Marków Potok
Marków Potok[1] – jeden z wielu potoków w masywie Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się w zlewni rzeki Skawica. Ma źródła na wysokości około 1300 m, na północnych stokach przełęczy Brona. Spływa przez zalesione tereny Babiogórskiego Parku Narodowego, przecinając Górny Płaj, a w dolnej części płynie przez bezleśne i zabudowane obszary miejscowości Zawoja. Uchodzi do Jałowieckiego Potoku jako jego prawy dopływ[2]. Marków Potok ma kilka dopływów: Cylowy Potok, Szumiąca Woda, Barańcowy Potok i Dejakowy Potok[2]. Z północnych stoków Małej Babiej Góry spływa jeszcze jeden, niewielki dopływ przecinający zachodnią część Górnego Płaju. W jego źródliskach powstało w 1962 wielkie osuwisko zwane Zerwą Cylową. Spowodowało ono naruszenie stosunków wodnych w tym miejscu i obumieranie lasu na Klinie. Bezpośrednio po wystąpieniu osuwiska dopływ Markowego Potoku zanikł, obecnie odradza się, ale jako kilka odrębnych cieków[3].
Marków Potok przy dolnej granicy lasu | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Województwo | |
Potok | |
Źródło | |
Miejsce | północne stoki przełęczy Brona |
Wysokość |
~1300 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Jałowiec |
Miejsce | |
Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Zawoja | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu suskiego |
W dolinie Markowego Potoku rośnie rzadki w Polsce gatunek rośliny – okrzyn jeleni, będący godłem Babiogórskiego Parku Narodowego[4]. W korycie Markowego Potoku można obserwować duże odsłonięcia fliszu karpackiego (np. koło Małych Widełek)[3]. Wzdłuż Markowego Potoku prowadzi znakowany szlak turystyki pieszej[2].
- Szlak turystyczny
- Zawoja Górna (Składy) – Markowa – Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach. 5 km
Przypisy
edytuj- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 159, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.