Linas Domarackas
litewski malarz
Linas Domarackas (ur. 24 kwietnia 1967 w Šiauliai (Szawle) na Litwie) – grafik pochodzenia litewskiego, Uprawia rysunek, grafikę, malarstwo sztalugowe, rzeźbę, płaskorzeźbę oraz formy rzeźbiarskie (amulety). Jest także autorem scenografii teatralnych. Mieszka na pograniczu Danii i Niemiec.
 Linas Domarackas (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
litewska |
| Dziedzina sztuki |
grafika, malarstwo, rzeźba, scenografia |
Działalność wystawową rozpoczął w 1991 roku.
Od 2007 r. członek ZPAP, członek grupy artystycznej Decentrystów (2007-2011), współtwórca Stowarzyszenia Behemoth (Serenissima) (2000), twórca Kompanii Litewskich Artystów (2007-2010), stypendysta Salonu 101 (1997,1998)[1]. Prace w kolekcjach muzealnych i zbiorach prywatnych w Polsce, na Litwie, Niemczech, Francji, Holandii, Szwajcarii, Włoszech, Australii, na Filipinach, Kambodży, Kanadzie, Kolumbii, Wenezueli, USA, Norwegii). W kolekcjach: Władimir Aszkenazi, Paco Rabanne, T. Halika, A. Hanuszkiewicza.
Edukacja i kariera zawodowa
edytuj- 1974 - 1985 – Szkoła Plastyczna w Szawle (lit: Šiauliai),
- 1986 - 1988 – służba wojskowa w Kazachstanie jako plastyk jednostki Wojsk Obrony Przeciwlotniczej,
- 1988 - 1991 – pracownia profesora Birute Gilyte w Wilnie (prywatne studia),
- 1991 - 1994 – Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie,
- 1994 - 1999 – scenograf- Teatr Bückleina w Krakowie, (wybrane spektakle: "Minne", "Cantigos de Santa Maria", "Muzyka zapomnianych"). Współpraca z M. Bocheńską, S. Gołaszewskim, J.Prokopiukiem.
- 2003 - 2014 – współpraca z Teatrem Remus,
- 2010 – współpraca z brytyjską galerią Unit 24[2].
- 2014 – 2020 – rezydent artystyczny w Lipsku (Schauferter Atelier)[3], współpraca artystyczna z międzynarodową grupą G11,
- 2015 – 2018 – Teatr Dach (Lipsk) Niemcy,
- 2015 – 2018 – Spinerai (Lipsk) Niemcy,
- 2021 – Lubenau – Sprewald malarstwo wg mitologii serbo - łużyckiej,
- 2021, 2022 – współpraca z polskim artystą awangardowym J.Pijarowskim (działania performatywno - malarskie – cykl: „Selfspirit”; World Urban Art).
Zrealizowano ponad 100 wystaw indywidualnych i zbiorowych w wielu galeriach związanych ze sztuką współczesną w tym:
- 1982 - Galeria Sztuki Nowoczesnej, (rysunek) Tallin
- 1985 - Galeria Sztuki, (ceramika) Śiauliai
- 1985 - Wystawa Dyplomowa, (akwarela) Śiauliai
- 1987 - Galeria im. Grekowa, (malarstwo) Moskwa
- 1992 - Filharmonia Narodowa, (grafika) Warszawa
- 1993 - Warszawski Ośrodek Kultury (grafika)
- 1997 - Dom Artysty Plastyka, (rzeźba) Warszawa
- 1999 - Teatr Rampa, (rzeźba, płaskorzeźba) Warszawa
- 2000 - Galeria Rene, E-rotyka w sztuce XIX-XX wiek, (płaskorzeźba) Warszawa
- 2003 - Galeria "Pod Dachem Nieba", (linoryty - matryce) Ciechocinek
- 2005 - Galeria "Pod Dachem Nieba", (miniatury), Międzynarodowa Wystawa, "Mężczyźni mówią o miłości" Ciechocinek
- 2005 - Galeria EL, (malarstwo), Międzynarodowa Wystawa "Światło" Elbląg
Ważniejsze prace i cykle prac
edytuj- 2011 - Nić Ariadny (ekspozycja w Warszawie, Londynie, Lipsku)
- 2022 - Nić Ariadny (ekspozycja i performance wraz z Teatrem Tworzenia J. Pijarowskiego w Bydgoszczy).
Cykle (wybór)
edytuj- "Opowieści Szeherezady"
- "Judaizm, Chrześcijaństwo, Islam" (od 2005)
- "Twarze z ulicy" (od 2005)
- "Maski" (od 2006)
- "Kapelusze" (od 2006)
- "Modelki"
- "Selfspirit"
Plakaty (wybór)
edytuj- 1994 La Scala, Mediolan,spektakl "Emigranci"
- 1996 Teatr Bückleina, Kraków, Misterium "Minne"
- 1997 IV Międzynarodowy Festywal Teatrów Ogródkowych, Warszawa
- 2001 Teatr Montownia, Warszawa, Spektakl "McQichote"- projekt
- 2001 Festiwal Współczesnej Muzyki Litewskiej, Zamek Ujazdowski, Laboratorium, Warszawa
- 2004 Spektakl "Miłość do trzech pomarańczy", reż.Igor Gorzkowski, Warszawa
- 2004 Monodram "Noc Szecherezady", reż. Natalia Bobińska
- 2004 Olsztyńska Trzydniówka Teatralna, Olsztyn
- 2006 Festiwal Teatralny, Edinborough
Działania Urban Art
edytuj- 2007 – „Anioł” – Zamek w Toruniu
- 2009 – Mural „Szczudlarze” (ul. Brzeska – Warszawa);
- 2010 – Projekt Park Praski – „Aleja Świętych Patronów” (ul. Stalowa – Warszawa)[5].;
„Aleja Świętych Patronów” (fragment działań plastycznych w przestrzeni miejskiej)
-
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment -
„Aleja Świętych Patronów” - fragment
- 2010 – „Anioły Stróże” (ul. Targowa 62 – Warszawa);
- 2011 – Projekt „Flaga” (ul. Wileńska – Warszawa)[6].
-
Projekt „Flaga" - Warszawa -
Projekt „Flaga" - Warszawa
- 2011 – otwarta przestrzeń – Galeria Multimedialna Fasada (Warszawa)
- 2012 – „Pracownia artysty” (mural z portretami mieszkańców); (ul. Brzeska – Warszawa)
- 2012 – Centrum Kultury i Współpracy Międzynarodowej „Światowid" w Galerii Nobilis, "Teatr na płasko", Elbląg
- 2013 – „Król Żmiji (Schlangekonig)” wg. bajek serbsko - łużyckich – (Sprewald-Lubenau – Niemcy)
- 2016 – Zielona galeria - Warszawa[7].
Ciekawostki
edytuj- Malowidło ścienne Linasa Domarackasa “Szczudlarze” na elewacji kamienicy przy ulicy Stalowej 37 w Warszawie, oraz jego konserwacja stała się głównym tematem pracy teoretycznej mgr Karoliny Mikuły, obronionej na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, pod kierunkiem dr hab. Tytusa Sawickiego, prof. ASP; oraz otrzymała wyróżnienie honorowe w konkursie im. prof. Jana Zachwatowicza w 2021 r.[8]
- W 2023 roku ukazał się cyfrowy album muzyczny Teatru Tworzenia J.Pijarowskiego zatytułowany Forbidden Archaeology (Opus 1,1); na którym to artysta gościnnie udzielił swego głosu.
Filmografia
edytuj- „Po drugiej stronie miasta” – film dokumentalny w reżyserii Krzysztofa Kownasa i Grzegorza Czerniaka[9].
- „Przeprowadzki” - epizodyczna rola w serialu (sezon 1)[10].
Scenografia filmowa
edytuj- „PAS DE DEUX” - scenografia do filmu[11].
Nagrody i wyróżnienia
edytuj- 1987 - Galeria Grekowa – Moskwa
- 1993 – Festiwal Chopin w grafice i exlibrisie – Warszawa – wyróżnienie
Bibliografia
edytuj- "Dziedzictwo Awangardy a edukacja artystyczna pomiędzy dziełem, zdarzeniem i doświadczeniem" pod redakcją Mirosławy Moszkowicz i Bernadety Stano, Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Prace Monograficzne 709 ISBN 978-83-7271-901-0
- "Chaosmos.pl Polska sztuka ezoteryczna w XXI wieku"[12].
- "Grunwald-Art 2011" Album z wystawy plenerowej z okazji rocznicy Bitwy pod Grunwaldem. Samorząd Województwa Warmińsko-Mazurskiego, 2011
- "Wykorzystanie wątków sakralnych w działaniach street artu" - prace komisji krajobrazu kulturowego nr 21, Sosnowiec 2013
- "I" Michał Orzechowski, Wydawnictwo Nowy Świat, ilustracje Linas Domarackas[13].
Przypisy
edytuj- ↑ Linas Domarackas - ekspozycja z ramienia Salonu 101. salon101.jazz.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Informacja o współpracy artysty z brytyjską galerią. artrabbit.com. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Linas Domarackas - akcja artystyczna w Lipsku. leipglo.com. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Linas Domarackas - wystawy. kontynent-warszawa.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Aleja Świętych Patronów - galeria. napradze.waw.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Informacja o projekcie Flaga. plk-sa.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Zielona galeria miasta. sztuka-architektury.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Wyróżnienie honorowe dla pracy o konserwacji muralu "Szczudlarze" Domarackasa. asp.waw.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Po innej stronie miasta. filmweb.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ Przeprowadzki - serial. imdb.com. [dostęp 2023-01-04].
- ↑ PAS DE DEUX. filmweb.pl. [dostęp 2023-01-04].
- ↑ Chaosmos.pl Polska sztuka ezoteryczna w XXI wieku. taniaksiazka.pl. [dostęp 2022-05-17].
- ↑ publikacja z ilustracjami Domarackasa. lubimyczytac.pl. [dostęp 2022-05-17].
Linki zewnętrzne
edytuj- [1] - Profil artysty na stronie Teatru im. W. Horzycy w Toruniu.
- [2] - Informacje na temat artysty oraz kopie jego obrazów.
- [3] - Publikacja wizualna i dodatkowe informacje o etiudzie dokumentalnej.
- [4] - Prace Domarackasa w warszawskiej przestrzeni publicznej.
- [5] - Wywiad z artystą na łamach Rzeczpospolitej.