Kościeniewicze (Białoruś)

Białoruś

Kościeniewicze (biał. Касцяне́вічы; ros. Костеневичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim. W 2019 roku liczyła 107 mieszkańców. Wchodzi w skład sielsowietu Ludwinowo.

Kościeniewicze
Касцяневічы
Ilustracja
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wilejski

Populacja (2019)
• liczba ludności


107

Nr kierunkowy

+375 1771

Kod pocztowy

222429

Tablice rejestracyjne

5

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościeniewicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościeniewicze”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościeniewicze”
Ziemia54°35′21″N 27°12′40″E/54,589167 27,211111

Dawniej używana nazwa – Kościeniewicze Wilejskie.

Historia

edytuj

Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z 1472 roku[1]. W 1652 roku majątek Kościeniewicze został zapisany zakonowi jezuitów przez członka tego zgromadzenia o. Pawła Laskowskiego SJ. W późniejszym czasie dobra przeżywały trudny okres w czasie wojen moskiewskich. W 1661 otwarto stację misyjną jezuitów. W 1662 r. rozpoczęto budowę drewnianej świątyni św. Ignacego Loyoli, a w 1763 roku budowę kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Dobra jezuickie przeszły na własność Aleksandra Horaina[2].

W wyniku II rozbioru Polski w 1793 r. Kościeniewicze znalazły się w granicach Imperium rosyjskiego, w powiecie wilejskim guberni wileńskiej. W 1866 r. w miasteczku było 10 domów i 96 mieszkańcówKościeniewicze, miasteczko, powiat wilejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 455.. W dwudziestoleciu międzywojennym miejscowość leżała w Rzeczypospolitej Polskiej, była centrum gminy powiatu wilejskiego w województwie wileńskim.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 208 osób, 166 było wyznania rzymskokatolickiego, 12 prawosławnego a 30 mojżeszowego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 38 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 47 domach zamieszkiwało 247 osób[4].

Wierni należeli do miejscowej parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Krzywiczach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; mieścił się tu urząd pocztowy obsługujący znaczną część gminy[5].

Po agresji ZSRR na Polskę Kościeniewicze weszły w skład BSRR. Od czerwca 1941 r. do lipca 1944 r. Kościeniewicze znajdowały się pod okupacją niemiecką. W latach 1940–2013 wieś była centrum sielsowietu Kościeniewicze.

Zabytki

edytuj

Parafia rzymskokatolicka

edytuj

Parafia leży w dekanacie wilejskim archidiecezji mińsko-mohylewskiej. W 1662 roku jezuici rozpoczęli budowę drewnianego kościoła św. Ignacego Loyoli, a w 1763 r. budowę murowanej świątyni Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny[1]. 15 grudnia 1942 roku Niemcy zastrzelili w kościele proboszcza ks. Antoniego Żemło[6].

Transport

edytuj

Wieś położona 24 km na północny wschód od Wilejki, 95 km od Mińska, przy drodze republikańskiej R29.

Przypisy

edytuj
  1. a b K. Shastouski, Kościeniewicze | zabytki | zdjęcia [online], www.radzima.org [dostęp 2022-12-01].
  2. K. Shastouski, Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP | wieś Kościeniewicze obwód miński [online], www.radzima.org [dostęp 2022-12-01].
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 78.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 60.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 771.
  6. CZAS MIŁOSIERDZIA [online], archibial.pl [dostęp 2022-12-01].

Bibliografia

edytuj