Grzegorz Chodkiewicz
Grzegorz (Hrehory) Aleksandrowicz Chodkiewicz herbu własnego (ur. ok. 1513 – zm. 12 listopada 1572) – hetman wielki litewski od 1566, kasztelan wileński od 1564, wojewoda kijowski od 1555, wojewoda witebski od 1554.
Gryf z Mieczem | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
ok. 1513 |
Data śmierci |
12 listopada 1572 |
Ojciec | |
Żona | |
Dzieci |
Andrzej Chodkiewicz |
Był synem wojewody nowogródzkiego Aleksandra Chodkiewicza. Od 1544: starosta tykociński, podkomorzy litewski, od 1554 wojewoda witebski, od 1555 kijowski, od 1559 kasztelan trocki. Wziął udział w wojnie litewsko-rosyjskiej 1558–1570, w 1561 jako hetman nadworny litewski wyruszył na czele wojska litewskiego do Inflant przeciw Rosji. Tam jednak zamiast bić się rozpoczął pertraktacje z wodzem moskiewskim Czeladninem „jak prawosławny z prawosławnym”. Efektem było spustoszenie przez Rosjan Witebska i utrata Połocka 1563. 26 stycznia 1564 Chodkiewicz wraz z hetmanem wielkim litewskim Mikołajem Radziwiłłem Rudym odniósł nad Rosjanami świetne zwycięstwo w bitwie pod Czaśnikami. Na sejmie bielskim 1564 roku był świadkiem wydania przywileju bielskiego przez króla Zygmunta II Augusta[1]. W uznaniu zasług wojskowych król Zygmunt II August mianował go w 1564 kasztelanem wileńskim i w 1566 hetmanem wielkim litewskim. W 1569 roku jako jeden z nielicznych magnatów litewskich był zwolennikiem unii lubelskiej, którą podpisał[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Statut Litewski : drugiej redakcyi (1566) = Statutum Lituanicum : alterius editionis, Archiwum Komisji Prawniczej t. VII, Kraków 1900, s. 312.
- ↑ Skarbiec diplomatów papiezkich, cesarskich, krolewskich, książęcych; uchwał narodowych, postanowień różnych władz i urzędów posługujących do krytycznego wyjaśnienia dziejów Litwy, Rusi Litewskiéj i ościennych im krajów. t. II., Wilno 1862, s. 330.
Bibliografia
edytuj- Jasnowski J., Grzegorz Chodkiewicz, [w]: Polski Słownik Biograficzny, t. 3, Kraków 1937, s. 358-359;
- Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku, red. A. Gąsiorowski, Kórnik 1994, s. 45.