Latarniowiec
Latarniowiec – statek wodny pełniący funkcję latarni morskiej, pływający znak nawigacyjny zakotwiczany w miejscu, gdzie budowa latarni morskiej jest niemożliwa albo nieopłacalna.
Oprócz światła o pewnej charakterystyce (nie może jednak z powodu ruchu obrotowego statku występować światło sektorowe), latarniowce wyposażano w dźwiękowy sygnał mgłowy, później w radiolatarnie i transponder Racon. Geograficzny zasięg widoczności światła latarniowców nie jest duży ze względu na niskie wzniesienie światła nad poziom morza. Informacje o latarniowcach znajdują się w spisach świateł i publikacjach nautycznych (locjach).
Latarniowce spotykane są coraz rzadziej, zamiast nich stosuje się pławy świetlne (Light-float, tzw. superpławy) lub LANBY (large automatic navigation buoy – wielka, automatyczna boja nawigacyjna).
Polska w swojej historii nie miała żadnego latarniowca, charakter polskiego wybrzeża nie wymagał stosowania takich jednostek. Przed II wojną światową podejmowano starania w celu pozyskania latarniowca[potrzebny przypis].
Duński latarniowiec Motorfyrskib No. II (zwodowany w 1916 r.) został w 2006 r. przeholowany do Gdańska w celu poddania go remontowi. Jednostka w 2009 r. zatonęła przy nabrzeżu Stoczni Gdańskiej[1][2]. Została przy pomocy dźwigu pływającego Maja wydobyta w grudniu 2018 r.[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Marek Gotard: Smutny koniec wyjątkowego latarniowca. [dostęp 2016-08-22].
- ↑ Rafał Borowski: Wrak latarniowca zostanie wydobyty. [dostęp 2016-08-22].
- ↑ Wydobyto zatopiony latarniowiec z basenu dawnej Stoczni Gdańskiej [online], trojmiasto.pl, 6 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-06] (pol.).
Bibliografia
edytuj
- Lesław Furmaga, Józef Wójcicki: Mały słownik morski. Gdynia: Mitel International Ltd, 1993. ISBN 83-85413-73-1.