Antoni Zygmunt Downarowicz
Antoni Zygmunt Downarowicz (ur. 24 maja 1881 w Anielowie, zm. 20 lipca 1944 w Pyszkach) – polski inżynier technolog, budowniczy, architekt.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz parafialny oo Franciszkanów, Grodno |
| Zawód, zajęcie |
inżynier technolog, budowniczy, architekt |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujSyn Witolda Downarowicza h. Przyjaciel[1] i Marii z Sienkiewiczów. Urodził się 24 maja 1881 w majątku Anielów, gmina Pogiry. Absolwent Petersburskiego Instytutu Technologicznego[2].
W latach 1923–1924 dyrektor Urzędu Odbudowy Wilna, budowniczy wielu mostów (m.in. mostu na Wilii w Niemenczynie) oraz szeregu budowli wodnych, wykonał także projekt kościoła parafialnego w Rzeszy[3] k. Wilna. Był Kierownikiem Państwowego Zarządu Wodnego w Augustowie, Starszym Inżynierem Dyrekcji Dróg Wodnych Dniepr–Dźwina oraz Kierownikiem VII Odcinka Dróg Wodnych w Grodnie.
Służba wojskowa: 1915–1921, podporucznik Wojsk Litwy Środkowej.
Służba cywilna:
1921–1923: Okręgowa Dyrekcja Odbudowy w Wilnie;
1924–1927: Izba Okręgowa Kontroli Państwa w Wilnie;
1927–1933: Dyrekcji Dróg Wodnych w Wilnie[4];
1933–1937: Urząd Wojewódzki w Brześciu nad Bugiem;
1937–1940: Państwowy Zarząd Wodny w Augustowie[5];
1940–1944: Zarząd Dróg Wodnych w Grodnie.
Został zamordowany (rozstrzelany) przez NKWD we wsi Pyszki koło Grodna w dniu 20 lipca 1944, w czasie próby przedostania się do dowództwa Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej wraz z dokumentacją dróg i budowli wodnych rejonu Kanału Augustowskiego i Niemna.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1920)
- Krzyż Walecznych (1920)
- Krzyż Zasługi (1937)
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1929)
Życie prywatne
edytujMiał dwie siostry Janinę i Marię. W 1924 ożenił się z Antoniną z domu Charytonowicz h. Charyton.
Upamiętnienie
edytujW listopadzie 2018 w Augustowie przy ul. 29 Listopada odsłonięto obelisk poświęcony pamięci inż. Antoniego Zygmunta Downarowicza[6].
Przypisy
edytuj- ↑ S.Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom III), Warszawa 1906, s. 244–245.
- ↑ Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu : (w rocznicę stulecia uczelni), 1933, s. 87.
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, Warszawa, 1889, T.X, s.187|Rzesza,1) Wielka
- ↑ Księga adresowa m.Wilna 1931, s. 74,88.
- ↑ Przegląd Techniczny 1939 nr 12–13, s. 208.
- ↑ W Augustowie odsłonięto obelisk wielkiego budowniczego [online], Augustów Nasze Miasto, 12 listopada 2018 [dostęp 2020-03-11] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Adam Boniecki «Herbarz Polski», 1902, t. V, s. 4.
- Charakterystyczne stany wód na rz. Niemnie. Gospodarka Wodna nr 3, 1938, s. 147–148.
- II Zjazd Inżynierów Służby Wodno-Komunikacyjnej w Toruniu, w dniach 5, 6, 7 i 8 września 1937 r.. 1938, s. 6.