Wikipedia

89 Pułk Piechoty (austro-węgierski)

Ten artykuł dotyczy 89 Pułku Piechoty Austro-Węgier. Zobacz też: inne pułki piechoty noszące numer „89”.

Galicyjski Pułk Piechoty Nr 89 (IR. 89) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Galicyjski Pułk Piechoty Nr 89
Galizisches Infanterieregiment Nr 89
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1883

Rozformowanie

1918

Nazwa wyróżniająca

Galicyjski

Dowódcy
Pierwszy

płk Alois Pürkher

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

garnizon Lwów
Wiedeń
garnizon Jarosław

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

2 Dywizja Piechoty

Historia pułku

edytuj

Galicyjski Pułk Piechoty Nr 89 został sformowany 1 stycznia 1883 roku we Lwowie z połączenia czterech batalionów, wyłączonych ze składu galicyjskich pułków piechoty nr 9, 30, 55 i 80[1]. W 1884 roku komenda pułku została przeniesiona do Wiednia[2], a w 1887 roku do Jarosławia[3].

W latach 1885–1892 szefem pułku był FZM Emmerich Freiherr von Kaiffel[4], a od 1895 roku generał piechoty Eugen Maria Vincenz Anton Freiherr von Albori[5][6].

Okręg uzupełnień – Gródek. Skład narodowościowy: Ukraińcy – 60%, Polacy – 29%, inni 11%.

W 1889 roku II batalion został dyslokowany do Gródka[7]. W następnym roku batalion w Gródku otrzymał numer II[8], a w 1893 roku numer I[9].

W 1894 roku IV batalion został przeniesiony z Jarosławia do Przemyśla[10], a w następnym roku powrócił do Jarosławia[11].

W 1897 roku komenda pułku oraz I i IV batalion dyslokowane były w garnizonie Jarosław, II batalion w Gródku, a III batalion w Lubaczowie[12].

W 1899 roku dotychczasowy III batalion w Lubaczowie otrzymał numer „I”, dotychczasowy II batalion w Gródku otrzymał numer „IV”, natomiast dotychczasowe I i IV bataliony w Jarosławiu otrzymały numery „II” i „III”[13].

Od 1906 roku komenda pułku oraz I i III bataliony stacjonowały w Jarosławiu, II batalion w Lubaczowie, a IV batalion w Gródku[14]. W następnym roku utworzono kadrę batalionu zapasowego[15].

W 1912 roku II batalion został przeniesiony z Lubaczowa do Rawy Ruskiej[16].

W 1914 oddział wchodził w skład IV Brygady Piechoty 2 Dywizji Piechoty X Korpusu, a cztery lata później w skład XXI Brygady Piechoty 11 Dywizji Piechoty XVII Korpusu.

Pułk wziął udział w walkach na froncie włoskim.

Żołnierze

edytuj
Komendanci pułku
  • płk Alois Pürkher (1883[1] – 1887 → komendant 72 Brygady Piechoty[17])
  • płk Joseph Ritter von Jorkasch-Koch (1887[3] – 1891 → komendant Brygady Obrony Krajowej Lwów[18])
  • płk Theodor Haas von Kattenburg (1891[18] – 1884)
  • płk Theodor Ritter Polivka von Treuensee (1884[10] – 1896)
  • płk Alfred Pfeiffer von Ehrenstein (1896[19] – 1900 → komendant 8 Brygady Górskiej[20])
  • płk Franz Junck (1900[21] – 1901 → komendant 17 Brygady Piechoty[22])
  • płk Franz Dietl (1901[23] – 1905 → komendant 53 Brygady Piechoty[24])
  • płk Radovan Edler Marič von Mariendol (1905[25] – 1907)
  • płk Friedrich Freiherr Wodniansky von Wildenfeld (1907[15] – 1911 → komendant 19 Brygady Piechoty[26])
  • płk Joseph Mayrhofer von Grünbühel (1911[27] – 1914[5][28])
Komendanci Okręgu Uzupełnień Gródek
  • mjr Józef Boniewski (1883[1] – 1889 → komendant IV batalionu[29])
  • mjr / ppłk Teofil Urycki (1889[7][30] – 1885)
  • mjr Teofil Tylkowski (1885[11] – 1901)
  • ppłk Hugo Pokorny (1901[23] – 1905)
  • ppłk Wilhelm Vocke (1905[25] – 1906)
  • mjr Joseph Dubský (1906[14] – 1909[31])
  • mjr Stanisław Niedzielski (1909[31] – 1910 → komendant Okręgu Uzupełnień Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 15 w Tarnopolu[32])
  • ppłk Joseph Dubský (1911[27])
  • mjr Alfred Ritter von Wiplinger (od 1913[5])
Oficerowie

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Rocznik oficerski 1883 ↓, s. 444.
  2. ↑ Rocznik oficerski 1885 ↓, s. 446.
  3. ↑ a b Rocznik oficerski 1888 ↓, s. 446.
  4. ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 82, tytularny zbrojmistrz polny Kaiffel zm. 6 grudnia 1892 roku.
  5. ↑ a b c Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 556.
  6. ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 4, generał Albori (ur. 27 września 1838 roku, zm. 4 września 1915 roku.
  7. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1900 ↓, s. 468.
  8. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1891 ↓, s. 482.
  9. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 506.
  10. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 482.
  11. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1896 ↓, s. 500.
  12. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 544.
  13. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1900 ↓, s. 572.
  14. ↑ a b c Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907 ↓, s. 602.
  15. ↑ a b c Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 610.
  16. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 680.
  17. ↑ Rocznik oficerski 1888 ↓, s. 122, 30 października 1887 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 listopada 1887 roku.
  18. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1892 ↓, s. 486.
  19. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1897 ↓, s. 542.
  20. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1901 ↓, s. 158, 19 listopada 1900 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 listopada 1900 roku.
  21. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1901 ↓, s. 572.
  22. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1902 ↓, s. 65, 125, 159, 16 listopada 1901 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 listopada 1901 roku.
  23. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1902 ↓, s. 578.
  24. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 71, 129, 167, 29 listopada 1905 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 listopada 1905 roku.
  25. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 594.
  26. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 72, 151, 184, 28 kwietnia 1911 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 maja 1911 roku.
  27. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 644.
  28. ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 116, 20 sierpnia 1914 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1914 roku.
  29. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1890 ↓, s. 188, 468, Józef Boniewski został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 maja 1889 roku.
  30. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 482, został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 maja 1894 roku.
  31. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1910 ↓, s. 634.
  32. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1911 ↓, s. 490.
  33. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907 ↓, s. 236, 602.
  34. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1894 ↓, s. 57, 196, 506, został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 maja 1893 roku, a w 1892 roku odznaczony Krzyżem Zasługi Wojskowej.

Bibliografia

edytuj
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1883.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1884.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1888. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1887.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1892. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1892.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1898. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1897.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1902. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1901.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Tomasz Nowakowski, Armia Austro-Węgierska 1908-1918, Warszawa: „Feniks” 1992, ISBN 83-900217-4-9.
  • Maciej Krotofil, Ukraińska Armia Halicka 1918-1920, Toruń: Wydaw. Adam Marszałek, 2002, ISBN 83-7322-156-5, OCLC 830348777.
  • Juliusz Bator, Wojna Galicyjska, Kraków: Wydawnictwo Egis Libron, 2008, ISBN 978-83-7396-747-2, OCLC 316449958.
  • Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=89_Pułk_Piechoty_(austro-węgierski)&oldid=74688451”