Wikipedia

Grzegórzki

Ten artykuł dotyczy historycznej dzielnicy Krakowa. Zobacz też: Grzegórzki – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica oraz Dzielnica II Grzegórzki – dzielnica Krakowa.

Grzegórzki – dawna wieś podkrakowska. Obecnie wchodzi w skład krakowskiej dzielnicy II Grzegórzki, na wschód od centrum miasta.

Grzegórzki
Państwo

 Polska

Miasto

Kraków

Dzielnica

II Grzegórzki

Poprzednia nazwa

Dzielnica XIX Grzegórzki
od 1925 Dzielnica XIX Grzegórzki-Piaski

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Grzegórzki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Grzegórzki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Grzegórzki”
Ziemia50°03′21″N 19°57′31″E/50,055833 19,958611
Multimedia w Wikimedia Commons
Grzegórzki na planie z 1916 roku jako dzielnica Krakowa. Od 1925 Grzegórzki-Piaski.
Pomnik Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa (Pomnik Semperitowców)

Historia

edytuj

Nazwa tej podkrakowskiej wsi znana była już w 1388, kiedy synowie stolnika sandomierskiego Jana Borka[1] sprzedali miastu wieś Grzegorzowice, położoną nad brzegiem nieistniejącej już odnogi Wisły, za kościołem św. Mikołaja. Nazwa Grzegórzki, dawniej Grzegorzkowice, Grzegorzowice, Gregorsdorf, Wola Grzegorzowska, związana jest z rodowym imieniem możnowładców małopolskich Toporczyków, herbu Leliwa, którzy byli niegdyś właścicielami tych terenów.

Począwszy od XV w. Grzegórzki z sąsiednim Dąbiem tworzyły całość gospodarczą, którą rada miasta Krakowa dzierżawiła albo sprzedawała z prawem wykupu zamożnym mieszczanom i rajcom krakowskim. Wieś będąca własnością Krakowa położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie proszowickim województwa krakowskiego[2]. W połowie XIX w. Grzegórzki z pobliskim Piaskiem tworzyły gminę wiejską, podległą jurysdykcji magistratu krakowskiego. W 1858 na Grzegórzkach nad Wisłą Austriacy, w ramach fortyfikowania Krakowa, zbudowali umocnienia wewnętrznego pierścienia Twierdzy Kraków Bastion VI, który wkrótce potem zawalił się z powodu grząskiego gruntu niedaleko rzeki. W 1871 wybudowano Miejską Rzeźnię według projektu Macieja Moraczewskiego. Na przełomie XIX i XX w. nastąpił wzrost uprzemysłowienia na Grzegórzkach, powstało wtedy wiele nowych zakładów przemysłowych i warsztatów rzemieślniczych np. fabryka maszyn i urządzeń rolniczych Marcina Peterseima, Edmund Zieleniewski przeniósł w 1906 część swojej fabryki z ul. Krowoderskiej (C.K. Uprzywilejowana Fabryka Maszyn L. Zieleniewski Towarzystwo Akcyjne). Oprócz niej działały na Grzegórzkach: tartak S. Burzyńskiego, Fabryka Wyrobów Stolarskich R. Muranyiego, Parowa Fabryka Mebli, Fabryka Wyrobów Papierowych J. Pacanowskiego, Wytwórnia Autokaroserii i Powozów J. Orlickiego, Polsko-Szwajcarska Fabryka Czekolady „Suchard”, Polskie Zakłady Gumowe „Semperit” i inne.

Dzięki prezydentowi Juliuszowi Leowi – twórcy koncepcji Wielkiego Krakowa - Grzegórzki zostały włączone w obszar miejski 1 kwietnia 1910. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Rada Miejska zakupiła grunty na Grzegórzkach w celu wybudowania Hali Targowej, wokół której rozbudowały się sklepiki i kramy tworzące plac handlowy nadal działający.

Obecnie

edytuj

Ul. Grzegórzecka należy do ważniejszych arterii komunikacyjnych Krakowa. Grzegórzki zaczynają się wiaduktem kolejowym zbudowanym nad Starą Wisłą (1863).

W 1949 na terenie przylegającym do linii kolejowej rozpoczęto budowę pierwszego robotniczego osiedla mieszkaniowego. Pod koniec 2000 do eksploatacji oddano most Kotlarski, łączący dzielnicę Grzegórzki z Podgórzem. Przy ul. Grzegórzeckiej 71 znajduje się Krakowski Teatr Variété (dawny budynek kinoteatru Związkowiec).

Pomiędzy al. Ignacego Daszyńskiego a ul. Podgórską, w miejscu rzeźni miejskiej, powstał kompleks handlowo-rozrywkowy Galeria Kazimierz, którego nazwa wiąże się z sąsiadującym z Grzegórzkami Kazimierzem.

Przy al. Ignacego Daszyńskiego w 1986 odsłonięto Pomnik Czynu Zbrojnego Proletariatu Krakowa (Pomnik Semperitowców) projektu Antoniego Hajduckiego. Upamiętnia wydarzenia z marca 1936, kiedy doszło do strajku okupacyjnego w fabryce Polskich Zakładów Gumowych „Semperit”, krwawo stłumionego przez policję.

Wzdłuż ul. Podgórskiej rozciąga się szeroki pas zieleni. Wzdłuż tej ulicy biegły kiedyś tory kolejowe stacji Kraków Grzegórzki, będącej początkiem linii do Kocmyrzowa oraz bazą dla bocznic do okolicznych zakładów.

W 2013 na miejscu dawnych Zakładów Budowy Maszyn i Aparatury im. Ludwika Zieleniewskiego (przeniesionych w 2008 do Niepołomic) powstał kompleks budynków mieszkalnych Wiślane Tarasy, a w 2019 – Wiślane Tarasy 2.0. W tym samym roku przy ul. Marka Stachowskiego (tuż przy Bulwarze Kurlandzkim) powstał nowoczesny budynek mieszkalny Pianissimo, a przy ul. Francesco Nullo – osiedle Grzegórzki Park.

Infrastruktura

edytuj

Na Grzegórzkach znajdują się m.in. plac targowy „Unitarg”. Mieszkańcy Grzegórzek mogą korzystać m.in. z pływalni AWF-u, stadionu Klubu Sportowego "Grzegórzecki" czy lodowiska Klubu Sportowego „Cracovia”.

Placówki oświatowe

edytuj

Centra handlowo-rozrywkowe

edytuj

Obiekty sportowe

edytuj

Teatry

edytuj

Obiekty sakralne i religijne

edytuj

Komunikacja

edytuj

Grzegórzki znajdują się kilometr na wschód od centrum Krakowa. Dzielnica ta położona jest na wschód od dawnego koryta Starej Wisły. Na granicy Grzegórzek i Dąbia przebiegała trasa kolejowa Kraków–Kocmyrzów, wytyczona w 1899. W okolicy dzisiejszej stacji benzynowej przy al. Daszyńskiego łączyła się z główną linią kolejową Krakowa-Tarnów. W 1900 zbudowano odgałęzienie Czyżyny–Mogiła zlikwidowane w latach pięćdziesiątych XX wieku.

Hala Targowa i Plac Targowy „Unitarg”

edytuj

Oprócz budynku dawnej hali targowej istnieje także plac targowy zarządzany przez Spółkę Kupiecką Placu Targowego „Unitarg”. Od poniedziałku do soboty na placu dominuje handel produktami spożywczymi oraz ubraniami. W niedziele w tym miejscu odbywa się giełda staroci. Jako pierwszy w Krakowie plac targowy został wyposażony w system monitoringu.

Galeria

edytuj
  •  
    Ulica Grzegórzecka i wiadukt kolejowy (za nim Wesoła)
  •  
    ul. Grzegórzecka 78
    Kościół św. Kazimierza Królewicza
  •  
    ul. Miodowa 55
    Nowy cmentarz żydowski
  •  
    Rondo Grzegórzeckie
    widok z ul. Grzegórzeckiej
    za nim biurowiec K-1 (Błękitek)
  •  
    al. Daszyńskiego 3
    Hala Targowa
  •  
    ul. Rzeźnicza 28
    Budynki dawnej Rzeźni Miejskiej
  •  
    Planty Daszyńskiego
  •  
    Nowe Grzegórzki – bloki przy alei Pokoju 6, 8, 10 i 12 (proj. Tadeusz Wojczuk, 1964)
  •  
    Blok przy alei Pokoju 10 – tablica upamiętniająca przyznanie tytułu Mister Krakowa 1964
  •  
    Modernistyczna zabudowa przy ulicy Zieleniewskiego, powstała w latach 2010.
  •  
    Bulwary wiślane na Grzegórzkach, po lewej modernistyczna zabudowa dzielnicy, w głębi po prawej widoczny most kolejowy na małej obwodnicy Krakowa
  •  
    Ulica Cystersów
  •  
    Aleja Pokoju
  •  
    Ulica Francesco Nullo
  •  
    Ulica Ignacego Kriegera
  •  
    Ulica prof. Marka Stachowskiego
  •  
    Blok przy ul. Kotlarskiej 5
  •  
    Blok przy ul. Michała Siedleckiego 4
  •  
    Szkoła Podstawowa nr 10
  •  
    ul. Rzeźnicza 11
    Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa
  •  
    Plac Czesława Marchewczyka znajdujący się we zachodniej części Grzegórzek (2024)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Tomy - Poczet Krakowski [online], www.poczetkrakowski.pl [dostęp 2020-05-19].
  2. ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 107.
  3. ↑ Przedszkole Niepubliczne „Pod gwiazdkami”
  4. ↑ Znajdź zebranie. Kraków, Grzegórzki [online], jw.org [dostęp 2024-04-04].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Grzegórzki&oldid=75347449”