Koprywniczna
Koprywniczna (słow. Koprivničná[1]; 715 m n.p.m.) – mało wybitny szczyt w Beskidzie Niskim. Leży w głównym grzbiecie wododziałowym Karpat Zachodnich, pomiędzy Kanasiówką na wschodzie a Kamieniem nad Jaśliskami na zachodzie. Stoki północne opadają łagodnie ku dolinie źródłowego toku Jasiołki (zlewisko Morze Bałtyckie), zaś stoki południowe – znacznie stromiej ku źródliskom potoku Habura (dopływ Laborca, zlewisko Morza Czarnego).
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
715 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Beskidu Niskiego | |
49°22′30″N 21°52′35″E/49,375000 21,876389 |
Grzbiet na tym odcinku jest niski, mocno zrównany i szeroki. W związku z tym oraz trudno przepuszczalnym podłożem jest on w wielu miejscach podmokły, a miejscami pokryty torfowiskami. Bardzo spłaszczona kopuła szczytowa jest zalesiona. Polska część góry leży w granicach Jaśliskiego Parku Krajobrazowego. Od strony wschodniej, prawie po jej szczyt, sięga też granica polskiego Rezerwatu przyrody Źródliska Jasiołki.
Sam szczyt leży w całości w granicach Polski. Ok. 150 m na południe od niego, przez kotę 709 m, biegnie granica państwowa polsko-słowacka.
Na przedwojennych mapach rejon ten był oznaczany jako Koprywiczna, przy czym nazwa odnosiła się głównie do łagodnie opadających ku pn. stoków grzbietu, pokrytych lasami i licznymi łąkami, wykorzystywanymi jako pastwiska. Podobnie lokowały nazwę Koprywiczna powojenne mapy turystyczne Beskidu Niskiego[2],[3]. Niektóre późniejsze polskie mapy turystyczne stosowały nazwę Kopriwniczna[4]. Na innych współczesnych mapach turystycznych lub w przewodnikach turystycznych nazwa Koprywniczna w ogóle się nie pojawia, natomiast uwidoczniane jest leżące ok. 500 w na zach. od niego wzniesienie Szeroki Jasienik (727[5] lub 718[6] m n.p.m.). Nazwy Koprywiczna, Koprywniczna pochodzą od słowa kopriva, koprywa - „pokrzywa” i oznaczają tereny, na których rosło wiele pokrzyw[7].
Nieco na wsch. od koty 709, po stronie słowackiej, w odległości ok. 30 m od linii granicy, znajduje się kilkanaście ziemnych mogił żołnierzy poległych tu w czasie I wojny światowej zimą 1914/15 lub wiosną 1915 r. Cmentarz ten, przez dziesięciolecia zapomniany, został odnaleziony i odbudowany na początku drugiej dekady bieżącego wieku[8] i jest oznaczony na najnowszych mapach[5].
Wzdłuż granicy przez kotę 709 m biegnie czerwono znakowany, graniczny słowacki szlak turystyczny z Przełęczy Dukielskiej na Przełęcz Łupkowską. Przy drogowskazie turystycznym odbijają od niego słowackie znaki zielone do Habury. Równolegle do czerwonych znaków słowackich biegnie niebiesko znakowany polski szlak z Czeremchy do Jasiela.
Przypisy
edytuj- ↑ Laborecká vrchovina. Dukla. Turistická mapa, 2. vyd., VKU Harmanec, 2004, ISBN 80-8042-181-1
- ↑ Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:125 000, PPWK, Warszawa 1972
- ↑ Beskid Niski i Pogórze. Mapa turystyczna 1:125 000, PPWK, Warszawa 1979
- ↑ Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. I, Compass Kraków 2004
- ↑ a b Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:70 000, aktualizacja 2018, wyd. ExpressMap Polska
- ↑ Krukar Wojciech, Olszański Tadeusz Andrzej, Luboński Paweł i in.: Beskid Niski. Przewodnik,wydanie II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9, s. 158
- ↑ Słabczyński Robert: Mikrotoponimy południowo-wschodniej części Beskidu Niskiego motywowane nazwami roślin i zwierząt, w: „Słowo. Studia językoznawcze” 9/2018, ISSN 2082-6931, s. 140-154
- ↑ Barański Mirosław J.: Niewydeptane szlaki Laboreckiej vrchoviny, w: „Gazeta Górska” R. XXIV, nr 2 (94), wiosna 2016 s. 36-39