]. Ukończył Gimnazjum im. gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie w 1911, następnie studiował za granicą: odbył wyższe studia handlowe w Liège oraz studia socjologiczne na wydziale społecznym Uniwersytetu w Lozannie (dyplom licencjacki w 1915). W czasie nauki, w tym w okresie zagranicznych studiów, udzielał się w polskim ruchu na rzecz odzyskania niepodległości (należał m.in. do organizacji „Zet”, „Zarzewia”, Legii Niepodległościowej, Drużyn Strzeleckich w Liège)[3].
W 1919 został urzędnikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Od 1 maja 1920 pełnił funkcję zastępcy konsula w Olsztynie, gdzie jego praca przypadła na napięty okres przedplebiscytowy. W związku z działaniami zwolenników strony pruskiej, w tym terroryzowaniem polskich aktywistów, kilkakrotnie składał protesty w Komisji Alianckiej. Funkcję wicekonsula pełnił do 9 czerwca 1920, a już po plebiscycie przez kilka miesięcy kierował Konsulatem Generalnym RP w Olsztynie (od 1 sierpnia do 11 października 1920)[4]. Powrócił następnie do Warszawy, gdzie był od czerwca 1922 starszym referentem w Kancelarii Cywilnej Naczelnika Państwa. W kolejnych latach był m.in. konsulem w Królewcu, sekretarzem poselstwa w Sztokholmie (od sierpnia 1927), konsulem w Czerniowcach (1928-1929), radcą Ministerstwa Spraw Zagranicznych (od września 1929). Od stycznia 1932 pozostawał w stanie nieczynnym[3].
Ogłosił szereg artykułów w prasie i czasopismach polskich i zagranicznych, posługując się pseudonimami Gryf, Bolesław Gryficz, J. Gedyminowicz i innymi. Publikował na łamach m.in. „La Guerre Mondiale” (Genewa), „Polish Review” (Londyn), „Tribune de Lausanne”, „Wieku XX”, „Epoki”, „Kuriera Poznańskiego”, „Polski Zachodniej”, „Przełomu”, „Myśli i Czynu”[3]. W niektórych publikacjach nawiązywał do swojej pracy z czasu plebiscytu na Warmii i Mazurach (Plebiscyt wschodniopruski i jego skutki, „Polska Zachodnia”, styczeń 1926; Wspomnienia z plebiscytu w Prusach Wschodnich, „Niepodległość”, 1938, tom 3)[4].
W czasie II wojny światowej aresztowany przez hitlerowców, był więziony na Pawiaku, skąd wywieziony został do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tadeusz Oracki podaje, że nastąpiło to 17 czerwca 1942 roku[4], natomiast informacja archiwalna Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau wskazuje na datę 18 kwietnia 1942 roku[5]. Został zarejestrowany pod numerem 31348[5]. W obozie tym został zamordowany[4].
Został odznaczony Medalem Niepodległości, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3] i szwedzkim krzyż kawalerskim Orderu Gwiazdy Polarnej (1928)[6]
Był żonaty z Jadwigą Liedtkie (1890–1973), z którą miał córkę Teresę (1917–1995) i syna Andrzeja (1920–1942)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Henryk Jeremi Wincenty Woroniecki
- ↑ a b Henryk Jeremi ks. Woroniecki h. Korybut. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2014-07-23].
- ↑ a b c d Czy wiesz kto to jest ? (pod ogólną redakcją Stanisława Łozy), Warszawa 1938, s. 817.
- ↑ a b c d Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983, s. 336.
- ↑ a b Woroniecki, Korybut. base.auschwitz.org. [dostęp 2020-03-22].
- ↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 151
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Oracki: Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Warszawa 1983
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, Reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe Warszawa 1984
- Wojciech Skóra: Rekrutacja kadr do służby konsularnej w Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1939), [w:] Nadzieje, złudzenia, rzeczywistość, Studia z historii Polski XX wieku, Gorzów Wielkopolski 2004, s. 79-102