Aeshnomorphatakson ważek z podrzędu Epiprocta i infrarzędu różnoskrzydłych.

Aeshnomorpha
Bechly et al., 2001
Okres istnienia: jura–dziś
201.4/0
201.4/0
Ilustracja
Archipetalia auriculata z rodziny Austropetalidae
Ilustracja
Żagnica sina z rodziny żagnicowatych
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

ważki

Podrząd

Epiprocta

(bez rangi) Euepiproctophora
(bez rangi) Anisopteromorpha
(bez rangi) Trigonoptera
(bez rangi) Pananisoptera
(bez rangi) Neoanisoptera
Infrarząd

ważki różnoskrzydłe

(bez rangi) Euanisoptera
(bez rangi) Aeshnoptera
(bez rangi) Aeshnomorpha
Cymatophlebia longialata z rodziny Cymatophlebiidae

Morfologia

edytuj

Owad dorosły

edytuj

Aeshnomorpha podobnie jak inne ważki różnoskrzydłe mają głowę o dużych oczach złożonych z większymi fasetkami po stronie grzbietowej i mniejszymi po stronie brzusznej[1]. Oczy te leżą bardzo blisko siebie, a nawet mogą się ze sobą stykać. Obecny jest w tej grupie przynajmniej mały płat intraokularny[2].

Tak jak u innych ważek różnoskrzydłych ich skrzydła w pozycji spoczynkowej trzymane są całkowicie rozprostowane na boki[1]. Ich użyłkowanie charakteryzuje przynajmniej spłaszczony sektor radialny lepiej wyodrębniony niż u taksonów bardziej bazalnych. Druga gałąź żyłki radialnej tylnej jest z wyjątkiem Archipetalia i niektórych kopalnych Gomphaeschninae przynajmniej trochę pofalowana, a u Aeschnodea falowanie to ulega modyfikacji w zakrzywienie. W pierwotnym planie budowy użyłkowanie całych Aeshnoptera cechować się ma także pierwszą i drugą gałęzią żyłki radialnej równoległymi w odcinkach nasadowych i tam oddzielonymi przez pojedynczy szereg komórek oraz mniej lub bardziej pofalowanymi gałęzią 3/4 żyłki radialnej tylnej i żyłką medialną przednią – cechy te jednak wtórnie zanikły u części taksonów kopalnych oraz u Archipetalia. Trójkąty dyskoidalne u Aeshnomorpha w obu parach skrzydeł są podobnie wykształcone, rozciągnięte podłużnie. U większość przedstawicieli tej grupy hypertriangulum podzielone jest przynajmniej jedną żyłką poprzeczną[2].

Odwłok, z wyjątkiem rodzajów Archipetalia i Gomphaeschna, przynajmniej na grzbietowych stronach niektórych tergitów ma rozwinięte właściwe, podłużne żeberka pośrodkowe, a nie tylko ostre fałdy oskórka[2]. W pierwotnym planie budowy odwłok samca ma wtórny aparat kopulacyjny z ostatnim segmentem pęcherzyka nasiennego (vesicula spermalis) zaopatrzonym w parzyste flagellae[1], krótką ligulą w kształcie litery „L” z powierzchnią przednio-brzuszną wykształconą w formie ostrej listewki rozdzielające walwy, zaopatrzoną w wydłużone, pośrodkowe wcięcie lamina anterior, blaszkowate i skierowane dośrodkowo hamuli anteriores oraz silnie zredukowane hamuli posteriores[2].

Larwy mają wystające ku przodowi oczy złożone, osiągające największą szerokość przed wysokością panewek czułkowych. Wykształcona z wargi dolnej maska ma wydłużony przedbródek. Ich przedżołądek zaopatrzony jest w małe, guzkowate płaty mające osiem lub mniej zgrupowanych w klaster ząbków[2]. Na szczycie odwłoka mają wyraźną piramidkę analną utworzoną przez wydłużone, spiczasto zwieńczone przysadki odwłokowe, paraprokty i wyrostki epiproktów, co łączy je z innymi Neoanisoptera[1]. Wyrostki epiproktów zwykle są na wierzchołkach rozwidlone[2]. Z wyjątkiem Austropetaliida charakteryzują się obecnością mięśnia poprzecznego nie tylko w szóstym, ale także w piątym segmencie odwłoka, co umożliwia im poruszanie się napędem odrzutowym, dzięki gwałtownemu wypuszczaniu wody z komory rektalnej[2].

Taksonomia

edytuj

Takson w podobnym sensie wprowadził już w 1991 roku Hans Klaus Pfau pod nazwą Palanisoptera[3]. Nazwa ta została jednak wykorzystana dla innego taksonu przez Hansa Lohmanna[4]. W 1996 roku takson ten wprowadzony został przez Güntera Bechly’ego pod nazwą Aeshnata[5]. Tu sytuacja jest podobna – Lohmann użył tej nazwy w nieopublikowanym manuskrypcie z 1995 roku oraz opublikowanej pracy z 1996 roku dla innego taksonu, odpowiadającego Aeshnodea z klasyfikacji Bechly’ego[4][2]. Nazwę Aeshnomorpha wprowadzili Bechly i współpracownicy w 2001 roku[6]. Takson ten obejmować ma wszystkie Aeshnoptera z wyjątkiem wymarłego rodzaju Cymatophlebiella i wymarłej nadrodziny Mesuropetaloidea. Filogenetyczna systematyka Aeshnomorpha według pracy Bechly’ego z 2007 roku do rangi rodziny przedstawia się następująco[7]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of basal Pananisoptera and Anisoptera / Petalurida, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  2. a b c d e f g h Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Euanisoptera / Aeshnoptera, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  3. H.K. Pfau. Contributions of functional morphology to the phylogenetic systematics of Odonata. „Advances in Odonatology”. 5, s. 109-141, 1991. 
  4. a b Hans Lohmann. Das phylogenetische System der Anisoptera (Odonata). „Deutsche Entomologische Zeitschrift”. 106 (9), s. 209–266, 1996. 
  5. Günter Bechly, Morphologische Untersuchungen am Flügelgeäder der rezenten Libellen und deren Stammgruppenvertreter (Insecta; Pterygota; Odonata), unter besonderer Berücksichtigung der Phylogenetischen Systematik und des Grundplanes der *Odonata, „Petalura”, Special Volume 2, 1996, s. 1–402.
  6. G. Bechly, A. Nel, and X. Martínez-Declòs, E. A. Jarzembowski, R. Coram, D. Martill, G. Fleck, F. Escuillié, M. M. Wisshak, M. Maisch. A revision and phylogenetic study of Mesozoic Aeshnoptera, with description of numerous new taxa (Insecta: Odonata: Anisoptera). „Neue Paläontologische Abhandlungen”. 4, s. 1-219, 2001. 
  7. Günter Bechly, Phylogenetic classification of fossil and extant odonates, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.