Marcin Wysocki
Marcin Jan Korwin Wysocki (ur. 26 kwietnia 1860 we Lwowie, zm. 9 maja 1939) – generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1860 |
|---|---|
| Data śmierci |
9 maja 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1882-1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 26 kwietnia 1860 roku we Lwowie[1][2]. W 1879 roku ukończył sześcioklasową szkołę realną w Czerniowcach, a trzy lata później Szkołę Kadetów we Lwowie[2]. W 1883 roku został wcielony do nowo powstałego Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 89, stacjonującego we Lwowie, a później Jarosławiu. W 1905 roku został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie[3]. W 1912 roku był przydzielony do Dowództwa XI Korpusu we Lwowie[4]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie służby w c. i k. Armii awansował kolejno na stopień: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1882 roku), podporucznika (1 listopada 1885 roku), porucznika (1 listopada 1889 roku), kapitana (1 maja 1896 roku), majora (1 listopada 1909 roku), podpułkownika (1 maja 1913 roku) i pułkownika (1 maja 1915 roku)[5].
7 lipca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z 1 maja 1915 roku[6][7].
Od 27 sierpnia 1920 roku dowodził Kowieńskim Pułkiem Strzelców[8][1]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika, z prawem noszenia munduru[9]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[10]. Mieszkał we Lwowie[11][12][13]. W 1934 roku był zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów stanu spoczynku[14]. Zmarł w 1939 roku lub później[1][2].
Generał Wysocki był żonaty. Miał czworo dzieci[2]. Zmarł 9 maja 1939 i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych („za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921”)[12]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[15]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce[15]
- Odznaka za Służbę Wojskową[15]
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii[15]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[15]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[15]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 185.
- ↑ a b c d Stawecki 1994 ↓, s. 357.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906 ↓, s. 243, 606.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1913 ↓, s. 158, 284, 692.
- ↑ Rocznik oficerski 1883 ↓, s. 263, 445.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 78 z 1919 roku, poz. 2559.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 16 grudnia 1923 roku, s. 720, sprostowano datę starszeństwa w stopniu pułkownika z 1 maja 1917 roku na 1 maja 1915 roku.
- ↑ Księga chwały 1992 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 817.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1577.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
- ↑ a b c d e f Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 292.
Bibliografia
edytuj- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1883. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1883.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912.
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2019-02-01].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.