Mark Webber

australijski kierowca Formuły 1

Mark Alan Webber (ur. 27 sierpnia 1976 w Queanbeyan) – australijski kierowca wyścigowy. W latach 2002–2013 startował w Formule 1, gdzie trzykrotnie kończył sezon na trzeciej pozycji (2010, 2011, 2013).

Mark Webber
Ilustracja
Mark Webber podczas testów w Barcelonie 2012
Imię i nazwisko

Mark Alan Webber

Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1976
Queanbeyan

Sezon 2015
Seria

FIA World Endurance Championship

Zespół

Porsche Team

Partnerzy

Brendon Hartley
Neel Jani
Marc Lieb
Romain Dumas
Timo Bernhard

Sukcesy

1998: srebro FIA GT
2000: brąz Formuła 3000
2001: srebro Formuła 3000
2010: brąz Formuła 1
2011: brąz Formuła 1
2013: brąz Formuła 1
2015: srebro 24h Le Mans

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Początki kariery

edytuj

Webber wcześnie rozpoczął karierę sportową. Swoje dzieciństwo spędził jako chłopiec od piłek w pierwszoligowym zespole rugby, Canberra Raiders. Karierę w sportach samochodowych rozpoczął od kartingu. Sukcesy w ojczystym kraju pomogły mu awansować do Formuły Ford, gdzie odniósł kilka zwycięstw, wliczając wygraną w Adelaide w 1995 i trzecie miejsce na festiwalu Duckhams Formula Ford Festival w Brands Hatch, podczas jego międzynarodowego debiutu.

Jego potencjał został zauważony przez lidera Formuły Ford, Van Diemena i został on zatrudniony na sezon 1996. Ale stało się to dopiero po jego wygranej w inauguracyjnym Grand Prix Melbourne w Formule Holden.

Jego pierwszy sezon w europejskich wyścigach ukończył na drugim miejscu w Brytyjskiej Formule Ford, wygrywając czterokrotnie. Zwyciężył także w prestiżowym Duckhams Formula Ford Festival, dołączając do grona jego zwycięzców: Johnny'ego Herberta, Eddiego Irvine'a, Jana Magnussena i Jensona Buttona.

Dzień po sukcesie na festiwalu Webber przeszedł pomyślnie testy dla zespołu Alan Docking Racing, startującego w Formule 3. W zespole tym spędził cały sezon 1997. Wygrał swój czwarty w karierze wyścig w F3 na torze Brands Hatch i w klasyfikacji zajął czwartą pozycję. Zajął także trzecią pozycję w Marlboro Masters i czwartą w Grand Prix Makau.

Jego sukcesy w Formule 3 doprowadziły do podpisania kontraktu z AMG i występach w FIA GT Championship w 1998 roku. Webber był partnerem obrońcy tytułu Bernda Schneidera, pomagając mu w odniesieniu pięciu wygranych, nie zdobyli jednak tytułu przegrywając o osiem sekund na torze Laguna Seca w Kalifornii.

Kontynuując współpracę z AMG, Webber rozpoczął sezon 1999 jako główny kierowca swojego zespołu i z własnym samochodem. Program wyścigów zespołu w tym sezonie został zredukowany i obejmował wyścig 24 Godziny Le Mans i wybrane eliminacje serii American Le Mans Series. Program został przerwany po spektakularnym locie i obrotach w powietrzu samochodu Webbera podczas czwartkowych treningów do wyścigu w Le Mans. Bolid został odbudowany do wyścigu, lecz Webber podczas sesji rozgrzewkowej rozbił się w taki sam sposób. Z obydwu wypadków udało mu się ujść bez większych obrażeń. Pięć godzin po tym zdarzeniu, podczas wyścigu, jego partner z zespołu, Peter Dumbreck doświadczył identycznego zdarzenia. Cały program Mercedesa został zawieszony, a samochody już nigdy nie wystartowały.

Webber wrócił do wyścigów bolidów o otwartym nadwoziu. Został przedstawiony swojemu rodakowi, Paulowi Stoddartowi przez Eddiego Jordana i rozpoczął pracę dla zespołu European Arrows Formula Racing w Mistrzostwach Formuły 3000. Pomimo braku doświadczenia szybko objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej, a ostatecznie zajął trzecią pozycję. Został tym samym najwyżej sklasyfikowanym debiutantem sezonu 2000.

Formuła 1

edytuj
 
Mark Webber w bolidzie Minardi PS02 podczas Grand Prix Francji w 2002 roku
 
Mark Webber w bolidzie Jaguar R5 podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 2004 roku
 
Mark Webber w bolidzie Red Bull RB6 podczas Grand Prix Malezji w 2010 roku

Po odrzuceniu kontraktu z zespołem Arrows w lipcu 2000, Webber wziął udział w trzydniowych testach zespołu Benetton na torze Estoril. Okazał się lepszy od Giancarlo Fisichelli i Ralfa Schumachera. Jego osiągi zapewniły mu posadę oficjalnego kierowcy testowego w zespole w sezonie 2001. W tym samym roku został wicemistrzem w Międzynarodowej Formule 3000 w zespole Super Nova Racing.

W sezonie 2002 rozpoczął pracę dla zespołu Paula Stoddarta, Minardi. Pomimo bardzo słabego bolidu został najlepszym debiutantem sezonu. W jego debiutanckim Grand Prix, w rodzinnej Australii, zajął piątą pozycję, zdobywając dla Minardi pierwsze punkty od sezonu 1999. Stał się tym samym jednym z czterech australijskich kierowców, którzy zdobyli punkty w Formule 1. W każdym wyścigu podczas kwalifikacji okazywał się lepszy od swoich partnerów z zespołu, Alexa Yoonga i Anthony'ego Davidsona.

W sezonie 2003 został głównym kierowcą zespołu Jaguar Racing. Zdobył dla zespołu 17 z 18 zgromadzonych przez nią punktów i zajął dziewiątą pozycję w klasyfikacji generalnej kierowców. Do pierwszych wyścigów sezonu 2004 zakwalifikował się na szóstej i drugiej pozycji, nie zdołał ich jednak ukończyć. Ostatecznie uplasował się na trzynastej pozycji w klasyfikacji z siedmioma zdobytymi punktami.

W sezonie 2005 został kierowcą zespołu Williams F1, jego partnerem został Nick Heidfeld. Jego debiut w zespołu, który przypadł na Grand Prix Australii był udany, zajął 5 pozycję. W dalszej części sezonu Webbera w Grand Prix Monako zajął trzecie miejsce, co było jego pierwszym podium w karierze. Ostatecznie zajął jednak dziesiąte miejsce w klasyfikacji końcowej będąc przed swoim zespołowym partnerem Nickiem Heidfeldem, który doznał kontuzji. W kolejnym roku ponownie reprezentował barwy zespołu Williams. Tym razem jego partnerem był debiutant Nico Rosberg. Australijczykowi udało się zdobyć siedem punktów. Głównym tego powodem były zawodne silniki Coswortha. Sezon ukończył na czternastej pozycji w klasyfikacji generalnej.

Od sezonu 2007 reprezentuje barwy zespołu Red Bull Racing. Debiutancki rok w austriackim zespole osiągnął trzecie miejsce podczas Grand Prix Europy oraz dodatkowe cztery punkty dały mu dwunaste miejsce na koniec sezonu, został jednak pokonany przez zespołowego partnera, Davida Coultharda. W drugim roku startów w Red Bull Racing był lepszy od Brytyjczyka, który wdawał się w różne kolizje. Red Bull w tym sezonie w klasyfikacji generalnej został wyprzedzony przez siostrzaną ekipę Scuderia Toro Rosso. Ostatecznie 21 punktów dało mu jedenastą pozycję w klasyfikacji generalnej. 3 lipca 2008 ogłoszono, iż Mark Webber będzie kierowcą tego zespołu również w sezonie 2009 mając za partnera Sebastiana Vettela, który zastąpił odchodzącego na sportową emeryturę Davida Coultharda[1]. Podczas Grand Prix Niemiec 2009 zdobył swoje pierwsze Pole Position w Formule 1 i odniósł pierwsze zwycięstwo. Wygrał także przedostatni wyścig sezonu, Grand Prix Brazylii.

W sezonie 2010 kontynuował starty w Red Bull Racing z Sebastianem Vettelem. Na torze Sepang startował z pole position, ale wyścig ukończył na drugiej pozycji po tym, jak został wyprzedzony przez Vettela na starcie. W Hiszpanii zdobył pole position i wygrał wyścig. Odniósł także zwycięstwo w prestiżowym Grand Prix Monako. Na torze Istanbul Park w Turcji wywalczył kolejne pole position, i prowadził w wyścigu, Vettel zaczął go doganiać. Spróbował ataku za zakrętem 11. Wcisnął się po wewnętrznej, po czym próbował zejść na zewnętrzną stronę toru. Bolidy zderzyły się, Vettel nie ukończył wyścigu, a Webber po wymianie skrzydła dojechał na trzeciej pozycji obejmując prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Na wyścig na Silverstone Red Bull Racing przygotował dwa nowe skrzydła do swoich bolidów. Podczas treningu mocowanie przedniego skrzydła w bolidzie Vettela uległo uszkodzeniu, i skrzydło zostało zniszczone. Zespół zdecydował zamontować w bolidzie młodego Niemca skrzydło z bolidu Webbera, który dostał starą wersję skrzydła. W kwalifikacjach był drugi, za Vettelem, na starcie wyprzedził Niemca i odniósł zwycięstwo po kontrowersjach związanych z przednim skrzydłem. Na Hungaroringu startował z drugiej pozycji, którą utrzymał na starcie, wygrał wyścig.

Pod koniec 2010 roku dzięki dyskwalifikacji Andy'ego Priaulxa, Mark Webber otrzymał prestiżową nagrodę BRDC Gold Star 2010[2].

27 czerwca 2013 roku ogłosił zakończenie kariery w Formule 1 oraz dołączenie do zespołu Porsche w serii World Endurance Championship[3].

Wyniki

edytuj

Stan: 24 listopada 2013

Formuła 1

edytuj
Sezon Zespół Samochód Pozycje startowe / w wyścigach
Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
2002                                  
  Minardi   Minardi
PS02
18 21 20 19 20 21 19 21 20 20 18 21 19 19 19 18 19
  Asiatech
AT02 3.0 V10
05 989NU 11 11 992NW 12 11 11 15 989NU 08 989NU 16 989NU 989NU 989NU 10
2003                                
  Jaguar Racing   Jaguar
R4
14 16 03 05 12 17 09 06 11 09 11 11 03 11 14 06
  Cosworth
CR-5 3.0 V10
989NU 990NS 9† 989NU 07 07 989NU 07 06 06 14 11† 06 07 989NU 11
2004                                    
  Jaguar Racing   Jaguar
R5
06 02 14 08 09 12 14 14 10 12 10 12 11 07 12 12 03 12
  Cosworth
CR-6 3.0 V10
989NU 989NU 08 13 12 989NU 07 989NU 989NU 09 08 06 10 989NU 09 10 989NU 989NU
2005                                      
  Williams F1   Williams
FW27
03 04 05 04 02 03 03 14 09 13 06 16 07 14 10 14 07 10 07
  BMW
P84/5 3.0 V10
05 989NU 06 07 06 03 989NU 05 992NW 12 11 990NS 07 989NU 14 04 989NU 04 07
2006                                    
  Williams F1   Williams
FW28
07 05 07 10 10 11 02 17 17 12 11 11 06 09 19 15 14 11
  Cosworth
CA2006
06 989NU 989NU 06 989NU 09 989NU 989NU 12 989NU 989NU 989NU 989NU 10 10 08 989NU 989NU
2007                                  
  Red Bull Racing   Red Bull
RB3
07 10 08 19 06 06 09 14 11 06 09 12 11 08 08 07 05
  Renault
RS27-2007
13 10 989NU 989NU 989NU 09 07 12 989NU 03 09 989NU 09 07 989NU 10 989NU
2008                                    
  Red Bull Racing   Red Bull
RB4
15 08 11 07 06 09 10 08 02 08 08 14 07 03 13 13 06 12
  Renault
RS27-2008
989NU 07 07 05 07 04 12 06 10 989NU 09 12 08 08 989NU 08 14 09
2009                                  
  Red Bull Racing   Red Bull
RB5
08 05 03 18 05 08 04 03 01 03 09 09 10 04 19 02 03
  Renault
RS27-2009
12 06 02 11 03 05 02 02 01 03 09 09 989NU 989NU 17 01 02
2010                                      
  Red Bull Racing   Red Bull
RB6
06 02 01 02 01 01 01 02 02 02 04 02 01 04 05 02 02 03 05
  Renault
RS27-2010
08 09 02 08 01 01 03 05 989NU 01 06 01 02 06 03 02 989NU 02 08
2011                                      
  Red Bull Racing   Red Bull
RB7
03 03 18 02 01 03 04 02 01 01 06 03 05 02 06 04 03 04 02
  Renault
RS27-2011
05 04 03 02 04 04 03 03 03 03 05 02 989NU 03 04 03 04 04 01
2012                                        
  Red Bull Racing   Red Bull
RB8
05 04 06 03 11 01 04 19 02 08 11 12 11 07 02 01 02 02 03 03
  Renault
RS27-2012
04 04 04 04 11 01 07 04 01 08 08 06 20† 11 09 02 03 989NU 989NU 04
2013                                      
  Red Bull Racing   Red Bull
RB9
02 05 14 07 08 04 05 04 03 10 03 02 04 13 01 04 01 02 04
  Renault
RS27-2013
06 02 989NU 07 05 03 04 02 07 04 05 03 15† 989NU 02 989NU 02 03 02

24h Le Mans

edytuj
Rok Zespół Partnerzy Samochód Klasa Okr. Poz. Klasa
Pos.
1998   AMG-Mercedes   Klaus Ludwig
  Bernd Schneider
Mercedes-Benz CLK-LM GT1 19 NU NU
1999   AMG-Mercedes   Jean-Marc Gounon
  Marcel Tiemann
Mercedes-Benz CLR LMGTP 0 NW NW
2014   Porsche Team   Brendon Hartley
  Timo Bernhard
Porsche 919 Hybrid LMP1-H 346 NS NS
2015   Porsche Team   Brendon Hartley
  Timo Bernhard
Porsche 919 Hybrid LMP1 394 2 2
2016   Porsche Team   Brendon Hartley
  Timo Bernhard
Porsche 919 Hybrid LMP1 346 13 5

Rekordy

edytuj
Rekord Liczba
Rekord okrążenia Silverstone Circuit 1:33.401 (2013)[4]

Życie prywatne

edytuj

Mark Webber mieszka ze swoją dziewczyną w Aylesbury w Buckinghamshire.

Przypisy

edytuj
  1. Paweł Zając: Mark Webber zostaje w Red Bull Racing na kolejny rok. f1wm.pl, 2008-07-03. [dostęp 2009-08-04]. (pol.).
  2. Rafał „Rafsen” Pawłowski: Webber zdobył nagrodę 'BRDC Gold Star 2010'. f1ultra.pl, 2010-11-29. [dostęp 2010-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-02)]. (pol.).
  3. Mateusz Szymkiewicz: Webber zakończy karierę kierowcy F1 po sezonie 2013. f1wm.pl, 2013-06-27. [dostęp 2016-09-02]. (pol.).
  4. 2016 FORMULA 1 BRITISH GRAND PRIX. formula1.com. [dostęp 2016-07-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj